Το 2022 δεν κυλάει καλά για τον ΟΦΗ. Οι συνεχόμενες γκέλες εντός έδρας, αλλά και η αυτοκτονία στη Λαμία, τον έχουν φέρει πολύ πίσω βαθμολογικά. Από φαβορί για την 6η θέση στο τέλος του πρώτου γύρου, έχει γίνει ξεκάθαρα αουτσάιντερ. Πλέον θα χρειαστεί υπερβάσεις, με νίκες εντός κι εκτός, ενώ εξαρτάται κι από τα αποτελέσματα και τις επιδόσεις των ανταγωνιστών του.

Θεωρητικά έναν τέτοιον αντιμετωπίζει τώρα. Η αλήθεια είναι ότι είναι "περίπου" ανταγωνιστής. Ο ΠΑΟ αγωνιστικά καθαρά, έχει πάρει κεφάλι από τις υπόλοιπες ομάδες που κυνηγάνε τα play off και φαντάζει ο πιθανότερος 4ος. Η γκέλα του όμως κόντρα στην Τρίπολη, έστω κι αν κολακεύει τον Αστέρα, τον φέρνει στο Ηράκλειο υπό πίεση. Με τα καλά και τα κακά που έχει αυτό. Φυσικά πίεση έχει και ο ΟΦΗ. Μένει να δούμε τις αντιδράσεις και των δύο, με την πλάτη στον τοίχο. 

Ο αντίπαλος 

Ο ΠΑΟ του Γιοβάνοβιτς είναι ένα ενδιαφέρον project. Ξεκίνησε τη σαιζόν χλιαρά και με σταθερό βήμα, βελτιώνεται ποδοσφαιρικά. Τη βελτίωσή του αυτή όμως, δεν τη βλέπουμε τόσο έντονα και στη βαθμολογία. Κυρίως γιατί υπήρξαν παιχνίδια που αδίκησε την προσπάθειά του, δίνοντας δώρο στους αντιπάλους του αποτελέσματα. Σε κάθε περίπτωση όμως, είναι ομάδα που παίζει κυριαρχικό ποδόσφαιρο. Ή πιο σωστά, επιδιώκει να παίξει πάντα τέτοιο ποδόσφαιρο. Και πληρώνει κάποιες φορές το τίμημα της επιλογής του. Ο προπονητής του προτιμά να παίζει με μία ταυτότητα συμβατή με το βάρος της ομάδας, αλλά όχι τόσο συμβατή με την ποιότητα και το βάθος, κυρίως, του ρόστερ του. Προφανώς, χτίζει μακροπρόθεσμα (με ό,τι αυτό σημαίνει για έναν προπονητή στην Ελλάδα...).

Η αγωνιστική προσέγγιση των ομάδων

Για την ώρα είναι 4ος με πολλές νίκες (9) και αρκετές ήττες (7), έχοντας 3 μόλις ισοπαλίες. Θα έλεγα ότι η φιλοσοφία του μοιάζει με εκείνη του ΟΦΗ επί Σίμου. Μόνο δύο φορές έχει εφαρμόσει το "όταν δε μπορείς να κερδίσεις, κοιτάς να μη χάσεις", που ο φετινός ΟΦΗ, ειδικά στο ξεκίνημα, είχε εφαρμόσει. Και οι 2 ήταν σε ντέρμπυ κόντρα στον Ολυμπιακό, κυρίως σε αυτό εκτός έδρας. Η επιθυμία του να παίξει κυριαρχικά, με ένα παιχνίδι με μεγάλη κατοχή μπάλας (60% μ.ο.) με πολλές μεταβιβάσεις και μετατοπίσεις και build up, έχει αποδώσει εντός έδρας (7 νίκες και 2 ισοπαλίες αλλά και 2 ήττες). Τον δυσκολεύει όμως να το εφαρμόσει και μακριά από τη Λεωφόρο (2 νίκες, 1 ισοπαλία και 5 ήττες). Κι αυτό είναι κάτι που ο ΟΦΗ πρέπει να το κυνηγήσει να ξανασυμβεί. 

Πρακτικά, ενώ προσπαθεί να παίξει το ίδιο ποδόσφαιρο, στο γήπεδό του τα πάει καλύτερα. Αντιθέτως, εκτός έδρας και σκοράρει λιγότερο και δέχεται πιο εύκολα φάσεις, έχοντας απέναντί του ομάδες που επιδιώκουν περισσότερο να επιτεθούν. Κοινό σημείο όλων των παιχνιδιών που τα κατάφεραν; Tον χτύπησαν στο transition ή/και κατάφεραν να μεγαλώσουν την απόσταση στις γραμμές του, δημιουργώντας κενά μεσοδιαστήματα. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όλων, η ήττα στο Βόλο. Με προβλήματα στο πρεσάρισμα ψηλά, καθυστέρηση στις επιστροφές, έχοντας ψηλά την άμυνα και μεγάλες αποστάσεις. 

