Στην επιστροφή του ΟΦΗ στην Ευρώπη, για ξεκίνημα του έπεσε ίσως η ομάδα με την οποία γνωρίζονται καλύτερα από κάθε άλλη που υπήρχε στη διοργάνωση. Ο Απόλλων Λεμεσού είχε μπει τώρα και μερικά χρόνια στη ζωή μας, μέσω των «ανταλλαγών» ανάμεσα στις δύο ομάδες.
Από τη μία Παπαπαναγής, Σαρδινέρο και Σελίμοβιτς στον ΟΦΗ, αλλά και Βούρος, Βάτερμαν που τον γνωρίζουν ως ανταγωνιστές κι από την άλλη το ιατρικό τιμ του Απόλλωνα, που στελεχώνεται από Κρητικούς και πρώην Ομιλίτες (Κακαβελάκης, Παππάς, Κουνδουράκης). Μόνο ο Παπουλής δεν πρόλαβε αυτό το reunion.
Επί της ουσίας, το καλό νέο είναι ότι το παιχνίδι είναι εντός έδρας, απέναντι σε μία ομάδα που δεν είναι αχτύπητη. Το παιχνίδι παίζεται.
Ασφαλώς, για να μην πετάμε στα σύννεφα, εξαρχής, με όποια ομάδα και να κληρωνόμασταν θα ήμασταν το αουτσάιντερ. Απέναντί μας έχουμε ένα αντίπαλο έμπειρο σε τέτοια παιχνίδια, με παραστάσεις και χιλιόμετρα στη διοργάνωση. Επιπλέον έχουμε μπροστά μας μία ομάδα πρωταθλητισμού, συνηθισμένη στην πίεση.
Τις επόμενες μέρες φυσικά θα μελετήσουμε όλοι τον Απόλλωνα, θα έχουμε πια το βλέμμα μας στραμμένο στο ρεπορτάζ του. Σε αυτή τη φάση αυτό που ξέρουμε είναι ότι βρίσκεται σε μία μεταβατική φάση, με μία μάλλον αναμενόμενη ανανέωση του ρόστερ του σε σχέση με τις προηγούμενες σαιζόν. Μία ανανέωση που ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί. Πολλοί ποδοσφαιριστές του έχουν ήδη φύγει (κάποιοι με προορισμό την Κρήτη) αλλά λιγότεροι έχουν έρθει στην ομάδα (ανάμεσά τους Ντιγκινί και Λάρσον από Άρη). Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι πιθανόν μέχρι το ματς να μάθουμε για μεταγραφικές προσθήκες.
Γενικά, δε θα πλήξουμε περιμένοντας τη 17η Σεπτέμβρη.
Σε κάθε περίπτωση, ο ΟΦΗ έχει μπροστά του μία ωραία πρόκληση, ένα ματς στο Ηράκλειο, με αντίπαλο που μπορεί να τον κοντράρει και ελπίζουμε όλοι το παιχνίδι αυτό να αποτελέσει μία συνέχεια του ΟΦΗ της δεκαετίας του 90.
Κρίμα μόνο που θα γίνει σε άδειες εξέδρες…
ΥΓ: Το άρθρο γράφτηκε πριν γίνει γνωστό το lockdown στην πόλη του Ηρακλείου. Ελπίζω να βρεθεί μια λύση και όλα να κυλήσουν ομαλά, ώστε να μη χρειαστεί να αλλάξει η έδρα.
