Κατευθείαν στο ψητό...
Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, τη μετά Βαρδινογιάννη εποχή. Όλοι θυμόμαστε τη μοναδική μας αξίωση. Ανεξαρτησία...
Ήρθαν μετά κάποιοι "σωτήρες", οι οποίοι μπορεί και να αγαπούσαν την ομάδα και "πούλησαν" το παραμύθι τους. "ΟΦΗ, δυνατός και ανεξάρτητος". Έκαναν την προσπάθεια τους, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Η ομάδα έγινε μικρομεσαία και από ανεξαρτησία, άστο καλύτερα.
Σωστά μέχρι εδώ;
Ώσπου φτάσαμε στο σημείο, να παίζουμε ντέρμπι με τα Ζωνιανά, την Τριγλία και να μας κυνηγούν στα στενά του Μενιδίου. Διοικούσες επιτροπές, ο Παπαδόπουλος να ψάχνει ξημερώματα λεφτά, για να μη φύγει ο... Κουτσιανικούλης και ο Νάστος, σαν αρχηγός, να "πιάνει από το λαιμό" τους διοικούντες, για να δώσουν κάνα φράγκο στους παίκτες, που δεν είχαν να βάλουν βενζίνη να πάνε στην προπόνηση. Σωτήρες των 250 χιλιάδων θεωρήθηκαν "χρυσοί", άσχετα αν ξέραμε όλοι μας ότι υπήρχε υστεροβουλία και κάτι σάπιο κρυβόταν από πίσω. Άσε, λέγαμε, να τη βγάλουμε και σήμερα, ποτέ δεν ξέρεις τι θα γίνει αύριο.
Κάποια αντίρρηση μέχρι εδώ;
Και ξαφνικά, εμφανίζεται ένα ωραίο αύριο. Τα όνειρα μας, φαίνεται ότι, μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Ένας Έλληνας από την Αμερική, με καταγωγή από την Αρκαδία, μην το ξεχνάτε, ο οποίος αμφιβάλλω αν είχε ακούσει ποτέ το όνομα του ΟΦΗ, δέχτηκε να επενδύσει σε ένα πρότζεκτ, που του παρουσίασαν κάποιοι που αγαπάνε την ομάδα.
Θείο δώρο...
Επιτέλους ο ΟΦΗ μας έχει τη δυνατότητα να γίνει ανεξάρτητος, η μόνη μας απαίτηση... Ήρθε λοιπόν στο Ηράκλειο ο Μιχάλης ο Μπούσης, βασιζόμενος στο πρότζεκτ και όχι στη μεγάλη του αγάπη για την ομάδα. Λογικό και 100% αποδεκτό.
Τι μας είπε λοιπόν στην παρουσίαση;
Αρχίζουμε από το μηδέν (στην πραγματικότητα ήμασταν στο μείον), για να κάνουμε την ομάδα ξανά μεγάλη. Και τι ζήτησε από μας, υπομονή και εμπιστοσύνη στο πρότζεκτ.
Για πρώτη φορά, είδαμε κάποιον "σωτήρα", να μη μένει στα λόγια, αλλά να προχωράει σε πράξεις. Οργάνωση των ακαδημιών, του σκάουτινγκ, του management, του marketing, της πρώτης ομάδας και ως εκ θαύματος (για μας τους αδαείς), ξανανιώσαμε μέσα μας κάποιες σπίθες υπερηφάνειας. Μέχρι και Ευρώπη βγήκαμε ρε φίλε, απίστευτο. Τη δεύτερη μόλις χρονιά...
