Το ότι ο ΟΦΗ έχει παρουσιάσει βελτίωση είναι δεδομένο. Το ότι έχει ακόμα δρόμο είναι επίσης δεδομένο. Μέσα στην εβδομάδα άλλωστε συζητούσαμε για την ανάγκη του να προοδεύσει και στο επιθετικό κομμάτι.

Αυτό θέλησε με την εμφάνισή του να μας υπενθυμίσει, βοηθώντας μας να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα και να δούμε κατάματα την αλήθεια: Ο ΟΦΗ δεν έχει ακόμα τον τρόπο να ανοίγει πολυπρόσωπες άμυνες σαν αυτές που συναντά κυρίως στο Ηράκλειο. 


Πώς ξεκίνησαν οι ομάδες



Για ακόμα μία αγωνιστική ο ΟΦΗ παρατάχθηκε με 3αδα στην άμυνα, δύο πλάγια μπακ-χαφ με ευθύνη να δώσουν πλάτος επιθετικά, δύο κεντρικά χαφ με ικανότητα στο πρεσάρισμα και τις ανακτήσεις μπάλας (επέστρεψε ο Μεγιάδο δίπλα στον Ντιουσέ) και 3 ποδοσφαιριστές πιο μπροστά σε αρκετά ελεύθερο ρόλο. Ο Ντίκο πάντα σαν φορ (με μεγάλη πάντως κινητικότητα εκτός περιοχής), τον Τοράλ αρκετά ψηλά, κοντά στην περιοχή με βασική ευθύνη την καλή τελική πάσα και για πρώτη φορά τον Μπάκιτς σαν playmaker, σε ρόλο αντί-Νέιρα.

 

Ούτε ο Στάικος προχώρησε εκπλήξεις ή αλλαγές. Με 4-3-3 και μόνο "υποχρεωτικές" αλλάγές στην 11αδα του. Επανήλθε ο Εραμούσπε δίπλα στον Παντελάκη, τη θέση του τραυματία Τζίνο πήρε ο Νίνης σαν 8αρι και μπροστά η τριπλέτα παρέμεινε όμοια. Στα καλά νέα για τον προπονητή του ΠΑΣ ήταν πως ο Καραχάλιος που ήταν αμφίβολος μέχρι τελευταία στιγμή μπήκε στη βασική 11αδα. Ένας ποδοσφαιριστής με κομβικό ρόλο στον τρόπο που παίζει η ομάδα του.


1ο ημίχρονο: Είχε διάθεση δεν είχε (πάλι) καλή τελική ενέργεια

Ο ΟΦΗ μπήκε πολύ δυνατά, επεδίωξε να πρεσάρει ψηλά, να πάρει μπάλες στο μισό γήπεδο και να κυριαρχήσεις. Όπως όφειλε. Το έκανε με μεγάλη διάθεση κι ενέργεια αλλά όχι αρκετά πειστικά σίγουρα όχι ολοκληρωμένα. Ενώ κέρδιζε ανακτήσεις, είχε την κατοχή της μπάλας και κυκλοφορούσε με ευκολία τη μπάλα μέχρι την αντίπαλη περιοχή εκεί χάλαγαν για ακόμα ένα ματς οι προϋποθέσεις που δημιουργούσε. Πότε με βιαστικές επιλογές, πότε με εξεζητημένες ενέργειες, πότε με ημιτελείς προσπάθειες, αδυνατούσε να φτιάξει καθαρές ευκαιρίες. Δημιούργησε κάποιες καταστάσεις αλλά όχι τέτοιες που θα του έφερναν ένα γκολ.

Από την άλλη προσπάθησε πολύ να μη χαλάσει την αμυντική του συγκρότηση. Η πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών του έδειξαν μεγάλη συνέπεια στο αμυντικό transition και έπεφταν αμέσως στις φάσεις για να αποτρέψουν κόντρα επιθέσεις. Σε γενικές γραμμές το κατάφεραν. Αυτό που φάνηκε να τους δυσκολεύει ήταν οι στατικές φάσεις (που έφεραν και την πιο καθαρή ευκαιρία του ημιχρόνου με τον Παμλίδη να κάνει τσαφ) και η πίεση του ΠΑΣ ψηλά. Ευτυχώς για τον ΟΦΗ και τα δύο αυτά συνέβησαν σε πολύ μικρές δόσεις, μιας και το παιχνίδι γινόταν κατά βάση στο απέναντι μισό. 

