Γίνεται να έχεις κάνει "το καλύτερο φετινό εκτός έδρας παιχνίδι" σου και να χάσεις; Όπως αποδείχθηκε, γίνεται. Βέβαια, ίσως θα πρέπει να ορίσεις καλύτερα τις προσδοκίες σου, αν από το συγκεκριμένο ματς σου μένει μόνο ότι έπαιξες καλά. Γιατί τότε δε βλέπεις όλη την εικόνα και την πραγματικότητα κατάματα.

Ο ΟΦΗ έχασε γιατί έκανε μεγάλα λάθη, τόσο ποδοσφαιρικά, όσο και τακτικά. Η διαχείριση δεν ήταν αυτή που έπρεπε, ενώ συγκεκριμένες αδυναμίες που τον ταλαιπωρούν καιρό, εμφανίστηκαν ξανά. Δε θα πρέπει να εθελοτυφλεί ο Οργανισμός, αλλά να αναζητήσει λύσεις, που θα διορθώσουν την εικόνα του. Μέσα από τη δουλειά και την ακριβέστερη περιγραφή της κατάστασής του.


Πως ξεκίνησαν οι ομάδες:

Με το γνωστό 3-5-2 ξεκίνησε ξανά ο ΟΦΗ. Ο Νταμπράουσκας δεν επέλεξε να πάει σε αλλαγές, εκτός των αναγκαστικών. Έτσι ο Καρώ έπαιξε και πάλι στην 3αδα, παρά το ότι έχασε προπονήσεις, ο Μαρινάκης αντικατέστησε τον Λάρσον, ενώ μεσοεπιθετικά είδαμε μίνι-εκπλήξεις με τον Τοράλ να παίρνει θέση αντί του Γκλάζερ (παρότι θα απουσιάσει από το επόμενο ματς), δημιουργώντας ένα τρίγωνο με δύο αμυντικά χαφ κι ένα "10αρι" και τον Ριέρα να προτιμάται του Φελίπε, ως παρτενέρ του Ντίκο, προφανώς αναζητώντας ταχύτητα, κινητικότητα και την ατομική ενέργεια στο επιθετικό του τρίτο.

Από την άλλη, ο Πάμπλο Γκαρσία δεν άλλαξε το συνηθισμένο του σχήμα, όμως ανακάτεψε την τράπουλα ως προς τα πρόσωπα, αφήνοντας εκτός τα βασικά του μπακ (Δεληγιαννίδη και Πεταυράκη) και επιλέγοντας να δώσει χρόνο σε Μασαρίποφ ως αριστερό εξτρέμ (και μετάθεση Πηλέα στα μπακ) και Ντανκερλούι ως δεξί μπακ. Μίνι-εκπλήξη η μη χρησιμοποίηση ούτε του Μούργου ούτε του Γούλερι, που θεωρητικά διεκδικούσαν μία θέση στα εξτρέμ. Σε γενικές γραμμές, στο ξεκίνημα του ματς ο Πανσερραϊκός δεν έδειχνε να αλλάζει το πλάνο του, αλλά προσπάθησε να "ξαφνιάσει" τον ΟΦΗ, ως προς τις μονάδες που θα το υλοποιούσαν.

1ο ημίχρονο: Ωραίο παιχνίδι, κυρίαρχος ΟΦΗ στη μεγαλύτερη διάρκεια, αλλά του στοίχισε η αδυναμία να κρατήσει το μηδέν

Ο ΟΦΗ μπήκε - αυτή τη φορά - όπως έπρεπε στο παιχνίδι. Είχε πίεση ψηλά, είχε αποφασιστικότητα, έπαιρνε τις δεύτερες μπάλες, κυκλοφορούσε με αυτοπεποίθηση τη μπάλα και δημιουργούσε καλές προϋποθέσεις, χάρη στην κινητικότητα του. Στην απόδοσή του αυτή βοηθά σημαντικά η μετατόπιση του Γαγιέγος στην αριστερή πλευρά του άξονα, όπου μαζί με Τοράρινσον και Ριέρα έφτιαξαν ένα δημιουργικό τρίγωνο. 

