Σε λίγο καιρό ολοκληρώνεται η πρώτη, κανονική, χρονιά της νέας εποχής. Η διοίκηση που ανέλαβε πέρυσι το Φθινόπωρο, πρακτικά σε αυτή τη σαιζόν υλοποιεί πιο ολοκληρωμένα και χωρίς (πολλά) βαρίδια του παρελθόντος, το πλάνο της. Πολλά έχουν γίνει από τότε, σε όλους τους τομείς. Η ομάδα του 2020, σαν οργανισμός συνολικά, μοιάζει ελάχιστα με τον ΟΦΗ του 2018. Αυτό, νομίζω, είναι ένα συμπέρασμα, όπου όλοι μας μπορούμε να συμφωνήσουμε.
Στα θέματα εκτός του καθαρά ποδοσφαιρικού, έχουν γίνει σοβαρά βήματα οργάνωσης και συμμαζέματος. Μπορούν, προφανώς, να γίνουν πολύ περισσότερα, αλλά υπάρχει κίνηση και βήματα προς τα εμπρός. Δεν έχουν γίνει όλα τέλεια, προφανώς. Ούτε και έχουν εξαντληθεί όλα τα περιθώρια. Και λάθη έχουμε δει. Όλα αυτά είναι απολύτως λογικά. Νομίζω ότι αν μιλήσει κάποιος και με τους ανθρώπους της ΠΑΕ, θα αποδεχτούν κι εκείνοι όλα όσα προανέφερα. Ούτως ή άλλως, από τη πρώτη τους συνέντευξη Τύπου, μας το είχαν «τάξει», πως «λάθη θα γίνουν».
Γενικά, κατά τη γνώμη μου, μεγάλο μέρος της κριτικής που γίνεται από το περιβάλλον της ομάδας, αφορά σε θέματα που μας είχαν πει ότι θα κάνουν, αρχικά τα καλωσορίσαμε και τώρα που τα βλέπουμε στην πράξη, μας ξενίζουν. Από το «γιατί πρέπει να χαιρετάει ο Πουρσανίδης ΑΥΤΟΥΣ όταν έρχονται» έως το «ας ανοίξει και λίγο το μπάτζετ, να στηριχθεί η πορεία της ομάδας, όπως ο Άρης». Και από το «γιατί δεν παίζουμε για το αποτέλεσμα κι εμείς μία φορά» έως το γιατί «δεν προστατεύεται η ομάδα με μία ανακοίνωση για τη διαιτησία». Γνωστά, τα βλέπουμε συχνά στα σόσιαλ και τα ακούμε στην εξέδρα και στα καφενεία. Το ερώτημα είναι όμως, μας είχαν τάξει κάτι διαφορετικό; Τι νόημα έχει να τους εγκαλούμε γιατί υλοποιούν το πλάνο τους; Ακόμα κι αν εμείς διαφωνούμε, η διοίκηση αυτό είχε σχεδιάσει.
Φυσικά, η πιο διάσημη κριτική ατάκα (και κρητική) εντός 2020, ήταν το «ένα στόπερ δε μπορούν να πάρουν»; Είχα κάνει το καλοκαίρι μία προσπάθεια, να εξηγήσω τι ψάχνουμε, γιατί δεν είναι τόσο απλό και τέλοσπάντων να δώσω μία ποδοσφαιρική ερμηνεία της δυστοκίας. Η αλήθεια είναι όμως, πώς πέρα από τα ακριβά και εξεζητημένα γούστα που έχουμε - και πολύ σωστά κάνουμε, λέω εγώ - πιθανότατα να μπορούμε να εντοπίσουμε και ένα μη ποδοσφαιρικό σημείο προβληματισμού.
