Μετά το νικηφόρο αποτέλεσμα στο Καραϊσκάκη, ήρθε η στιγμή να την καταθέσω λοιπόν, με μια μικρή ανάλυση να τη συνοδεύει. Ξέρω, πολλοί θα αναρωτιούνται, «μα τι λέει ο Κανάκης πάλι, χάσαμε 2-1». Ναι, μπορεί ο φωτεινός πίνακας να έγραψε 2-1 και να χάθηκαν 3 πόντοι. Δεν είδατε, όμως, όλη την Ελλάδα να μιλάει για εμάς;
Τις τελευταίες 2 μέρες, όλοι αναφέρονται στον ΟΦΗ. Πως ανάγκασε τον ΟΣΦΠ να κάνει καθυστερήσεις, να βάλει πούλμαν στην περιοχή, για το ελκυστικότατο ποδόσφαιρο που παίξαμε, για το ΜΟΝΤΕΛΟ ΟΦΗ, για την τριάδα, Γιάννη, Γιώργου Σαμαρά και Ηλία Πουρσανίδη. Μπορεί να χάθηκαν 3 πονταλάκια, λοιπόν, αλλά ουσιαστικός νικητής ήταν η Ομιλάρα μας. Υπάρχει, ήδη, μια καθολική αποδοχή, από όλο τον φίλαθλο κόσμο.
Η πλειοψηφία, να ξέρετε, δεν είναι αυτοί με τις οπαδικές παρωπίδες, που σχολιάζουν σε σάιτς και σόσιαλ μήντια. Η πλειοψηφία προτιμάει να μένει σιωπηλή. Ξέρει, ότι δεν αξίζει τον κόπο να τσακώνεσαι με τον Αρειανό από τα Γιαννιτσά, που σκοτώνει την ώρα του μαλώνοντας για την ομάδα του. Η πλειοψηφία είναι αυτή, που ακριβώς επειδή αγαπάει το ποδόσφαιρο, εύχεται να γίνει ο ΟΦΗ η Λέστερ της Ελλάδος. Η έκφραση ίσως είναι αδόκιμη. Ορθότερα, να καταφέρει ο ΟΦΗ ό,τι κατάφερε η Λέστερ, στο δυσκολότερο πρωτάθλημα του κόσμου. Να το κατακτήσει!
Η πλειοψηφία, να ξέρετε, δεν είναι αυτοί με τις οπαδικές παρωπίδες, που σχολιάζουν σε σάιτς και σόσιαλ μήντια. Η πλειοψηφία προτιμάει να μένει σιωπηλή. Ξέρει, ότι δεν αξίζει τον κόπο να τσακώνεσαι με τον Αρειανό από τα Γιαννιτσά, που σκοτώνει την ώρα του μαλώνοντας για την ομάδα του. Η πλειοψηφία είναι αυτή, που ακριβώς επειδή αγαπάει το ποδόσφαιρο, εύχεται να γίνει ο ΟΦΗ η Λέστερ της Ελλάδος. Η έκφραση ίσως είναι αδόκιμη. Ορθότερα, να καταφέρει ο ΟΦΗ ό,τι κατάφερε η Λέστερ, στο δυσκολότερο πρωτάθλημα του κόσμου. Να το κατακτήσει!
