Ο ΟΦΗ έκανε την έκπληξη, επιλέγοντας - από ό,τι φαίνεται - έναν προπονητή ξένο, που για πρώτη φορά θα δουλέψει στη χώρα μας. Δεν προτίμησε να πάει σε κάποια "δοκιμασμένη" λύση ενός μπαρουτοκαπνισμένου τεχνικού, που θα έρθει να εξασφαλίσει την παραμονή της ομάδας. Επέλεξε να πάει σε μία πιο "ψαγμένη" λύση, με μακροπρόθεσμο ορίζοντα. 

Το σκεπτικό της επιλογής

Ο Νταμπράουσκας αποτελεί υπέρβαση για το σημερινό ΟΦΗ. Σίγουρα πρόκειται για έναν "αλμυρό" για τα δεδομένα της ομάδας (και της Ελλάδας) από πλευράς κασέ, προπονητή. Σίγουρα επίσης χρειάστηκε να του παρουσιαστεί κάποιο πειστικό σχέδιο και προοπτική για να τον δελεάσει, μιας και εδώ και χρόνια βρισκόταν σε ομάδες με Ευρωπαϊκή παρουσία που είχαν πρωταγωνιστικούς στόχους στα πρωταθλήματά τους. Γιατί όμως ο ΟΦΗ να κάνει αυτή την υπέρβαση και να μην πάει σε μία πιο safe επιλογή ενός γνώστη του ελληνικού πρωταθλήματος;

H λογική λέει ότι η διοίκηση θέλει να προχωρήσει, χτίζοντας κάτι μακροπρόθεσμο. Αναζητά έναν προπονητή που θα φέρει νέο αέρα, θα κουβαλά παραστάσεις, θα έχει υψηλό κίνητρο και θα βοηθήσει την ομάδα να αποκτήσει ξανά νοοτροπία πρωταγωνιστή. Ταιριάζει με όλα αυτά, το προφίλ του Νταμπράουσκας. Ένας προπονητής έμπειρος μεν, αλλά και μικρός σε ηλικία, συνδυάζει το "ψήσιμο" με το κίνητρο και τον ενθουσιασμό. Είναι αλήθεια ότι δεν έχει θητεύσει στα μεγάλα πρωταθλήματα, αλλά είχε επιτυχίες και τίτλους σε πρωταθλήματα απαιτητικά και σκληρά (Βαλκάνια), που αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, είναι σε καλύτερο επίπεδο από το δικό μας. Έχει επίσης περάσει από ιστορικές ομάδες, με ειδικό βάρος για τη χώρα τους, κάτι που σημαίνει ότι έχει βιώσει πίεση. 

Η ταχύτητα με την οποία προέκυψε το όνομα του, μαρτυρά πως μάλλον είχε γίνει μια προεργασία ήδη. Δεν πρόκειται για μια προφανή επιλογή. Το πώς προέκυψε ακριβώς, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να το μάθουμε. Άραγε να σχετίζεται και με την αναζήτηση τεχνικού διευθυντή;

To προφίλ του νέου προπονητή

Ο Νταμπράουσκας σπούδασε Sport Science & Coaching στο London Metropolitan University. Παράλληλα με τις σπουδές του, ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα στις Ακαδημίες ομάδων της Βρετανίας (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Φούλαμ και Μπρέντφορντ). Χάρη σε αυτή την εμπειρία του, πέρασε κι από την Κ17 της Εθνικής ομάδας της χώρας του, κάνοντας μια πρώτη σύσταση.



Η εμπειρία του για περίπου 7 χρόνια σε Ακαδημίες, ελπίζω ότι θα βοηθήσει στο να συνεχιστεί το σοβαρό έργο στις ομάδες υποδομών και παράλληλα να ξαναδούμε στην πρώτη ομάδα νιάτα και ποδοσφαιριστές με προοπτική. 

Η επαγγελματική του πορεία σε επίπεδο αντρών, ξεκίνησε τελικά από τη χώρα του. Προπόνησε 2 από τις "μεγάλες" ομάδες της Λιθουανίας, με βασικότερό του σταθμό τη Ζαλγκίρις. Προφανώς και το λιθουανικό πρωτάθλημα δεν είναι το πιο ισχυρό, όμως η περίοδος αυτή σίγουρα του προσέφερε εμπειρία στη διαχείριση ομάδων με υψηλές βλέψεις και απαιτήσεις. Στη συνέχεια, άρχισε να βγαίνει εκτός της χώρας του, με αρκετά προσεκτικά βήματα. Πρώτος σταθμός η κοντινή Λετονία και στη συνέχεια μετακινήθηκε προς τα Βαλκάνια, πρώτα στη Γκόριτσα και μετά σε δύο ομάδες επίσης από τις ισχυρές στις χώρες τους τόσο, τη Βουλγαρική Λουντογκόρετς όσο και την Κροατική Χάιντουκ. 



