Ο ΟΦΗ των play out είναι επιτυχημένος. Μπορεί κανείς από τώρα να το πει. Όχι γιατί κλείνει μια καλή σαιζόν προφανώς, αλλά γιατί πέτυχε το στόχο που τέθηκε τότε, εκτάκτως και αναγκαστικά, εφόσον η σαιζόν στράβωσε. Και στράβωσε πολύ μάλιστα. Είναι επομένως λογικό, η ομάδα του Νιόπλια να κριθεί αυτόνομα. Με διαφορετικά κριτήρια αλλά και με βάση διαφορετικές συνθήκες. Άλλωστε ο ΟΦΗ των play out ήταν μία ομάδα ειδικών συνθηκών. 

Ο γενικός στόχος που έφερε και τον ποδοσφαιρικό στόχο

Με την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από το Νιόπλια, ο στόχος ήταν ένας και μοναδικός. Να σωθεί η ομάδα. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο που να απασχολούσε τον οργανισμό. Έτσι η συζήτηση, αλλά και η διαδικασία απλοποιήθηκε. Χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως έγινε ευκολότερη. Αντιθέτως, ήταν μία δύσκολη αποστολή η αναστροφή της πορείας μιας ομάδας που για 3 μήνες ήταν σε διαρκή φθορά, είχε "συνηθίσει" την ήττα, δεν είχε χαρακτήρα, έβγαζε απάθεια και δεν αντιδρούσε. Απλά πια κάθε άλλη παράμετρος έμεινε στην άκρη. Μοναδικός στόχος ήταν η επιβίωση.

Αυτό έφερε και μία διαφοροποίηση στον ποδοσφαιρικό στόχο. Ο ΟΦΗ του Σίμου δεν ήθελε μόνο να κερδίζει. Ήθελε να κυριαρχεί, να παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο και να υπηρετεί συγκεκριμένες αξίες που η φιλοσοφία της ομάδας επέβαλλαν. Εφόσον δεν κατάφερε να κερδίζει κι από ένα σημείο και μετά ούτε και να να κάνει τα υπόλοιπα, βρέθηκε μπλεγμένος. Για να σωθεί χρειαζόταν αποτελέσματα. Χωρίς να αφορά πια κανένα στον Οργανισμό πώς θα έρθουν αυτά. Μπήκε έτσι στη ζωή της ομάδας μια μέχρι πρότινος "άγνωστη" λέξη. H σκοπιμότητα. Ο ΟΦΗ έπρεπε να κερδίζει. Ή έστω να μη χάνει. Τελεία. Χωρίς αστερίσκους και άλλες αναλύσεις. 

Τι άλλαξε ποδοσφαιρικά ο Νιόπλιας

Με την έλευσή του ο νέος προπονητής βοήθησε να καθαρίσει το μυαλό των ποδοσφαιριστών από το αρκετά πολύπλοκο των απαιτήσεων του ποδοσφαίρου που επεδίωκε να παίζει η ομάδα. Έκανε σαφές πως πια τον ΟΦΗ τον ενδιαφέρει να κερδίζει. Να μαζεύει πόντους. Πως δε θα κριθούν από το πόσο σωστά έπαιξαν το ποδόσφαιρο που θέλει η ομάδα, αλλά μόνο από το αποτέλεσμα. Κι απενεχοποίησε τη σκοπιμότητα και τον κυνισμό. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όχι τυχαία, ο Νιόπλιας έβαλε μέσα στην ομάδα όσες μονάδες διέθετε με εμπειρία, παραστάσεις, σκληράδα και "ψήσιμο" σε παρόμοιες συνθήκες. Εμπιστεύτηκε τους πιο μπαρουτοκαπνισμένους.

