ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ & ΓΙΝΕ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ OFICRETE

Oficrete
29/03/2020 - 17:16

Για ποια Ενωμένη Ευρώπη μιλάμε;

Ή να γίνει πραγματική συμμαχία, πραγματική ενωμένη Ευρώπη ή να το κλείσουνε το «μαγαζάκι».

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Μύρων Κανάκης
Καθώς οι μέρες παίρνουν, ζούμε έναν από τους χειρότερους μήνες τα τελευταία εκατό χρόνια, σε καιρό ειρήνης, βιώνοντας συνθήκες πολέμου. Ακόμη και αν το ζητούμενο είναι απλά να μένουμε σπίτι, αποφεύγοντας τις κοινωνικότητες και τις συναναστροφές.

Ας μου επιτραπεί να ξεκινήσω αναφορικά με τον μικρόκοσμο μας. Η τουριστική σεζόν, αν υπάρξει, θα είναι συρρικνωμένη, είναι πια δεδομένο. Υπάρχει φυσικά το στοίχημα που θα πρέπει να κερδίσουμε, αν τελικά υπάρξει τουριστική σεζόν. Αυτό αφορά τη μεγέθυνση του τουριστικού προϊόντος τον Νοέμβρη και τον Δεκέμβρη, ώστε η σεζόν να φτάσει στα επίπεδα του 6μηνου.

Είναι πολύ δύσκολο, πέρα από τους υγειονομικούς λόγους, υπάρχουν και οι ψυχολογικοί. Αυτοί μπορεί να οδηγήσουν σε μαζική επιθυμία διακοπών, αν έχουν τελειώσει όλα αυτά, αν έχει βρεθεί φάρμακο και εμβόλιο για τον ιό. Υπάρχει όμως και το ενδεχόμενο ο φόβος για το ταξίδι να επικρατήσει, κάτι που θα μας οδηγήσει σε μηδαμινά αποτελέσματα.
 
Στη διάρκεια της εβδομάδας, παράγοντες του τουρισμού αναφέρθηκαν στο ενδεχόμενο να υπάρξει σεζόν από τον Ιούλη. Οι παραπάνω παράγοντες θα παίξουν καθοριστικό ρόλο, για τα αποτελέσματα της όποιας σεζόν. Μεγάλο ρόλο θα έχει επίσης, η άνοδος της θερμοκρασίας και η αντίδραση του ιού σε αυτό.

Εκείνο που θα πρέπει να τονισθεί, είναι ότι δε νοείται σε περίπτωση που η σεζόν θα είναι τρίμηνη ή τετράμηνη, με πενιχρά αποτελέσματα, να απαιτήσουν οι εισπρακτικοί μηχανισμοί, εφορία, ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και οι τράπεζες, να πληρωθεί το σύνολο των εισφορών. Εν ολίγοις, δε νοείται - εφόσον μια επιχείρηση λειτουργήσει για 3 ή 4 μήνες - να πληρώσει τις υποχρεώσεις της για 12 μήνες.

Είναι που είναι παράλογο, ακόμη και προ κορωνοϊού, μια επιχείρηση που λειτουργεί 6-7 μήνες να πληρώνει 12 μήνες. Σε μια πολιτεία που σέβεται το επιχειρείν, αυτό έπρεπε να συμβαίνει για όσο διάστημα η επιχείρηση λειτουργεί. Επανερχόμαστε έτσι στη σημασία της 10μηνης σεζόν, που διαχρονικά είναι το κυρίαρχο ζητούμενο για το τουριστικό προϊόν.

Αυτά όμως, πρέπει να αποτελέσουν άμεσες ενέργειες μιας «task force» που θα εκπονήσει ένα σχέδιο, με αρχή μέση και τέλος, μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα για την επίτευξη του θεμελιώδους τουριστικού στόχου, όταν και αν - με το καλό - ξεμπερδέψουμε με την πανδημία.

Στη μεγάλη εικόνα.

Έχει αρχίσει να επικρατεί μια αβεβαιότητα για το αύριο. Η Ενωμένη Ευρώπη δε φαίνεται και τόσο ενωμένη, πόσο μάλλον αλληλέγγυη, ακόμη και σε καιρό πολέμου. Η Ιταλία μετράει ήδη το 1/3 των νεκρών του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Παρ ‘όλα αυτά, βλέπουμε την Ε.Ε. να έχει χωριστεί στα δυο. Από την μια οι χώρες του Νότου, από την άλλη η Γερμανία και τα τσιράκια της. Οι χώρες που κατά υπόδειξιν της εισχώρησαν στην Ε.Ε, πέρα από τους παραδοσιακούς συμμάχους της στο Βορρά. Βιαστικά και χωρίς να πληρούν αρκετές προϋποθέσεις. Φτάσαμε έτσι σε μια διευρυμένη Ευρώπη, χωρίς να είναι ικανά ενωμένη. Πως θα μπορούσε άλλωστε, όταν π.χ. πριν 20 χρόνια ο Ολλανδός εργαζόμενος έπαιρνε στεγαστικό δάνειο με 2% επιτόκιο και ο εργαζόμενος του Νότου με 15%. Αναλόγως και στις επιχειρήσεις.

