Προσπάθησα μετά από καιρό, να ανοίξω ένα ρημαδοword στη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας, όχι για τίποτα άλλο, για να καταγράψω κάποια παραλειπόμενα από το Καραϊσκάκη, στο ματς και την εκδρομάρα της προηγούμενης Κυριακής.

Μπορεί να μην το κάνω πια συχνά, παρακολουθώ όμως το σάιτ - αλίμονο - ανελλιπώς, ενώ η επικοινωνία με τα παιδιά είναι σε καθημερινή βάση. Είμαστε άρρωστοι οπαδοί, με την καλή έννοια πάντα, οπαδοί του ΟΦΗ και φίλαθλοι του ποδοσφαίρου, όπως μου αρέσει να αυτοχαρακτηρίζομαι.

Ίσως ότι στρώθηκα, έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι με ρώτησαν στο Καραϊσκάκη, φίλοι σχολιαστές, - γειά σου Άλεξ - γιατί απέχω, για την υγεία μου και λοιπά. Απέχω, κυρίως λόγω ανειλημμένων επαγγελματικών υποχρεώσεων, αυτές υπήρχαν πάντα, αλλά κυρίως γιατί δεν είχα κάτι να πω.

Να τα πούμε λοιπόν, τώρα που μαζευτήκανε.

Θα ξεκινήσω όμως από το ματς του Σαββάτου με τον ΠΑΣ και όσα συνέβησαν, αφού το έχω παρακολουθήσει τόσο δια ζώσης, όσο και στην τηλεοπτική επανάληψη.

Επειδή προσωπικά δεν είμαι ούτε τόσο ψύχραιμος, ούτε τόσο υπεράνω, αναγκάζομαι να σταθώ στην αποστολή Ευαγγέλου. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει άλλωστε, με τον εν λόγω διαιτητή. Γιατί μπορεί 1-2-3-4 ματς να λήξουν ισόπαλα, να τα φέρει η τύχη έτσι, αλλά όταν αυτό συμβαίνει 8 φορές συνεχόμενες, δεν μπορεί να αποδίδεται μόνο στην τύχη. Σαν κάποιος, θεό του ποδοσφαίρου να τον πούμε, μάγκα του ελληνικού ποδοσφαίρου να τον πούμε, αφήνω σε σας το χαρακτηρισμό, να θέλει ένα ματς να λήξει ισόπαλο, ορίζει τον εν λόγω διαιτητή για σίγουρη δουλειά.

Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός βέβαια ότι δεν παίχτηκαν περισσότερα από 60 λεπτά πραγματικού χρόνου. Έψαξα το πρωί της Κυριακής αυτό το στατιστικό, αλλά παραδόξως δεν υπάρχει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Παραδόξως, αφού είναι γνωστό, το είδαμε στο πρόσφατο μουντιάλ, ότι η ΦΙΦΑ και η ΟΥΕΦΑ εξετάζουν πως θα αυξήσουν τον πραγματικό χρόνο ποδοσφαίρου, μηδενίζοντας τον χρόνο που σπαταλάται σε αλλαγές, πανηγυρισμούς, τραυματισμούς και VAR. Θυμόμαστε καλά ότι υπήρχαν 10 και 15 λεπτά καθυστερήσεων σε αρκετά ματς του παγκόσμιού κυπέλου. Δεν είναι απορίας άξιο, να μην απασχολεί την διοργανώτρια αρχή του ελληνικού πρωταθλήματος αυτή η παράμετρος;

Σε αυτό το ματς, όπου ο Ευαγγέλου έδειξε 6 λεπτά καθυστερήσεις, όταν μόνο ο τραυματισμός του Μανδά, επειδή πια συνηθισμένος, όποτε έχουμε τραυματισμό, κοιτάζω τον ηλεκτρονικό πίνακα, ήταν 4 λεπτά. Εννοείται ότι υπήρχαν κι άλλες καθυστερήσεις, οι φιλοξενούμενοι έπεφταν σαν τις ελιές στη βεντέμα, σε όλη την διάρκεια του αγώνα.

