1ο ημίχρονο - Ο Άρης έκανε τον ΟΦΗ να υποφέρει, κάνοντας τα εντελώς αναμενόμενα
Οι δύο ομάδες δε μας ξάφνιασαν με το σχηματισμό τους, είδαμε λίγο - πολύ όσα περιμέναμε. Λόγω της απουσίας Ουές, ο ΟΦΗ, επέλεξε την κοινή ποδοσφαιρική λογική, πηγαίνοντας σε ένα 4-3-3, που σε φάση επίθεσης έμοιαζε πολύ με 4-4-2. Ο Άρης με το γνωστό 4-2-3-1. Στα πρόσωπα είχαμε κάποιες εκπλήξεις, κυρίως στη θέση των στόπερ. Ο Βαφέας αντί του Σελίμοβιτς δίπλα στον Διαμαντή, αλλά και επάνοδος του Ρόουζ για τον Άρη, όχι όμως μαζί με τον Δεληζήση, αλλά τον Μπεναλουάν.
Τελικά, πέρα από το σχήμα, ούτε και το παιχνίδι των δύο ομάδων είχε εκπλήξεις. Ο Άρης έκανε ακριβώς όσα περιμέναμε και τα έκανε σωστά. Είχε διαστήματα επιθετικής πίεσης πολύ ψηλά και διαστήματα που περίμενε πιο χαμηλά, κλείνοντας χώρους. Στο πρώτο 10λεπτο, ο ΟΦΗ υπέφερε από την πίεση, δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στα μαρκαρίσματα, ειδικά από δεξιά και έβλεπε τον αντίπαλό του, να φτιάχνει πολύ εύκολα φάσεις.
Από το 10’ και μετά ο ΟΦΗ ισορρόπησε, έφτιαξε κάποιες προϋποθέσεις, κράτησε τη μπάλα και κατόρθωσε τουλάχιστον να μη δέχεται τόσο εύκολα φάσεις. Είχε όμως σοβαρό πρόβλημα στο δημιουργικό κομμάτι. Παρότι ο Νέιρα έψαχνε διαρκώς τρόπους να απεγκλωβιστεί, δεν είχε βοήθειες, δεν είχε στηρίγματα, δεν υπήρχαν ούτε κινήσεις, ούτε και καλές μεταβιβάσεις και επιλογές. Κάπως έτσι, ο ΟΦΗ απείλησε μόνο με τον Αργεντίνο. Ο ίδιος έφτιαχνε κι ο ίδιος τέλειωνε τις φάσεις.
Κι ενώ η εικόνα είχε αρχίσει να είναι ισορροπημένη και το παιχνίδι να γίνεται ντέρμπι, ο Άρης σκόραρε. Σε μία φάση, που ο ΟΦΗ τα κάνει όλα λάθος. Κακή αντίδραση στο transition, αδυναμία να σταματήσει (έστω με φάουλ) έγκαιρα την επίθεση, χαλαρά μαρκαρίσματα, αδύναμη επέμβαση και αδράνεια στο ριμπάουντ. Από το 0-1 κι έπειτα, ο Άρης κυριάρχησε ξεκάθαρα. Ο ΟΦΗ είχε 1-2 αναλαμπές μόνο, αλλά ούτε μεθοδικός ήταν, ούτε διόρθωσε τις αδυναμίες και τις ανορθογραφίες του, ούτε έστω κατάφερε να ξαναπάρει τον έλεγχο του ρυθμού.
Δεν ήταν καν κυνικός, να αποφασίσει να κρατήσει το σκορ εκεί, με την ελπίδα στο ημίχρονο να διορθώσει την εικόνα του. Έτσι παραχώρησε ένα εντελώς περιττό κόρνερ (αντί να καθαρίσει τη φάση στην αρχή της), όπως έχει συμβεί πολλές φορές φέτος, χάνει 2 μαρκαρίσματα σε στατική φάση και βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και 0-2 σκορ ημιχρόνου, απέναντι σε μία ομάδα καλή, έμπειρη και κυνική.
