Ο ΟΦΗ κόντρα στον Ολυμπιακό στόχευε στην υπέρβαση. Δεν την πέτυχε. Έχασε δίκαια. Όμως μας έδωσε την ευκαιρία για κάποια χρήσιμα συμπεράσματα. Στο 1ο ημίχρονο είδαμε ότι υπάρχει προοπτική κι ότι είναι εφικτό να κοιτάξει στα ίσια τους "μεγάλους" του πρωταθλήματος. Στο δεύτερο όμως μας θύμισε ότι έχει ακόμα δουλειά για να το κάνει με διάρκεια και ιδιαίτερα κόντρα σε ομάδες με ποιότητα.
Πώς ξεκίνησαν οι ομάδες
ΟΦΗ
Με 4-3-3 όπως περιμέναμε, αλλά με αλλαγές σε πρόσωπα, μάλλον αναγκαστικές, ξεκίνησε το ματς ο Νίκος Νιόπλιας. Ο Γαγιέγος έμεινε εκτός και η επιλογή του ήταν να φέρει τον Τοράλ ξανά στον άξονα, για να πλαισιώσει Ντε Γκούζμαν και Μεγιάδο, σε ένα τρίγωνο με κορυφή τον τελευταίο. Στην επίθεση επιβράβευσε (;) τον Καστάνιος, δίνοντάς του ρόλο φορ και προτίμησε τον πιο τακτικά προσηλωμένο Φαν Ντάινεν. Ίσως έχοντας στο μυαλό του να δώσει και ύψος στην ομάδα για τις στατικές φάσεις.
Ολυμπιακός
Χωρίς μεγάλες εκπλήξεις και η 11αδα του Μάρτινς. Τελικά αποφάσισε να βάλει τον Αγκιμπού Καμαρά πίσω από το φορ και να θυσιάσει τον Μαντί, παίζοντας με 4-2-3-1. Προτίμησε επίσης να μη ρισκάρει (ίσως και λόγω των καιρικών συνθηκών) τη συμμετοχή του Παπασταθόπουλου, κρατώντας το δίδυμο Μπα και Σισέ. Τέλος, στα εξτρέμ επιβράβευσε το διαφαινόμενο φορμάρισμα του Ρόνι Λοπες, με βάση την εικόνα του στα 2 τελευταία ματς.
1ο ημίχρονο: Καλό ξεκίνημα, κακή διαχείριση του 1-0 για 10'
Ο ΟΦΗ μπήκε σωστά στο ματς. Πίεσε αρκετά ψηλά, χωρίς υπερβολές που θα τον άφηναν εκτεθειμένο στο transition. Παράλληλα φρόντισε να κρατήσει τη μπάλα και να μην επιτρέψει στον Ολυμπιακό να στριφογυρίζει έξω από την περιοχή του. Επιπλέον φρόντιζε σε κάθε κλέψιμο ή κενό να παίζει αρκετά άμεσα, ψάχνοντας τις ευκαιρίες του. Τελικά η ευκαιρία ήρθε από στατική φάση. Με ένα τρόπο που είχαμε επισημάνει πως αποτελεί αδυναμία για τον Ολυμπιακό, ο οποίος έχει δυσκολία να τελειώσει τέτοιες φάσεις σε 2ο χρόνο. Το πολύ ωραίο σουτ του Διαμαντή, έδωσε ένα προβάδισμα που μπορεί κανείς να πει πως το έψαχνε ο ΟΦΗ.
Το 1-0 όμως αφενός αφύπνισε τον Ολυμπιακό, που ανέβασε ταχύτητα και πίεση ακαριαία. Αφετέρου δημιούργησε μια (μάλλον ενστικτώδη) φοβία στον ΟΦΗ που με τη σέντρα "άφησε" 15-20 μέτρα, φέρνοντας την άμυνα του πιο χαμηλά. Αυτό αποτέλεσε βούτυρο στο ψωμί του αντιπάλου του, ο οποίος έχει την ποιότητα να το εκμεταλλευτεί. Έτσι αρχικά προειδοποίησε (με το Λόπες και τον Επασί να αντιδρά καλά) και στη συνέχεια σκόραρε, μέσα σε 8 λεπτά. Ουσιαστικά η ισοφάριση οφειλόταν στο συνδυασμό ποιότητας του Ολυμπιακού και της φοβικής διαχείρισης από πλευράς ΟΦΗ. Δύο ήταν τα βασικά προβλήματα σε αυτό το 10λεπτο. Η αδυναμία να βγάλει τη μπάλα από το δικό του αμυντικό τρίτο, παίζοντας μονόπλευρα (με Βούρο και Μαρινάκη), αλλά και η χαλαρότητα στο ανασταλτικό κομμάτι των στηριγμάτων του Μπαλογιάννη, του Λάμπρου δηλαδή που έπαιζε μπροστά του, αλλά και του εσωτερικού μέσου Ντε Γκούζμαν.
Το καλό νέο είναι ότι το 1-1 λειτούργησε ως καμπανάκι. Αμέσως μετά το 25' ο ΟΦΗ άρχισε να παίζει ξανά σωστά. Πήρε ξανά τη μπάλα, ανέβασε την πίεσή του ψηλότερα, έψαξε δίνοντας πλάτος στο παιχνίδι του να βρει ανοίγματα στην άμυνα του Ολυμπιακού, κυρίως όμως κατόρθωσε ξανά να κρατάει μακριά από την περιοχή του τους επιθετικούς του αντιπάλου του. Σε αυτό συνέβαλε η άνοδος του Ντε Γκούζμαν και ότι βρήκε λύση στο build up, βάζοντας περισσότερο την αριστερή δυάδα της άμυνας, αλλά και τα χαφ στο χτίσιμο των επιθέσεών του. Με λίγο καλύτερες αποφάσεις ή εκτελέσεις στο επιθετικό τρίτο, θα μπορούσε ο ΟΦΗ να γίνει και πιο απειλητικός.
