Σε ένα ματς που ο ΟΦΗ δεν ήταν ούτε καλός, ούτε όσο ενεργός θα έπρεπε, κατάφερε τουλάχιστον να μη χάσει. Πολλοί πιθανόν να σταθούν στον πολύτιμο πόντο που πήρε. Προσωπικά θα σταθώ στη μεγάλη ευκαιρία που έχασε για μία νίκη - ανάσα. Φυσικά με βάση την εικόνα του, η ισοπαλία ήταν το καλύτερο που θα μπορούσε να κερδίσει από το παιχνίδι αυτό.
Πώς ξεκίνησαν οι ομάδες
ΟΦΗ
Με 4-3-3 και σχήμα αρκετά επιθετικό παρατάχθηκε ο ΟΦΗ. Ο Νιόπλιας επέλεξε να ρισκάρει με Ντε Γκούζμαν και Σολίς, πράγμα λογικό εδώ που έχουμε φτάσει. Μια 11αδα που είχε σαν στόχο και να κάνει παιχνίδι, να δημιουργήσει και να πιέσει τον αντίπαλο ψηλά. Η αμυντική 4αδα έμεινε σταθερή, όπως ήταν λογικό. Σε γενικές γραμμές, μπορεί να πει κανείς πως ο ΟΦΗ παρατάχθηκε για τη νίκη.
Απόλλων
Χωρίς εκπλήξεις σε σύστημα και πρόσωπα, η 11αδα που επέλεξε ο Χάβος. Με μία αναγκαστική αλλαγή (Φερνάντες αντί του τραυματία Τσιλούλη) και με φρεσκάρισμα στην επίθεση, αφού προτίμησε τον Ιωαννίδη αντί του Ντάουντα. Με σχηματισμό 4-3-3 επίσης και 3 κεντρικά χαφ ικανά στο ανασταλτικό κομμάτι, αλλά και στη μεταφορά του παιχνιδιού στην επίθεση.
1ο ημίχρονο: Ανεξήγητα χαλαρός ΟΦΗ
Το ξεκίνημα δεν έμοιαζε καθόλου με το προηγούμενο εναντίον του ΠΑΣ. Ο ΟΦΗ μπήκε χλιαρός και άνευρος, σε αντίθεση με τον Απόλλωνα που με τις γνωστές κινήσεις από πίσω των χαφ του, στο πρώτο 5λεπτο έγινε πολύ απειλητικός και έφτιαξε 2-3 καθαρές ευκαιρίες για γκολ. Από το 10λεπτο και μετά ο Απόλλων έφερε λίγο χαμηλότερα την πίεση του. Έτσι ο ΟΦΗ μπόρεσε να πάρει λίγο περισσότερο κατοχή μπάλας, όμως χωρίς να μπορεί να δημιουργήσει. Έψαχνε με μεγάλες μπαλιές των στόπερ του την επιθετική του 3αδα, χωρίς αποτέλεσμα. Η βασική δυσκολία του ΟΦΗ αφορούσε τα κεντρικά του χαφ, όπου δεν έφτανε η μπάλα είτε λόγω έλλειψης κινητικότητας είτε και από επιλογή, μιας και ήταν εμφανές πως η γενική οδηγία ήταν να αποφεύγεται κάθε ρίσκο.
Το παιχνίδι κύλησε από το 20λεπτο σε πολύ αργό ρυθμό, με λίγες φάσεις και πάρα πολλά λάθη. Κυρίως από πλευράς ΟΦΗ, που είχε σοβαρή δυσκολία να αλλάξει τη μπάλα, έχανε εύκολα τη μπάλα και δεν έβγαλε σε κανένα σημείο συνεργασίες, ώστε να δημιουργήσει προϋποθέσεις για γκολ. Εμφάνισε αρκετά από τα προβλήματα του 2ου γύρου, με κυριότερο τη χαλαρότητα. Δεν έβγαινε πρώτος στη μπάλα, δεν κέρδισε μονομαχίες, έκανε φτηνά λάθη, δεν πίεσε ποτέ ψηλά έστω σε κάποια διαστήματα, όπως ήταν το ζητούμενο και ήταν αρκετά τυχερός που έκλεισε το 45λεπτο χωρίς να χάνει.
