Δεν ήταν καλή η προηγούμενη αγωνιστική για τον ΟΦΗ. Παρότι γύρισε από μια διακοπή αρκετά μεγάλη σε διάρκεια, δε φάνηκε να έχει βρει λύσεις ή τέλος πάντων να μπορεί να εφαρμόσει λύσεις, που θα αντιμετωπίσουν τη δυσκολία του κόντρα σε ομάδες εκτός του big4, που παίζουν σε πιο χαμηλά μέτρα, αφήνουν πιο πρόθυμα τη μπάλα στον αντίπαλο και γενικά σε παιχνίδια που ο ΟΦΗ καλείται να κυριαρχήσει, να αποφασίσει τη μορφή του ματς και να δώσει το ρυθμό.

Το καλό νέο είναι ότι το επόμενο ματς δεν είναι ένα από αυτά. Κόντρα στον Ολυμπιακό, επιστρέφει στα παιχνίδια που όπως έχει αποδειχθεί, του πάνε περισσότερο. Και γιατί μπορεί χωρίς «ενοχές» να προσαρμοστεί στον αντίπαλο και να εφαρμόσει ένα tailor made τακτικό πλάνο, με βάση τα χαρακτηριστικά του, αλλά και γιατί σε ντέρμπυ η πνευματική προετοιμασία και ετοιμότητα έρχεται πολύ πιο εύκολα, με τους παίκτες να βρίσκουν κίνητρο και να παίζουν ενστικτωδώς «στην τσίτα».

Είναι σαφώς βελτιωμένος από πέρυσι, όμως παρουσιάζει αστάθεια στην απόδοση και στην εικόνα του, τόσο από το ένα παιχνίδι στο άλλο, όσο και ενίοτε κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Κάτι που φυσικά είναι λογικό όταν μιλάμε για ένα νέο ρόστερ στην ουσία, που δουλεύεται από τα τέλη του καλοκαιριού.

Σημαντικό ρόλο στην καλή βαθμολογική συγκομιδή του έχει παίξει και το ευνοϊκό πρόγραμμα, με 6 στα 8 ματς πρωταθλήματος ως τώρα να είναι εντός έδρας. Η επίσκεψή του στην Κρήτη είναι μόλις η 3η μακριά από το γήπεδό του. Βέβαια, στα 2 πρώτα δεν τα πήγε άσχημα ως προς τα αποτελέσματα, παίρνοντας ισοπαλία από την ΑΕΚ και κερδίζοντας εύκολα 0-3 στον ΠΑΣ.

Έχει την καλύτερη επίθεση με 22 (23 με αυτό κόντρα στον ΠΑΟ) γκολ, έχει την καλύτερη άμυνα με 2 γκολ παθητικό (+1 από τον ΠΑΟ) και είναι η μοναδική ομάδα χωρίς ήττα μέσα στο γήπεδο. Πιο πρακτικά αν το δούμε, ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που όσα δουλεύει στο γήπεδο, αποδίδουν και με το παραπάνω. Τα xGoals του είναι μόλις 14, όμως έχει πετύχει 8 περισσότερα. Τα xGoals των αντιπάλων του είναι σχεδόν 4, όμως έχει δεχτεί 3 γκολ. Αυτό θα είναι λάθος να θεωρηθεί μόνο ρέντα ή εύνοια της τύχης. Δείχνει και μια αυτοπεποίθηση, δείχνει μια ομάδα με ορμή, αλλά κυρίως δείχνει μια ομάδα με ατομική ποιότητα, κυρίως μεσοεπιθετικά.

Είναι αλήθεια ότι ο ΟΦΗ βρίσκεται στην κατηγορία των ομάδων που παίρνει ακριβώς όσα δουλεύει. Όσα xGoals έχει δημιουργήσει, σκόραρε κι όσα δημιούργησαν οι αντίπαλοί του, επίσης τα έκαναν γκολ. Επομένως, καλό θα είναι ενόψει της συνέχειας, αλλά και του συγκεκριμένου ματς να «διδαχθεί» από τον αντίπαλό του σε αυτό το κομμάτι.

