Ο πρώτος γύρος τελείωσε, μαζί με αυτόν και η εποχή Νταμπράουσκας για τον ΟΦΗ. Καλώς ή κακώς, δικαίως ή αδίκως, αυτό είναι το σημερινό status. Στο δεύτερο γύρο αναλαμβάνει ένας νέος προπονητής, που θα κληθεί να κυνηγήσει τους ίδιους στόχους, play off και κύπελλο. Για να το πετύχει αυτό, θα χρειαστεί να βελτιώσει αρκετά πράγματα ως προς την ποδοσφαιρική εικόνα και απόδοση της ομάδας. Σε αυτά θα εστιάσω, με την ευκαιρία της διακοπής, με τη βοήθεια των στοιχείων της opta για το sport24. 

Η κατάσταση σήμερα

Στα πρώτα 13 παιχνίδια λοιπόν, ο ΟΦΗ έχει 3 νίκες, 6 ισοπαλίες (τις περισσότερες μαζί με τον Ατρόμητο) και 4 ήττες. Με 15 βαθμούς, είναι για την ώρα στο -2 από το στόχο του.Έχει σκοράρει 13 γκολ (4η χειρότερη επίθεση) κι έχει δεχτεί 19 (6η άμυνα). Βέβαια τα xGoals λένε ότι είναι η 7η χειρότερη επίθεση σε απειλές, αλλά και η 6η χειρότερη άμυνα. Βάζει δηλαδή λιγότερα από όσα δημιουργεί και δέχεται περίπου όσα πρέπει. Συνολικά, με βάση τη διαφορά των xGoals είναι 8ος. 

Εντός έδρας έχει 3 νίκες, 3 ισοπαλίες και 1 ήττα με 9-7 γκολ, όντας 6ος σε επίδοση. Βέβαια είναι ελαφρώς κολακευτική και παρακάτω θα αναλύσουμε το γιατί. 

Εκτός έδρας δεν έχει κερδίσει, έχει 3 ισοπαλίες και 3 ήττες με 4-12 συντελεστή (με το 4-0 στη Λεωφόρο να αλλοιώνει ίσως τη γενική εικόνα), έχοντας την 11η επίδοση στον πρώτο γύρο. Κι εδώ η αλήθεια ως προς την απόδοσή του όμως είναι λίγο διαφορετική, καθώς αδίκησε σε αρκετά ματς τον εαυτό του. 

Αν ρίξουμε και μια ματιά στη διάρκειά του, θα δούμε ότι είναι περισσότερο ομάδα πρώτου ημιχρόνου (5 νίκες 4 ισοπαλίες και 4 ήττες), έχοντας πετύχει, αλλά και δεχτεί, από 8 γκολ. Στο 2ο ημίχρονο η επίδοσή του είναι 3 νίκες, 3 ισοπαλίες και 7 ήττες με 5-11 γκολ. Σε αντίθεση δηλαδή από ό,τι πιστέψαμε μετά τον Άρη ή και τον ΠΑΟΚ, ο ΟΦΗ δεν είναι μια ομάδα που αξιοποιεί το βάθος της ή που βρίσκει λύσεις όσο κυλάει ένα ματς. 

Η γενική εικόνα του ΟΦΗ

Ας δούμε όμως μια ανάλυση της εικόνας και της απόδοσης του ΟΦΗ, με βάση πιο ποιοτικά στοιχεία κι όχι το τελικό αποτέλεσμα μόνο. 



