Προπονητικά, ιδιαίτερα όταν δεν έχεις δυνατότητα για προσθήκες ποδοσφαιριστών, το πιο "εύκολο" είναι να δουλέψεις το αμυντικό κομμάτι. Να στήσεις ξανά δηλαδή την αμυντική συμπεριφορά της ομάδας σου με στόχο να πετύχεις μια συνοχή και τακτική προσήλωση, που θα σε κάνει ένα συμπαγές σύνολο που θα μπορεί να βραχυκυκλώνει τους αντιπάλους του, επιδιώκοντας να μη δέχεται εύκολα γκολ.

Αυτό είναι το πρώτο βήμα που συνήθως επιλέγουν να κάνουν όλοι στην Ελλάδα, ιδιαίτερα οι ομάδες που δεν κάνουν πρωταθλητισμό. Το κακό είναι ότι συνήθως μένουν σε αυτό. Εκεί καλείται να κάνει τη διαφορά ο Νταμπράουσκας με τον ΟΦΗ. Να πάει την ομάδα ένα βήμα πιο μακριά, δίνοντάς της τη δημιουργία και την επιθετικότητα που της λείπει εδώ και καιρό. 

Άρχισε να χτίζει από την άμυνα

Ο Λιθουανός παρέλαβε μια ομάδα με σοβαρές αδυναμίες, τόσο αμυντικά όσο κι επιθετικά. Παρέλαβε επίσης μια ομάδα με δομικές αστοχίες και πολλές διαφορετικές ταχύτητες, στο θέμα της ετοιμότητας του ρόστερ. Ήταν απολύτως λογικό να εστιάσει στην άμυνα κι εκεί να επιδιώξει να κάνει το πρώτο βήμα, στο δρόμο της βελτίωσης του συνόλου. Γνώριζε ότι ως τη διακοπή θα είχε μετρημένες λύσεις, αλλά κι ότι μετά τη διακοπή θα υπήρχε ένα σερί αγώνων, που θα έπρεπε να το διαχειριστεί με το υπάρχον ρόστερ. Κατόρθωσε λοιπόν μια ομάδα που δεχόταν τις περισσότερες μεγάλες ευκαιρίες σε όλο τον πρώτο γύρο, να την αλλάξει αισθητά. Έχει δεχτεί 4 γκολ από τη διακοπή σε 7 ματς, τα 3 εκ των οποίων ήταν σε Τούμπα, Φάληρο και Λεωφόρο. Έχει επίσης κατορθώσει να δεχτεί ο ΟΦΗ μόνο 1 γκολ εντός έδρας, αλλά κυρίως ελάχιστες καθαρές ευκαιρίες των αντιπάλων του. Αν εξαιρέσουμε μάλιστα τα παιχνίδια κόντρα σε ΠΑΟ και Ολυμπιακό, μπορεί κανείς να πει πως έλεγξε αρκετά τη ροή και είχε τον έλεγχο του παιχνιδιού. 

Επόμενο βήμα, να προσθέσει δημιουργία στο παιχνίδι του

Είναι λογικό επίσης, ότι εφόσον στο αρχικό διάστημα ο Νταμπράουσκας - όπως ο ίδιος είχε εξηγήσει - έκανε παράλληλα και αξιολόγηση του ρόστερ του, αναμένοντας τη μεταγραφική ενίσχυση, να άφησε σαν επόμενο βήμα το επιθετικό και δημιουργικό κομμάτι. Δεν είναι ότι δεν το άγγιξε. Υπάρχει κι εκεί διαφορά, βλέπουμε τον ΟΦΗ να χτίζει τις επιθέσεις του μεθοδικά, έχουν μπει κάποιες τακτικές ιδέες στο παιχνίδι του και διαπιστώνουμε ότι υπάρχει μια πρόοδος. Δεν είναι όμως τόσο γρήγορη και αισθητή, όσο στο αμυντικό σκέλος. Κάτι που προφανώς είναι λογικό. Αφενός, τώρα αρχίζουν να μπαίνουν οι προσθήκες, από τις οποίες προσδοκά η ομάδα ποιοτική αναβάθμιση. Κι αφετέρου, αυτό το κομμάτι είναι πιο πολύπλοκο, απαιτεί πολύ περισσότερες προπονητικές ώρες δουλειάς κι αργεί αρκετά να βγει στο χορτάρι. Όμως, φαίνεται ότι ακόμα χρειάζεται χρόνος και δουλειά, για να σταθεροποιηθεί επιθετικά και δημιουργικά η ομάδα. Το είδαμε ξεκάθαρα κόντρα στον Αστέρα. Νομίζω την αλήθεια αυτή ο προπονητής την ξέρει καλά, άλλωστε συχνά στις δηλώσεις του αναφέρει τις αδυναμίες και τα σημεία που χρειάζονται βελτίωση. 

Ως το τέλος της κανονικής διάρκειας, ο ΟΦΗ έχει παιχνίδια κυρίως κόντρα σε ομάδες εκτός 6αδας (ΠΑΣ, Λαμία, Ιωνικός, Λεβαδειακός), αλλά και δύο πιο "απαιτητικά" ματς με ΑΕΚ και Άρη εντός έδρας. Σε αυτά θα χρειαστεί να δημιουργήσει, να επιτεθεί και να σκοράρει. Ίσως δεν είναι αναγκαίο σε όλα αυτά να κυριαρχήσει, όμως σίγουρα θα πρέπει να γίνει πολύ πιο επιθετικός και παραγωγικός, για να βρει τις νίκες που επιθυμεί όλος ο Οργανισμός. Χωρίς μάλιστα να χαλάσει την αμυντική του συνοχή προσπαθώντας, να το καταφέρει αυτό. 

Κλειδί σε αυτή την προσπάθεια, θα αποτελέσει η προσαρμογή και η προσφορά των νέων μεταγραφών. Είναι κάτι που κι ο προπονητής περιμένει. Όλες (πλην Χριστογεώργου) αφορούν αυτό το κομμάτι, οπότε είναι λογικό να υπάρχει αναμονή. Φυσικά, μεγάλο βάρος καλείται να σηκώσει και το υπάρχον ρόστερ, δε γίνεται αλλιώς. Η τιμωρία του Νέιρα ήταν ανασταλτικός παράγοντας, από την άλλη η άνοδος του Ντίκο, τα αρκετά γκολ στο Αγρίνιο και η δημιουργία κλασσικών φάσεων κόντρα σε ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό, δίνουν ενδείξεις θετικές. Μένει οι ενδείξεις αυτές να αρχίσουν να γίνονται πιο ορατές, πιο έντονες, αλλά και πιο σταθερές, με αφετηρία το Σαββατιάτικό ματς κόντρα στον ΠΑΣ.