Διάλειμμα από την καθημερινότητα, αλλά όχι από τον ΟΦΗ, αφού μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχω στην όμορφη Ομιλίτικη εκπομπή της Αθήνας, ηρωική θα μπορούσα να πω, γνωρίζοντας τις αντικειμενικές δυσκολίες που υπάρχουν για τους παραγωγούς, στο χάος του Λεκανοπεδίου. Οφείλω, μέσω του δικού μου βήματος, να τους ευχαριστήσω για την φιλοξενία, αλλά και την ευκαιρία που μου δόθηκε για μια μίνι ερτζιανή επιστροφή. Περάσαμε καλά, νομίζω δώσαμε αρκετές απαντήσεις, ενώ οφείλω να σταθώ στο ώριμο Ομιλιτικό πνεύμα των παραγωγών.
Αυτό, γιατί βλέπω ότι ορισμένοι «έχουν ξεφύγει». Είναι βέβαια μια μικρή μειοψηφία, αφού ευτυχώς η συντριπτική πλειοψηφία του Ομιλίτικου κόσμου, καταλαβαίνει πως όταν χτίζεις κάτι μεγάλο, δεν νοείται να κάνεις βιαστικά βήματα, χρειάζεται αρκετός χρόνος, ιδιαίτερα όταν ξεκινάς από τα βασικά, από τα θεμέλια. Θα καταθέσω ορισμένα πράγματα, αφού εκτός από τη ραδιοφωνική παρουσία, είχα την ευκαιρία, ύστερα από μια τυχαία συνάντηση, πλην όμως πολύωρη, με ιθύνοντες της ΠΑΕ, να καταλάβω πολλά περισσότερα…
Μπορεί για το χαμηλό επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος, όπου ακόμη και η εμφάνιση ενός τεχνικού, αλλά και πολυποίκιλου project να αποτελεί καινοτομία. Όμως όλες οι ομάδες στο εξωτερικό που έχουν υψηλούς στόχους, ξέρουν ότι πρέπει να χτίσουν, χρειάζεται ο απαραίτητος χρόνος για να φτιάξεις μια πολύ δυνατή ομάδα. Και η αλήθεια είναι ότι το project του ΟΦΗ αποπνέει κάτι ευρωπαϊκό, κάτι από τις μεγάλες σχολές του ποδοσφαίρου.
Στη χώρα της γνωστής φαιδράς πορτοκαλέας, του ποδοσφαίρου για το σήμερα, της νίκης με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο, των προπονητών της κερκίδας, που ζητούν την κεφαλή του προπονητή επί πίνακι στο 3ο κακό αποτέλεσμα, ξέρετε εκείνους τους ξερόλες που πάντα ξέρουν καλύτερα, ποιο σύστημα ταιριάζει, ποιος έπρεπε να ξεκινήσει και ποιος να γίνει αλλαγή. Όλοι αυτοί οι άμπαλοι, να με συγχωρείτε, αλλά πρέπει να καταλάβουν ότι ακόμη και τα playoffs, δεν είναι αυτοσκοπός. Βάση εικόνας, και επειδή οι άλλες ομάδες είναι χειρότερες, αρπακολλατζίδικες, του ποδοσφαίρου μόνο για το σήμερα, εμείς θα μπούμε στα playoffs.
Το οργανόγραμμα όμως του ΟΦΗ, είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από μια είσοδο στα playoffs. Είναι πολύ μεγαλύτερο, από μια εφήμερη χαρά μιας εξόδου της Ευρώπης.
Αφορά τη δημιουργία μιας ομάδας, που με αργά και σταθερά βήματα, θα βρίσκεται συνεχώς στα ευρωπαϊκά εισιτήρια και θα αναπτύσσεται αέναα. Βήμα-βήμα. Σκαλοπάτι το σκαλοπάτι. Μέχρι κάποια στιγμή, να μπορεί να κοιτάει στα μάτια οποιαδήποτε ομάδα στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό.
Αυτό θα προέλθει μέσω του ποδοσφαίρου που θα παίζει, με ένα συγκεκριμένο τακτικό και αγωνιστικό στυλ. Φέτος, σαν πρώτη χρονιά, έχουμε δει μόνο το αρχικό στάδιο αυτού του ποδοσφαιρικού στυλ, που μάλιστα συνεχώς εξελίσσεται. Δεν είναι δική μας ανακάλυψη, γεννήθηκε 50 περίπου χρόνια πριν από τον Ρίνους Μίχελς, προπονητή της Εθνικής Ολλανδίας και του Άγιαξ των 70ς, εξελίχθηκε από τον Κρόιφ, τον Μπίελσα, τον Γκουαντιόλα, τον Ποκετίνο και άλλους που έχουν παρουσιάσει το περιβόητο ποδόσφαιρο κατοχής, του τάχιστου transition, της συνεχούς κίνησης των χαφ και της άμεσης ανάκτησης της μπάλας.
