Ο ΟΦΗ είναι, πια, μια ομάδα με αρχή, μέση και τέλος. Με ιδιοκτησία ξεκάθαρη, διοικητική ομάδα με πλάνο και με όραμα σαν οργανισμός. Σίγουρα στα πρώτα βήματα αυτής της νέας εποχής γίνονται και λάθη ή αστοχίες, αλλά πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι γίνονται βήματα μπροστά. Είμαι μία καλή στιγμή λοιπόν, να ξεκολλήσουμε από τα παλιά και να σταματήσουμε να κοιτάμε πίσω.
Από την Κυριακή το βράδυ, μετά από ένα μεγάλο βαθμολογικά - αλλά και συμβολικά - διπλό, παρατηρείται ένα φαινόμενο που θα πρέπει να μας προβληματίσει.
Αρχικά, αντί να πανηγυρίσουμε, να χαρούμε και να αφοσιωθούμε στη συνέχεια στην προετοιμασία μας για το ματς με την Τρίπολη (ο καθένας από το μετερίζι του), εμείς προσπαθούμε να απαντήσουμε σε διάφορους άρρωστους, που με το δηλητηριασμένο τους μυαλό έψαξαν να βρουν σκιές. Γιατί χαλάμε τη χαρά μας για να ασχοληθούμε με ανθρώπους που είναι φανερό ότι ζουν ακόμα σε εκείνο το νοσηρό και τοξικό περιβάλλον, από το οποίο εμείς κάνουμε βήματα να (ξε)φύγουμε;
Είναι απλό όλο αυτό. Ο ΟΦΗ βρήκε απέναντί του έναν ντεφορμέ καιρό τώρα και με ελλείψεις ΠΑΟ, επιτέλους έκανε γκολ τις ευκαιρίες του και πήρε το ματς. Πιο μεγάλη έκπληξη ήταν το 3-1 στο Ηράκλειο, με τον ΠΑΟ τότε σε μεγάλη φόρμα και πλήρη, παρά αυτό. Αλλά είναι ποδόσφαιρο, στο τέλος κάποιος κερδίζει.
Μετά ήρθε και η ψηφοφορία για το νέο Πρόεδρο Super League και ξεκίνησε νέο τροπάρι. Το οποίο εν πολλοίς είχε αφετηρία από την πλευρά του ΟΦΗ (συνολικά πάντα μιλάμε), ή έστω λάδι στη φωτιά του έριξαν Ομιλίτικες κραυγές. Γιατί έχουμε άγχος να φωνάξουμε ότι «δεν ψηφίσαμε τον υποψήφιο του Ιβάν»; Η ΠΑΕ βρέθηκε σε μία εκλογική διαδικασία, ας πούμε συνδικαλιστική, όπου είχε να επιλέξει μεταξύ δύο προσώπων και έκανε την επιλογή της.
Κι εδώ αν το δούμε αντικειμενικά ο ΟΦΗ ψήφισε ένα πρόσωπο που στην ποδοσφαιρική πιάτσα έχει καλό όνομα, απολαμβάνει εκτίμησης, είναι νέος, έχει παίξει ποδόσφαιρο, έχει σπουδάσει νομική σε συνδυασμό με ποδόσφαιρο κι έχει δουλέψει αρκετά χρόνια, ώστε να ξέρει καλά τα θέματα διοίκησης. Το τι θα καταφέρει μένει να φανεί. Αλλά είναι μια απολύτως εξηγήσιμη επιλογή, με σαφή επιχειρήματα. Αυτό και τέλος.
Ο ΟΦΗ προχωράει. Και μαζί του πρέπει να προχωρήσει ο μικρόκοσμός του. Προφανώς οι ανασφάλειες και τα «μικρόβια» ετών υπάρχουν, αλλά πρέπει να τα αποβάλλουμε. Και αυτές τις μέρες έχουμε δύο ακόμα καλά μαθήματα, για το τι είναι μία καλή στιγμή να πετάξουμε στα σκουπίδια, προχωρώντας μπροστά με λιγότερο, περιττό, βάρος.