Ακόμη και το περιθρύλητο κοινό νόμισμα, δεν βελτίωσε επ’ουδενί την ζωή του μέσου πολίτη. Επιβλήθηκε, με μοναδικό ίσως ωφελημένο τη Γερμανία, που εκτόξευσε τις εξαγωγές της.

Στην πρώτη μεγάλη κρίση, οι συμμαχίες, η αλληλεγγύη, πήγαν περίπατο. Αντιθέτως, οι σύμμαχοι του Βορρά πάτησαν κάτω τους Νότιους, απαιτώντας οικονομικά κριτήρια στο όριο του ανέφικτου.

Ακόμη και σήμερα, η ηγέτιδα χώρα της Ε.Ε., έχει καταφέρει να μην απειλείται από τον ιό, όπως η Γαλλία, η Ισπανία, η Ιταλία. Λογικότατο, όταν έχει διπλάσιες ΜΕΘ ανά 100 χιλιάδες κατοίκους, κάνοντας σωρηδόν εξετάσεις για την πανδημία, διαθέτοντας υγειονομικό προσωπικό πολλαπλάσιο από τους συμμάχους της. Μεγάλη μερίδα του υγειονομικού προσωπικού, μάλιστα, προέρχεται από χώρες του Νότου που μετανάστευσαν. Όταν στο Νότο, ύστερα από απαιτήσεις της γερμανικής Ε.Ε, κάθε χρόνο υπήρχε περιορισμός δαπανών στον κλάδο της Υγείας. Δηλαδή, πλήρωνε το ελληνικό κράτος, εσύ και εγώ, για να εκπαιδεύσει υγειονομικό προσωπικό, το οποίο αναγκάστηκε τελικά να παρέχει τις υπηρεσίες του στη Γερμανία ή την Ολλανδία, στους Βόρειους συμμάχους.

Και πως να μην μεταναστεύσει ένας χειρούργος, όταν ύστερα από 15 χρόνια, μόνο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι απολαβές του στην Ελλάδα θα ήταν γύρω στα 1200 ευρώ;

Οπότε, όταν ακόμη και σε τέτοιες καταστάσεις, δεν υπάρχει αλληλεγγύη, όταν το οικονομικό σκέλος δεν έρχεται σε δεύτερη μοίρα, μπροστά στις ανθρώπινες ζωές, όταν ακόμη και για την επανεκκίνηση της οικονομίας, οι απαιτήσεις είναι ανάλογες ενός κατακτητή, για ποια Ενωμένη Ευρώπη μιλάμε;

Αυτή, μήπως, που η κυρίαρχη βούληση της, είναι η σωτηρία όχι των πολιτών, αλλά των τραπεζών; Όπως, άλλωστε, έγινε στην προηγούμενη κρίση;

Υπήρξα ανέκαθεν Ευρωπαϊστής. Ακόμη και όταν είδα τα εισοδήματα μου να συρρικνώνονται, εξαιτίας του ευρώ, αργότερα εξαιτίας της κρίσης. Αν και είχα, στο μεταξύ, αρχίσει να αμφιβάλλω. Η σημερινή κρίση, αν τουλάχιστον, δεν υπάρξει πραγματική αλληλεγγύη για την αντιμετώπιση του ιού, για την επανεκκίνηση της οικονομίας, με οδηγεί σε ένα συμπέρασμα. Δεν τραβάει το μαγαζάκι. Δεν αντέχει άλλο. Ιδιαίτερα όταν η συμμαχία δεν είναι αμοιβαία. Όταν κάποιοι είναι πιο ίσοι από τους άλλους.

Ή να γίνει πραγματική συμμαχία, πραγματική ενωμένη Ευρώπη, ή να το κλείσουνε το «μαγαζάκι». Υπάρχει και μια ακόμη λύση, μην το ξεχνάμε. Η συμμαχία του Νότου και η συμμαχία του Βορρά. Σκουπίδια κάτω από το χαλί, στρουθοκαμηλισμοί και υποχωρητικότητα δε χωρούν…

ΥΓ: Μόλις πάτησα δημοσίευση, πρώτη ανάρτηση στο χρονολόγιό μου, η δραματική αύξηση των νεκρών στην Γερμανία. Πόσο λυπηρό, αλήθεια, θα είναι να αναγκαστεί η Γερμανία να αλλάξει στάση, εξαιτίας αυτού. Πόσο κατώτερη των περιστάσεων, επαίσχυντη, θα είναι η στάση αυτής της κόρης πάστορα, από τη χώρα του Χόνεκερ, το χειρότερο καθεστώς - ίσως - της Ευρώπης, για άλλη μια φορά. Ώρες - ώρες, θαρρείς πως είναι εκδικητική. Πόσο ακόμη για να πάει σπίτι της; Νισάφι πια, 20 χρόνια! Πρόκειται για εγκληματία!

πηγή φωτογραφίας: Κώστας Κριτσωτάκης

Oficrete