Δύναμη του φετινού Ολυμπιακού είναι ξεκάθαρα η επίθεσή του. Αυτό φαίνεται τόσο με γυμνό μάτι, όσο κι από τα νούμερα. Έχει μέσο όρο 2 xGoals και 3 γκολ ανά ματς. Σε κανένα παιχνίδι, εκτός από εκείνο με την ΑΕΚ, δεν έχει πέσει κάτω από το 1,5 xGoal. Σε κανένα επίσης παιχνίδι εκτός από το ίδιο, κόντρα στην ΑΕΚ, δεν έχει σκοράρει λιγότερα από 2 γκολ. Δε χρειάζεται να το αναλύσει κανείς περισσότερο, για να καταλάβει πού πρέπει να εστιάσει ο ΟΦΗ, αν θέλει να έχει τύχη.

Αντιθέτως, η εικόνα στο γήπεδο δεν είναι απολύτως συμβατή με τα νούμερα της άμυνας του. Τα 3 γκολ παθητικό είναι κολακευτική επίδοση. Υπήρξαν παιχνίδια που δεν απειλήθηκε ιδιαίτερα όντως (όπως στα Γιάννινα). Όμως υπήρξαν παιχνίδια που οι αντίπαλοί του δημιούργησαν αρκετές προϋποθέσεις, που όμως δεν βρήκαν τρόπο να τις ολοκληρώσουν καλά, είτε στο τελείωμα της φάσης, είτε κυρίως στην τελική ενέργεια ακριβώς πριν. Και η Κηφισιά και η Λαμία, αλλά και ο Πανσερραϊκός βρήκαν χώρους. Ήταν όμως μάλλον φοβισμένοι, τους έλειψε η αυτοπεποίθηση, η αποφασιστικότητα, ίσως και η ποιότητα.

Το ερώτημα λοιπόν είναι, αν ο ΟΦΗ θα έχει αυτά τα στοιχεία όταν επιτεθεί κι αν θα βρει τρόπο τους χώρους να τους αναζητήσει, αλλά και να τους αξιοποιήσει.

Ως προς τον τρόπο που παίζει, εκεί βλέπουμε ότι επιδιώκει να κυριαρχεί, να έχει τη μπάλα στα πόδια του και να επιτίθεται, τόσο από τον άξονα όσο κι από άκρα, με 3 ποδοσφαιριστές πίσω από το φορ να εναλλάσσονται σε θέσεις και ρόλους, βγαίνοντας στη γραμμή να δώσουν πλάτος, παίζοντας μέσα στην περιοχή για να τον πλαισιώσουν, γυρίζοντας λίγο πιο πίσω για να ψάξουν την κάθετη πάσα, αλλά και με διαγώνιες κινήσεις που δημιουργούν ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα. Επιπλέον, χάρη και στην ποιότητα που διαθέτουν, είναι συχνό φαινόμενο και οι προσωπικές ενέργειες, μέσα από τις οποίες έχουν ξεκλειδώσει αρκετά ματς ως τώρα.

Σε αυτό το στυλ παιχνιδιού, κομβικοί πέρα από τους 3 μεσοεπιθετικούς (στο 4-2-3-1) είναι και οι δύο πλάγιοι μπακ, που συχνά κινούνται σε ρόλο εξτρέμ, έχουν οδηγία να παίζουν ψηλά και να συμμετέχουν στο επιθετικό κομμάτι, με το ρίσκο που αυτό συνεπάγεται για τις επιστροφές τους. Σημαντικοί πάντως δε μπορούν παρά να είναι και οι 2 κεντρικοί χαφ καθώς από αυτούς αρχικά περνάει το παιχνίδι του Ολυμπιακού αλλά κι εκείνοι είναι υπεύθυνοι να δώσουν τις βοήθειες που χρειάζονται, τρέχοντας τόσο για τους 3 που παίζουν πιο μπροστά όσο και για την υποστήριξη των πλάγιων μπακ.

Αν κάτι δεν είναι σταθερό στον τρόπο που παίζει ο Ολυμπιακός, αυτό είναι η πίεσή του. Δεν την ανεβάζει πάντα ψηλά και δεν επιλέγει να το κάνει όταν το κάνει σε μεγάλη διάρκεια. Συχνά μένει στα 2/3 του γηπέδου όταν έχει ο αντίπαλος τη μπάλα, προσπαθώντας εκεί να πάρει ανακτήσεις και να στήσει εκ νέου το παιχνίδι του.

