Στο καθημερινό ψάξιμο για τα ιστορικά και τα "Σαν Σήμερα" του ΟΦΗ, συχνά συναντώ παλιές ιστορίες που έχουν πια ξεθωριάσει. Όπως και πρόσφατα γεγονότα που ξυπνούν αναμνήσεις.

Παράδειγμα, η είδηση για την αποχώρηση του Ορέστη Καρνέζη από την ενεργό δράση, μου θύμισε ένα ποσό 500.000 ευρώ που χρωστούσε ο ΠΑΟ στην παλιά ΠΑΕ ΟΦΗ και δεν πλήρωσε ποτέ και όλα εκείνα τα καραγκιοζιλίκια με τις "ανταλλαγές" και "πωλήσεις" Τζόρβα, Καρνέζη, Εντόι και δε συμμαζεύεται.

Βασικά, βοήθησε πολύ και ένα τόπικ που βρήκα στο φόρουμ των Snakes, με "500" σελίδες με μηνύματα έξαλλων Ομιλιτών. Μπορεί τότε να μην υπήρχαν social media, τουλάχιστον στη σημερινή μορφή, όμως η ένταση ήταν ασύγκριτη. 

Μετά θυμήθηκα και άλλα. Όπως που η τότε διοίκηση είχε ζητήσει από τους προέδρους των άλλων ομάδων να μη μας βάζουν στα γήπεδά τους, λόγω των αντιδράσεών μας για το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Αλλά εμείς μπαίναμε έτσι κι αλλιώς, με τη βοήθεια των αντίπαλων οπαδών (έστω κι αν εμείς δεν τους φερόμασταν καλά όταν έρχονταν στο Ηράκλειο...). Θυμήθηκα που και εμένα μου κατάσχεσαν το διαρκείας, σε ένα ματς με χιονοθύελλα κόντρα στη Βέροια, με μια αστεία δικαιολογία, αλλά ήμουν πολύ περήφανος (με την κακή έννοια) για να κάνω σαματά, αν και είχα και τα μέσα και τον τρόπο. Θυμήθηκα και τότε που γίνονταν μηνύσεις σε οπαδούς και αγωγές σε παλαίμαχους παίκτες, χώρια τις απειλές. 

Θυμήθηκα και πιο παλιά, όταν η διοίκηση μας έκλεισε τη Θύρα 4, μετά το επεισόδιο με τον Μπόατενγκ. Αλλά εμείς πήγαμε έτσι κι αλλιώς, μπήκαμε στη Θύρα 5 (τότε ήταν χωριστές) στο επόμενο ματς, μπορεί να πήγαμε και στην 1 σε κάποιο παιχνίδι. Δε μας θέλανε καθόλου. Μας έλεγαν αλήτες, αχάριστους, κρυφοολυμπιακούς και άλλα τέτοια όμορφα.

Δε μας θέλανε, αλλά εμείς ήμασταν πάντα εκεί, δίπλα στον ΟΦΗ και δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να μας αποτρέψουν. Δε μας ήθελαν, αλλά αυτό δε μας σταμάτησε ποτέ, γιατί δίναμε έναν αγώνα αξιοπρέπειας και έπρεπε να τον κερδίσουμε. Ποτέ καμία εχθρική διοίκηση δεν μπόρεσε να κρατήσει μακριά τον ΟΦΗτζή, που ήθελε να βρεθεί δίπλα στην ομάδα ΤΟΥ. Και αν το κατάφεραν κάποιοι για λίγο, ήταν μόνο προσωρινά και ο κόσμος πάντα επέστρεφε σαν τσουνάμι, πιο δυνατός και πιο συσπειρωμένος. 

Και πάμε τώρα στη σύγχρονη εποχή, που είναι πια εντελώς διαφορετική. Το "δε μας θέλουν" άρχισε να ακούγεται δειλά τον πρώτο καιρό, όμως γιγαντώθηκε μετά την ιστορία με το σήμα και επαναλαμβάνεται σε κάθε δύσκολη συγκυρία.

Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για το σημερινό ΟΦΗ. Δεν το συζητώ ότι είναι παρανοϊκό, είναι αυτοκτονικό, να μπαίνει σήμερα στην κουβέντα, έστω και ως παράπονο. Είναι τραγωδία να υπάρχουν Ομιλίτες, που ζουν και αναπνέουν για τον ΟΦΗ, και να νιώθουν σήμερα έτσι, μετά από όσα έχουμε ζήσει. Γιατί δε μιλάμε για έναν υποτακτικό σύλλογο ξένων συμφερόντων, αλλά για έναν ΟΦΗ ανεξάρτητο και αυτόφωτο. Που έχει μόνο τον εαυτό του, τους ανθρώπους του και τον κόσμο του να στηρίζεται και κανέναν άλλον. ΔΕΝ μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο, σε έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο με ευρεία οπαδική βάση. Και αν υπάρχει έστω και ένας εργαζόμενος στην ΠΑΕ που νιώθει έτσι, πολύ απλά δεν κάνει για μια τέτοια δουλειά, τελεία και παύλα. Ας πάει να ασχοληθεί με κάτι άλλο.

Την προηγούμενη σεζόν, με αφορμή και την επιστροφή των θεατών στα γήπεδα, ο ΟΦΗ προσπάθησε να το καταρρίψει αυτό, όμως μάλλον το έκανε χλιαρά. Παράδειγμα, κάθε ανακοίνωση για την κυκλοφορία εισιτηρίων, τελείωνε με τη φράση "Φίλοι του ΟΦΗ, σας θέλουμε κοντά μας...", λες και οι άνθρωποι του ΟΦΗ ήθελαν να απαντήσουν ευθέως στο "δε μας θέλουν!" που ακουγόταν. Ενώ και κάθε ανάρτηση συνοδευόταν με το μότο #MONOOFI! Ίσως βέβαια φταίμε λίγο και εμείς στα Μέσα, που δεν τα προβάλαμε περισσότερο.

Έχουμε γράψει πάρα πολλές φορές για το θέμα των σχέσεων του ΟΦΗ με τον κόσμο, ιδίως πέρσι τέτοια εποχή. Έκανα και σχετική ερώτηση, στην παρουσίαση του CEO. Έχουμε γράψει πολλές φορές για τις τιμές των εισιτηρίων, αλλά και για άλλα θέματα, που δυσκολεύουν την εμπειρία του γηπέδου στους θεατές του Γεντί Κουλέ.

Επιτέλους, πλέον μπορώ να πω ότι κάτι δείχνει να αλλάζει. Προσωπικά μου έκανε μεγάλη εντύπωση όταν βρήκα τη συνέντευξη του Μηνά Λυσάνδρου στο περιοδικό του FBIN, που όταν ρωτήθηκε για το ποια είναι τα προβλήματα του ΟΦΗ, μίλησε πρώτον, για τη σχέση της ΠΑΕ με τον κόσμο, τα ΜΜΕ κτλ (aka τους stakeholders) και την ανάγκη να αγκαλιάσουμε όλοι μαζί το κοινό όραμα και δεύτερον, για τη σημασία να έχει ένα γήπεδο εργαλείο και όχι εμπόδιο. Προσοχή, μιλάμε για ένα ξένο περιοδικό που ήταν πολύ πιθανό να μην το διαβάζαμε ποτέ στην Ελλάδα! Άρα αυτό δείχνει ότι το συγκεκριμένο θέμα τον απασχολεί πραγματικά. Δεν ήταν μια random συνέντευξη σε ένα ελληνικό σάιτ, που μπορεί να έλεγε κάποιος ότι είπε αυτά που θέλαμε να ακούσουμε, αλλά σε ένα "τρέχα γύρευγε" επιχειρηματικό περιοδικό του εξωτερικού, που μπορεί να μην ερχόταν ποτέ στην αντίληψή μας.