Σε γενικές γραμμές, ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις για πρωταθλητισμό. Στα σχεδόν 10 χρόνια καριέρας έχει ήδη 11 τίτλους (πρωτάθλημα, κύπελλο και super cup), έχει μπόλικες συμμετοχές σε Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, παρουσιάζοντας ανταγωνιστικές ομάδες.




Από δύο τέτοια ματς, πέρυσι το καλοκαίρι κόντρα στον Ολυμπιακό, είναι άλλωστε και οι πιο κοντινές μας "επαφές". Τότε κατάφερε να προκριθεί η Λουντογκόρετς με ισοπαλία 1-1 στο Φάληρο και επικράτηση 6-3 (2-2) στα πέναλτι στη Βουλγαρία. Στα παιχνίδια αυτά παρουσίασε μία καλά δουλεμένη ομάδα, με ισορροπία σε άμυνα κι επίθεση που ειδικά στο 2ο ματς κυριάρχησε, πίεσε, επέμεινε και τελικά πήρε την πρόκριση. 

Αν δούμε την επαγγελματική του πορεία, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι παρουσιάζει μια διαρκή εξέλιξη. Είναι ανοδική, αλλά και αρκετά προσεκτική. Θα μπορούσε κάποιος μάλιστα να πει ότι ο (σημερινός) ΟΦΗ ίσως να αποτελεί και πισωγύρισμα στην πορεία του αυτή. Πράγμα που θα πρέπει να πιστωθεί στη διοίκηση που κατόρθωσε να τον πείσει. Στη Λιθουανία είχε μια μετακίνηση προς την πρωταθλήτρια ομάδα. Στη Λετονία επίσης πήγε σε ομάδα που πρωταγωνιστούσε. Απομακρύνθηκε από την ασφάλεια της περιοχής του, με μια μεταπήδηση επιτυχημένη στη Γκόριτσα, εξαργύρωσε το καλό του πέρασμα εκεί, πηγαίνοντας στην πρωταθλήτρια Βουλγαρίας και τελικά έφτασε στο μέχρι σήμερα pick, πηγαίνοντας στην ισχυρότερη ομάδα της Κροατίας. Αν πρέπει κάτι να μας προβληματίσει, είναι ότι τα τελευταία χρόνια μοιάζει με job hopper, μένοντας μόλις 10-11 μήνες σε κάθε ομάδα. 

Το ρεζουμέ

O OΦΗ παίρνει το ρίσκο να πάει σε μια επιλογή με μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Επιλέγει έναν προπονητή, που αποτελεί υπέρβαση για την ομάδα. Ποντάρει στο κίνητρο και τη δίψα του, αλλά και στο ότι έχει εμπειρία από τη σκληρή βαλκανική πραγματικότητα, Ευρωπαϊκές παραστάσεις, background και στο κομμάτι των Ακαδημιών, αλλά κυρίως στη διαχείριση της πίεσης. 

Προφανώς και δε γνωρίζει καλά τα ελληνικά κατατόπια και έρχεται και σε μία ομάδα με ξεκάθαρα αγωνιστικά προβλήματα. Γι' αυτό ακριβώς η διοίκηση της ομάδας θα πρέπει να τον στηρίξει έμπρακτα, παρέχοντάς του την απαραίτητη στελέχωση και βοήθεια, ώστε να προστατεύσει αυτή την επένδυση-υπέρβαση που κάνει. 

Αν κάτι πρέπει να μας κάνει αισιόδοξους, είναι ότι ιδιοκτήτης και διευθύνων σύμβουλος δεν αναζήτησαν μια μεταβατική κι εύκολη λύση, κερδίζοντας και οι ίδιοι χρόνο ως το καλοκαίρι, αλλά προχώρησαν με έναν προπονητή με προοπτική, περνώντας το μήνυμα ότι βλέπουν μακριά κι είναι ακόμα εδώ, πρόθυμοι να το παλέψουν.