O Ολυμπιακός φέτος διανύει μια πολύ κακή σαιζόν. Άπειρες μεταγραφές που ήρθαν κι έφυγαν, προπονητές να αλλάζουν διαρκώς, τεχνικοί διευθυντές να εναλλάσονται κάθε τρίμηνο και γενικά μια κατάσταση πολύπλοκη εξωαγωνιστικά, που καθρεπτίζεται πλήρως και στην εικόνα του στο γήπεδο.

Την περίοδο μάλιστα αυτή, διανύει μία ακόμα κρίση, μετά και την ήττα από τον ΠΑΟ στη Λεωφόρο, όπου αλλάζει ξανά προπονητή και ψάχνεται να θέσει στόχους για το υπόλοιπο της χρονιάς.

Ε, αυτός ο Ολυμπιακός αν μπορούσε να επιλέξει αντίπαλο για το Σαββατοκύριακο, εννοείται πως θα διάλεγε τον ΟΦΗ. Γιατί πρόκειται για τη μοναδική ομάδα στο πρωτάθλημα που έχει καταφέρει να τα κάνει εξίσου ή και χειρότερα χάλια. 

Επομένως, για ένα παιχνίδι όπου στη μία πλευρά θα βρεθεί υπηρεσιακός προπονητής και στην άλλη ένας υπό παραίτηση προπονητής, που ως τώρα έχει σοβαρή δυσκολία αντίληψης της πραγματικότητας, τι ποδοσφαιρική κουβέντα να γίνει; 

Ο μπερδεμένος Ολυμπιακός, υποδέχεται τον παραζαλισμένο και αρκετά ανασφαλή πια ΟΦΗ, που προχωρά εντελώς αποπροσανατολισμένος, χωρίς "σταθερές" και πυξίδα. 

Προφανώς, ο πήχης των απαιτήσεων είναι στα... πατώματα, όλος ο Οργανισμός του ΟΦΗ ασχολείται με άλλα θέματα και κανείς δεν έχει απαιτήσεις από το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Και είναι κρίμα που τα κατάφερε έτσι ο ΟΦΗ, γιατί για μια ομάδα στοιχειωδώς οργανωμένη που θα έπαιζε, όπως είχε σχεδιαστεί ο φετινός ΟΦΗ για τα play off, το συγκεκριμένο ματς θα ήταν ευκαιρία, με τον Ολυμπιακό τόσο ανακατεμένο. 

Πρακτικά, "πάμε κι όπου βγει", όπως έλεγε και μια (θλιβερή) ατάκα προ μηνών!