Και εκεί που ψάχναμε στόπερ κι επιθετικό, έρχεται η "αποφράδα" μέρα που η διοίκηση (ο Μπούσης δηλαδή), για τους διάφορους δικούς της λόγους, αποφασίζει να αλλάξει το έμβλημα. Η ασπίδα, μας είπαν, ανήκει στο παρελθόν και στη θέση του έρχεται ο τέλειος κύκλος (κάτι από Da Vinci μου βγάζει). Τι ήταν να το πει; "Ιεροσυλοι, ανιστόρητοι, μέχρι και Τζιχαντιστές", έγιναν. Ποιοι, αυτοί που μας ξανάκαναν υπολογίσιμη ομάδα. Ή απλά ομάδα, αν προτιμάτε. Γιατί πριν δεν ήμασταν, σωστά;
Και τι μας λένε; Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με το Μπούση, με τους υπαλλήλους του έχουμε. Όχι κύριοι, αν έχετε πρόβλημα με τους υπαλλήλους, έχετε και με τον Μπούση και κατ' επέκταση, με τον ΟΦΗ. Πιθανόν, βέβαια, κάποιοι να θεωρούν ότι θα ήταν "καλύτεροι υπάλληλοι", από αυτούς που είναι τώρα. Είναι κι αυτό ένα θέμα...
Αν κατηγορείτε τα πεπραγμένα και το πλάνο αυτής της διοίκησης, περιμένουμε να αντιπαραβάλετε τα δικά σας. Η "ομιλοφροσύνη" σας, δε σας δίνει το δικαίωμα να σηκώνετε τώρα την παντιέρα της επανάστασης. Όταν πραγματικά έκανε ο κόσμος της ομάδας, τη δική του επανάσταση, εσείς απουσιάζατε.
Πάμε τώρα και στη διοίκηση.
Ο τρόπος με τον οποίο διοικεί κάποιος την επιχείρηση του, είναι δικό του θέμα. Μια ποδοσφαιρική ομάδα όμως, είναι διαφορετική επιχείρηση. Κατ' αρχάς, στηρίζεται στον κόσμο, άρα πρέπει να είναι σε άμεση επαφή μ' αυτόν και κατά δεύτερον τα θετικά ή τα αρνητικά αποτελέσματα της διοίκησης, επηρεάζουν άμεσα και τον ιδιοκτήτη, αλλά και τους φιλάθλους. Τον πρώτο οικονομικά κυρίως, τους φιλάθλους ψυχολογικά. Άρα, η προσπάθεια θα πρέπει να είναι κοινή. Από την πρώτη μέρα που ανάλαβε η τωρινή διοίκηση, βλέπουμε μια εσωστρέφεια, κατανοητή μέχρι ενός σημείου λόγω, του παρελθόντος. Θα έπρεπε όμως, σιγά σιγά, αυτό να εξαλείφεται. Αντίθετα, όσο πάει και μεγαλώνει. Ο κόσμος θέλει κι αυτός να συμμετάσχει στη δημιουργία του ΟΦΗ της επόμενης ημέρας. Θέλει να έχει το δικαίωμα να λέει, έστω, την άποψη του. Ας μη γίνεται δεκτή, απλά να τη λέει. Να νοιώθει ότι συμμετέχει κι αυτός στην αλλαγή.
Μην τον αγνοείτε...
ΥΓ 1: Βάσει των κανονισμών και των αποφάσεων της UEFA, τα οικονομικά στοιχεία είναι εκείνα που καθορίζουν την εγκυρότητα ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου. Είτε αυτός λέγεται Manchester City, είτε Ασπρόπυργος. Το παραμύθι με τις επωνυμίες, περνάει μόνο στο Ελλαδιστάν. Ξέρουν πολύ καλά τι γίνεται και πώς θα το αντιμετωπίσουν στην Ευρώπη. Όπως ξέρουν πολύ καλά και στον ΟΦΗ, στον Άρη, στην ΑΕΛ, στην ΑΕΚ, πως καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια. Κάποια στιγμή θα πρέπει να απολογηθούν στην UEFA. Προσπαθούν λοιπόν, όταν φτάσει εκείνη η στιγμή, να είναι όσο το δυνατόν πιο έτοιμοι γίνεται.
ΥΓ 2: Ούτε εμένα μου αρέσει το νέο μας έμβλημα, σαν έμβλημα. Όχι βέβαια ότι το παλιό ήταν εικαστικό αριστούργημα, αλλά είχε συναισθηματική αξία.
ΥΓ 3: Να ηρεμήσουμε λίγο, γιατί βλέπω κάποιους να χρειάζονται ασπίδα για να ξανακατέβουν στα Καμίνια, αν στραβώσει ο Big Mike...
Γιώργος Ζαχαριουδάκης
