Συχνά είναι μία δημοσιογραφική υπερβολή. Πολλές φορές όμως είναι απολύτως ακριβή κι από την (ποδοσφαιρική) ζωή βγαλμένα!
Πρόχειρα μπορώ να θυμηθώ το ματς του ΟΦΗ με την Ατλέτικο, όπου ο κόσμος πραγματικά έσπρωχνε την ομάδα. Σχεδόν έπαιζε άμυνα, «διώχνοντας» την μπάλα από την περιοχή μας. Το ίδιο συνέβη και στο περίφημο ΟΦΗ - Λεβαδειακός στο Παγκρήτιο. Πραγματικά πιστεύω ότι το 2ο γκολ το έβαλε ο κόσμος με τη φωνή και την ένταση που έβγαλε, μαθαίνοντας κι από το ραδιόφωνο την προσπάθεια του Ολυμπιακού να μας στείλει μπαράζ, με το 0-0 του.
Πρόσφατα δε θυμάμαι κάποιο ματς που να είχε τέτοια συμμετοχή ο κόσμος. Στο φετινό ματς με τον Ολυμπιακό ήταν μάλλον ό,τι πιο κοντινό σε «12ο παίκτη», δίνοντας στον Μπούση μία ωραία πρώτη εμπειρία από Γεντί Κουλέ. Αλλά μπορούμε και πολύ καλύτερα…
Μήπως είναι η ώρα να παίξει λοιπόν μπάλα ο κόσμος;
Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το γήπεδο θα γεμίσει. Κι ότι όλοι θα θέλουμε τη νίκη. Όμως σε τέτοια ματς δεν αρκεί να θες μόνο. Πρέπει να έχεις και τον τρόπο. Όπως αναλύουμε και προσπαθούμε να σκεφτούμε τι θα χρειαστεί να κάνουν οι ποδοσφαιριστές στο ματς μέσα, έτσι είναι χρήσιμο να έχουμε και μία ιδέα τι ίσως χρειαστεί να κάνει ο κόσμος.
Προφανώς δε μιλάω για τα προφανή, που αφορούν την προστασία του γηπέδου και της ομάδας από διακοπές και τιμωρίες. Αυτά τα θεωρώ δεδομένα.
Τη Δευτέρα έγραφα ότι πάμε σε ένα ματς υπομονής και επιμονής. Η τακτική μας προφανώς θα αφορά ένα γρήγορο γκολ, αλλά και να κουράσουμε τον αντίπαλο, ο οποίος θα ψάξει το γκολ με 5λεπτα και 10λεπτα ξεσπάσματα. Σαν κόσμος αυτό που μπορούμε να προσφέρουμε, είναι καταρχάς το προφανές. Ώθηση και παλμό. Να φροντίσουμε να ξυπνήσουμε την ομάδα και να της δώσουμε ρυθμό.
Δε φτάνει όμως μόνο αυτό. Σίγουρα θα υπάρχουν λάθη άγχους και διαστήματα που θα υπάρχει εκνευρισμός. Εκεί η ομάδα θέλει στήριξη κι όχι γκρίνια. Θα χαθούν πιθανόν ευκαιρίες. Κι εκεί η γκρίνια δε χωρά. Θα μπει το γκολ στην επόμενη. Πιθανόν να υπάρξουν και «νεκρά διαστήματα». Και σε αυτά η εξέδρα μπορεί να προσφέρει το απαραίτητο ξύπνημα. Πιθανόν να γίνουν και αλλαγές ή επιλογές από τον πάγκο που θα ξενίσουν την εξέδρα. Δεν πειράζει, θα το συζητήσουμε αργότερα στο διαδικτυακό και το πραγματικό καφενείο.
Με λίγα λόγια, ας πάρουμε μαζί στο γήπεδο κασκόλ, φωνή και πίστη και ας αφήσουμε τη γκρίνια σπίτι. Οπλιζόμαστε με υπομονή, αλλά και επιμονή και πάμε να παίξουμε κι εμείς τη μπάλα μας, με το δικό μας τρόπο.