Μοιάζει η ομάδα να έχει μία δυσκολία, με τα πολύπλοκα deals. Της παίρνει χρόνο να τα κλείσει ή έστω να οριστικοποιήσει την αρνητική τους εξέλιξη. Μοιάζει σα να μη δουλεύει 2 και 3 περιπτώσεις παράλληλα, αλλά κάθε μία ξεχωριστά. Το αποτέλεσμα είναι το καλοκαίρι να φτάσει στο παρά 1’ και με το Σαλίμι και με το Λαφράνς. Και το χειμώνα με το στόπερ από την Ισπανία (μία εξαιρετική, αλλά δύσκολη περίπτωση). Είναι θέμα απειρίας στο «παζάρι» αυτό; Είναι θέμα έλλειψης ανθρωπίνων πόρων, που θα μπορούν να διαχειρίζονται πολλά deals συγχρόνως; Δε μπορώ να το ξέρω. Αυτό που μπορώ να καταλάβω, είναι ότι κάπου την πατάμε. Όπως μας συμβαίνει και αγωνιστικά «δε σκοτώνουμε τα ματς, ούτε και τα deals εγκαίρως».
Για να λέμε όλη την αλήθεια, έχουμε δει και deals που πέτυχαν. Το πιο δύσκολο ήταν μάλλον του Νέιρα (ανανέωση με μειωμένες αποδοχές), αλλά και οι περιπτώσεις Μεγιάδο, Σακόρ και Βίκτορ, δεν πρέπει να ήταν απλές.
Έχουμε δει όμως και πέρα από το «ναυάγιο» στα στόπερ, να χαλάει τελευταία ώρα ο δανεισμός του Γιακουμάκη (με τον παίκτη να βλέπει την ίδια ώρα φιλικό του ΟΦΗ). Επίσης μία περίπτωση που θα μπορούσε να πάει καλύτερα, ήταν αυτή του Ουές. Ο παίκτης έχει ήδη υπογράψει στον ΟΦΗ, ο Πλατανιάς έχει διώξει το Γενάρη 4-5 βασικούς (Μπιανκόνι, Νίλι και σια) και μοιάζει να τα έχει παρατήσει στη Super League 2. Κι όμως, δε βρέθηκε τρόπος να έρθει από τώρα στο Ηράκλειο, σε αντίθεση με το Βαφέα που το κατάφερε.
Επιπλέον, η ηγεσία του ποδοσφαιρικού τμήματος, μας είχε ενημερώσει ότι θέλει μικρό ρόστερ 23-24 παικτών. Σήμερα, ο ΟΦΗ έχει 31 συμβόλαια. Κι αν πέρυσι το Γενάρη έμοιαζε λογικό, να είναι δύσκολο να «ξαλαφρώσει» η ομάδα από κάποια περιττά, το καλοκαίρι, αλλά κι αυτό το Γενάρη, δε συνέβη κάτι τέτοιο. Με εξαίρεση το Σασί και τον Οικονόμου, κανείς άλλος δε μετακινήθηκε, ενώ εμφανώς υπάρχουν 3-4 περιπτώσεις που δεν υπολογίζονται.
Όλα αυτά, δημιουργούν έναν προβληματισμό, για το αν η ομάδα χρειάζεται κάτι παραπάνω στο κομμάτι της διαπραγμάτευσης, του παζαριού και των επαφών με άλλες ομάδες, παίκτες και ατζέντηδες. Από το σημείο, δηλαδή, που παραλαμβάνει η διοίκηση τη λίστα των εκλεκτών του ποδοσφαιρικού τμήματος (scouting, προπονητικό team) και έως το κλείσιμο της συμφωνίας. Ή αντίστοιχα την “black list”, έως την εξεύρεση λύσης για να ελαφρύνει το ρόστερ.
Είναι ξεκάθαρο ότι ο Γιώργος Σαμαράς έχει γνωριμίες, επαφές, αλλά και παραστάσεις από μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες και αγορές. Είναι όμως και δεδομένο, ότι τώρα ξεκινά να ασχολείται με το ποδόσφαιρο στο ρόλο αυτό. Πιθανόν, να χρειάζεται βοήθεια, εκπαίδευση και τεχνογνωσία. Μία ομάδα δηλαδή που θα υποστηρίζει τον ίδιο στη δουλειά του.