Έχω κουραστεί να γράφω, ότι κυριαρχία σε ένα ματς δεν είναι να έχεις την κατοχή. Ο ΟΦΗ είχε 60 και κατά διαστήματα 65% κατοχή της μπάλας, όμως δεν έφερε ποτέ το ματς στα δικά του μέτρα. Είχε λίγες τελικές κι ακόμα λιγότερες, πραγματικά απειλητικές. Αντιθέτως, ο Άρης ήταν αυτός που ξέρουμε όλη τη σαιζόν και πήρε ένα ισχυρό προβάδισμα από το ημίχρονο.
2ο ημίχρονο - Μηδέν αντίδραση
Στο 2ο μέρος, με το σκορ ήδη 0-2, η απαίτηση ήταν κυρίως να βγει αντίδραση και ίσως ένα γρήγορο γκολ, που θα ξανάβαζε τον ΟΦΗ στο ματς. Δεν την είδαμε την αντίδραση αυτή, όμως. Ο ΟΦΗ δεν έκανε καν αλλαγή στο ημίχρονο, ούτε και μπήκε διαφορετικά, ή έστω πιο επιθετικά και διεκδικητικά.
Συνέχισε να μη δείχνει εξυπνάδα στον τρόπο που έπαιζε, συνέχισε να φλυαρεί μεταξύ κέντρου και αντίπαλης περιοχής και τελικά να κάνει τη ζωή του Άρη εύκολη. Τον βοηθούσε μόνο η αδιαφορία του Άρη να βγάλει 3ο και 4ο παίκτη στην κόντρα, προς υποστήριξη του Μάνου. Βέβαια, κάποια στιγμή ήρθε και η φάση του Άρη, που ξεκινά από λάθος ξανά ψηλά. Ο ΟΦΗ έχει βγάλει 6 παίκτες στην περιοχή, ένας εκ των οποίων και ο Διαμαντής. Κι όμως, ο Μπαλογιάννης επιλέγει να πάει σε ατομική προσπάθεια, με οριζόντια μάλιστα κίνηση, χάνει τη μπάλα και η κόντρα με 3 επιθετικούς κόντρα σε 2, καταλήγει στο πέναλτι.
Ο ΟΦΗ τότε αποφάσισε να κάνει αλλαγές, χωρίς να διαφοροποιηθεί το παραμικρό στην εικόνα του. Αντιθέτως, ο Άρης συνέχισε να μαρκάρει με επιθετικό τρόπο, να είναι διεκδικητικός και να έχει σταθερότητα για 90’, στον τρόπο που έπαιζε. Ήταν σε όλο το ματς η καλύτερη ομάδα στο γήπεδο, αλλά και η πιο έξυπνη και μεθοδική. Γιατί, πέρα από την ικανότητα, μετράει πολύ και το να έχεις τον τρόπο.
Το ρεζουμέ
Το ματς αυτό, ήταν ένα σοβαρό crash test, για το πού μπορεί να φτάσει ο φετινός ΟΦΗ. Είναι στα μάτια μου σαφές, πως με τη σημερινή εικόνα του, απέχει πολύ από την πρώτη 5αδα. Ίσως, με βελτιωτικές κινήσεις (και δεν αναφέρομαι τόσο σε μεταγραφές), να μπορεί να φτάσει στην 6η θέση. Προς το παρόν, στερείται 3 βασικών πραγμάτων. Σταθερότητα, μεθοδικότητα και εξυπνάδα. Κομμάτια ενός παζλ, που καταλήγει στη μαγική λέξη «ισορροπία». Αυτή είναι που κάνει τη διαφορά και δίνει διάρκεια σε μία ομάδα.