Μάλιστα, στο γεύμα του Λυσάνδρου με τους ρεπόρτερ, μας είπε ότι εξεπλάγην που τη βρήκαμε. Και το πιο σημαντικό για μένα, που είπε σε εκείνη τη συνάντηση ήταν ότι η μεγάλη στόχευση της επόμενης χρονιάς, θα είναι η σχέση με τον κόσμο. Προσωπικά όταν το άκουσα αυτό σχεδόν πανηγύριζα (από μέσα μου), γιατί όταν πέρσι έκανα εκείνη την ερώτηση, αντιμετωπίστηκα μάλλον με απορία. Αλλά όποιος θέλει να δει, βλέπει.

Στη συνέχεια, όταν ρωτήθηκε εάν θα μειωθούν οι τιμές των εισιτηρίων διαρκείας, σχεδόν το προανήγγειλε, καθώς η απάντησή του ήταν "όχι μόνο, θα είναι πολυεπίπεδος ο σχεδιασμός για να το καταφέρουμε".

Αυτή τη λέξη (πολυεπίπεδος) τη θυμήθηκα όταν είδα την ανακοίνωση για το σύνθημα στο πούλμαν της ομάδας. Καθώς βάζει τον κόσμο μέσα στη διαδικασία, σε τρία διαφορετικά στάδια. Και στο πρώτο, στις προτάσεις των φιλάθλων, και στο δεύτερο, καθώς στην επιτροπή που θα επιλέξει τα καλύτερα συνθήματα θα υπάρχουν και φίλαθλοι του ΟΦΗ, αλλά και στο τρίτο και τελευταίο, με την ψηφοφορία ανάμεσα σε αυτά που θα "προκριθούν". Θα μου πείτε, σιγά το πράγμα, ένα σλόγκαν σε ένα πούλμαν, αλλά τέτοιες μικρολεπτομέρειες δείχνουν ότι έχει υπάρξει σκέψη για το πώς θα προσεγγιστεί ξανά ο κόσμος.

Ήταν και μια έμμεση παραδοχή από την ΠΑΕ ότι στο παρελθόν έσφαλλε που δεν έβαλε τους φιλάθλους της μέσα στις διαδικασίες, όπως για παράδειγμα με την αλλαγή του λογότυπου του συλλόγου. Στην ανάρτηση του διαγωνισμού στην επίσημη σελίδα στο facebook, υπάρχουν 175 σχόλια και αρκετά από αυτά σημείωσαν ακριβώς αυτό: Ότι ήταν ένας τρόπος του ΟΦΗ να πει στον κόσμο του ότι "ναι, κάναμε λάθος τον Αύγουστο του 2020 και δεν το χειριστήκαμε καθόλου καλά".

Φυσικά, η ΠΑΕ έχει πολλή δουλειά ακόμα. Η μπάλα είναι στο γήπεδό της και έχει έρθει η ώρα των πράξεων. Πριν την πετάξει (την μπάλα) στην περιοχή των φιλάθλων, όταν και θα διαπιστώσει εάν βρίσκει ανταπόκριση. Τα πρώτα σημάδια είναι ενθαρρυντικά πάντως.

Επόμενο και πολύ σημαντικό βήμα, η μείωση των τιμών στα εισιτήρια διαρκείας αρχικά και στη συνέχεια στα απλά. Θα είναι το πιο ηχηρό μήνυμα προς τον κόσμο ότι τον θέλει κοντά του. Όπως και κινήσεις που θα διευκολύνουν την απόφαση των φιλάθλων να έρθουν στο γήπεδο, μετά από μια διετία που όλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να τους κρατήσουν μακριά.

Και κάτι τελευταίο από τη συνάντηση με τον CEO, που νομίζω είναι ενδεικτικό και μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Όταν ο Λυσάνδρου μιλούσε για την πρόθεση για την μετατροπή του Γεντί Κουλέ σε ένα γήπεδο 4 αστέρων στην κατηγορία της UEFA, είπε το εξής: "Πρέπει να μπορείς να βλέπεις ολόκληρο τον αγωνιστικό χώρο, από οποιοδήποτε σημείο και αν κάθεσαι! Δε γίνεται να είμαι στο κάτω μέρος της Θύρας 1 και να μη βλέπω το γήπεδο, επειδή έχει διαφημιστικές πινακίδες!"