Σκληρή άμυνα χωρίς ρίσκο: Οι χώροι γύρω κι έξω από την περιοχή της ομάδας έκλεισαν. Η ομάδα απενοχοποιημένα πια γύρισε πιο πίσω, άφησε την κατοχή της μπάλας σε αρκετές περιπτώσεις στον αντίπαλο, άρχισε να μηδενίζει το ρίσκο, να απομακρύνει τη μπάλα χωρίς τύψεις όταν πιεζόταν και να παίζει άμεσα. Άρχισε επίσης να παίζει περισσότερο στο όριο του φάουλ. Με μεγαλύτερο δυναμισμό. Σε αυτό συνέβαλε καθοριστικά και η επάνοδος δύο ποδοσφαιριστών που ουσιαστικά μέσα στη σαιζόν δεν είχαν παίξει. Του Μαρινάκη και του Βούρου. Πρόσφεραν τακτικά, έδωσαν ενέργεια και έκαναν τον ως τότε soft ΟΦΗ πιο σκληρό. Η βελτίωση στην άμυνα έφερε και αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Κάτι που συνέβαλε στο να αποφύγει στα πιο πολλά ματς, γκέλες που του στοίχισαν όλη τη σαιζόν. Με εξαίρεση φυσικά το ματς με τον Ατρόμητο.

Αποτελεσματικότητα: Είναι μια αδυναμία που ταλαιπωρούσε τον ΟΦΗ όλη τη σαιζόν. Βασικά τον ταλαιπωρούσε από την προηγούμενη σαιζόν. Ο ΟΦΗ των play out έγινε αποτελεσματικός. Σε όσα ματς βγήκε και δημιούργησε φάσεις, βρήκε σχετικά εύκολα γκολ. Είτε με ορθόδοξους τρόπους είτε με ανορθόδοξους. Δε βρήκε γκολ στα ματς που ουσιαστικά δεν απείλησε και καθόλου ή πιο σωστά που δεν επεδίωξε καν να απειλήσει (στο Βόλο και στη Ριζούπολη). 

Τρόπος παιχνιδιού: Το αγαπημένο passing game της ομάδας κόπηκε, σχεδόν, μαχαίρι. Ο ΟΦΗ από μία ομάδα που έκανε πρωταθλητισμό σε κατοχή μπάλας, αριθμό μεταβιβάσεων και άλλους τέτοιους δείκτες (όλη τη σαιζόν ήταν πίσω από Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ) έγινε μία ομάδα που συνειδητά επιλέγει να δώσει μπάλα στον αντίπαλο και να τον περιμένει. Επιπλέον ο ΟΦΗ του Νιόπλια ήταν ομάδα περισσότερο προσαρμοσμένη στον αντίπαλο, με τις επιλογές τόσο στην τακτική όσο και στα πρόσωπα να λαμβάνουν υπόψη τις αδυναμίες, αλλά και τα προτερήματά της ομάδας που είχε να αντιμετωπίσει. Δεν είναι τυχαίο πως ο ΟΦΗ είχε διαφορετικούς "ήρωες" σε κάθε ματς (από Βούρο στο Βόλο, έως Σολίς με ΠΑΣ, Ντε Γκούζμαν στη Λάρισα, Σακόρ στη Λαμία). Σε όσα παιχνίδια δε βρήκε τέτοιον "ήρωα", δεν πήγε όσο καλά θα ήθελε (με Απόλλωνα και Ατρόμητο).

Όλα τα παραπάνω κάποιοι συνοπτικά τα λένε ψυχολογία και πάθος. Δεν είναι τόσο απλό το ποδόσφαιρο όμως. Για να έρθει αυτή η ψυχολογία και το πάθος δε φτάνουν πύρινες ομιλίες στα αποδυτήρια, αλλά σοβαρή και μεθοδική δουλειά. Απαιτείται να έχει η ομάδα αυτοπεποίθηση και σταθερότητα. Να πιστεύει δηλαδή πως μπορεί να κερδίσει με τον τρόπο που προσπαθεί να παίξει. Αυτό ο ΟΦΗ το είχε χάσει. Απαιτείται επίσης να έχει μία ταυτότητα αγωνιστική. Να είναι δηλαδή ξεκάθαρο στον καθένα τι του ζητείται να κάνει. Απαιτείται όμως και να έχει τρεξίματα και ενέργεια. Γι' αυτό και είδαμε επιλογές προσώπων που έφεραν φρεσκάδα. Για παράδειγμα, στα 2 άκρα της άμυνας ή και στην επίθεση (περισσότερος Σολίς, λιγότερος Στάρζεον). Απαιτείται τέλος να έχει και χαρακτήρα και προσωπικότητα. Κάτι που οι επιστροφές κάποιων παικτών (Μαρινάκης, Βούρος, Ντε Γκούζμαν, Γιάννου), έστω και στα play out, του το έδωσαν. Ο Νιόπλιας αυτή τη δουλειά την έκανε.