Όταν, λοιπόν, πηγαίνεις στην καυτή έδρα του κυριότερου διεκδικητή του τίτλου, τον κοιτάς στα μάτια, φεύγεις με ένα αίσθημα αδικίας, αφού θα μπορούσες να πάρεις βαθμό ή βαθμούς, όταν αποδεικνύεις τοις πράγμασι, ότι δεν έχεις να φοβάσαι κανέναν αντίπαλο, τότε τι συμβαίνει; Προφανώς…
ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΓΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ
Τελειώσατε με τον ξερόβηχα;
Εξηγούμαι. Πρώτα όμως, να δηλώσω ότι αυτή ακριβώς ήταν η πρόβλεψη που διαλαλούσα στα γραφεία του σάιτ, από το καλοκαίρι ακόμη. Επειδή με τα παιδιά γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, καταλαβαίνω ότι η αντίδραση ήταν στο στυλ «ας τον τρελό στην τρέλα του, στην ωραία τρέλα του». Χάρηκα, όμως, πολύ όταν συνάντησα γνωστό και τακτικό σχολιαστή του σάιτ (ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δε θίγουμε) σε γνωστό διασκεδαστήριο της περιοχής μου, ο οποίος αμέσως μου είπε «γιατί ρε δεν γράφετε ότι πάμε για πρωτάθλημα. Θα τους … όλους». Του απάντησα, θα το θυμάται, είναι νωρίς ακόμη, για να το γράψουμε.
Έλεγα, έγραφα μάλλον, τότε, ότι η ομάδα μας θα παίξει κυριαρχικό ποδόσφαιρο, ότι θα παίζουμε το ίδιο ποδόσφαιρο ανεξαρτήτου αντιπάλου, ότι φτιάχνουμε ομαδάρα. Ακόμη και τότε, που γινόταν ο χαμούλης για τον στόπερ, για τον τερματοφύλακα, για τις ήττες στα φιλικά. Ας σημειωθεί ότι δεν έχω το χρόνο να παρακολουθήσω τα φιλικά του καλοκαιριού, πόσο μάλλον την προετοιμασία. Ήξερα όμως ότι δημιουργούμε κάτι πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα. Ήλπιζα ότι θα τους πιάσουμε στον ύπνο, έχοντας τυφλή εμπιστοσύνη στο πρότζεκτ. Και να σας πως και κάτι. Αυτό ακριβώς που παρακολουθούμε, περίμενα πως θα γίνει.
Είναι γεγονός, είναι κοινή ομολογία, ότι παίζουμε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Οι αριθμοί επαληθεύουν τον ισχυρισμό. Δεν ξεχνάει κανείς, φυσικά, ότι ζούμε στην Ελλάδα. Ότι για τον τίτλο του πρωταθλητή, σημαντικό ρόλο, αν όχι τον σημαντικότερο, παίζει ποιος βρίσκεται στην εξουσία. Κυβέρνηση φιλική προς το τάδε σωματείο ή το δείνα.
Ο ιδιοκτήτης της τάδε ομάδας είναι με τους κόκκινους (καλά ροζέ) ή με τους μπλε;
Όπως πέρσι επαληθεύτηκε η πρόβλεψη ότι το πρωτάθλημα θα πάει στην Θεσσαλονίκη, έτσι φέτος οι προβλέψεις λένε ότι θα πάει στον Πειραιά. Οι δυο βασικοί διεκδικητές έχουν τόση δύναμη, που ούτε το περιβόητο VAR μπορεί να τους τιθασεύσει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της δύναμης, αλλά κυρίως των πρακτικών τους, είναι οι «καθηγητές» (χαχα) διαιτησίας στις δυο κυριακάτικες αθλητικές εκπομπές των ελεύθερων καναλιών.
Το κρατικό κανάλι, που αν εξετάσουμε τις σχέσεις, κλίνει προς τον Ολυμπιακό, σαν κυβερνητικό μέσο, είπε δια του κ.Βαρούχα ότι δεν ήταν πέναλτι.
Το ιδιωτικό, του Σαββίδη είπε ότι ήταν. Εγώ δε θα σταθώ στο πέναλτι. Είδα, ξέρω. Πάμε παρακάτω. Όπως ακριβώς το κάνει η διοίκηση μας. Εξάλλου, είμαστε ουσιαστικοί νικητές του ματς.
