Το πρωτάθλημα έχει πια μία αγωνιστική για όλους, εκκρεμότητες με αναβολές δεν υπάρχουν, οπότε τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Για να μπει ο ΟΦΗ στην 6αδα πρέπει να κερδίσει. Πρέπει επίσης να μην κερδίσουν κάποιες άλλες ομάδες. Από αυτές τις δύο προϋποθέσεις όμως, ο ίδιος ο ΟΦΗ μπορεί να επηρεάσει μόνο την πρώτη. Και οφείλει να το κάνει. Είναι σημαντικό σε έναν τέτοιο τελικό να δείξει ότι έχει τη δυναμική, το χαρακτήρα και τελικά τον τρόπο να τον πάρει.

Ο αντίπαλος

Δε μπορώ να σκεφτώ πιο "ιδανικό" αντίπαλο για ένα τέτοιο παιχνίδι. Ο Απόλλων είναι σταθερά στην τελευταία θέση της βαθμολογίας, έχει άπειρες αλλαγές πλάνου, προπονητή και παικτών μέσα στη σαιζόν και τελειώνει την κανονική διάρκεια με αρκετά μεγάλη απόσταση από τους υπόλοιπους ανταγωνιστές του. Εκτός όλων αυτών έχει και σημαντικές απουσίες, με τιμωρίες και τραυματισμούς βασικών του επιλογών, κυρίως στον άξονα. Γενικά το κλίμα στον Απόλλωνα είναι κακό, έχουν τεθεί θέματα ακόμα και ιδιοκτησιακού και φαίνεται να μην έχει την απαιτούμενη συσπείρωση για ένα φίνις επιβίωσης στα play out. 

Η προσέγγιση των ομάδων

Σε τέτοια ματς η υπέρ-ανάλυση δεν έχει νόημα. Κόντρα στην ομάδα με τις λιγότερες νίκες και τις περισσότερες ήττες στο πρωτάθλημα, ο ΟΦΗ οφείλει να κερδίσει. Η διαφορά ποιότητας φάνηκε και στο πρώτο ματς στη Ριζούπολη, ανεξάρτητα από την αριθμητική διαφορά νωρίς στο παιχνίδι. Επιπλέον, δεν έχει καμία λογική να κοιτάξει ο ΟΦΗ το πώς θα προσαρμοστεί στον αντίπαλο, όταν εκείνος δεν έχει καμία ξεκάθαρη ταυτότητα, προσέγγιση ή αγωνιστικό προσανατολισμό. Το παιχνίδι θα είναι εξαρχής στα πόδια του ΟΦΗ και στο πώς εκείνος θα το αντιμετωπίσει.

Αν το δούμε και καθαρά στατιστικά, ο Απόλλων διαθέτει τη χειρότερη άμυνα (45 γκολ σε 25 ματς!), αλλά και τη χειρότερη επίθεση (9 γκολ σε 25 ματς!!). Είναι φανερό ότι οι αδυναμίες του δεν αφορούν ένα κομμάτι του παιχνιδιού, αλλά συνολικά την ισορροπία και την ποιότητά του σαν ομάδα. Αυτό το επιβεβαιώνουν κι άλλοι "δείκτες", όπως το ότι είναι τελευταίος και στην ακρίβεια των μεταβιβάσεων (70%) και στις τελικές προσπάθειες, τόσο γενικά (206) όσο κι εντός εστίας (64). Έχει μάλιστα τη χαμηλότερη ευστοχία (5,6%!) και τις λιγότερες ασσίστ (5). 

Υπάρχει κάτι που κάνει καλά; Αν το δούμε πολύ προσεκτικά, μπορούμε να βρούμε ένα που σε κάποια ματς το έκανε καλά. Έχει 7 ανέπαφες εστίες (με τον ΟΦΗ να έχει 8), ένας αριθμός όχι εντυπωσιακός προφανώς, αλλά μεγάλος αν σκεφτούμε πως πρόκειται για τη χειρότερη άμυνα. Έχει καταφέρει δηλαδή σε 18 ματς να δεχτεί 45 γκολ. Όταν δηλαδή ο αντίπαλος σκοράρει, το κάνει αρκετά (2,5 μ.ο.). Έχει βρει όμως και τον τρόπο σε 7 παιχνίδια να κρατήσει το μηδέν. Τι είδους παιχνίδια ήταν αυτά; Δύο ειδών. Η μία κατηγορία αφορά ματς που κλείστηκε, έπαιξε μαζική άμυνα και παρότι δέχτηκε πίεση, μπόρεσε να κρατήσει το μηδέν (Ολυμπιακός, Παναιτωλικός και Άρης εντός και Άρης εκτός). Η δεύτερη κατηγορία αφορά ματς που ο αντίπαλός του έκανε το ίδιο, με αποτέλεσμα να μην δεχτεί απειλή, αλλά και να αδυνατεί να απειλήσει (Ιωνικός, Λαμία εντός). Σε μόνο 1 ματς κατάφερε και να κρατήσει το μηδέν πίσω και να σκοράρει (κόντρα στον ΠΑΣ πολύ νωρίς, την 7η αγωνιστική).