Τέλος, υπάρχουν δύο παράμετροι που μπορεί να επηρεάσουν τόσο τις επιλογές για το παιχνίδι όσο και γενικά τη συγκέντρωσή του. Η πρώτη αφορά το ματς κόντρα στη Γουέστ Χαμ την Πέμπτη, που προφανώς δημιούργησε σωματικές, αλλά και πνευματικές επιβαρύνσεις και η δεύτερη το θέμα του ντέρμπυ, που δεδομένα έχει προκαλέσει μια αναστάτωση. Όμως από μια ομάδα έμπειρη, συνηθισμένη σε τέτοια, δεν περιμένεις να επηρεαστεί ιδιαίτερα, πέρα ίσως από ένα rotation στη σύνθεσή της. Η έκταση του οποίου, θα καθορίσει και την 11αδα. 

Μια πιθανή 11αδα: Πασχαλάκης - Κίνι, Ορτέγκα, Ρέτσος, Ντόι - Καμαρά, Αλεξανδρόπουλος (Έτσε) - Ποντένσε, Μπιέλ, Μασούρας - Ελ Κααμπί

Ο ΟΦΗ

Αν πάρουμε σαν δεδομένο ότι ο ΟΦΗ θα προσαρμοστεί στον αντίπαλο, όπως έκανε κόντρα και σε ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, ετοιμάζοντας ένα ειδικό πλάνο για τις ανάγκες του ματς, τότε πέρα από τα παραπάνω που αφορούν τον αντίπαλό του, είναι χρήσιμο να δούμε και συγκριτικά στοιχεία, που θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε τι πιθανότατα θα φροντίσει ο Νταμπράουσκας να αναδείξει και τι να θωρακίσει ή έστω να καμουφλάρει.

Ξεκινώντας από το επιθετικό κομμάτι, βλέπουμε ότι ΟΦΗ και Ολυμπιακός έχουν σχεδόν ίδιες τελικές στο στόχο (εδώ μετράνε και τα πρώτα περίπου 55’ λεπτά του ντέρμπυ), όμως έχουν σοβαρή διαφορά στο σκοράρισμα. Πιθανόν είναι θέμα ποιότητας ένα καλό τελείωμα, πιθανότατα όμως είναι και θέμα αυτοπεποίθησης, αλλά και συνθηκών που γίνεται η κάθε τελική. Επομένως, ο ΟΦΗ δεν πρέπει να επιτρέψει στον αντίπαλό του εκτελέσεις χωρίς πίεση (ένα σημείο που και ο φετινός ΟΦΗ «πονάει», αν δούμε τα γκολ που έχει δεχτεί), ενώ από την άλλη όταν βρει χώρο/χρόνο, πρέπει να τον εκμεταλλευτεί αποτελεσματικά και με ποιοτικό τρόπο, κάτι που έχουμε δει να συμβαίνει στο Ηράκλειο, αλλά όχι μακριά από αυτό, για κάποιο λόγο.

Στην αντίπερα όχθη, στο αμυντικό σκέλος, οι διαφορές είναι πιο ορατές. Ο ΟΦΗ έχει δεχτεί 9 γκολ, ενώ ο Ολυμπιακός 3 (μαζί με του ντέρμπυ). Ο λόγος είναι μάλλον απλός. Σε σχέση με τον αντίπαλό του, ο ΟΦΗ έχει δεχτεί διπλάσιες σχεδόν τελικές. Χωρίς να υστερεί ούτε στις προσωπικές μονομαχίες, ούτε σε επιμέρους στατιστικές κατηγορίες. Αυτό πρακτικά σημαίνει, ότι επέτρεψε στους αντιπάλους του να βρουν ευκαιρίες χωρίς πίεση. Γιατί όταν πίεσε ο ΟΦΗ, δεν τα πήγε άσχημα. Επανερχόμαστε δηλαδή σε όσα προανέφερα για την επίθεση.

