Ζητούμενο για τον ΟΦΗ, μετά το ματς της Πέμπτης, ήταν να γυρίσει το διακόπτη και να βρει τον τρόπο, καλύπτοντας τις αδυναμίες που εμφανίζει, για την ώρα τουλάχιστον, να κερδίσει ξανά μετά από καιρό ένα ματς, αλλά και χρόνο για να δουλέψει. Και το πέτυχε. Όχι γιατί έκανε αυτά που μας έχει συνηθίσει ή αυτά που περιμένουν όλοι, αλλά γιατί αποφάσισε να επικεντρωθεί στη νίκη περισσότερο και λιγότερο στον τρόπο.
Το παιχνίδι
Παιχνίδι τακτικής σε μεγάλο βαθμό. Με 5-4-1 ο ΟΦΗ, ρόμβο στα χαφ και τα πλάγια μπακ να παίρνουν όλη την πλευρά. Με το αναμενόμενο 4-4-1-1 η Λαμία, στο γνωστό της παιχνίδι. Ο ΟΦΗ πήρε τη μπάλα, μάλλον ήταν κι ο μόνος που την ήθελε. Ήταν μάλλον φλύαρος και σίγουρα όχι απειλητικός, αλλά έχοντας τη μπάλα τουλάχιστον κουραζόταν λιγότερο.
Στη συνέχεια, από το 60’ και μετά, το ματς άλλαξε πολύ, με τον Σίμο να κάνει την αρχή στην αλλαγή σχηματισμού (4-2-3-1, που σε αρκετές φάσεις έμοιαζε και καθαρό 4-4-2, με 3 μαζεμένες αλλαγές) και τον Πετράκη να απαντά με αλλαγές και αλλαγή σχήματος (σε 4-2-3-1).
Τελικά ο ΟΦΗ πήρε μία επαγγελματική νίκη, από αυτές που δε μας έχει συνηθίσει, επειδή έκανε τις ελάχιστες φάσεις του γκολ. Δεν έλυσε τα προβλήματά του, αλλά πήρε πόντους και χρόνο για να βελτιωθεί.
Δυστυχώς, σε ένα ακόμα ματς, πρωταγωνίστησε ο διαιτητής. Είτε είναι, είτε όχι πέναλτι (δεν το εξετάζω ποτέ), δε μπορεί να παίρνει τόσο χρόνο αυτή η απόφαση. Κουράζει και μπορεί να αλλάξει τη ροή ενός ματς, χωρίς λόγο. Κάποια στιγμή, πρέπει να γίνει ταχύτερη η διαδικασία που καθυστερεί τον (ήδη αργό) ρυθμό των παιχνιδιών του ελληνικού πρωταθλήματος.
1ο ημίχρονο - Ισορροπία και τύχη
Το ματς κύλησε όπως το περιμέναμε. Κλειστό, πολύς κόσμος στον άξονα, λίγες φάσεις και αρκετά λάθη. Ο ρυθμός δεν ήταν γρήγορος, κάτι που μάλλον ευνόησε τον κουρασμένο ΟΦΗ. Φαινόταν πως είναι από τα κλασσικά ματς, που τα συνοδεύει το κλισέ «θα κριθούν στο γκολ». Τελικά, αυτό ήρθε με έναν αναπάντεχο τρόπο και μπόλικη δόση τύχης.
Ο ΟΦΗ εμφανίστηκε ξανά νευρικός, με πολλές λάθος επιλογές, αποφάσεις και μεταβιβάσεις. Ουσιαστικά, παίζοντας με μία αμηχανία όταν έχτιζε τις επιθέσεις του, έδινε δικαίωμα στη Λαμία να κρατάει το ματς στην ισορροπία.
Ακόμα και μετά το 0-1, με ένα σοκαριστικό τρόπο για τη Λαμία, στα λίγα λεπτά για τη λήξη του ημιχρόνου, δεν πίεσε για να την αποτελειώσει, αλλά επέτρεψε μια, όχι ουσιαστική και δυναμική πάντως, αντίδραση. Πάντως, ως θετικό, μπορεί κανείς να καταγράψει το γεγονός της αμυντικής βελτίωσης, σε σχέση με την περσινή ομάδα.
2ο ημίχρονο - Μετά το 60’ είδαμε άλλο ματς
Στο 2ο μέρος, η Λαμία μπήκε πιο δυναμικά, προσπάθησε να πάρει μέτρα και πιθανόν να ανεβάσει το ρυθμό, ποντάροντας στην κούραση του ΟΦΗ. Και μπορεί να μη σφυροκόπησε, αλλά άρχισε να τον αγχώνει. Όμως στο 60’ η τριπλή αλλαγή του Σίμου, σε συνδυασμό με την αλλαγή σχηματισμού, διαφοροποίησε σημαντικά την εικόνα του ματς. Ο ΟΦΗ έκανε αυτό που έπρεπε, πήρε μέτρα, ξαναπήρε τη μπάλα, έψαξε ξανά επιθέσεις και δικαιώθηκε με το 0-2, στην πρώτη ουσιαστικά ολοκληρωμένη επίθεσή του.