Αφορμή για όλη αυτή την ανάλυση, δεν είναι ένα στόπερ που δεν ήρθε ή ένας άλλος παίκτης που ήρθε, αλλά δεν έπιασε. Αυτά, ούτως ή άλλως, θα συμβούν. Αφορμή είναι, ότι ο ΟΦΗ πλέον αλλάζει πίστα. Από μία ομάδα «στα μπετά», γίνεται μία ομάδα «στην αγορά». Με παίκτες προς πώληση, παίκτες για πρόωρη ανανέωση για να μη χαθούν, παίκτες που χρειάζεται να «δεθούν» στις μικρές ηλικίες (μη χαθούν άλλοι Αποστολόπουλοι πχ, αλλά και παιδιά από την Ακαδημία, άλλωστε σε αυτές τις ηλικίες, πια, γίνεται το παιδομάζωμα).
Αφορμή, φυσικά, και οι παίκτες από το πάνω ράφι, που θα απασχολήσουν την ομάδα στο μέλλον. Σαν το Βίκτορ που ήρθε, αλλά το καλοκαίρι θα χρειαστεί να ξαναπαζαρέψει η ομάδα μαζί του ή σαν το στόπερ που δεν ήρθε, αλλά το καλοκαίρι θα μπορούσε εύκολα να αποτελέσει τον πρώτο στόχο.
Δεν έχω ασφαλώς την απάντηση στο πώς βελτιώνεται αυτό. Δεν έχω εικόνα «από μέσα» για τη λειτουργία της ομάδας. Γνωρίζω ότι πολλές ομάδες τοποθετούν κάποιον τεχνικό διευθυντή γι’ αυτή τη δουλειά (ή και για άλλες, που «ανήκουν» στο Γιάννη Σαμαρά και το Νίκο Νιόπλια). Ίσως είναι μία λύση, αρκεί να του είναι σαφές ότι δε θα μπερδεύεται στα πόδια του ποδοσφαιρικού τμήματος.
Άλλες, πάλι, αξιοποιούν για τέτοιες δουλειές καθαρά διοικητικά πρόσωπα, με οικονομικό background και εμπειρία και άνεση στο negotiation, το παζάρι να το πω πιο απλά. Ο ΟΦΗ την εποχή του Γκέραρντ και του Ολλανδού, είχε γι’ αυτή τη δουλειά τον Καζανάκη (ναι οκ, ξέρω ότι έρχονται συνειρμοί, αλλά προσπαθώ να γίνω κάπως πιο παραστατικός). Ίσως ένας σύγχρονος "Καζανάκης" να μας είναι χρήσιμος. Ή κάποιος σαν το Ρόκα του ΠΑΟ, που μοιάζει (απ' έξω, έστω και προς το παρόν) να μην ανακατεύεται στα πόδια του Δώνη, αλλά να μπορεί να κλείνει καλά deals για τα δεδομένα τους.
Στόχος, όπως σε κάθε μεταγραφή, έτσι και σε μία τέτοιου τύπου προσθήκη, είναι να «μας ανεβάσει επίπεδο» και να συμβάλει στη βελτίωση τόσο της ομάδας (που εργάζεται στο κομμάτι αυτό), όσο και των ήδη υπαρχόντων στελεχών.
Είναι αυτονόητο, ότι ποτέ δε θα μπορέσει μία ομάδα να κλείσει όπως θέλει, όλα τα deals που θα δοκιμάσει. Δεν το καταφέρνουν ομάδες με υπέρ-πολλαπλάσια μπάτζετ από του ΟΦΗ. Θα είναι όμως σημαντικό, όπως σε όλα τα θέματα και σε αυτό, να κάνει ο οργανισμός βήματα προς τα εμπρός. Να δείξει κι εδώ την πολυπόθητη βελτίωση, που αναζητά σε όλους τους τομείς της λειτουργίας του.
Σημείωση oficrete.gr: Το συγκεκριμένο άρθρο γράφτηκε στις 4/2, με ... παραγγελιά να δημοσιευθεί μετά από νίκη.