Ακόμη και στο πρώτο ημίχρονο, όπου υπήρχαν αρκετοί τραυματισμοί, έδειξε μόνο ένα λεπτό. Ενώ στις καθυστερήσεις παίχτηκε μόλις ένα λεπτό, άντε δυο, ποδόσφαιρο σε καθαρό χρόνο. Μόνο η κόκκινη, όταν κάνει ο αμυντικός 2 λεπτά να εκτελέσει ένα φάουλ, και δέχεται την κόκκινη, ενώ καθυστερεί χαρακτηριστικά να αποχωρήσει από το γήπεδο, αρκεί.

Στην τηλεοπτική μετάδοση μάλιστα, ο ρεπόρτερ του ΠΑΣ αναφέρει, ότι ο Νίνης λέει στον πάγκο, αν θες να κάνουμε καθυστερήσεις, βγάλε εμένα!

Για τόση κοροϊδία μιλάμε. Να μην ξεχάσω ακόμη, στο πρώτο ημίχρονο, όπου έχουν γίνει καθυστερήσεις στις καθυστερήσεις, και λανθασμένα έχει δώσει ο ανεκδιήγητος 1 λεπτό καθυστερήσεων, λήγει το ημίχρονο, όταν έχουμε κερδίσει δεύτερο συνεχόμενο κόρνερ.

Αν είναι δυνατόν, δηλαδή. Θυμάται κανείς να μου πει, αν έληξε ματς στο μουντιάλ, όταν εκτελείται κόρνερ. Γιατί είδα σχεδόν όλα τα ματς της διοργάνωσης, προσωπικά δε θυμάμαι κάτι τέτοιο. Ούτε συμβαίνει στα υπόλοιπα πρωταθλήματα, εκτός και αν ο ρέφερι προσπαθεί να προστατέψει κάποια ομάδα.

Το δεύτερο ημίχρονο παρεμπιπτόντως, το λήγει ενώ ο ΟΦΗ κερδίζει επικίνδυνο φάουλ λίγο έξω από την περιοχή του αντίπαλου. Γερμανική σχολαστικότητα, μόνο όταν πρόκειται να συμβεί εις βάρος του ΟΦΗ.

Και οκ, ας δεχτούμε ότι το γκολ είναι οφσάιντ. Το εξέτασε στο VAR, δεν έπρεπε να κρατηθεί έξτρα χρόνος, όσο ήλεγχε το VAR; Το οποίο VAR μοιάζει να λειτουργεί κι αυτό, μόνο όταν πρόκειται για απόφαση εις βάρος του ΟΦΗ. Υπάρχουν δυο περιπτώσεις μάλιστα στο πρώτο ημίχρονο, ένα χέρι πολύ νωρίς και μια ανατροπή του Λάρσον. Ούτε που συγκινήθηκε δηλαδή να το τσεκάρει;

Ή μήπως είναι τυχαίο, ότι επί 20 τόσες αγωνιστικές ο ΟΦΗ, που ιδιαίτερα με τον Ντραμπράουσκας έχει εντός έδρας πάνω από 60% κατοχή, με μπασίματα, με σέντρες, με φάσεις στην αντίπαλη περιοχή, δεν έχει κερδίσει ούτε ένα πέναλτι!

Ούτε ένα ! Ένα ρε γαμώτο, στα πλαίσια του στατιστικού λάθους.

Πιο κραυγαλέα όλων τη φετινή χρονιά, έγινε μάλιστα σε μια από τις πιο δύσκολες έδρες του πρωταθλήματος, το Καραϊσκάκη. Το σκορ είναι 0-1 υπέρ μας, γίνεται μια παράλληλη συρτή σέντρα, ο Ντίκο το μόνο που έχει να κάνει, έχοντας πλάτη τον στόπερ, να την σπρώξει στα δίχτυα, όμως δέχεται ένα σπρώξιμο με τα χέρια, όχι με το σώμα, και βρίσκεται στο έδαφος, περνάει η φάση. Ούτε καν να πάει στο VAR ο πλέον ανεκδιήγητος των Ελλήνων διαιτητών, αυτός ο Παπαδόπουλος. Αν γινόταν το 0-2, αμφιβάλλω αν θα μπορούσε να γυρίσει το ματς.

