Υπάρχουν παιχνίδια, που δεν έχει νόημα να τα αναλύσεις. Η εικόνα μιλά από μόνη της. Όπως και το τελικό σκορ. Μπορεί να αποδώσει κανείς, με δύο μόλις λέξεις. Μονότερμα και απελπισία.
1ο ημίχρονο - Μονότερμα είτε με 11 είτε με 10 παίκτες
Ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε με ένα αναμενόμενο rotation το ματς, βάζοντας πιο φρέσκα πόδια, κυρίως από τη μέση και μπροστά. Κι αυτό φάνηκε από την αρχή. Από την άλλη, ο ΟΦΗ είχε μία έκπληξη στην 11αδα του, με τον Διαμαντή να μένει εκτός, λόγω ενοχλήσεων, για να πάρει τη θέση του ένας κατά συνθήκη στόπερ, ο Λυμπεράκης. Μία επιλογή, που εκ του αποτελέσματος δε δικαιώθηκε.
Η εικόνα του 1ου ημιχρόνου, ουσιαστικά ήταν ίδια, τόσο πριν όσο και μετά την αποβολή του Βάτερμαν. Μία ομάδα έκανε επίθεση και ήξερε τι να κάνει, όταν είχε τη μπάλα στα πόδια της, για να πατήσει περιοχή και να απειλήσει. Κι αυτή ήταν ο ΠΑΟΚ. Έφτασε τις 13 τελικές (1 κάθε 3 λεπτά, δηλαδή ασταμάτητα σε καθαρό χρόνο), αλλά είχε σοβαρό πρόβλημα, όπως ξέραμε, στο να βρει το γκολ.
Από την άλλη πλευρά, ο ΟΦΗ δεν έκανε τίποτα σωστά. Μαρκαρίσματα από μακριά, σε λάθος χρόνο και με πολλές αδράνειες και ολιγωρίες. Άπειρες λάθος πάσες (όπως εκείνη του Νέιρα που φέρνει την αποβολή). Ακόμα και με 11 παίκτες, ήταν εμφανές πως στο επιθετικό του τρίτο, δεν είχε ούτε καλές ιδέες, ούτε τρόπο να πατήσει περιοχή και να απειλήσει. Ήταν επόμενο λοιπόν, ο ΠΑΟΚ να παίρνει διαρκώς μέτρα και να επιτίθεται όλο και πιο δυναμικά.
Όσο κυλούσε το ματς, τα πλάγια μπακ του ΠΑΟΚ έπαιρναν μέτρα, μετατρέπονταν σε χαφ-εξτρέμ και έφερναν τους εξτρέμ μέσα στην περιοχή, σε ρόλο 2ου και 3ου επιθετικού, που η άμυνα του ΟΦΗ αδυνατούσε να αντιμετωπίσει. Παράλληλα, ο Ουάρντα σε ένα σύνθετο ρόλο πίσω από το φορ, έβρισκε με μεγάλη ευκολία χώρο να γυρίσει προς την εστία και να πασάρει στους 3 επιθετικούς. Το αποτέλεσμα ήταν ένα ατελείωτο σφυροκόπημα, που από καθαρή τύχη για τον ΟΦΗ, δεν έφερε γκολ.
Μετά την αποβολή και την έξοδο του Λυμπεράκη, η αλήθεια είναι πως ο ΟΦΗ έγινε λίγο πιο συμπαγής, φέρνοντας τις γραμμές του πιο κοντά και παίζοντας με 4-4-1 που ουσιαστικά ήταν 4-5-0. Βελτίωσε έτσι, τουλάχιστον, μία από τις αδυναμίες του, που ήταν τα τεράστια κενά στα μεσοδιαστήματα και οι χώροι ανάμεσα στις γραμμές. Από την άλλη, έδωσε το «ελεύθερο» στην αμυντική 4αδα του ΠΑΟΚ να παίζει φουλ επίθεση, χωρίς κανένα άγχος για πιθανές απειλές, αφού αδυνατούσε να μεταφέρει γρήγορα και άμεσα το παιχνίδι μπροστά και να «τρομάξει» έστω τον αντίπαλο στο transition.
