ΟΚ, με αρκετή καθυστέρηση, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων, ας πάμε να κάνουμε μια μίνι ανασκόπηση, ταυτόχρονα και αξιολόγηση, ενδοσκόπηση για όσα συνέβησαν τη δύσκολη αυτή σεζόν. Ταυτόχρονα, θα πάμε και σε αξιολόγηση του ρόστερ, προσωπικές απόψεις για τον κάθε ποδοσφαιριστή και προπονητή. Απόψεις που ίσως να μην αρέσουν σε πολλούς, αλλά, από την πρώτη μέρα έχουμε πει, ότι όποιος θέλει μπορεί να στέλνει τη δική του άποψη στο oficrete.gr
Κι αυτό γιατί το έχω τάξει εδώ και αρκετές βδομάδες. Αυτό το άρθρο, και ένα ακόμη χρωστούμε, που θα ακολουθήσει.
Η καλή μέρα, λένε, φαίνεται από το πρωί. Το ίδιο συμβαίνει και με την κακή.
Έτσι, ξεκινώντας με το σοκ της αλλαγής του σήματος, ικανή μερίδα του κόσμου βρέθηκε στα κάγκελα, αγανακτισμένη για την ξαφνική αλλαγή.
Καλιά τα αμίλητα παρά τα μιλημένα λένε επίσης, και ελπίζω να έχει καταλάβει και ο τελευταίος ότι υπήρχαν σοβαροί λόγοι για να προχωρήσει αυτή η αλλαγή. Αρκεί να κοιτάξει κανείς προς βορρά, στους άσπονδους φίλους του Άρεως, και την αδιάκοπη φουρτούνα που περιβάλει το καράβι τους. Φουρτούνα που φέρνει μια αβεβαιότητα, όχι μόνο για τη συμμετοχή στα ευρωπαϊκά κύπελλα, αλλά ακόμη και συμμετοχή τους στο επόμενο πρωτάθλημα. Για το πρώτο, δεν είμαι τόσο σίγουρος αν θα τα καταφέρουν, για το δεύτερο, ας όψονται τα παράθυρα που έχει κάθε νόμος στη χώρα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα τα καταφέρουν. Εδώ μετράει ο λόγος του κουμπάρου, όχι μόνο του Καρυπίδη, αλλά και υψηλά ιστάμενων κυβερνητικών.
Καλό είναι λοιπόν να προσπεράσουμε την ιστορία με το σήμα, να κοιτάξουμε μπροστά και να μη χαλιόμαστε για πταίσματα, πλημμέλημα αν θέλετε, που όμως η ζυγαριά έδειξε ότι άξιζε τον κόπο, κι έτσι έπρεπε να γίνει.
Στη συνέχεια βέβαια, ο κόσμος, στερημένος από τη φυσική του παρουσία στην κερκίδα, αγανάκτησε ακόμη περισσότερο από τον αποκλεισμό στο Γιουρόπα, από τον Απόλλων Λεμεσού. Λες και η ομάδα μας, έχει συνηθίσει να παίζει κάθε χρόνο Ευρώπη και ήταν δεδομένο ότι θα περάσουμε. Ξέχασαν, ή δεν ήξεραν φαίνεται αρκετοί ότι ο Απόλλων Λεμεσού είναι μια ομάδα που συμμετείχε αρκετές φορές στους ομίλους του Γιουρόπα, με προκρίσεις και με μεγάλες εμφανίσεις απέναντι σε ομάδες πολύ ισχυρότερες, από τα μεγάλα πρωταθλήματα της Γαλλίας, της Ιταλίας. Ή λες και το ανυπόληπτο ελληνικό πρωτάθλημα είναι καλύτερο από το κυπριακό, που τα τελευταία χρόνια έχει σκαρφαλώσει στην κατάταξη της Ουέφα.
Η ουσία πάντως είναι, όσο και αν ενοχλεί κάποιους που αγαπούν να κρίνουν, θεωρώντας ότι ευρέθη ο υπεύθυνος στο πρόσωπο του Γιάννη Σαμαρά. Θυμίζω για πολλοστή φορά, ότι ο ίδιος ο Σαμαράς, έλεγε, ότι η ομάδα δεν είναι έτοιμη για να παίξει Ευρώπη. Αν θα γίνει αυτό, θα πρέπει να έρθει από αργά και σταθερά βήματα, όχι σαν ένας διάττοντας αστέρας, που πέρασε και δε σταμάτησε. Ή ότι, μια έξοδος στην Ευρώπη θα επέφερε κινδύνους για την επόμενη χρονιά, αν δε γινόταν ύστερα από συντονισμένο σχεδιασμό.
Προέκυψε λίγο αργότερα η πώληση του Φιγκεϊρέντο, ελάχιστοι θα έλεγαν ΟΧΙ, γνωρίζοντας μάλιστα ότι ο ποδοσφαιριστής είναι καταπονημένος από τις ασταμάτητες ποδοσφαιρικές χρονιές για 2,5 χρόνια, χωρίς να υπολογίζουμε τη φετινή σεζόν.