Συνολικά, ο ΟΦΗ προσπαθεί και είναι στο όριο του να γίνει μια "καλή επίθεση", με βάση τα xGoals του. Με βάση δηλαδή τις πραγματικές απειλές που δημιουργεί. Χάρη στις 3 νίκες σε ντέρμπυ εντός έδρας, όπου μπόρεσε και έφτιαξε καθαρές ευκαιρίες, έχει μια βελτιωμένη επίδοση σε αυτό, σε σχέση με πέρυσι. Το πρόβλημα όμως παραμένει στην ισορροπία του. Και στην περσινή σαιζόν είχαμε αναλύσει ότι στα παιχνίδια που καλείται να "ξεμυτίσει" και να κυριαρχήσει, αντιμετωπίζει πρόβλημα αμυντικά, επιτρέποντας πολλές φάσεις στον αντιπάλους του. Όπως φαίνεται στο διάγραμμα, ο ΟΦΗ έχει δεχτεί τις περισσότερες απειλές από όλους, μετά τον Ατρόμητο! Για μια ομάδα που αγωνίστηκε με 3αδα στην άμυνα και μάλλον συντηρητικά, αυτό είναι ένα σοβαρό θέμα προς επίλυση. Γίνεται πιο δύσκολο, αν σκεφτούμε ότι το κουβαλάει από πέρυσι!



Αν δούμε όμως και ανά ματς τη διαφορά, που είχε ο ΟΦΗ με τους αντιπάλους του, θα καταλάβουμε ότι απέχει πολύ από το στόχο του. Είναι μόλις 10ος στη σχετική κατάταξη. Πρακτικά αυτό σημαίνει πως σε ελάχιστα ματς απείλησε πολύ περισσότερο από τον αντίπαλό του. Δεν κατάφερε δηλαδή να γίνει κυριαρχικός. Τα πράγματα γίνονται χειρότερα όμως, αν τα χωρίσεις σε εντός κι εκτός έδρας. Μέσα στο γήπεδό του, ο ΟΦΗ έχει την προτελευταία επίδοση, κόντρα στη γενική τάση στην κατηγορία, όπου οι γηπεδούχοι είναι πιο δυνατοί, παρότι έχει κάνει 3 νίκες. Αυτό προφανώς συμβαίνει, γιατί οι νίκες αυτές, κυρίως οι 2 πρώτες με τους Θεσσαλονικείς, δεν ήταν κυριαρχικές, αλλά έμοιαζαν και με εκτός έδρας στον τρόπο που τις προσέγγισε. Με λίγα λόγια, εντός έδρας ο ΟΦΗ έχει αδυναμία να δημιουργήσει, αλλά και σοβαρή έλλειψη ισορροπίας.




Εκτός έδρας, η κατάσταση είναι λίγο καλύτερη για τον ΟΦΗ, ως προς την εικόνα του μέσα στο γήπεδο και το πόσο απείλησε ή απειλήθηκε. Το οξύμωρο όμως είναι, ότι έχει τελειώσει τη σειρά με 6 ματς μακριά από την Κρήτη, χωρίς να κερδίσει κανένα, εκ των οποίων όλα, εκτός του ΠΑΟ, ήταν παιχνίδια "στα μέτρα του". Μπορεί να ήταν ελαφρώς πιο δημιουργικός, παρέμεινε όμως σταθερά προβληματικός στο αμυντικό κομμάτι και τελικά δεν είχε την αναγκαία αποτελεσματικότητα, για να κερδίσει τα ματς. Είχε πάντως μια εικόνα (η οποία στηρίζεται κυρίως στα παιχνίδια κόντρα σε Λαμία, Πανσερραϊκό και εν μέρει στο Αγρίνιο), κάπως πιο κοντά στην 6αδα, που τελικά δε συνοδεύτηκε με αποτελέσματα. 



Ο ΟΦΗ σε φάση επίθεσης

Αν επικεντρωθούμε αρχικά στο επιθετικό κομμάτι, θα δούμε ότι η φετινή ομάδα έχει χάσει ένα στοιχείο, που πέρυσι μας έκανε να ελπίζουμε ότι θα το δούμε φέτος να ανθίζει. Το πρεσάρισμα ψηλά. Πέρυσι ο ΟΦΗ, σε αυτή την κατηγορία, ξεχώρισε από τους λεγόμενους "μικρομεσαίους" και έδωσε υποσχέσεις, που για την ώρα πάντως φέτος διαψεύδει. Δεν παίρνει συχνά τη μπάλα ψηλά, κάτι που σίγουρα θα τον βοηθούσε να βελτιώσει την επιθετική του απόδοση και επίδοση. Είναι 9ος στο πόσο ψηλά παίζει στο γήπεδο. 