Η διαχείριση, από εκεί και πέρα, δεν υπήρξε άψογη, αλλά ήταν αρκετή, απέναντι σε μία ομάδα με επιθετικό πρόβλημα και λειψανδρία, να του εξασφαλίσει μία επαγγελματική νίκη. Παρόλα αυτά, «δεν άντεξε» και με το πέναλτι, έδωσε ένα 10λεπτο αγωνίας στη Λαμία. Στις 2 προϋποθέσεις, όμως, που προέκυψαν στους γηπεδούχους, δε βρήκαν την ισοφάριση.
Το ρεζουμέ
Ο ΟΦΗ συνεχίζει να θέλει δουλειά. Συνεχίζει να έχει θέμα μεσοεπιθετικά. Συνεχίζει να του λείπει η προσωπικότητα και ο χαρακτήρας, αλλά και η εξυπνάδα σε αρκετά σημεία των παιχνιδιών του. Όμως πλέον θυμήθηκε πώς κερδίζουν και έδειξε, από τον τρόπο που προσέγγισε το ματς, πως δεν αδιαφορεί για το αποτέλεσμα.
Μένει τώρα να φανεί, αν με τις προσθήκες και με τη δουλειά, θα μπορέσει να βελτιώσει και την επίθεσή του. Στην άμυνα υπάρχει πρόοδος από πέρυσι, αυτό είναι εμφανές.
Η ακτινογραφία των παικτών
Σωτηρίου: Δεν ήταν στην καλύτερή του μέρα. Αρκετά λάθη στις μεταβιβάσεις του. Και ένα μεγάλο, που ευτυχώς δε στοίχισε.
Ουές: Μεγάλη διάθεση, δυναμισμός, τρεξίματα. Πρέπει να διορθώσει τα τελειώματα των φάσεων (καλύτερες αποφάσεις, αλλά και εκτελέσεις), αλλά και τις επιστροφές του (άφησε 2-3 φορές εκτεθειμένο τον Διαμαντή).
Κοροβέσης: Ο ΜVP του ματς. Καλός ανασταλτικά, πολλά ανεβάσματα και ασσίστ για το 0-2. Του πάει καλύτερα ο ρόλος του φουλ μπακ.
Διαμαντής: Ψαρωμένος έμοιαζε, χωρίς δυναμικές παρεμβάσεις αμυντικά και χωρίς πρωτοβουλίες επιθετικά.
Σελίμοβιτς: Δίνει δυναμισμό και ένταση στην αμυντική γραμμή. Καμιά φορά όμως το παρακάνει, χωρίς λόγο.
Γιαννούλης: Δεν ξεκίνησε καλά, όσο περνούσε η ώρα ηρεμούσε και βοηθούσε περισσότερο, κυρίως ανασταλτικά.
Σακόρ: Καλό 1ο ημίχρονο, με αρκετά τρεξίματα. Μοιάζει βέβαια λίγο βαρύς ακόμα, αλλά βοήθησε στην κυκλοφορία της μπάλας. Στο 2ο ήταν εκτός ματς.
Νέιρα: Νευρικό ματς, χωρίς λόγο. Αρκετά λάθη στις πάσες του. Ανασταλτικά τρέχει πολύ, πιέζει, μαρκάρει και βοηθά.
Ναμπί: Ως το 60’, ήταν ο πρώτος υποψήφιος για αλλαγή. Έμεινε στο ματς και με την αλλαγή του σχήματος απέδωσε καλύτερα, χωρίς να κάνει τίποτα το φοβερό πάντως.
Στάικος: Πολλά τρεξίματα, αρκετή διάθεση. Δημιουργικά είχε δυσκολίες. Όσο περνούσε η ώρα, έδειχνε να κουράζεται.
Γκαργκαλατζίδης: Δε φάνηκε, ήταν αρκετά αποκομμένος μπροστά. Στο 2ο ημίχρονο πήρε περισσότερες προσπάθειες πάντως, κερδίζοντας φάουλ και μέτρα.
Μεγιάδο: Είναι πάντα χρήσιμος, αλλά είναι ακόμα ανέτοιμος.
Σολίς: Είχε διάθεση, με την ταχύτητά του δημιούργησε χώρους και προβλημάτισε την άμυνα της Λαμίας. Μένει να γίνει και πιο ουσιαστικός.
Σαρδινέρο: Τακτικά σωστός. Στη μοναδική φάση που ο ΟΦΗ χτίζει και ολοκληρώνει την επίθεσή του, σκόραρε. Ένα γκολ που πιθανόν να του κάνει καλό, για να ανέβει στη συνέχεια.
Γρίβας: Σε ρόλο φορ, έδειξε περισσότερα στοιχεία από ό,τι μας είχε δείξει ως εξτρέμ στα φιλικά, ως τώρα. Κέρδισε μονομαχίες και πήρε πρωτοβουλίες.
Βούρος: Μπήκε στο τέλος, για να κλειδώσει η άμυνα καλύτερα.