Το ερώτημα για τη συνέχεια ήταν μάλλον απλό. Μπορεί να βγάλει ενέργεια και κίνηση ώστε να αλλάξει και την εικόνα του;
2o ημίχρονο: Έπαιξε για την ισοπαλία
Στο ξεκίνημα του 2ου μέρους οι ομάδες συνέχισαν χωρίς αλλαγές. Όπως χωρίς μεγάλη διαφοροποίηση έμεινε ο ρυθμός του ματς. Αργό τέμπο, οριζόντιο παιχνίδι και ελάχιστες φάσεις μέσα στις 2 περιοχές. Ο ΟΦΗ μπήκε περισσότερο κινητικός, με λίγο καλύτερες μεταβιβάσεις και σχετικά πιο κεφάτος. Με σταθερό πάντως το πρόβλημα στον άξονα και τη δημιουργία του παιχνιδιού, αλλά και την αδυναμία του να πιέσει ψηλά τον Απόλλωνα. Χωρίς αυτό να του είναι αρκετό για να αρχίσει να απειλεί. Στο 55' έγινε και η 1η, μάλλον προγραμματισμένη αλλαγή, με το Ντε Γκούζμαν να αποχωρεί και για λόγους προστασίας και το Μπαλογιάννη να περνάει στο παιχνίδι. Μία αλλαγή που δεν επηρέασε ούτε το σχηματισμό του ΟΦΗ, ούτε και τον τρόπο που έπαιζε.
Όσο κυλούσε το ματς, γινόταν και πιο σαφές πως δύο πράγματα θα έκριναν την έκβασή του. Η καταπολέμηση της φλυαρίας του ΟΦΗ στην επίθεση, ή καλύτερα στο τελευταίο τρίτο, μιας και φάσεις δε δημιουργούσε. Και η ισορροπία του στην άμυνα, που δε θα έδινε στον Απόλλωνα χώρους και προϋποθέσεις. Στο 66' ο Νιόπλιας απέσυρε και το Σολίς περνώντας το Νοικοκυράκη, επίσης μία αλλαγή προσώπου κι όχι τακτικής, που στόχο είχε να δώσει περισσότερα τρεξίματα και ίσως περισσότερη πίεση ψηλά. Στο ίδιο μοτίβο άλλωστε κινήθηκε και ο Χάβος, διατηρώντας το σχηματισμό του και αλλάζοντας πρόσωπα (πχ Ντάουντα αντί Ιωαννίδη).
Έτσι, ο ΟΦΗ συνέχισε να έχει την κατοχή της μπάλας χωρίς να απειλεί, ο Απόλλων συνέχισε να δίνει μέτρα και να ψάχνει την κόντρα και το παιχνίδι να κινείται σε μία λεπτή ισορροπία, χωρίς όμως ποιότητα. Βλέποντας αυτή την εικόνα ο Νιόπλιας αποφάσισε στο 80' να αλλάξει το σχηματισμό σε 3-5-2, περνώντας τον Ουές αντί του Στάρζεον. Με το Μαρινάκη 3ο στόπερ και το Νοικοκυράκη να πλαισιώνει το Σαρδινέρο. Στόχος αυτής της κίνησης ήταν να θωρακίσει την άμυνα καλύτερα και να αναζητήσει το γκολ, είτε με την ταχύτητα των πλάγιων (κυρίως του Ουές), είτε με κάποια στατική φάση. Εφαρμόζοντας το δόγμα "παιχνίδι που δεν κερδίζεις, δεν πρέπει να το χάνεις".
Στο τελευταίο 10λεπτο, παρότι υπήρχαν κάποιοι χώροι, ο ΟΦΗ συνέχισε να μην έχει ούτε ιδέες, ούτε αυτοπεποίθηση. Περιορίστηκε στο να κρατήσει τον Απόλλωνα μακριά από την περιοχή του. Το πέτυχε, με εξαίρεση μία κεφαλιά του Ντάουντα. Κάπως έτσι, η ισοπαλία ήρθε περίπου νομοτελειακά.
To ρεζουμέ:
Δε μπορώ να ξέρω αν ο ΟΦΗ έπαιξε εξαρχής για την ισοπαλία. Σίγουρα πάντως δεν έβγαλε την ένταση και την ενέργεια που απαιτεί ένα παιχνίδι επιβίωσης. Αναμφίβολα κάθε βαθμός είναι πολύτιμος, όταν ειδικά για καιρό δεν έπαιρνε τέτοιους.
Από την άλλη, πιθανόν να έχασε στη Ριζούπολη τη δυνατότητα για να πάρει βαθιά ανάσα με μία νίκη. Σε λίγες εβδομάδες θα ξέρουμε αν τελικά ήταν βαθμός - χρυσάφι ή χαμένη ευκαιρία.
Δυνατότητα σχολιασμού και πρόσβασης στο chat room με ΔΩΡΕΑΝ απλή εγγραφή στο oficrete.gr