Τι προσπαθεί να κάνει λοιπόν; Παιχνίδι από πίσω, με 3 στόπερ και 2 ή και 3 κεντρικά χαφ. Το κάνει όμως καλά; Έχει ποιότητα το passing game του; Από ό,τι φαίνεται αρχικά από τον αριθμό των επιθέσεων με πάνω από 10 πάσες, δυσκολεύεται να κρατήσει τη μπάλα ώρα και να καταλήξει σε ενέργεια στην αντίπαλη περιοχή. Είναι 10ος σε αυτή την κατηγορία, στοιχείο που πρέπει απαραιτήτως να βελτιώσει.



Κάνει μια προσπάθεια να αναπτυχθεί ορθολογικά μεν με build up και υπομονή, όμως η επίδοσή του είναι πολύ μακριά από των 5 πρώτων αν μετρήσουμε το πόσες από αυτές τις επιθέσεις καταλήγουν και σε ενέργεια τελικά. 



Η παραπάνω κατάσταση νομοτελειακά τον οδήγησε να ψάξει το άμεσο παιχνίδι. Κι αν αυτό σε παιχνίδια κόντρα σε ΠΑΟΚ και ΑΕΚ ακόμα και Άρη δεν ήταν τοσο κακή ιδέα, στα υπόλοιπα κόντρα σε ομάδες που αμύνονταν χαμηλά ήταν περισσότερο κίνηση απελπισίας παρά τακτική επιλογή με πραγματική ελπίδα να έχει σε βάθος χρόνου και σταθερά αποτελέσματα. 



Τελευταία άφησα μια στατιστική κατηγορία, που επιβεβαιώνει πως το περσινό πρόβλημα του ο ΟΦΗ το κουβαλάει ακόμα, κυρίως στα παιχνίδια που εκείνος καλείται να χτίσει το παιχνίδι και να κυριαρχήσει. Παραμένει ξανά φλύαρος. Γιατί στην περιοχή φτάνει. Όχι όπως οι 4 διεκδικητές του τίτλου, αλλά αρκετά καλύτερα του μέσου όρου. Εκεί χάνεται στη μετάφραση, έχοντας δυσκολία να βρει καθαρές ευκαιρίες και εκτελέσεις με καλές προϋποθέσεις. Ένας από τους λόγους, κατά την ταπεινή μου άποψη, που συμβαίνει αυτό, είναι το ότι δεν είχε ουσιαστικά καθόλου πλάτος στην επίθεσή του. Όποτε έδωσε λίγο πλάτος (λέγε με Αμπάντα), αμέσως είδαμε διαφορά. Δεν το έκανε όμως συχνά, ούτε και έμοιαζε να το επιδιώκει σε πολλά παιχνίδια. Με απλά νούμερα, ο ΟΦΗ πατούσε περιοχή 20 φορές, αλλά δημιουργούσε μόλις  1,2 xGoal και τελικά σκόραρε 1 φορά σε κάθε ματς. 



Ο ΟΦΗ σε φάση άμυνας

Ο Νταμπράουσκας ξεκίνησε με 3αδα στην άμυνα τη σαιζόν, που πολλοί από εμάς πιστέψαμε ότι είναι μια επιλογή προσωρινή, για το πρώτο σετ ματς ως τη διακοπή, που αφορούσε 2 ντέρμπυ εντός κι ένας εκτός έδρας, κόντρα σε ανταγωνιστή. Τελικά, η 3αδα στα στόπερ μας συνόδευσε ως το τέλος του πρώτου γύρου, σταθερά. Με αυτή την προσέγγιση, θα περιμένε κανείς να δει μια ομάδα compact, που μπορεί μεν να είχε δυσκολία να δημιουργήσει, όμως θα κάλυπτε αυτό το πρόβλημα, κρατώντας το μηδέν πίσω. Τελικά δεν έγινε ακριβώς έτσι. 