Δεν ξέρω βέβαια πότε θα φεύγαμε από το Καραϊσκάκη, γιατί τα όσα έγιναν εκεί, θα τα θυμόμαστε για καιρό, εννοώ κυρίως πριν από το ματς. Ξέραμε όσοι βρεθήκαμε εκεί, ότι πρόκειται για μια δύσκολη αποστολή εκτός έδρας, τη δυσκολότερη ίσως, απέναντι σε μερίδα οπαδών που έχει διαμορφωθεί σε στρατό του προέδρου της ομάδας για δεκαετίες.

Προσωπικά, δεν ακολούθησα την εκδρομή από το Ηράκλειο, είχα βρεθεί στην Αθήνα νωρίτερα από την Κυριακή. Κατεβήκαμε στο Καραϊσκάκη με φίλους από τον σύνδεσμο της Αθήνας, έζησα την αγωνία τους για να πάνε όλα καλά, αλλά ακόμη και τον τρόπο που θα πηγαίναμε στο γήπεδο, που θα παρκάραμε, όλα τα παρελκόμενα.

Φυσικά, είχα την ευκαιρία να μάθω τι συνέβη το πρωί της Κυριακής, είδα τα σπασμένα παρμπρίζ των πούλμαν από τον πετροπόλεμο των Ολυμπιακών, αναμενόμενο και αυτό θα μου πεις. Όσοι έχουμε βρεθεί σε οργανωμένες εκδρομές στην Αθήνα, ξέρουμε ότι μπορεί να συμβεί. Το βίντεο εξάλλου που κυκλοφόρησε η Θύρα 4, τα λέει όλα.



Εκείνο όμως που αξίζει να σημειωθεί, είναι αυτοί που μαρτυρούσαν φίλοι που ήταν στα πούλμαν. Αυτά πήγαιναν προκλητικά αργά, ενώ οι πετροβολιστές σαν να ήξεραν από πού θα περάσουν και πότε. Θυμάμαι μια εκδρομή, στη Φυλή με τον Θρασύβουλο πρέπει να ήταν, όταν είχαμε κάνει το Φυλή – Πειραιάς σε 20 λεπτά, με συνοδεία αστυνομίας βέβαια, να μας ανοίγει το δρόμο και να μη σταματάμε ούτε στα φανάρια, κυρίως όταν ήμασταν στον Πειραιά. Θυμάμαι τους επικεφαλής των συνδέσμων να μας λένε να μην προκαλούμε, να προσέχουμε όσοι είμαστε στα παράθυρα και γενικότερα την αγωνία να πάνε όλα καλά.

Τι έγινε λοιπόν και εκείνη την ημέρα τα πούλμαν πήγαιναν αργά, ώστε να δεχτούν τις πέτρες; Υπενθυμίζω απλά ότι στο παρελθόν, υπήρχαν καταγγελίες ότι οργανωμένοι του ΟΣΦΠ είναι και στις ομάδες των ΜΑΤ, συχνά δε δίνουν οδηγίες στους συνοπαδούς τους.

Τον πετροπόλεμο δεν τον έζησα όπως είπα, έζησα όμως κάτι χειρότερο και ομολογώ ότι τρόμαξα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, σε αγώνα ελληνικού ποδόσφαιρού.

Επειδή όσοι είμασταν Αθήνα ή από Αθήνα φτάσαμε νωρίς στο γήπεδο, ώστε να αποφύγουμε τα όποια παρατράγουδα, μη έχοντας κανένα λόγο να μένω έξω από το γήπεδο, μπήκα λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι στην εξέδρα που θα μας φιλοξενούσε.

Λίγο μετά, αμφιβάλλω αν είχαν μπει 100 άτομα από τους Ομιλίτες μέσα, εμφανίστηκαν οι κουκουλοφόροι. Ο στρατός του Ολυμπιακού. Ξαφνικά, δυο-τρεις από αυτούς, άρχισαν να πετούν φωτοβολίδες με πιστόλι, από αυτές που κυρίως οι οπαδοί του ΠΟΚ χρησιμοποιούν κατά κόρον και κατά βούληση. Κάτι τυπάκια για λύπηση με πιστόλι, άρχισαν ακόμη και μπροστά στην κερκίδα, και ενώ ήδη υπήρχαν δυνάμεις των ΜΑΤ στην εξέδρα να μας σημαδεύουν, με τις φωτοβολίδες να εκτοξεύονται από πιστόλια.