Αν θέλουμε να εστιάσουμε στη σύγκριση ανάμεσα σε ΟΦΗ και ΠΑΟ, θα βρούμε λίγες ομοιότητες, όπως το build up και οι πολλές κοντινές μεταβιβάσεις. Θα βρούμε όμως και αρκετές διαφορές. Ο ΠΑΟ είναι πιο καλός αμυντικά. Είναι η 2η καλύτερη άμυνα, δέχεται 0,8 γκολ ανά ματς (έναντι 1,3 του ΟΦΗ που είναι 9η άμυνα). Ακούγεται λίγο οξύμωρο, αν σκεφτούμε πως θεωρητικά ο ΟΦΗ είναι η πιο συντηρητική ομάδα στην προσέγγισή της. Έχει όμως απόλυτα ποδοσφαιρική εξήγηση. Ο ΠΑΟ το παιχνίδι κυριαρχίας και passing game, που αρέσει και στις δύο ομάδες, το εφαρμόζει καλύτερα. Έχει 5% υψηλότερη ακρίβεια στις πάσες και 76,8% (έναντι 73%) στο αντίπαλο μισό. Κρατάει πολύ περισσότερο τη μπάλα στα πόδια του (σχεδόν 8% η διαφορά στο μ.ο. κατοχής τους) και τελικά δέχεται, παίζοντας έτσι, λιγότερες φάσεις. Έχει δεχτεί μόλις 49 τελικές αντιπάλων στην εστία, έναντι 84 του ΟΦΗ! Είναι μια μεγάλη διαφορά.

Ένα σημείο που επίσης ο ΠΑΟ δείχνει καλύτερη αντίδραση, είναι στις καλύψεις του και στην επιμονή του για πίεση (και repress) ψηλά. Παίρνει αρκετές ανακτήσεις και βάζει δύσκολα στον αντίπαλό του κάθε φορά. Κερδίζει περισσότερες διεκδικήσεις (51% έναντι 44%) και τελικά έχει δεχτεί 10 γκολ λιγότερα. Είναι κι αυτή μια μεγάλη διαφορά. 

Διαφορές θα εντοπίσουμε και στην επίθεση. Το χτίσιμο των επιθέσεων του ΟΦΗ καταλήγει σε πολλές μεν, αλλά μέτριες ευκαιρίες, με πολλά βιαστικά, υπό πίεση ή μακρινά σουτ. Ο ΠΑΟ δημιουργεί λιγότερες τελικές (έχει 40 λιγότερες από τον ΟΦΗ), όμως είναι πιο απειλητικές. Βρίσκει εστία σχεδόν στις μισές (48,8% με τον ΟΦΗ να έχει 41%) και τις τελειώνει καλύτερα (ευστοχία 17,8% έναντι 12,3%). Κατά συνέπεια, δεν είναι παράδοξο που με λιγότερες συνολικά τελικές στην εστία, αλλά και 1 ματς λιγότερο, έχει βάλει 4 γκολ περισσότερα. Δεν είναι μια τεράστια διαφορά, αλλά έχει κι αυτή τη σημασία της. 

Αν δούμε και το "δείκτη" των xGoals, μάλλον θα επιβεβαιώσουμε όσα προαναφέρω. Ο ΠΑΟ βάζει λίγο πιο πολλά γκολ από τις φάσεις που φτιάχνει, ενώ δέχεται όσα "πρέπει" με βάση τις επιδόσεις των αντιπάλων του. Μάλιστα τα xPoints (πόσους βαθμούς θα μπορούσε να έχει καθαρά βάσει xGoals) του είναι 38, αρκετά πιο πάνω από την πραγματική του συγκομιδή. Από την άλλη, ο ΟΦΗ βάζει και δέχεται τόσα όσα αναλογούν στις επιδόσεις του και έχει ακριβώς τα ίδια xPoints με τους βαθμούς που έχει συγκεντρώσει. Κοινώς, η βαθμολογία του λέει και την αλήθεια του για τη συνολική παρουσία του ως τώρα.