Όπως προανέφερα, ο ΟΦΗ φέτος δε συνέχισε να επενδύει στο πρεσάρισμα ψηλά. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα (και σε συνάρτηση με τον σχηματισμό του) να προσφέρει αρκετά μέτρα στους αντιπάλους του, για να κυκλοφορήσουν τη μπάλα. Παράλληλα, δεν ήταν ούτε ιδιαιτέρως aggressive στον τρόπο που αμυνόταν, με αποτέλεσμα να επιτρέπει αρκετά στις ομάδες που αντιμετώπιζε, να χτίσουν όπως ήθελαν τις επιθέσεις τους. Κι αυτό προφανώς ενίοτε, κατέληγε σε μια καλά οργανωμένη επίθεση. 



Ταυτόχρονα όμως, ο ΟΦΗ δεχόταν αρκετές επιθέσεις και με άμεσο τρόπο, στην κόντρα ή στο transition. Κάτι μάλλον παράξενο, για μια ομάδα με τρεις στην άμυνα. Το αποτέλεσμα όλων αυτών, είναι ο ΟΦΗ να καλείται να διαχειριστεί πολλές ενέργειες αντιπάλων μέσα στην περιοχή του. Ουσιαστικά δηλαδή, με τον τρόπο που έπαιζε, μετέφερε "εθελοντικά" το παιχνίδι μέσα και γύρω από το αμυντικό του τρίτο. Αξίζει να παρατηρήσουμε, πως οι ενέργειες των αντιπάλων του εντός περιοχής, είναι ελαφρώς περισσότερες από τις αντίστοιχες δικές του στην επίθεση. Κι αυτό για μια ομάδα με στόχους 6αδας, είναι πρόβλημα. 



Τα βασικά συμπεράσματα

Το κεντρικό συμπέρασμα είναι ένα. Ο ΟΦΗ τις περσινές του αδυναμίες δεν τις βελτίωσε. Συνεχίζει να είναι είναι επιθετικά φλύαρος, συνεχίζει να χάνει την ισορροπία του, όταν πάει να επιτεθεί λίγο πιο δυναμικά, ενώ δεν έχει καταφέρει παρά τη συντηρητική προσέγγισή του σε σχηματισμό, αλλά και σε τακτική σε αρκετά ματς, να είναι αμυντικά θωρακισμένος. Παράλληλα έχει χάσει το πρεσάρισμα, που πέρυσι είχε εμφανίσει σε αρκετά παιχνίδια, ενώ παραμένει μια ομάδα που δεν έχει επιθετικό και κυριαρχικό τρόπο και στο πώς μαρκάρει, αλλά και στο πως επιτίθεται. Παρά δηλαδή την αναβάθμιση του ρόστερ και τις ενέσεις εμπειρίας που του έγιναν, κουβαλάει ακόμα τα ίδια προβλήματα. Κι αυτό πρέπει να είναι το βασικό "παράπονο", τόσο προς τον Ντραμπράουσκας, όσο και προς τους ποδοσφαιριστές. 

Οι πρωταγωνιστές του ΟΦΗ

Επειδή λοιπόν ο ΟΦΗ θα συνεχίσει με νέο προπονητή, αλλά με το ίδιο ρόστερ, ίσως αξίζει να δούμε και κάποια στοιχεία, για την ατομική συνεισφορά στο συνολικό τρόπο που έπαιζε η ομάδα. Εδώ θα καταλάβουμε, με μεγάλη ευκολία, ότι ο Μπάκιτς αποτέλεσε τον κόμβο. Η απουσία του το τελευταίο διάστημα, υπήρξε καθοριστική. 