Κλειδί πάντως, τόσο για το αμυντικό σκέλος όσο και για το επιθετικό, θα είναι ο τρόπος που θα κυκλοφορήσει η μπάλα, πόση ώρα θα την έχει κάθε ομάδα στην κατοχή της, σε τι μέτρα θα την έχει και πόσα λάθη θα κάνει. Σε αυτό το πεδίο, βλέπουμε ότι ο Ολυμπιακός έχει επιδιώξει σε όλα τα ματς να έχει εκείνος τη μπάλα, σε αντίθεση με τον ΟΦΗ, που με περίπου 1000 πάσες λιγότερες, δείχνει ότι σε κάποιες περιπτώσεις έμεινε και περίμενε τον αντίπαλό του (πχ ΠΑΟΚ ή και με ΑΕΚ στο τελευταίο 30λεπτο). Κόντρα σε μια ομάδα με ποιότητα, δεδομένα ο ΟΦΗ θα χρειαστεί να αυξήσει την ακρίβεια στις μεταβιβάσεις του, ιδιαίτερα εκείνες που θα είναι στο δικό του μισό.

Ας ξαναγράψω και το κλασσικό: Σε ένα πρωτάθλημα που οι στατικές φάσεις διαμορφώνουν αποτελέσματα, η καλή ανταπόκριση κάθε ομάδας σε αυτές, σε άμυνα κι επίθεση, είναι κλειδί. Όπως κλειδί είναι και το να μη δίνει με μεγάλη ευκολία τέτοιες φάσεις στον αντίπαλο, πράγμα που ο ΟΦΗ δεν έχει αποφύγει σε αρκετά ματς.

Συμπερασματικά, σε ένα ματς κόντρα σε ομάδα που έχει το γκολ αρκετά εύκολα, ο ΟΦΗ θα χρειαστεί να είναι πολύ πιο αποτελεσματικός αμυντικά, από ό,τι συνηθίζει. Είναι πιθανό να χρειαστεί να το κάνει ακόμα καλύτερα, από ό,τι το έκανε κόντρα σε ΠΑΟΚ και ΑΕΚ. Με αυτό δεν εννοούμε βέβαια να περιμένει κοντά στην περιοχή του, γιατί αυτό θα είναι δώρο για μια ομάδα με τα χαρακτηριστικά του Ολυμπιακού.

Αντιθέτως, θα τον βοηθήσει αν βραχυκυκλώσει το πλάνο του αντιπάλου του, αποκόπτοντας τους 4 μπροστά από την υπόλοιπη ομάδα, πιέζοντας τα στόπερ που είναι επιρρεπή σε λάθη, αλλά και κυνηγώντας τους χώρους που θα αφήνουν οι πλάγιοι μπακ του Ολυμπιακού, στα αρκετά ανεβάσματά τους. Ασφαλώς σε όλο αυτό θα χρειαστούν αλληλοκαλύψεις και να παραμείνει συμπαγής. Όσο για το επιθετικό σκέλος, τα πράγματα είναι μάλλον ξεκάθαρα. Πρέπει τις φάσεις που θα βρει, να τις αξιοποιήσει.

Τέλος, είναι αρκετά βάσιμο να αναμένουμε κι ένα παιχνίδι υπομονής από τον ΟΦΗ, περισσότερο κοντά στον τρόπο αντιμετώπισης του ΠΑΟΚ, παρά σε αυτόν κόντρα στην ΑΕΚ, ποντάροντας στην κόπωση των ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού. Είναι δηλαδή πιθανό ο ΟΦΗ όσο κυλά το ματς και μετά το 65-70' να παίρνει περισσότερα επιθετικά ρίσκα.

Ως προς τη σύνθεση, παίρνοντας σαν δεδομένο το 3-5-2, περιμένουμε να δούμε κυρίως το πώς θα επιλέξει να παρατάξει τη μεσαία γραμμή ο Νταμπράουσκας. Αν δηλαδή δούμε 3 αμυντικά χαφ και τον Μπάκιτς κοντά στο φορ ή αν θα προτιμήσει μια πιο επιθετική σύνθεση, ως προς τα πρόσωπα. Στην πρώτη περίπτωση, ερωτηματικό είναι αν θα προτιμηθεί ο Φελίπε, ως ένας καλός εκτελεστής ή ο Ντίκο λόγω ταχύτητας και κινητικότητας.

Μια πιθανή 11αδα: Μπάουμαν - Βούρος, Πασαλίδης, Καρώ - Λάρσον, Τοράρινσον (Αμπάντα), Μεγιάδο, Γκλάζερ, Γαγιέγος - Μπάκιτς, Ντίκο (Φελίπε)