Όπως και στην πρεμιέρα και σήμερα το παιχνίδι του ΟΦΗ δεν αντέχει σε ιδιαίτερη ανάλυση. Ο ΟΦΗ δεν ήταν ανταγωνιστικός, επανέλαβε τα μόνιμα προβλήματά του και απογοήτευσε τον κόσμο του, που περίμενε τουλάχιστον να δει ορμή, δυναμισμό και ενέργεια.
Πώς ξεκίνησαν οι δύο ομάδες
ΟΦΗ
Αρκετές εκπλήξεις, σε σχέση τουλάχιστον με την πρόβλεψή μου, είχε η 11αδα του ΟΦΗ. Λίγο η απώλεια τελευταία στιγμή του Μπαλογιάννη, λίγο η προσπάθεια του Νιόπλια να θωρακίσει όσο γίνεται περισσότερο τα άκρα του, προέκυψε μια 11αδα που λίγοι περίμεναν.
Ο προπονητής του ΟΦΗ εκτίμησε ότι η ετοιμότητα του Τοράρινσον που ακόμα δεν είναι υψηλή δεν θα του επέτρεπε να έχει τα τρεξίματα που χρειάζεται η θέση του μπακ, οπότε επέλεξε να τοποθετήσει εκεί το Γιαννούλη, βάζοντάς του δίπλα τον ταχύτερο στόπερ (Βούρο) κι όχι τον αριστεροπόδαρο (Γιοχού). Στην ίδια λογική κι από την άλλη πλευρά με τον Λάρσον να παίρνει θέση μπροστά από τον Μαρινάκη.
Η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν η τοποθέτηση του Τοράλ σε ρόλο φορ. Προφανώς ο Νιόπλιας προτίμησε την ποιότητα και την ικανότητα του Ισπανού με τη μπάλα σε σχέση με την ταχύτητα και το πρεσάρισμα που θα μπορούσε να του προσφέρει ο Ντίκο. Πιθανόν και να σκεφτόταν την αξιοποίηση του Αφρικανού μετά το 55-60' κόντρα σε πιο κουρασμένους αντιπάλους. Τελικά από το 10' κιόλας ο Ντίκο πέρασε φορ, ο Τοράλ στη φυσική του θέση κι ο Νέιρα εκτός ματς.
ΠΑΟ
Από την άλλη, ο Γιοβάνοβιτς δε μας επεφύλασσε εκπλήξεις. Ο αναμενόμενος σχηματισμός και τα αναμενόμενα πρόσωπα. Το μοναδικό ερωτηματικό που υπήρχε αφορούσε την θέση του Κουρμπέλη. Τελικά προτίμησε να τον βάλει σε ρόλο 6αριού (ίσως και λόγω των μετρημένων λύσεων στα χαφ μετά την αποχώρηση Αλεξανδρόπουλου) και να περάσει στόπερ ο Πούγγουρας. Κατά τα άλλα προτίμησε τους πιο έτοιμους και εκείνους που είχαν ήδη παίξει τα 2 τελευταία επίσημα παιχνίδια.
Πώς ξεκίνησαν οι δύο ομάδες
ΟΦΗ
Αρκετές εκπλήξεις, σε σχέση τουλάχιστον με την πρόβλεψή μου, είχε η 11αδα του ΟΦΗ. Λίγο η απώλεια τελευταία στιγμή του Μπαλογιάννη, λίγο η προσπάθεια του Νιόπλια να θωρακίσει όσο γίνεται περισσότερο τα άκρα του, προέκυψε μια 11αδα που λίγοι περίμεναν.
Ο προπονητής του ΟΦΗ εκτίμησε ότι η ετοιμότητα του Τοράρινσον που ακόμα δεν είναι υψηλή δεν θα του επέτρεπε να έχει τα τρεξίματα που χρειάζεται η θέση του μπακ, οπότε επέλεξε να τοποθετήσει εκεί το Γιαννούλη, βάζοντάς του δίπλα τον ταχύτερο στόπερ (Βούρο) κι όχι τον αριστεροπόδαρο (Γιοχού). Στην ίδια λογική κι από την άλλη πλευρά με τον Λάρσον να παίρνει θέση μπροστά από τον Μαρινάκη.