Στον παραπάνω πίνακα βλέπουμε πόσο καθοριστικός είναι ο Μαυροβούνιος για τις 3 φάσεις δημιουργίας. Συμμετέχει, όχι μόνο με τελικές προσπάθειες (2,4 ανά ματς), αλλά και με τελικές πάσες (1,8 ανά ματς), αλλά και στο χτίσιμο από πιο πίσω (2,3). Πρακτικά δηλαδή, είναι μέσα σε 6,5 τελικές ανά 90λεπτο! Αν μάλιστα απομονώσουμε τις τελικές των ομάδων που αποτέλεσαν υψηλή απειλή, τότε ο Μπάκιτς είναι ο κορυφαίος του πρωταθλήματος με συμμετοχή σε 0,81 xGoal ανά ματς σε κανονική ροή. Σε αυτή την κατηγορία συναντάμε όμως και το Ντίκο που με 0,63, ήταν ξεκάθαρα ο πιο δραστήριος κι επιδραστικός επιθετικός της ομάδας, κάνοντας μάλιστα πολύ περισσότερα από το να τελειώνει τις φάσεις.



Ένας όμως ποδοσφαιριστής που μας προβλημάτισε στη διάρκεια του 1ου γύρου, ήταν ο Γαγιέγος. Περιμέναμε πολλά από τον Χιλιανό και δεν τα έχουμε δει. Έχω γράψει σε πολλά post games και ατομικές κριτικές, πως ο ΟΦΗ φέτος δεν αξιοποιούσε σωστά τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή, που είναι ο καταλληλότερος για να προσφέρει ισορροπία. Ο τρόπος που έπαιζε η ομάδα και η τοποθέτησή του, απαιτούσαν να κάνει δουλειά για 3. Και να κυνηγάει σαν αμυντικό χαφ, καλύπτοντας τους πλάγιους και να χτίζει το παιχνίδι και να είναι πίσω από τους φορ, για να προσφέρει τελικές πάσες και ενέργειες. 

Η ποιότητά του πάντως φαίνεται, μιας και είναι μαζί με το Μπάκιτς, ο ποδοσφαιριστής που συμμετέχει επιδραστικά και στις 3 φάσεις ανάπτυξης.



Αν μάλιστα απομονώσουμε το παιχνίδι από πίσω (που είναι και η βασική του δουλειά), θα τον δούμε να συμμετέχει στο χτίσιμο απειλών και xGoals, όπως φυσικά και ο Μπάκιτς. Αυτό ίσως θα πρέπει να βάλει σε μια διαδικασία το νέο προπονητή, για να σκεφτεί πού πρέπει να τον αξιοποιήσει κι αν ο Χιλιανός μπορεί να είναι η λύση για ασφαλή πάσα από τα στόπερ προς την μεσοεπιθετική γραμμή και γενικότερα εκείνος που θα εξειδικευτεί στο κομμάτι της ισορροπίας της ομάδας. Στα ενδιαφέροντα του παρακάτω πίνακα το πώς, παίζοντας με 3 πίσω, ο ΟΦΗ περιμένει από τα στόπερ του να παίρνουν και ρόλο playmakers, με το Βούρο να το έχει κάνει ως τώρα πιο επιδραστικά.



Αναμένοντας τη συνέχεια

Με μια γενική ματιά, διαπιστώνει κανείς ότι το βασικό πρόβλημα του φετινού ΟΦΗ, είναι ότι δε σημείωσε την αναμενόμενη πρόοδο. Έμεινε στα ίδια λάθη κι έμεινε στάσιμος. Βλέπει όμως επίσης, πως ο ανταγωνισμός για την 6αδα δεν είναι και κάποιος ανυπέρβλητος πήχης. Το ερώτημα είναι αν ο επομενος προπονητής μπορεί, εν κινήσει πια, να βελτιώσει συγκεκριμένα κομμάτια του παιχνιδιού όπου πονάει η ομάδα, να την ενεργοποιήσει γενικότερα και να παρουσιάσει μια ομάδα αντίστοιχη των προσδοκιών που είχαν δημιουργηθεί τον Αύγουστο. Θα το μάθουμε στο γήπεδο.