Πως μπορούμε, λοιπόν, εμείς να σπάσουμε αυτό το δίπολο, άρρηκτα συνδεδεμένο με τα κέντρα εξουσίας;
Με το ποδόσφαιρο. Παίζοντας ακόμη καλύτερα, έχοντας συνεχή βελτίωση, διορθώνοντας τις όποιες ατέλειες. Ας μην ξεχνάμε και τη φετινή συγκυρία. Το πρωτάθλημα κρίνεται στα play-offs. Εκεί, τα πράγματα μπορεί να είναι διαφορετικά. Τα ματς είναι αλλεπάλληλα, υπάρχει η κούραση, οι τραυματισμοί. Υπάρχει διαφορετικός σχεδιασμός, πρόκειται για συνεχόμενους τελικούς. Μπάλα είναι, ποτέ δεν ξέρεις. Ξέρω όμως, ότι έχουμε τους καλύτερους που θα σχεδιάσουν άψογα στον ποδοσφαιρικό καμβά. Ξέρω επίσης, ότι δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα. Ταβάνι μας είναι ο ουρανός, αυτό που θέλαμε, που ονειρευόμαστε όλη μας τη ζωή.
Το γεγονός ότι έχουμε ικανότατη ομάδα, ακόμη και για αυτό που για πολλούς φαντάζει ουτοπικό, δε σημαίνει ότι είναι αυτοσκοπός μας, να πάρουμε κάποιο τίτλο. Ή ακόμη και να βγούμε Ευρώπη. Μακάρι να γίνει. Άλλα και τίποτα να μην γίνει, εμείς ήμαστε στα ουράνια με αυτό που πρεσβεύει, πια, η Ομιλάρα μας.
Σίγουρα, η λογική λέει ότι είμαστε ακόμη στην πρώτη χρονιά του χτισίματος. Ότι έχουμε ακόμη δρόμο μπροστά μας, ότι προχωράμε βήμα – βήμα, ότι ίσως δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι ούτε καν να βγούμε Ευρώπη. Οι παλαιότεροι, όμως, θα θυμούνται τι λέγαμε εκείνα τα δύσκολα χρόνια, ιδιαίτερα στα ορεινά της 4. «Εκεί που σταματάει η λογική, αρχίζει ο ΟΦΗ». Τότε το λέγαμε πικρόχολα, για τα δεινά που αντιμετώπιζε ο ΟΦΗ. Μπορεί να έρθει και ο καιρός που θα το λέμε, χασκογελώντας ευτυχισμένοι.
Η ουσία ποια είναι; Ο ΟΦΗ μεγαλώνει, ξαναγίνεται ομάδα πρότυπο, κερδίζει κόσμο. Παίζει μοντέρνο όμορφο ποδόσφαιρο, το παράδειγμά του, ο τρόπος παιχνιδιού του, ακολουθείται ήδη, ακόμη, και από την Εθνική Ελλάδος. Να είστε σίγουροι ότι, στο κοντινό μέλλον, θα το ακολουθήσουν κι άλλοι. Αμφιβάλλω, όμως, αν θα το καταφέρουν τόσο καλά.
Δεν στοχεύει πια σε εύκολες σωτηρίες, ούτε σε άτυπους τίτλους καλύτερης επαρχιακής ομάδας. Κοιτάζει τους πάντες στα μάτια, χωρίς φόβο, χωρίς εξαρτήσεις. Χωρίς να κινείται παρασκηνιακά, χωρίς να ζητιανεύει ιδιαίτερη μεταχείριση.
Ταυτόχρονα, αποτελεί κομμάτι της κοινωνίας. Δημιουργεί δράσεις, με σκοπό το κοινωνικό όφελος. Η όλη εικόνα του, αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά, είναι το ποδόσφαιρο, όπως πραγματικά θα έπρεπε να είναι. Πρεσβεύει ήθος, προσφέρει διαπαιδαγώγηση, προάγει την ευγενή άμιλλα. Για όλα τα παραπάνω λοιπόν
ΕΙΜΑΣΤΕ ΗΔΗ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ!