Συνολικά αυτό που είδαμε σε αυτό το πρώτο μέρος ήταν έναν ΟΦΗ με αυτοπεποίθηση και διάθεση να κυριαρχήσει που είχε μεν τον τρόπο να χτίσει επιθέσεις αλλά όχι να τις τελειώσει. Μια μόνιμη αδυναμία κι αυτή τη σαιζόν. 



Τα νούμερα του ημιχρόνου δείχνουν τη φλυαρία του ΟΦΗ επιθετικά, την άνεση του να κυκλοφορήσει τη μπάλα αλλά και την αδυναμία του να βρει εστία και να απειλήσει πραγματικά τον ΠΑΣ.


2ο ημίχρονο: Ακόμα πιο μακριά από το γκολ

Η εικόνα στο 2ο μέρος δεν άλλαξε στο γενικό της πλαίσιο όμως ο ΟΦΗ έμεινε ακόμα πιο μακριά από την περιοχή του ΠΑΣ. Συνέχισε να φλυαρεί αλλά αυτή τη φορά ακόμα πιο χαμηλά στο γήπεδο, βγάζοντας μια ξεκάθαρη αδυναμία στο πατήσει στο τελευταίο τρίτο και να κάνει σωστές επιλογές. Σε ένα πολύ δύσκολο τερέν με βρεγμένο γήπεδο δεν προσπάθησε καν να πάει σε σουτ που θα δυσκόλευαν τον Τσιντώντα, δείγμα της έλλειψης καθαρού μυαλού. Παράλληλα, φαινόταν πως όταν ο ΠΑΣ αποφάσιζε να βγάλει επιθέσεις θα μπορούσε να κάνει και τη ζημιά, όμως δεν το τόλμησε πολλές φορές κι όταν το έκανε, είχε απάντηση ο Μανδάς.

Όσο κυλούσε το παιχνίδι έπαιρνε μια πιο "άγρια" μορφή, με τον ΟΦΗ να γίνεται όλο και πιο άναρχος αλλά και όλο και πιο βιαστικός. Οι κινήσεις από τον πάγκο άργησαν (η πρώτη - αναγκαστική - αλλαγή έγινε μετά το 60', ενώ ο κύριος όγκος τους μετά το 70'), αλλά κυρίως δε βοήθησαν. Έκαναν ακόμα πιο άτολμη και προβλέψιμη την ομάδα, αύξησαν τις κακές επιλογές και τα λάθη και γενικά μάλλον χειροτέρευσαν την εικόνα του. Συνολικά στο δεύτερο 45λεπτο μπορεί κανείς να πει πως ο ΟΦΗ προβλημάτισε ακόμα περισσότερο.

Είναι αλήθεια ότι το γκολ ήρθε στο 95' για να μας θυμίσει την ικανότητα του Φελίπε στα τελειώματα, όμως σε μια άτυπη παράδοση που διαμορφώνεται για ακόμα μία φορά το VAR "έδειξε" οφσάιντ, στερώντας από τον ΟΦΗ μια νίκη που μάλλον δεν άξιζε πάντως, με βάση τη συνολική εικόνα. Φυσικά στο ποδόσφαιρο δεν παίρνει πάντα κανείς ότι αξίζει οπότε σίγουρα θα ήταν ευπρόσδεκτο έστω και έτσι ένα γκολ.


Τα τελικά στατιστικά απλά μας θυμίζουν ότι το να έχει κανείς την κατοχή της μπάλας δεν τον καθιστά κυρίαρχο ενός ματς. Ο ΟΦΗ είχε ενέργεια, έπαιξε σε υψηλό τέμπο αλλά δε βρήκε ποτέ τις καθαρές ευκαιρίες που πιθανόν να του έδιναν τη νίκη.


Το ρεζουμέ: Χρειάζεται ακόμα πολλή δουλειά στην επίθεση

Ο ΟΦΗ έδειξε για ακόμα ένα παιχνίδι εντός έδρας ότι έχει πρόβλημα με κλειστές άμυνες. Ναι έχει βελτιώσει το παιχνίδι του, ναι έχει γίνει πιο συγκροτημένος και compact, όμως απέχει ακόμα από το να γίνει μια ομάδα που κυριαρχεί, σκοράρει και καθαρίζει τέτοιου τύπου παιχνίδια.

Είναι δεδομένο ότι το γνωρίζουν καλά και μέσα στην ομάδα, είναι χρήσιμο να το συνειδητοποιήσει και ο κόσμος, να προσγειωθεί λίγο περισσότερο και να προσφέρει τη στήριξή του με υπομονή μιας και όπως διαφαίνεται το υπόλοιπο της σαιζόν θα αφιερωθεί σε αυτή την "εκπαίδευση".