Τι συμπέρασμα μπορεί να κρατήσει από όλα αυτά ο ΟΦΗ; Πως απέναντί του θα βρει όντως μια αδύναμη ομάδα, μια ομάδα με προβλήματα αγωνιστικά (και μη), με δυσκολίες σε επίθεση και άμυνα, χωρίς συγκεκριμένο πλάνο και με χαμηλά την ψυχολογία της. Έχει όμως ένα στοιχείο που μπορεί να δυσκολέψει την κατάσταση. Όταν αμυνθεί μαζικά και της πάει καλά το ματς, μπορεί να κρατάει το μηδέν. 

Εκεί νομίζω πως πρέπει να εστιάσει ο ΟΦΗ. Να προετοιμαστεί, ώστε να είναι έτοιμος να διασπάσει μια πολυπρόσωπη άμυνα, μια ομάδα που θα αμύνεται χαμηλά και θα παίζει με σκοπιμότητα. Τέτοιες ομάδες ανοίγουν με συγκεκριμένους τρόπους:

1. Πλάτος στο παιχνίδι. Πρέπει ο ΟΦΗ να έχει δραστήρια εξτρέμ και μπακ, που θα κάνουν επίθεση συστηματικά κι επίμονα.

2. Πολλές εναλλαγές θέσεων και γρήγορες συνεργασίες. Οι μικροί χώροι απαιτούν κίνηση. Η στατικότητα είναι βούτυρο στο ψωμί τους, όπως και οι αργές αποφάσεις με ατομικές ενέργειες χωρίς ουσία. Ανοίγουν αν παίξεις γρήγορα, αλλάξεις με ταχύτητα τη μπάλα, βγάζοντας έτσι από το ματς αντιπάλους και δημιουργώντας χώρο.

3. Στατικές φάσεις. Είναι οι στιγμές εκείνες που μπορεί μια ομάδα να αλλάξει το παιχνίδι και να βρει το γκολ που θα απλοποιήσει τα πράγματα. Ο ΟΦΗ φέτος έχει βρει γκολ και έτσι, καλό είναι να απειλήσει και σε αυτό το ματς.

4. Επίμονο και επιθετικό πρεσάρισμα κοντά στην περιοχή. Όταν γνωρίζεις πως ο αντίπαλος θα περιμένει τις επιθέσεις σου οργανωμένος από το κέντρο και πίσω, πρέπει να βρεις τρόπο να επιτεθείς όταν θα είναι ανοργάνωτος. Επειδή δύσκολα θα βρεις κόντρα επιθέσεις, αυτό που έχεις να κάνεις είναι να δημιουργήσεις συνθήκες πίεσης ψηλά, για να βρεις τα λάθη που θα σου προσφέρουν επίθεση, κόντρα σε άμυνα που δεν έχει τοποθετηθεί σωστά.

5. Υπομονή. Το ιδανικός σενάριο είναι να ξεκινήσει ο ΟΦΗ δυναμικά με γρήγορο γκολ, όπως στο 3-0 επί της Λαμίας τη χρονιά της Ευρώπης. Αν αυτό όμως δε συμβεί, θα χρειαστεί υπομονή, προσήλωση στο πλάνο και καθαρό μυαλό. 

Το παιχνίδι είναι καθαρά στο χέρι του ΟΦΗ, εκείνος θα το κουμαντάρει και από εκείνον εξαρτάται πώς θα κυλήσει. Πρέπει λοιπόν να παρουσιαστεί πνευματικά έτοιμος, ψυχολογικά προετοιμασμένος και με υψηλά επίπεδα ενέργειας και να φροντίσει να έχει ουσία και αποτελεσματικότητα. 

Πώς θα παίξουν οι ομάδες

Από το Νιόπλια περιμένουμε ένα επιθετικό σχήμα, με όσους φυσικά έχει διαθέσιμους. Η λογική λέει ότι θα δούμε 4-3-3, που σε φάση επίθεσης θα γίνεται και 4-1-4-1. 

Μια πιθανή 11αδα: Επασί - Μαρινάκης, Βούρος, Πασαλίδης (Σελίμοβιτς), Μπαλογιάννης - Μεγιάδο, Νέιρα, Μπουζούκης - Λάμπρου, Τσιλιανίδης, Ντουρμισάι.

Ερωτηματικό αποτελεί το σχήμα που θα προτιμήσει ο Τεννές. Δύσκολα θα ξαναδούμε το 4-4-2 που επέλεξε κόντρα στον Ατρόμητο και λόγω απουσιών και λόγω της φύσης του παιχνιδιού. Ένα 4-3-3, με 5αδα στο κέντρο σε φάση άμυνας, μοιάζει πιθανότερο ή ακόμα και 5-4-1 με 3 στόπερ
 
Μια πιθανή 11αδα: Κότσαρης - Ντεντάκης, Τουτουαρίμα, Μπρούνο Άλβες, Λισγάρας Μπαξεβανίδης - Σλίβκα, Παπαγεωργίου, Τσιλούλης, Γιαννιώτας - Ιωαννίδης