Δεν καταφέραμε να τον αντικαταστήσουμε, αφού αυτή έγινε στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου. Δεν κερδίσαμε το στοίχημα Γιάννου, ο Σαρδινέρο, αν και έδειξε στην αρχή ότι μπορεί να επωμιστεί τον ρόλο, στη συνέχεια χάθηκε.
Κάποια αποτελέσματα που χάλασαν στα τελευταία λεπτά (Ατρόμητος, ΠΑΟ, Τρίπολη) δημιούργησαν θέματα, οι αλλεπάλληλοι τραυματισμοί και τα λάθη που έγιναν σε αυτό το κομμάτι (δεν αναφέρομαι στους χιαστούς), δημιούργησαν εσωτερικά θέματα και ίσως χάλασαν το κλίμα στα αποδυτήρια.
Με αποκορύφωμα το κάκιστο δίμηνο Γενάρη-Φλεβάρη, που σε συνεχή ματς, είχαμε αλλεπάλληλα χαστούκια. Η φτώχεια φέρνει γκρίνια λένε, όπου φτώχεια τα κακά αποτελέσματα, έτσι έμοιαζε νομοτελειακή η αλλαγή του προπονητή.
Όσο και αν δεν το ήθελαν αυτό, οι ηγέτες της ομάδας μας, Σαμαράδες, Πουρσανίδης, αλλά και Νιόπλιας, αρνούμενοι να ακολουθήσουν την πεπατημένη, πόσο μάλλον απέναντι σε ένα νέο προπονητή που άπαντες ήξεραν την ποιότητα του ως προπονητής και ως χαρακτήρας. Ώσπου δε γινόταν πια αλλιώς, και αποδέχτηκαν το πεπρωμένο.
Ο Κόκος προς τιμήν του βγήκε μπροστά, αναλαμβάνοντας μια αποστολή που έμοιαζε αν όχι καταδικασμένη, πάρα πολύ δύσκολη.
Επειδή όμως ο Νικόλας είναι μια μεγάλη προσωπικότητα, όχι μόνο του ΟΦΗ, του ελληνικού ποδοσφαίρου, κατάφερε σε πολύ σύντομο διάστημα να δημιουργήσει ένα δυσκολοκατάβλητο σύνολο, που ήξερε τι ζητούσε μέσα στο γήπεδο, που έβγαινε στο τερέν «με το μαχαίρι στα δόντια», όντας ομάδα του προπονητή. Είμαστε τυχεροί, οφείλουμε να παραδεχτούμε, για το γεγονός ότι υπήρχε διακοπή ύστερα από την πρώτη αγωνιστική των play-out, ώστε όχι μόνο να επιστρέψουν κομβικοί ποδοσφαιριστές, (Σακόρ, Ντε Γκουζμάν, Νέιρα), όσο και να περάσει στους ποδοσφαιριστές αυτά που ήθελε ο Νιόπλιας.
Αυτό που μένει από τη φετινή χρονιά, είναι ότι το παραλίγο πάθημα να γίνει μάθημα, ώστε ποτέ ξανά να μην απειληθεί η ομάδα από τη λαίλαπα του υποβιβασμού.
Έγιναν σίγουρα ακόμη περισσότερα λάθη, κανείς εξάλλου δεν πίστευε τον Γενάρη που προχωρήσαμε μόνο σε μια μεταγραφή, ότι θα φτάναμε να κινδυνέψουμε, ακόμη και να θεωρούμαστε το πρώτο φαβορί για υποβιβασμό βάσει εικόνας, μέχρι τουλάχιστον την προτελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου, όταν και παραιτήθηκε ο Γιώργος Σίμος, μετά την ήττα από τη Λάρισα. Θα εμμείνω επίσης στην άποψη μου, ότι ο ΟΦΗ είναι αυτός που έχασε περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα, εξαιτίας της απουσίας του κόσμου.
Τα αποτελέσματα στο Ηράκλειο, το αποδεικνύουν.
Ας ελπίσουμε ότι η επόμενη χρονιά θα επαναφέρει την κανονικότητα, όχι μόνο στα χρονοδιαγράμματα (διακοπές, προετοιμασία, πρόγραμμα πρωταθλήματος) που μας στοίχισαν και αυτά, αλλά και ο κόσμος θα επιστρέψει στα γήπεδα, τουλάχιστον οι εμβολιασμένοι, όπως συμβαίνει ήδη σε όλο τον κόσμο.
Το be continued...
- Στο δεύτερο μέρος η αξιολόγηση των παικτών του ΟΦΗ
- Στο δεύτερο μέρος η αξιολόγηση των παικτών του ΟΦΗ
Δυνατότητα σχολιασμού και πρόσβασης στο chat room με ΔΩΡΕΑΝ απλή εγγραφή στο oficrete.gr