Ποδόσφαιρο που δεν είναι τόσο απλό, όσο πολλοί νομίζουν, παρακολουθώντας το ζωντανά ή από την τηλεόραση. Αντιθέτως, είναι πολύ περίπλοκο, αρκετά δύσκολο να αφομοιωθεί εξίσου καλά, σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο. Απαιτεί ποδοσφαιριστές ευστροφείς, ευφυείς καλύτερα, που θα γνωρίζουν και θα αποφασίζουν σε ελάχιστο χρόνο την θέση τους, με ή χωρίς την μπάλα, τις επιλογές τους και τις κινήσεις τους. Οι οποίες μάλιστα, βάση του τακτικού πλάνου, είναι τόσο ποικίλες που, ιδιαίτερα όσον αφορά τα χαφ θα πρέπει να λειτουργούν σαν υπολογιστές. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα, ώστε να μπείτε στο πνεύμα, ο τέλειος εφαρμοστής του συγκεκριμένου τακτικού συστήματος, υπήρξε ο Τσάβι.
Γι' αυτό ακριβώς μιλάμε, ελπίζω να το έχετε κάνει εικόνα από την περιγραφή, όταν αναφερόμαστε στο ποδόσφαιρο κατοχής που θέλει να εισαγάγει η ομάδα μας.
Όπως καλά καταλαβαίνουμε λοιπόν, δεν είναι κάτι που θα γίνει από την μια μέρα στην άλλη, ούτε μέσα σε μια - δυο σεζόν. Εννοείται πως ο σκοπός είναι να βελτιωνόμαστε κάθε χρόνο. Για φέτος, όποια και αν είναι η τελική μας θέση, δε νομίζω να διαφωνεί κανείς ότι η βελτίωση σε σχέση με την περσινή χρονιά, είναι κατακόρυφη.
Θα πρέπει να σημειωθεί ακόμη, ότι η περσινή χρονιά, εκείνη που αρκετοί υποστήριζαν από το Δεκέμβρη ότι δε σώνουμε την κατηγορία, δεν αναλώθηκε στην εκπαίδευση πάνω στο πλάνο, αφού κυριάρχησε ο στόχος της παραμονής. Το πρότζεκτ θα συνεχιζόταν σε όποια κατηγορία και αν παίζαμε, αλλά όπως και να το κάνουμε οι διαφορές μεταξύ των δυο κατηγοριών είναι χαώδεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η περσινή, όμως, χρονιά αναλώθηκε στην σωτηρία, με αρκετούς νέους παίκτες να έρχονται το Χειμώνα και την ομάδα μας να παίζει πολύ διαφορετικά, πολύ παραγωγικότερα, ώστε να καταφέρει να σωθεί.
Όπερ, για πρώτη χρονιά η εικόνα που παρουσιάζουμε, τολμώ να το πω, 3 ματς πριν το φινάλε της κανονικής περιόδου, είναι αλματωδώς καλύτερη από την περσινή.
Το πιθανότερο δε, είναι βρεθούμε στο ευρωπαϊκό χωλ, σε εκείνα τα ματς του Ιούλη.
Δεν ξέρω μόνο αν είναι καλύτερο για τους μακροπρόθεσμους στόχους, αφού είναι ευνόητο πως θα επιφέρει διαφορετικές συνθήκες. Προετοιμασία από πολύ νωρίς, αρκετά λιγότερες διακοπές για τους ποδοσφαιριστές, ανάγκη προφανώς για μεγαλύτερο ρόστερ, αφού οι τραυματισμοί, η κούραση στην διάρκεια της σεζόν θα είναι αναπόφευκτα.
Από την άλλη βέβαια, πέρα της χαράς που θα πάρουν οι Ομιλίτες μετά από αρκετά χρόνια δύσκολα, μια ευρωπαϊκή παρουσία, έστω και σε πολύ πρώιμο στάδιο, θα δώσει ώθηση, ώστε να βρεθούν και να πειστούν να κατηφορίσουν στην Κρήτη καλύτεροι, πιο ευφυείς ποδοσφαιριστές, που είναι και το βασικό ζητούμενο, ώστε το χτίσιμο να γίνει καλύτερα.