Ένα θέμα που το έχουμε γράψει πολλές φορές εδώ μέσα, που έχουμε φιλοξενήσει και επιστολή φιλάθλου που διαμαρτυρόταν για την κατάσταση, που αρκετοί φίλοι του ΟΦΗ το έστειλαν ως παράπονο στην ΠΑΕ, όταν είχε ζητήσει η ομάδα από τον κόσμο "στείλτε μας τις παρατηρήσεις σας", ο Λυσάνδρου το ανέφερε μόνος του, χωρίς να ερωτηθεί από κανέναν!

Είναι σαφές λοιπόν ότι κάτι έχει αλλάξει τους τελευταίους μήνες. Ότι έστω υπάρχει η πρόθεση για να αλλάξει η κατάσταση και μάλιστα στο υψηλότερο διοικητικό επίπεδο. Απομένουν ακόμα πολλά να γίνουν, με κυριότερο τα διαρκείας. Και στη συνέχεια να βοηθήσουν και οι μεταγραφές και το αγωνιστικό, ώστε να επιστρέψει ο ενθουσιασμός στους φιλάθλους για τη νέα χρονιά και τις προοπτικές της ομάδας.

Όμως θέλω να πω ότι αυτό είναι παράλληλα και προβληματικό. Να εξαρτάται η σχέση του κόσμου με την ομάδα, με το αν θα πάει η μπάλα δοκάρι και μέσα ή δοκάρι και έξω. Με το αν θα δώσει το πέναλτι ο Τζήλος κόντρα στον ΠΑΣ και θα μπεις στα πλέι οφ ή δε θα το δώσει και θα μείνεις εκτός και στην ξενέρα των πλέι άουτ (ΚΑΤΑΡΓΗΣΤΕ ΤΑ ΜΠΛΙΟ).

Πρέπει η σχέση ΟΦΗ και κόσμου να γίνει πιο σταθερή, να μπουν πιο γερές βάσεις, να μη χαλάνε με το παραμικρό, επειδή ξέρω 'γω ένας υπάλληλος στραβοκοίταξε έναν οπαδό ή το αντίθετο. Ή επειδή βγήκε μια ανάρτηση στα social media, που σε χαλάει ως οπαδό. Get over it, αύριο θα έχει ξεχαστεί!

Και γενικά ο Ομιλίτικος οργανισμός να έχει καλύτερα αντανακλαστικά σε μελλοντικές κρίσεις (που θα έρθουν, γιατί πάντα έρχονται). Έχω γράψει πολλές φορές στο παρελθόν για την ανάγκη ο ΟΦΗ να βγαίνει να μιλάει πιο συχνά, μέσω ενός ειδικευμένου στελέχους ή μέσω των υπαρχόντων στελεχών στα πεδία τους. Ευκαιρίες για εξωστρέφεια υπάρχουν πολλές.

Παράδειγμα, η δημιουργία της Ακαδημίας στην Αθήνα, μας έδωσε την ευκαιρία να μάθουμε πολλά περισσότερα πράγματα πχ για τις παροχές που δίνει ο ΟΦΗ στα μικρά παιδιά (πχ, ψυχολόγο, διατροφολόγο κτλ), πληροφορίες που δεν τις είχαμε για τα ηρακλειώτικα τμήματα υποδομής. 

Αυτά, ελπίζω αυτό να είναι το τελευταίο άρθρο για το θέμα (το είχα ξεκινήσει πριν μια βδομάδα, αλλά με πρόλαβε ο Σμπώκος), τόσα sequel ούτε το Fast and Furious δεν είχε! Το επόμενο να είναι πανηγυρικό. Άλλωστε με 5.800 χωρητικότητα το Γεντί Κουλέ, σε μια πόλη όπως το Ηράκλειο και σε ένα νησί όπως η Κρήτη, είναι αστείο και να το συζητάμε ότι δεν μπορεί να γεμίσει. Sold out από τον Αύγουστο θα έπρεπε να είναι.