Για τον ποδοσφαιριστή Νίκο Νιόπλια, θα βρείτε την άποψή μου εδώ. Συνοπτικά τον λατρεύω, τον θεωρώ ως τον κορυφαίο σε προσφορά παίκτη στην ιστορία του Ο.Φ.Η. και τον… αιώνιο «αρχηγό» της ομάδας. Περίπου όπως έχουν τον Δομάζο οι Παναθηναϊκοί, τον Κούδα οι ΠΑΟΚτζήδες, τον Σιδέρη οι Ολυμπιακοί, τον Χατζηπαναγή οι Ηρακληδείς, το Μανωλά οι ΑΕΚτζήδες – έτσι έχουμε και εμείς το Νιόπλια.

Τον άνθρωπο Νίκο Νιόπλια δε μπορώ να τον κρίνω, διότι δεν τον γνωρίζω. Ούτε τις αποφάσεις του μπορώ να κρίνω, καθώς δεν έχω γνώση των παραμέτρων που σε μια δεδομένη χρονική στιγμή τον οδήγησαν να πάρει την κάθε (σχετιζόμενη με τον Ο.Φ.Η.) απόφαση. Πολλοί δεν θέλουν να ακούνε το όνομά του, άλλοι τον έχουν συγχωρέσει, για άλλους δεν έκανε καν κάτι μεμπτό. Εγώ μάλλον στην δεύτερη κατηγορία ανήκω, καθώς είναι τέτοια η προσφορά του συνολικά στο σύλλογο, που δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης της αγάπης του για τον Ο.Φ.Η.!

Για τον προπονητή Νίκο Νιόπλια όμως έχω πολλές, πάρα πολλές ενστάσεις. Η σύντομη προπονητική καριέρα του άλλωστε μιλάει από μόνη της – αν και ο ίδιος επιμένει να τονίζει τις επιτυχίες που πάλι ο ίδιος τις πιστώνει στον εαυτό του, ενώ όλοι όσοι γνωρίζουν τα δεδομένα της κάθε εποχής απλά χαμογελούν συγκαταβατικά.

Σίγουρα είναι προπονητής ψυχολογίας, ο οποίος αν αναλάβει υπηρεσιακός σε αποστολές μικρής χρονικής διάρκειας, μπορεί να φέρει αποτέλεσμα. Διαθέτει το «μπλα – μπλα» και την προσωπικότητα να «ντοπάρει» τα αποδυτήρια και ξέρει να δημιουργεί κλίμα σεβασμού στο πρόσωπό του (κάτι που είχε χαθεί εντελώς με τον Σίμο, στον οποίο οι παίκτες μόνο φάπες δεν έριχναν).

Από εκεί και πέρα αν αναλάβει να δημιουργήσει ο ίδιος μια ομάδα, να επιλέξει παίκτες, να κάνει προετοιμασία και να την «τρέξει» στο πρωτάθλημα από την αρχή… θα έχει φύγει ως το Νοέμβριο και πολύ λέω. Προφανώς τη γνώμη μου εκφράζω, δεν σημαίνει πως είναι σωστή!

Αυτό όμως που με ενοχλεί υπερβολικά είναι αυτό το τεράστιο «ΕΓΩ» που θέλει συνεχώς να τονίζει. Ένας άνθρωπος με πίστη στις δυνάμεις, στις γνώσεις, στην εμπειρία, στην μεθοδολογία και στην δουλειά του ΔΕΝ το κάνει για κανένα λόγο. Αντιθέτως ο Νίκος Νιόπλιας συνηθίζει να μιλάει αδιάκοπα για τον εαυτό του, τις επιτυχίες του, το πόσο καλός είναι, το πόσο βοηθά τους παίκτες και το πόσο επιτυχημένος υπήρξε στο παρελθόν. Θα το υποστούμε για λίγους μήνες – ελπίζω να το έχει μετριάσει συγκριτικά με την προηγούμενη θητεία του στην τεχνική ηγεσία του Ο.Φ.Η., αν και η πρώτη συνέντευξη Tύπου δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας.

Το ευχάριστο είναι πως μιλάμε για μια προσωρινή λύση, προκειμένου να βγει η σεζόν. Το πιθανότερο είναι η νέα σεζόν να τον βρει στην ΕΠΟ στο πλευρό του Θοδωρή Ζαγοράκη.

Και σαν προσωρινή λύση, θεωρώ πως ήταν μάλλον η πλέον κατάλληλη στο σημείο πλήρους αποσύνθεσης που έχει φτάσει ο Ο.Φ.Η. σήμερα. Ας του ευχηθούμε από καρδιάς καλή επιτυχία και ας ελπίσουμε να καταφέρει να σώσει την ομάδα έστω και στο μπαράζ (που με τα σημερινά δεδομένα μάλλον αποτελεί το «ταβάνι» αυτής της ομάδας).