Αυτό που περισσότερο από όλα με προβληματίζει είναι η θολούρα που επικρατεί. Δεν μπήκε τίποτα σχεδόν σε τάξη. Δεν είχαμε μία ξεκάθαρη θέση από κάποιον. Δεν ξέραμε τι ισχύει και τι όχι. Κι επομένως τι να πιστέψουμε και τι όχι. Έτσι το να συνεισφέρουμε αντί να σχολιάζουμε που έγραφα την Τρίτη έγινε πολύ δύσκολο.
Για τα όσα συνέβησαν ακούμε 100 διαφορετικές εκδοχές. Για κλειστούς δρόμους, για μη οδηγίες, για λάθος οδηγίες, για πολίτες που δεν πειθαρχούσαν στις οδηγίες, για πολίτες που έδιναν λάθος πληροφορίες στην πυροσβεστική και την αστυνομία, για πλωτά μέσα που «μας έσωσαν» αλλά και για πλωτά μέσα που άργησαν.
Ακόμα δεν ξέρουμε πόσοι και κυρίως ποιοι είναι οι αγνοούμενοι. Όχι για να λύσουμε την περιέργειά μας αλλά για να ψάξουμε μεθοδικά. Από προχθές μία ολόκληρη χώρα δε βγάζει άκρη για 2 κοριτσάκια αναπαράγοντας άπειρες διαφορετικές εκδοχές (σ.σ: το άρθρο γράφτηκε πριν ανακοινωθούν τα τραγικά νέα). Άνθρωποι που προσπαθώντας να βοηθήσουν (παίρνω την καλή εκδοχή) κοινοποιούν posts για αγνοούμενους χωρίς να τσεκάρουν το αρχικό για το αν βρέθηκε ο άνθρωπος, προκαλώντας ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση.
Την ίδια ώρα μία ολόκληρη χώρα προσπαθεί να βοηθήσει χωρίς καμία σειρά. Ότι πάρει το αυτί μας, ότι δούμε σε κάποιο site ή σε post ενός φίλου, στη λογική του «άκουσα ότι…», «είπαν ότι…», «κάπου διάβασαν ένα που…». Έτσι συλλογικότητες και ιδιώτες συνεχίζουν να μαζεύουν ότι ζητήθηκε τις πρώτες ώρες ενώ οι ανάγκες έχουν αλλάξει.
Άνθρωποι ρωτάνε που πρέπει να πάνε τι και απάντηση δεν παίρνουν. Εθελοντές να δηλώνουν αθρόα συμμετοχή αλλά να λείπουν χέρια! Λογαριασμοί τραπεζών για καταθέσεις ενίσχυσης που έχουν δοθεί λάθος, που πάνε κι έρχονται και ακυρώνονται και αλλάζουν. Τρικυμία κανονική!
Δε χρειάζεται να πιάσουμε το κομμάτι των «ειδικών δικαστηρίων» καν. Εκεί το μωσαϊκό των πληροφοριών είναι τέτοιο που σε βγάζει στην τρέλα. Δεν είναι καν σαφές σε ποιόν Δήμο ανήκει το Μάτι και άρα ποιος Δήμαρχος φέρει ευθύνη. Χωρίς να ξέρουμε τι έχει συμβεί όλοι βγάζουμε πόρισμα. Χωρίς να έχουμε την παραμικρή γνώση πολεοδομικών θεμάτων ή και περιβαλλοντικών λέμε το μακρύ και το κοντό μας. Τελικά το μόνο που παράγουμε σε μεγάλες και αδύνατο να καταναλωθούν ποσότητες είναι παράνοια και θολούρα!
Το πολιτικό παιχνίδι εννοείται ότι και σε αυτό το θέμα επιδιώκει τη θολούρα. Αυτό ξέρει, αυτό κάνει. Μία Κυβέρνηση που προσπαθεί να βγει λάδι ρίχνοντας ευθύνη στους προηγούμενους λες και χθες ψηφίστηκε. Ένα περιβάλλον (οι γνωστοί «κύκλοι») γύρω από την Κυβέρνηση να προσπαθεί να μεταφέρει όλη την ευθύνη στους πολίτες (με τα αυθαίρετα, τις κλειστές παραλίες κλπ). Μία αντιπολίτευση να προσπαθεί να πει ότι για όλα φταίει η Κυβέρνηση και μόνο. Κορώνες, αναθέματα, κατηγορίες αλλά καθόλου ουσία. Να είχαμε να λέγαμε. Από κοντά εννοείται και τα ΜΜΕ επιρροής κάθε πλευράς.
Το αποτέλεσμα είναι να θέλουμε αλλά να μη μπορούμε να βοηθήσουμε αποτελεσματικά. Να αναλωνόμαστε σε θεωρίες συνωμοσίας και υποθέσεις αντί να βάζουμε μία σειρά στα θέματά μας. Να προσπαθούμε να καταλάβουμε το οτιδήποτε και να μη μπορούμε. Και τελικά το πιθανότερο είναι είτε να τα παρατήσουμε είτε να μπούμε κι εμείς στο γαϊτανάκι της παράνοιας και της θολούρας.
Μην το κουράζουμε, στο δίλημμα ουσία και αποτελεσματικότητα ή εφέ και φασαρία πάλι επιλέξαμε το δεύτερο, τον εύκολο το δρόμο. Αλλά αυτός ο δρόμος οδηγεί σε αδιέξοδο.