Σε κάθε περίπτωση, το 1ο ημίχρονο ήταν ένα ντέρμπυ, με τον ΟΦΗ στα 35' από τα 45' να διαχειρίζεται σωστά το παιχνίδι και να βλέπει στα μάτια τον αντίπαλό του.
Η εικόνα αυτή ισορροπίας και ενός αμφίρροπου ματς, αντικατοπτρίζεται και στα βασικά στατιστικά του ημιχρόνου, άλλωστε.
2ο ημίχρονο: Απόλυτη κυριαρχία του Ολυμπιακού
Σε αντίθεση με την εκκίνηση του ματς, ο ΟΦΗ στο 2ο μέρος δε βγήκε καθόλου καλά. Θύμισε την ομάδα του κακού 10λεπτου (16-26') και άφησε στον Ολυμπιακό μεγάλα περιθώρια να φέρει το παιχνίδι στα μέτρα του και να το καθαρίσει νωρίς.
Αυτή τη φορά τα βασικά του προβλήματα ήταν η παθητική άμυνα που έπαιζε, αλλά και τα πολλά λάθη στις μεταβιβάσεις. Ο Ολυμπιακός τέλειωσε το ματς με 56% κερδισμένες διεκδικήσεις, αλλά και 17 ανακτήσεις της μπάλας περισσότερες. Το αποτέλεσμα ήταν ο ΟΦΗ να δέχεται διαρκώς πίεση. Η κατοχή της μπάλας για τον ΟΦΗ δεν ήταν όπως στο 1ο μέρος αρκετά ψηλά, ούτε και πειστική. Όταν όλα αυτά συνδυάστηκαν με μία ομαδική αδράνεια σε μια μάλλον απλή φάση, με πολλούς παίκτες παραπάνω μέσα στην περιοχή που έφερε το 2ο γκολ του Σισέ, τα πράγματα έγιναν πολύ δύσκολα.
Η διαφορά των δύο ομάδων φάνηκε και σε αυτό το σημείο. Ο Ολυμπιακός διαχειρίστηκε άψογα το προβάδισμα, αντί να οπισθοχωρήσει όπως έκανε ο ΟΦΗ στο 1ο μέρος, πάτησε μεγαλύτερο γκάζι, έφτιαξε αρκετές ευκαιρίες και νομοτελειακά σχεδόν έφτασε στο 3ο γκολ, που έγειρε οριστικά υπέρ του το ματς. Η συνέχεια δεν είχε αντίδραση, κύλησε μάλλον υποτονικά και περισσότερο πιθανό φάνταζε ένα 4ο γκολ παρά μια μείωση του σκορ, που θα ξανάβαζε τον ΟΦΗ στο ματς.
Είναι πολύ πιθανό πέρα από τη διαφορά ποιότητας, να υπήρχε και διαφορά φρεσκάδας, μιας και οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές του ΟΦΗ είχαν παίξει και στο Κύπελλο την Τετάρτη. Είναι μια λογική εξήγηση για την καθίζηση του 2ου ημιχρόνου, αλλά φυσικά δεν αποτελεί και δικαιολογία. Πάντως μάλλον άργησε και η αντίδραση από τον πάγκο. Κι όταν ήρθε, αφορούσε μόνο την επίθεση, ενώ και τα χαφ είχαν αρκετές δυσλειτουργίες.
Ήταν ξεκάθαρο πάντως σε όλη τη διάρκεια του ημιχρόνου αυτού, πως οι δύο ομάδες δεν είναι στο ίδιο επίπεδο. Ο Ολυμπιακός κυριάρχησε, δημιούργησε πολύ περισσότερες ευκαιρίες, έφτασε πιο απαιτητικά στην περιοχή του ΟΦΗ και δίκαια κέρδισε. Άλλωστε σε τέτοια ματς η διαχείριση είναι πολύ σημαντική. Όπως και να μη σου λείψουν τα αυτονόητα. Στον ΟΦΗ έλειψαν. Είχε αδράνειες, είχε λάθη σε δύσκολα σημεία, είχε κακές επιλογές δημιουργικά και δε μπόρεσε να ακολουθήσει για παραπάνω από 45' το ρυθμό του αντιπάλου του.
Το ρεζουμέ: Να χτίσει πάνω στο 1ο ημίχρονο
Ο ΟΦΗ είναι ξεκάθαρο πως δεν είναι ακόμα στο επίπεδο του Ολυμπιακού. Για 45' έπαιξε σωστά, είχε τις δυνάμεις, σωματικές και πνευματικές, να λειτουργεί πειθαρχημένα και με τακτική προσήλωση. Σε αυτό το διάστημα τον κοίταξε στα μάτια. Όμως δεν έχει διάρκεια ακόμα, ξεφούσκωσε σταδιακά κι έμεινε πίσω, χάνοντας δίκαια.
Κάθε νόμισμα έχει 2 όψεις. Ο ΟΦΗ, σαν οργανισμός, οφείλει να κρατήσει και τις 2. Να χτίσει πάνω στο 1ο ημίχρονο και να ψάξει λύσεις και διορθώσεις για το 2ο. Δε θα γίνει αυτό από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά είναι δεδομένο πως τέτοια ματς δίνουν πολλή δουλειά "για το σπίτι" σε προπονητές και ποδοσφαιριστές.
Δυνατότητα σχολιασμού και πρόσβασης στο chat room με ΔΩΡΕΑΝ απλή εγγραφή στο oficrete.gr