Το πόρισμα, εν τέλει, ποιο είναι ; Αν είναι να έρθει, θε να ρθει, αλλιώς ας προσπεράσει.
Το σίγουρο είναι, ότι ο ΟΦΗ επαναδημιουργείται και επαναδημιουργείται στο έπακρον.
Πρέπει να ήμαστε περήφανοι για αυτό που φτιάχνεται στην ομάδα μας, γιατί εκτός από το αγωνιστικό κομμάτι, όλο το πρότζεκτ, είναι άψογα σχεδιασμένο, περιβάλλεται από ήθος, ποδοσφαιρική κουλτούρα και πρεσβεύει αψεγάδιαστα την Κρήτη.
Και για να μην το ξεχάσω. Το ποδόσφαιρο που πρεσβεύει ο ΟΦΗ μας, δεν έχει καμιά σχέση με τους τραγέλαφους του ελληνικού πρωταθλήματος. Με Καρυπίδηδες, κυρ Σάββες, Μπέους, Σπανούς και Κούγιες, για να μην αναφερθώ στα βουβάλια. Οπότε, μην περιμένετε να δείτε ανακοινώσεις για τη διαιτησία, γραφικότητες, κλάματα και οδυρμούς για ένα κακό αποτέλεσμα, λόγω διαιτησίας ή κακής μέρας.
ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΦΗ. Θα παίζουμε το ποδόσφαιρό μας και θα ασχολούμαστε μόνο με το ποδόσφαιρο. Δεχτείτε το μερικοί κι ας αφήσετε κατά μέρους τις γραφικότητες σας στα social media!
ΥΓ: Έλεγα ότι δε χρειάζεται να σταθώ στο ματς με τον ΠΑΟΚ, ήδη μια μέρα πριν το ματς, ανεξαρτήτου αποτελέσματος. Όμως, επειδή έχουμε δει και ακούσει τα μύρια τις τελευταίες μέρες, ας ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα και για το ματς της Τούμπας.
Αποφάσισε το τεχνικό τημ, να σβήσει η τιμωρία βασικών ποδοσφαιριστών σε αυτό το ματς. Δε νομίζω να διαφωνεί κανείς, ότι είναι καλύτερο για την ομάδα να παίξει με λιγότερες απουσίες, αν όχι πλήρης, στα εναπομείναντα 3 ματς, που οι πιθανότητες είναι καλύτερες για εμάς, τόσο στα εντός όσο και στο εκτός. Γνωρίζουν άλλωστε πολύ καλά, ακόμη κι εκείνοι που κράζουν από το βράδυ της Κυριακής, ότι οι δυο διεκδικητές του τίτλου, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, θα πάρουν το τρίποντο. Εδώ, ακόμη και στο 3-0, δε μας έδινε οφθαλμοφανέστατα κόρνερ και φάουλ ο ρεφ. Ήρθε μια βαριά ήττα, όπως ήρθε.
Δυο χαζά προσωπικά λάθη έκριναν το ματς, στο σημείο, μάλιστα, που έπρεπε να ήμασταν 150% συγκεντρωμένοι. Ύστερα, ο Δημήτρης ο Σωτηρίου που κάνει μια εκπληκτική εμφάνιση, δε βάζει σωστά χέρια και σώμα στο 3ο γκολ. Δικαιολογημένος 100%, αφού ήδη έχει δεχτεί 3 χτυπήματα στο κεφάλι (1 στο α' ημίχρονο, 2 στο β' ημίχρονο), ενώ ακόμη και στη μεγάλη επέμβαση που κάνει στο πρώτο πέναλτυ, τον κρεμάει η άμυνα με την αργή αντίδραση. Το 4ο γκολ προήλθε ύστερα από ένα άπιαστο σουτ, που σκάει η μπάλα μπροστά του. Όσοι κατέχουν λίγο-λίγο το τόπι, έχουν παίξει και μια ολιά τερματοφύλακες, ξέρουν τι σημαίνει αυτό. Τι να κάνουμε δηλαδή;
Πόνεσε η ήττα, δεκτόν. Δε χρειάζεται, όμως, να τα ισοπεδώνουμε όλα. Νομίζω, ακόμη περισσότερο, έχει πειράξει τον εγωισμό τον ποδοσφαιριστών μας. Και επειδή, το πιθανότερο είναι να ξαναβρούμε το βουβάλι του βορρά σε ακόμη 2 ματς, είμαι πεπεισμένος ότι θα καταφέρουμε κάτι καλό. Είτε εδώ, είτε εκεί. Οι ίδιοι που κράζετε τώρα, θα αποθεώνετε την ομάδα τότε…