Η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν η τοποθέτηση του Τοράλ σε ρόλο φορ. Προφανώς ο Νιόπλιας προτίμησε την ποιότητα και την ικανότητα του Ισπανού με τη μπάλα σε σχέση με την ταχύτητα και το πρεσάρισμα που θα μπορούσε να του προσφέρει ο Ντίκο. Πιθανόν και να σκεφτόταν την αξιοποίηση του Αφρικανού μετά το 55-60' κόντρα σε πιο κουρασμένους αντιπάλους. Τελικά από το 10' κιόλας ο Ντίκο πέρασε φορ, ο Τοράλ στη φυσική του θέση κι ο Νέιρα εκτός ματς.
ΠΑΟ
Από την άλλη, ο Γιοβάνοβιτς δε μας επεφύλασσε εκπλήξεις. Ο αναμενόμενος σχηματισμός και τα αναμενόμενα πρόσωπα. Το μοναδικό ερωτηματικό που υπήρχε αφορούσε την θέση του Κουρμπέλη. Τελικά προτίμησε να τον βάλει σε ρόλο 6αριού (ίσως και λόγω των μετρημένων λύσεων στα χαφ μετά την αποχώρηση Αλεξανδρόπουλου) και να περάσει στόπερ ο Πούγγουρας. Κατά τα άλλα προτίμησε τους πιο έτοιμους και εκείνους που είχαν ήδη παίξει τα 2 τελευταία επίσημα παιχνίδια.
Το 1ο ημίχρονο: Πειρασματισμοί, παθητικότητα και επανάληψη των ίδιων, χρόνιων, αδυναμιών
Όλα έδειχναν πριν το ματς ότι ο ΟΦΗ θα έμπαινε δυνατά, με ορμή μετά τις "ντόπες" του κόσμου και το γεμάτο γήπεδο. Δεν ήταν σαφές τι ακριβώς θα βλέπαμε αγωνιστικά, μετά τα πειράματα της αρχικής 11αδας, όμως αναμέναμε αυτό το aggressive που έλεγε ο Νιόπλιας στις δηλώσεις του. Αποδείχθηκε ότι ασκόπως περιμέναμε.
Στο πρώτο 10λεπτο και μέχρι να βγει ο Νέιρα, ο ΟΦΗ έμοιαζε συντηρητικός και προσεκτικός μεν, αλλά με κάποιο πλάνο. Να πιέσει δηλαδή με Τοράλ και Νέιρα σχετικά ψηλά, ώστε να μη φτάνει εύκολα η μπάλα στα χαφ του ΠΑΟ και κυρίως τον Πέρεθ. Με την αλλαγή του Αργεντίνου κι αυτό το ελάχιστο χάθηκε. Στη συνέχεια είδαμε ό,τι ήδη ξέραμε, από πέρυσι κιόλας, για τον ΟΦΗ.
Τεράστιο πρόβλημα στην πλάτη της άμυνας του, τεράστια δυσκολία στα άκρα και κυρίως στο αριστερό και μεγάλη δυσκολή στην τελική ενέργεια στην επίθεση, την ενέργεια δηλαδή που θα δημιουργήσει μια πραγματική απειλή.
Ήδη ως το cooling break, η εικόνα είχε διαμορφωθεί. Μια ομάδα που έπαιζε και μία ομάδα παρακολουθούσε. Χωρίς ενέργεια, χωρίς δυναμισμό, χωρίς να βγαίνει δυναμικά στη μπάλα, χωρίς καν να πηδάει για κεφαλιές. Το 0-1 ήταν μια απόλυτα λογική εξέλιξη, όπως και το 0-2 στη συνέχεια. Ο ΠΑΟ έκανε ακριβώς αυτά που περιμέναμε και χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, κυριαρχούσε. Ο ΟΦΗ δεν έκανε τίποτα από όσα περιμέναμε, όντας πιο απογοητευτικός ακόμα και συγκριτικά με το Περιστέρι.