2ο ημίχρονο - Έλυσε το πρόβλημα στο γκολ ο ΠΑΟΚ - Καμία αντίδραση ο ΟΦΗ
To πρόβλημά του στο γκολ ο ΠΑΟΚ, το έλυσε με την έναρξη του 2ου μέρους. Ο ΟΦΗ που μπήκε για να συνεχίσει να κάνει όσα έκανε μετά την αποβολή, γρήγορα βρέθηκε ξανά στην αναζήτηση νέου πλάνου. Με τη διαφορά ότι βρισκόταν ήδη με 2 γκολ πίσω, αφού στο 1ο δεκάλεπτο πλήρωσε τις ολιγωρίες του.
Η εικόνα του ματς, δεν άλλαξε επί της ουσίας. Μία ομάδα είχε ενέργεια, μία ομάδα απειλούσε, μία ομάδα έλεγχε το ρυθμό και μία ομάδα μπορούσε να έχει απαιτήσεις από το ματς. Κι αυτή η ομάδα κέρδιζε. Αντιθέτως, ο ΟΦΗ συνέχισε να βγάζει παθητικότητα, αδράνεια και απογοήτευση. Στα όρια της απόγνωσης.
Η επιλογή του ΠΑΟΚ να κατεβάσει ρυθμό, έφερε μεν λιγότερη πίεση, αλλά συνέχισε κάθε φάση που αποφάσιζε ο ΠΑΟΚ να βάζει τη μπάλα στην περιοχή, να μυρίζει γκολ. Και μοιραία, φτάσαμε και στο 3ο γκολ με συνοπτικές διαδικασίες, σε ακόμα μία φάση που τα μαρκαρίσματα ήταν από απόσταση και σε τρομερά αργή κίνηση.
Αμέσως μετά, η διπλή αλλαγή του Σίμου που έφερε τον ΟΦΗ να παίζει με ένα μόνο φορ, το Γρίβα και ξανά 3 στόπερ έδωσε το μήνυμα της συντήρησης και ξεκαθάρισε σε όλους μας, πώς δεν έχουμε να περιμένουμε κάτι από το ματς, κάποια αντίδραση ή έστω μία απόπειρα για ένα γκολ, της τιμής που λέγανε και οι παλιοί.
Το ρεζουμέ
Το ματς, σχεδόν από την αρχή, αφέθηκε στις διαθέσεις και την όρεξη του ΠΑΟΚ. Κι αυτό ήταν άσχημο και ενοχλητικό. Έδειξε δε κι ένα από τα βασικά προβλήματα (και) του σημερινού ΟΦΗ: Υστερεί σε προσωπικότητα και οξυδέρκεια.
Η απελπισία που μετάδιδε η εικόνα του ΟΦΗ, δείχνει πως έχει πολύ δρόμο ακόμα, για να γίνει ανταγωνιστικός και μία ομάδα με ρόλο στο πρωτάθλημα.
Η ακτινογραφία των παικτών
Βάτερμαν: Όσο έπαιξε ήταν καλός, τόσο στις επεμβάσεις του, όσο και με τη μπάλα στα πόδια. Στη φάση της αποβολής προσπαθεί να σώσει ό,τι μπορεί, αλλά φεύγει από το ματς.
Ουές: Τρέχει αρκετά και το παλεύει, αλλά έχει σοβαρά προβλήματα με τους εξτρέμ του ΠΑΟΚ, ενώ και στη φάση του 1ου γκολ χάνει τη μονομαχία. Επιθετικά, όπως όλη η ομάδα, δεν είχε δραστηριότητα.
Κοροβέσης: Δεν ξεκινά καλά, κάνει λάθη και έχει αδράνειες που δε στοίχισαν. Όσο κυλούσε το ματς, επιθετικά προσπάθησε να κρατήσει έστω λίγο τη μπάλα, όμως αμυντικά υπέφερε, όπως όλη η ομάδα.