Τελικά, βρίσκει το γκολ αρκετά νωρίς, με έναν τρόπο που πολύ θα θέλαμε να βλέπουμε συχνά. Με συνδυαστικό και κάθετο δηλαδή παιχνίδι. Προηγουμένως έχει προειδοποιήσει, ενώ και στη συνέχεια δημιουργεί 2 καλές στιγμές, δείχνοντας πως κυριαρχεί και μπορεί να πετύχει ένα 2ο γκολ, που θα τον ηρεμήσει. Το γκολ αυτό δεν ήρθε και στην πρώτη ουσιαστικά απόπειρα του Πανσερραϊκού ήρθε, κόντρα στη ροή, η ισοφάριση με τον Χατζηστραβό, με πολύ όμορφο σουτ. 

Η ισοφάριση λειτούργησε σαν ένα σοκ για τις δύο ομάδες. Με τον ΟΦΗ για 10 περίπου λεπτά να χάνει την ηρεμία και τη συνοχή του και να επιτρέπει στον αντίπαλό του να πάρει μέτρα, να πιστέψει περισσότερο στον εαυτό του και να δημιουργεί 2 καλές ευκαιρίες μέσα σε λίγα λεπτά. Θα έλεγε κανείς πως από το 25' έως και το 35' ο έλεγχος πέρασε την ομάδα του Γκαρσία. Από εκεί και πέρα όμως, ο ΟΦΗ βρίσκει ξανά την κυκλοφορία της μπάλας, αλλάζει τα μέτρα στα οποία γίνεται το ματς και παρότι δεν απειλεί σημαντικά, επανακτά τον έλεγχο του ρυθμού, στοιχείο χρήσιμο ενόψει του 2ου μέρους.



Οι αριθμοί λένε τη γενική αλήθεια του πρώτου ημιχρόνου. Ο ΟΦΗ ήταν η πιο πιεστική ομάδα στο πρώτο 25λεπτο, αλλά και στα τελευταία λεπτά. Πλησίασε περισσότερο στο γκολ, είχε περισσότερη ώρα τη μπάλα και θα μπορούσε από νωρίς να είχε βάλει τις βάσεις για τη νίκη (με 0,97 xGoals στο 1ο μέρος, έναντι 0,55 του αντιπάλου του). Δεν τα κατάφερε όμως, αφήνοντας εκκρεμότητες για τη συνέχεια, αλλά έχοντας κι ένα ξεκάθαρο μπούσουλα, για το πώς πρέπει να διαχειριστεί το ματς, ώστε να το κερδίσει.

2ο ημίχρονο: Αρχικά άστοχος και στη συνέχεια αυτοκτονικός

Μπορεί ο ΟΦΗ να είχε από το πρώτο 25λεπτο ένα καλό δείγμα, για το πώς πρέπει να επιδιώξει να πάει το παιχνίδι, όμως στο 2ο ημίχρονο δεν κατάφερε να το εφαρμόσει με συνέπεια, ενώ αντιθέτως, όσο κυλούσε η ώρα, τόσο μεγαλύτερη τρικυμία επικρατούσε τόσο εντός γηπέδου, όσο και στον πάγκο του. 

Το πρώτο καμπανάκι ήρθε με τον τραυματισμό του Τοράλ (ενός παίκτη επιτομή του φετινού ΟΦΗ, ποιοτικός μεν, αλλά εύθραυστος) και την αναγκαστική αλλαγή του. Το πάθημα κόντρα στον Ολυμπιακό δεν έγινε μάθημα, με τον ΟΦΗ κι αυτή τη φορά να επιλέγει να αντικαταστήσει ένα χαφ με ένα φορ. Το αποτέλεσμα ήταν να γεμίσει μεν η αντίπαλη περιοχή, αλλά σταδιακά να χαλάει ο τρόπος που δημιουργούσε. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες κυρίως του Ριέρα, η παραγωγή ευκαιριών, μετα το 60' και τη χαμένη ευκαιρία του Γαγιέγος, άλλαξε. Γινόταν πια με μεγάλες μπάλες και ανορθόδοξα. Σε αυτό συντέλεσε η απόφαση του Πανσερραϊκού, που αλλάζοντας την προσέγγισή του, ανέβηκε ψηλά, πίεσε ασφυκτικά τους κεντρικούς χαφ του ΟΦΗ και ανάγκασε τα στόπερ είτε να παίζουν απευθείας προς την επίθεση, είτε να παίζουν με μεγάλο ρίσκο και να οδηγούνται σε λάθη. 