Τελικά, από όλες τις αδυναμίες του ΟΦΗ, εκείνη που του στοίχισε ήταν το πρόβλημα στην πλάτη της άμυνας και κυρίως στο χώρο ευθύνης του Γιαννούλη, αλλά και ο παθητικός τρόπος που μαρκάρει. Στη φάση του 1ου γκολ, ο αριστερός μπακ του ΟΦΗ χάνει εντελώς τον Παλάσιος, ενώ στη φάση του 2ου γκολ, για ώρα ο ΠΑΟ αλλάζει τη μπάλα έξω από την περιοχή, χωρίς κανείς να πλησιάζει τον κάτοχο της μπάλας, περισσότερο από τα 2 μέτρα. Καλή ιδέα για να μην κολλήσεις covid, κακή για να παίξεις ποδόσφαιρο.
Τα στατιστικά στο τέλος του 45λεπτου λένε όλη την αλήθεια. Μία ομάδα υπήρχε στο γήπεδο και πολύ λογικό ήταν να κερδίζει.
Το 2ο ημίχρονο: Έπαιξαν και οι δύο για το 0-2
Το υπόλοιπο μισό του παιχνιδιού, δεν αντέχει στην ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ποδοσφαιρική ανάλυση. Οι δύο προπονητές έβγαλαν τις ομάδες τους και διαχειρίστηκαν τις αλλαγές τους, με στόχο να μείνει αυτό το 0-2, χωρίς πολλές "φασαρίες". Ο μεν Γιοβάνοβιτς ήθελε να φρεσκάρει την ομάδα του και να κάνει μια οικονομία δυνάμεων, κάτι που το πέτυχε εύκολα. Θέλησε και να μη δεχτεί γκολ, κάτι που επίσης το πέτυχε με χαρακτηριστική ευκολία.
Ο Νιόπλιας προτίμησε να κρατήσει το σκορ σε διαχειρίσιμα επίπεδα κι επίσης το πέτυχε. Με αλλαγές στα στόπερ και στα μπακ και πρακτικά καμία οδηγία για αναζήτηση ενός γκολ που θα άλλαζε, ίσως, το ματς. Μοναδικό θετικό που μπορεί κανείς να βρει σε όλο αυτό που είδαμε, η παρουσία του Αποστολάκη, που τουλάχιστον έβγαλε ενέργεια, ποδοσφαιρικό θράσος και κέφι για ποδόσφαιρο.
Το ρεζουμέ: Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα
Δεν είναι τόσο οι δύο ήττες, όσο η εικόνα της ομάδας και στα δύο παιχνίδια. Παραμένει ο ΟΦΗ ανέτοιμος, όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και πνευματικά. Ναι είχε απουσίες, ναι περιμένει παίκτες, ναι έχει τραυματισμούς (κάτι που δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει πια), όμως ναι έχει και ξεκάθαρο αγωνιστικό πρόβλημα.
Όποιος δε βλέπει ότι τα περσινά προβλήματά του σε άμυνα κι επίθεση συνεχίζονται κι όχι μόνο δε βελτιώνονται, αλλά επιδεινώνονται, εθελοτυφλεί. Όποιος επίσης δε βλέπει το ξεκάθαρο πρόβλημα στην αγωνιστική νοοτροπία και την έλλειψη χαρακτήρα και προσωπικότητας που ταλανίζει τον ΟΦΗ, επίσης στρουθοκαμηλίζει.
Δε ξέρω πόσα μπορούν να αλλάξουν άμεσα, ώστε η ομάδα να δείξει άλλη εικόνα, αλλά και να μαζέψει βαθμούς. Επείγει όμως να γίνει σοβαρή αυτοκριτική εσωτερικά και να βρεθούν δραστικές λύσεις άμεσης αξιοποίησης.
Δυνατότητα σχολιασμού και πρόσβασης στο chat room με ΔΩΡΕΑΝ απλή εγγραφή στο oficrete.gr