Με βάση όλα τα παραπάνω, μπορούμε να πούμε ότι ο ΟΦΗ παίζει με έναν αντίπαλο καλύτερο. Όχι αχτύπητο, ούτε και με τρομερή διαφορά ποιότητας. Απλά καλύτερο, ως προς την εφαρμογή του πλάνου του. Σίγουρα επίσης, παίζει με έναν αντίπαλο καλύτερο, από εκείνον που συνάντησε στον 1ο γύρο. Έχει βελτιωθεί από τότε ο ΠΑΟ, αυτό είναι σαφές. Δεν έχει όμως ακόμα καταφέρει να βρει λύσεις εκτός έδρας. Αυτό είναι μια ευκαιρία για τον ΟΦΗ. Το πρόβλημα είναι η εντός έδρας εικόνα του. Έχει τον τρόπο να την αλλάξει δραστικά, ώστε να βάλει δύσκολα στον ΠΑΟ; Ποδοσφαιρικά καθαρά, η απάντηση είναι ναι, την έχει.

Πώς μπορεί να αισιοδοξεί ο ΟΦΗ; Ο ΠΑΟ δυσκολεύεται, όταν ο αντίπαλός του προσαρμοστεί στο παιχνίδι του, ψάξει να τον βραχυκυκλώσει, εγκλωβίζοντας τα κεντρικά του χαφ (πρωτίστως τον Πέρεθ) και να τον κυνηγήσει να τον χτυπήσει, είτε στις μεταβάσεις, είτε στα ατομικά λάθη υπό πίεση. Ο ΟΦΗ αυτό μπορεί να το κάνει. Το έχει κάνει στη Λεωφόρο, το έχει κάνει και σε κάποια ακόμα εκτός έδρας ματς. Το έκανε και κάποια σκόρπια 20λεπτα εντός έδρας (πχ με Ατρόμητο), που όμως δεν ήταν αρκετά. Με λίγα λόγια, θα χρειαστεί τα αυτονόητα. Πολλά τρεξίματα. Πολύ περισσότερα από τα τελευταία ματς. Πολλές καλύψεις. Πολύ περισσότερες από όσες έχουμε δει στη σαιζόν. Καλή ισορροπία. Καλύτερη από κάθε άλλο ματς. Καλύτερες αποφάσεις δημιουργικά. Πάρα πολύ καλύτερες από αυτές που έχουμε δει. Καλύτερα τελειώματα στις ευκαιρίες του. Αρκετά καλύτερα, από αυτά που έχουμε δει όλη τη σαιζόν. 

Είναι όλα αυτά εύκολα να γίνουν; Δεν είναι. Δεν είναι όμως και αδύνατα. Αφορούν κυρίως την πνευματική προετοιμασία της ομάδας, τη συγκέντρωση της, την προσήλωσή της στο πλάνο, αλλά και το χαρακτήρα της. Η πίεση σε οδηγεί είτε να τσιτώσεις και να πεισμώσεις, είτε να μπλοκάρεις τελείως. Αυτό είναι που πρέπει να δει ο ΟΦΗ και να μεταβολίσει σε πείσμα και ενέργεια, την πίεση που έβαλε στον εαυτό του, με τις κακές επιδόσεις του και τις αυτοκτονικές τάσεις που εμφάνισε.

Οι πιθανές 11αδες των ομάδων

Το ερώτημα είναι αν θα ξαναδούμε 4-3-3 ή ξανά αυτό το 4-5-1 με πολλές μεταβολές και ψευτοεννιάρι, εφόσον οι Αργεντίνοι (Νέιρα και Μεγιάδο) είναι διαθέσιμοι. Αυτό θα εξαρτηθεί από το ποιο από τα δύο σχήματα εξασφαλίζει μεγαλύτερη πίεση ψηλά, αλλά και από την κατάσταση όσων αγωνίστηκαν το Σάββατο. 

Μια πιθανή 11αδα: Βάτερμαν - Μαρινάκης, Βούρος, Διαμαντής (Σελίμοβιτς), Μπαλογιάννης - Μεγιάδο, Νέιρα, Γαγιέγος - Λάμπρου, Τοράλ, Ντουρμισάι (Τσιλιανίδης). 

Ο Γιοβάνοβιτς παίζει σταθερά πια 4-3-3. Προσπαθεί να έχει κοντά τις γραμμές του, μπακ που επιτίθενται, εξτρέμ που επιστρέφουν και κεντρικά χαφ που κόβουν, αλλά και δημιουργούν. Το πόσο rotation θα δούμε, είναι ένα ερωτηματικό. 

Μια πιθανή 11αδα: Μπρινιόλι - Σάντσες, Σένκεφελντ, Βέλεθ, Χουάνκαρ - Πέρεθ, Μαουρίσιο (Αλεξανδρόπουλος), Βιγιαφάνες - Αϊτόρ, Παλάσιος (Βιτάλ), Καρλίτος.