Το ματς πήρε μια πιο ροκ μορφή, έχασε τον καλό του ρυθμό και την ποιότητά του, αλλά παρέμεινε πολύ ανταγωνιστικό. Ο Πανσερραϊκός φρόντισε γύρω στο 70' να φρεσκάρει τα εξτρέμ του, παιρνόντας Μούργο και Γούλερι, που είχαν την ταχύτητα και την φρεσκάδα να κάνουν το πρεσάρισμα εντονότερο, σε αντίθεση με τον ΟΦΗ που έδειχνε να ξεμένει από μπαταρία, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά. Τα καμπανάκια, με κάποιες περιφερειακές προϋποθέσεις, ηχούσαν για την άμυνα του ΟΦΗ, όμως αντίδραση δεν υπήρξε, με αποτέλεσμα μια ομαδική αδράνεια κι ένα εντελώς λάθος μαρκάρισμα, να φέρουν στο 88' το πέναλτι και την ανατροπή.

Το τελευταίο 10λεπτο δεν αντέχει σε κριτική, με τον ΟΦΗ να κάνει μεν 3 αλλαγές στο 89', αλλά πλέον να είναι εντελώς εκτός συγκέντρωσης. Μάλιστα, η έξοδος του Ριέρα και η μετατόπιση του Ντίκο στα άκρα, τον έκαναν ακόμα πιο ακίνδυνο. Μοιραία ήρθε μια ήττα-σφαλιάρα, σε ένα παιχνίδι που ο ΟΦΗ μόνος του το έχασε, προχωρώντας σε επιλογές εκτός ποδοσφαιρικής λογικής, τις οποίες και πλήρωσε ακριβά. Πέρα από την επιλογή να δοκιμάσει ξανά την αλλαγή χαφ με φορ κι ενώ η ομάδα παραγωγικά πήγαινε καλά, προκαλεί μεγάλη απορία πώς είναι δυνατόν να φτάσει σε ένα παιχνίδι υψηλού ρυθμού και απαιτήσεων και κόντρα σε ομάδα που έβαζε σταδιακά φρέσκα πόδια στη μεσοεπιθετική της γραμμή, να μην έχει κάνει αλλαγή ως το 89', πλην της αναγκαστικής πολύ νωρίς. Ιδιαίτερα όταν υπήρχαν εμφανείς αδύναμοι κρίκοι στο παιχνίδι του. 


Η στατιστική και στο 2ο ημίχρονο λέει την αλήθεια. Ο ΟΦΗ έβγαλε περισσότερες τελικές, όμως το έκανε από το 65' κυρίως και μετά, ανορθόδοξα. Αντιθέτως, ο Πανσερραϊκός βρήκε ευκαιρίες-δώρα από τον αντίπαλό του και απέδειξε ότι είναι όντως μια αποτελεσματική ομάδα. 



Τα xGoals το δείχνουν αυτό, ακόμα πιο έντονα. Ο ΟΦΗ έκανε 1,6 xGoal, με μεγάλο κόπο και προσπάθεια να χτίσει επιθέσεις και τελικά σκόραρε μία φορά, ενώ όσο προχωρούσε το παιχνίδι, έμοιαζε όλο και πιο κουρασμένος. Αντιθέτως, ο Πανσερραϊκός έφτιαξε επιθέσεις και γκολ, εκμεταλλευόμενος τα λάθη της αντίπαλης άμυνας, αλλά και τη φρεσκάδα του στο τέλος. 

Το ρεζουμέ: Ντεφορμέ πάγκος και ομάδα

Το έγραψα και στο προηγούμενο post game, το επαναλαμβάνω και τώρα. Ο ΟΦΗ είναι ντεφορμέ. Θα χρειαστεί να βρει νέες λύσεις και τρόπο να παίζει, ώστε να μην αδικεί την ποιότητά του. Αλλιώς κινδυνεύει πολύ γρήγορα να βρεθεί να κυνηγάει ομάδες πολύ μετριότερες ονομαστικά, αλλά πιο αποτελεσματικές πρακτικά.

Στη φετινή Super League, με τις ομάδες όπως παρουσιάζονται ως τώρα, η είσοδος στην 6αδα είναι το minimum για τον ΟΦΗ, με βάση το ρόστερ, το μπάτζετ και το γεγονός ότι δούλεψε από πολύ νωρίς το καλοκαίρι πλήρης. Ζητούμενο πλέον είναι να βρεθούν λύσεις στο ΒΑΚ, καθώς έρχονται παιχνίδια εντός έδρας, που επιβάλλεται να τα κερδίσει.