Ευτυχώς δεν είχαμε κάποιο τραυματισμό. Το σοκ όμως δεν ήταν μικρό. Θυμίζω ότι με ανάλογο τυφλό χτύπημα είχε σκοτωθεί ο Μπλιώνας, φίλαθλος της ΑΕΛ, στα τέλη της δεκαετίας του 80, ύστερα από βολή που είχε προέλθει από τους ΠΑΟΚτσήδες, σε ένα ματς μεταξύ των δυο ομάδων.

Παρακολουθώντας την ειδησεογραφία στη διάρκεια της εβδομάδας, ο ΟΣΦΠ τιμωρήθηκε με 12 χιλιάδες ευρώ για το συγκεκριμένο ματς, ο ΟΦΗ με 5 χιλιάδες. Γιατί τιμωρήθηκε ο ΟΦΗ, εγώ τουλάχιστον δεν κατάλαβα.

Κλείνοντας, θα σταθώ σε ένα ακόμη περιστατικό, αν και έχει περάσει ο καιρός.

Ρωτώντας όλο αυτόν τον καιρό, τι ακριβώς έγινε, ώστε να φτάσει ο Νέιρα να χτυπήσει άνθρωπο των γηπεδούχων στην Τούμπα, έμαθα ότι εκείνος προχώρησε σε προσβλητικούς χαρακτηρισμούς προς τον Ντίκο. Ο Χουάν, γνωρίζουμε ότι πρόκειται για οξύθυμο χαρακτήρα, και πως να μην είναι άλλωστε, με αυτά που έχει συναντήσει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, χτύπησε τον άνθρωπο του ΠΑΟΚ.

Ξέρετε, κάτι άσβερκα «παιδάκια» που συνοδεύουν τις ομάδες. Έναν τέτοιο.

Btw, ένας παρόμοιος χαρακτήρας, στεκόταν μπροστά από τους ποδοσφαιριστές στη φυσούνα, καμάρωνε μάλιστα σαν γύφτικο σκεπάρνι, πριν από την είσοδο των ομάδων στο ματς με τον ΠΑΣ. Και με την Τρίπολη έγινε, και με τον Ατρόμητο, πόσο μάλλον με τον Βόλο όπου ο ίδιος ο πρόεδρος τους, έκανε μια βόλτα από τα αποδυτήρια στο ημίχρονο.

Αυτάααα…!

Να μην αναρωτιούνται λοιπόν οι ταγοί και οι μεγαλόσχημοι του ελληνικού ποδοσφαίρου για την κατάντια του, όταν συμβαίνουν όλα τα παραπάνω.

Πριν από λίγο, έχασε η Ρεάλ στην Μαγιόρκα. Την προηγούμενη εβδομάδα, η Μίλαν έφαγε 5 από την Σασουόλο στο Σαν Σίρο, ενώ η Γιουβέντους έχασε από την Μόντσα.

Εδώ στο Ελλάντα, κάποιοι απαγορεύονται να χάνουν.

Εκείνο που με απογοητεύει, με λυπεί και με θυμώνει, ότι είναι κρίμα, αφού πίστευα ότι προλαβαίνουμε, η χρονιά να τελειώσει χωρίς στόχους. Στόχος είναι και το χτίσιμο της ομάδας, σύμφωνοι, αλλά ας την αφήσουν να παίξει. Τίμια και 50-50. Γιατί εμείς συναντάμε το 70-30 εκτός έδρας, 60-40 εντός, πάντα εις βάρος μας…

Για να δούμε όμως. Πέρυσι χάσαμε την είσοδο στα play-off, αφού τελείωσε η κανονική περίοδο, ενώ είχαμε ήδη πανηγυρίσει την είσοδο σε αυτά. Ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται.

Όχι γιατί μπάλα είναι, συμβαίνουν όλα. Αλλά γιατί Ελλάντα η Μπανανία της Ευρώπης είναι, όλο και καμιά μπουγάδα μπορεί να βγει στη φόρα… Λέω εγώ τώρα, ο κουζουλός…!

ΥΓ: Μήπως πρέπει ο κ. Λυσάνδρου να ζητήσει την εξαίρεση τουλάχιστον τριών διαιτητών από αγώνες του ΟΦΗ; Οι δυο είναι σίγουρα οι Ευαγγέλου, Παπαδόπουλος. Για τον τρίτο έχουμε πολλούς ακόμη υποψηφίους…