Λυμπεράκης: Αγωνίστηκε μισή ώρα μόνο, όπου - όπως όλη η ομάδα - ταλαιπωρήθηκε πολύ αμυντικά, με προβλήματα στην πλάτη του, αρκετές λάθος τοποθετήσεις, αλλά και έλλειψη καλών και γρήγορων αποφάσεων επιθετικά.
Σελίμοβιτς: Πολλά λάθη, πολλές ολιγωρίες, πολλές λάθος τοποθετήσεις. Καθόλου παιχνίδι με τη μπάλα στα πόδια, που άλλες φορές έχει δείξει ότι μπορεί να κάνει. Κακό ματς, με λίγα λόγια.
Βούρος: Παλεύει, προσπαθεί, αλλά γρήγορα τον παίρνει κι εκείνον η συνολική απόδοση της ομάδας από κάτω και δυσκολεύεται πάρα πολύ.
Βαφέας: Σε ρόλο αντί-Μεγιάδο, δυσκολεύεται πολύ με τον Ουάρντα. Παρότι δε χάνει τη θέση του και παλεύει, δεν καταφέρνει να ανταποκριθεί, όπως στα προηγούμενα ματς.
Στάικος: Τρέχει πολύ και είναι εκείνος που το παλεύει περισσότερο, να πάρει κάποια μέτρα η ομάδα. Χάνεται όμως στη γενική μετριότητα.
Νέιρα: Κακό ματς. Πολλές λάθος μεταβιβάσεις, κάνει λάθος εκτίμηση στη φάση της αποβολής, γενικά δεν μπόρεσε ποτέ να πάρει τη μπάλα και να βοηθήσει να χτιστούν κάποιες επιθέσεις.
Στάρζεον: Υπήρχαν στιγμές που έμοιαζε να παλεύει μόνος του, σε ένα πολύ άχαρο ρόλο. Πάλεψε, κέρδισε φάουλ, κράτησε μπάλα, αλλά δεν είχε καθόλου υποστήριξη.
Σαρδινέρο: Δε φάνηκε καθόλου, ούτε σε ρόλο φορ, ούτε και σε ένα ρόλο all around, μετά την αποβολή.
Σωτηρίου: Μπήκε κρύος, ανταποκρίθηκε ως τη λήξη του ημιχρόνου, όμως στη συνέχεια λυγίζει στην πίεση, σε φάσεις που δεν είναι δικής του μόνο ευθύνης, αλλά ίσως θα μπορούσε να ανταποκριθεί καλύτερα.
Γρίβας: Μπήκε σε ρόλο φορ, είχε διάθεση, αλλά η συνολική παρουσία της ομάδας δεν τον βοήθησε να φανεί.
Γιαννούλης: Mπήκε όταν κρίθηκε το ματς, για να πάρει λίγο χρόνο και να ξαναβρεί ρυθμό.
Σουρνάκης: Πήρε μία ευκαιρία, σε ένα όμως σημείο του ματς, που δεν αφήνει πολλά περιθώρια να δείξει κάποιος και πολλά πράγματα.
Σολίς: Τον είδαμε ξανά μετά από μήνες, για περίπου 20 λεπτά. Δεν είδαμε κάτι το ιδιαίτερο, αν μπορεί κανείς να βγάλει συμπεράσματα από το ματς, έτσι όπως κυλούσε.
Υ.Γ: Αν στην ομάδα ερμηνεύσουν πως το αποτέλεσμα και η εικόνα του ΟΦΗ οφείλεται στην αποβολή, θα κάνουν ένα μεγάλο λάθος. Όχι, δεν ήταν καλός ο ΟΦΗ ούτε στο 11 εναντίον 11 και καλό θα είναι να μη στρουθοκαμηλίζει κανείς. Να δει κατάματα την αλήθεια όλος ο Οργανισμός, να συνειδητοποιήσουμε όλοι πως η ψαλίδα από τους "μεγάλους" μεγαλώνει και να αναζητηθούν οι λύσεις, πρώτα από όλα, μέσα από τη δουλειά.