Δυστυχώς, παρότι είδα σχόλια που θεωρούσαν ότι υπερεκτιμώ τον Άρη στο Pre Game, αποδείχθηκε πως όντως η διαφορά των δύο ομάδων, είναι η ισορροπία. Απόλυτα ισορροπημένος ο Άρης σε όλο τον 1ο γύρο, ανισόρροπος ο ΟΦΗ.
Προσωπικά, δε βρίσκω καλή ιδέα να δει ο ΟΦΗ το ματς, ως ένα παιχνίδι όπου κέρδισε ο πιο αποτελεσματικός. Δε συμφωνώ, δηλαδή, με τη δήλωση του Γ. Σίμου στη Nova. Η διαφορά δεν ήταν στο ποιος έκανε τις φάσεις γκολ. Ήταν στην ισορροπία, όπως προαναφέρω, στον τρόπο και στο πώς πληγώνουν τον ΟΦΗ, σταθερά συγκεκριμένες αδυναμίες.
Η ακτινογραφία των παικτών
Σωτηρίου: Κακό ματς. Αρκετά λάθη με τα πόδια και κακή αντίδραση στο 1ο γκολ.
Βούρος: Το πάλεψε, αλλά καλύτερα να παίζει στόπερ. Έχει αργή αντίδραση στο 1ο γκολ, πάντως έβγαλε τουλάχιστον ενέργεια.
Λυμπεράκης: Είχε μεγάλα προβλήματα με τον Σίλβα στο 1ο ημίχρονο. Δε βοήθησε καθόλου επιθετικά.
Διαμαντής: Προσπαθεί πολύ, αλλά μένει πολλές φορές εκτεθειμένος, να παλεύει να καλύψει τρύπες.
Βαφέας: Με τη μπάλα στα πόδια ήταν καλός. Ξεκίνησε γενικά καλά, όμως στο 42’ χάνει την κεφαλιά στο 0-2 και στο 2ο μέρος έμοιαζε επηρεασμένος.
Μεγιάδο: Ενώ δεν ήταν κακός, έμεινε εκτεθειμένος και δε βοηθήθηκε από τους παίκτες δίπλα του.
Στάικος: Τρέχει πολύ, παλεύει, τις πιο πολλές φορές όμως, χωρίς ουσία και αποτέλεσμα.
Νέιρα: Παλεύει ουσιαστικά εντελώς μόνος του. Είναι ο μόνος που απειλεί, ο μόνος που δημιουργεί και ο μόνος που βγάζει μια ένταση και γκάζι.
Μπαλογιάννης: Δε βοηθά εξαρχής αμυντικά και αφήνει τον Λυμπεράκη να ταλαιπωρείται. Δε βοηθά επίσης καθόλου δημιουργικά, κάνοντας πολλά λάθη. Μου προκαλεί εντύπωση πως συνέχισε και στο 2ο ημίχρονο.
Στάρζεον: Δεν ήταν σε καλή μέρα και φάνηκε. Τις ελάχιστες φορές που του βγήκαν οι φάσεις, ο ΟΦΗ έγινε απειλητικός. Στις περισσότερες, πάντως, περιπτώσεις έμεινε εκτός ματς.
Σαρδινέρο: Εκτός ματς, εγκλωβισμένος ανάμεσα σε 2 καλά στόπερ. Φάνηκε ότι δεν είναι φορ, παρότι - όπως πάντα - πάλεψε.
Γρίβας: Δε βοήθησε, δεν έγινε απειλητικός, ίσως να ήταν προτιμότερο να μπει κάποιος άλλος, ως πρώτη αλλαγή.
Γιάννου: Όταν μπαίνει, δεν έχει ουσιαστικό νόημα. Καλύτερα να έπαιρνε χρόνο, κάποιος άλλος ποδοσφαιριστής. Είχε νόημα να έμπαινε από το ημίχρονο.
Κοροβέσης: Μπήκε πολύ αργά. Κι εκείνος θα μπορούσε να μπει αρκετά νωρίτερα.
Σουρνάκης - Γκαργκαλατζίδης: Έπαιξαν ελάχιστα για να κριθούν.