Με βάση τα παραπάνω, είναι ξεκάθαρο πως σε αυτά τα ειδικών συνθηκών παιχνίδια ο Νιόπλιας πέτυχε. Κατάφερε μια ομάδα από 10 σερί ήττες να μείνει αήττητη για 6 ματς. Να μαζέψει 9 πόντους κερδίζοντας και άλλους 3 κατορθώνοντας να μη χάσει. Κατάφερε να αλλάξει επίσης στα περισσότερα από αυτά τα ματς την εικόνα απάθειας και χαλαρότητας που έβγαζε ο ΟΦΗ. Συνεπώς, οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε. Να του δώσουμε όλα τα εύσημα που του αναλογούν και να τον ευχαριστήσουμε που πήρε το ρίσκο να βάλει τον εαυτό του, το διαμέτρημα και την προσωπικότητα του μπροστά για το καλό του ΟΦΗ. 

Οι συγκρίσεις και οι αποφάσεις για το μέλλον

Είναι λάθος να συγκρίνουμε το Νιόπλια με το Σίμο. Από τους δύο αυτούς ανθρώπους ζητήθηκαν διαφορετικά πράγματα. Σε μεγάλο βαθμό δεν είχαν καν ίδιο ρόστερ στη διάθεσή τους. Ο Νιόπλιας πέτυχε αυτό που του ζητήθηκε. Ο Σίμος πέτυχε την πρώτη σαιζόν του, αλλά απέτυχε τη δεύτερη (οι λόγοι αφορούν μια άλλη, μεγάλη ανάλυση). Κι ο Βέρα είχε πετύχει το στόχο του. Με τη διαφορά πως ο Νιόπλιας το έκανε πιο πειστικά και αποφασιστικά. 

Όσο για το μέλλον, αυτό θα κριθεί από τις αποφάσεις της διοίκησης. Εκείνη θα θέσει τους στόχους για τη νέα σαιζόν και γενικότερα για τα επόμενα χρόνια. Εκείνη θα ορίσει ξανά (ίσως με κάποιες προσαργμογές;) τη φιλοσοφία και τον τρόπο λειτουργίας (πιθανότατα κάνοντας αυτοκριτική και λαμβάνοντας μηνύματα και μαθήματα από το φετινό μάθημα). Κι εκείνη θα τα παρουσιάσει στον υποψήφιο νέο προπονητή που θα κληθεί να αναλάβει την ομάδα, ώστε με τη σειρά του να αποφασίσει αν του ταιριάζει κι αν επιθυμεί να αναλάβει αυτό το ρόλο. Είτε είναι ο Νιόπλιας είτε κάποιος άλλος. 

Εφόσον παραμείνει ο Νιόπλιας, δε θα κριθεί πια ως ένας προπονητής ειδικών συνθηκών, αλλά ως ένας προπονητής με συγκεκριμένους στόχους. Του αξίζει να έχει ξεκάθαρη εικόνα για όλα αυτά. Θα είναι καλό την εικόνα αυτή να την έχει και το περιβάλλον της ομάδας, ώστε να αξιολογήσει δίκαια το έργο του εφόσον συνεχίσει. Ή το έργο όποιου άλλου αναλάβει. Φυσικά και ο Νιόπλιας είναι φίλος με τους ανθρώπους που τρέχουν την ομάδα. Όμως οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.