Από το ξεκίνημα της νέας εποχής του ΟΦΗ, το θέμα των Ακαδημιών τέθηκε ως προτεραιότητα. Η νέα διοίκηση ξεκαθάρισε ότι σκοπεύει το μοντέλο της να βασιστεί εκεί. Επομένως, θα προχωρήσει στην αναδιοργάνωση, αναδόμηση, έως και αναγέννησή τους, επενδύοντας σε αυτές, πάντα μέσα από το πλάνο της.
Η ανακοίνωση αυτή έφερε σε μέρος του κόσμου μία παρανόηση. Πίστεψαν κάποιοι συν-Oμιλίτες ότι θα δούμε μέσα σε λίγους μήνες να γεμίζει η ομάδα παιδιά από την Ακαδημία, «όπως παλιά». Κάποιοι, μάλιστα, πίστεψαν ότι θα έχουμε ομάδες Κ, που στο πρωτάθλημα υποδομών θα σαρώνουν τίτλους και θα κερδίζουν όλα τα ματς. Οπότε, κάτι ήττες και μερικά βαριά σκορ, τους κακοφαίνονται.
Τώρα που χαλάρωσε λίγο το πρόγραμμα της πρώτης ομάδας, είναι μία καλή στιγμή να συζητήσουμε για την παρανόηση αυτή. Ας τα πάρουμε με τη σειρά.
Τι έκανε ο ΟΦΗ του Γκέραρντ
Το «όπως παλιά» που πολλοί λένε, αναφέρεται προφανώς στην εποχή Γκέραρντ. Επειδή ο χρόνος που περνά εξιδανικεύει λίγο τα πράγματα, καλό είναι να θυμίσουμε ότι ο ΟΦΗ του Ολλανδού δεν είχε 5 και 6 παίκτες από την Ακαδημία, συγχρόνως στην πρώτη ομάδα. Είχε φουρνιές παικτών, που έμπαιναν με 1,2, άντε 3 παίκτες, το πολύ.
Αρχικά ήταν ο Μαρινάκης και λίγο μετά ο Μαχλάς, στη φουρνιά προ Ατλέτικο, ας πούμε. Στη συνέχεια, κάποια χρόνια αργότερα, μπήκαν Δερμιτζάκης - Σταυρακάκης και ο Κουνενάκης (που πάντως προέκυψε από τη Νότια Αφρική). Κάποια χρόνια μετά πάλι, είδαμε και Πίτσο, με λίγο από Τζανετή, Δασκαλάκη, Κώστα Δερμιτζάκη, Χαραλαμπάκη και στη συνέχεια Σηφάκη έως Φραγκουλάκη και Πετρά. Παιδιά των ακαδημιών του Γκέραρντ, που έπαιξαν στην ομάδα μετά τον Ολλανδό. Υπήρξαν και άλλοι Κρητικοί (Κιάσσος, Παπαγιαννάκης, Ρουμπάκης πχ, αλλά και Μηλιαράς, Μαρνελάκης που δεν έπαιξαν ποτέ) που όμως δεν προέρχονταν από τις Ακαδημίες, αλλά από άλλες ομάδες του νησιού.
Όπως υπήρξαν και πολλά παιδιά των Ακαδημιών του ΟΦΗ, που στελέχωσαν το Ηρακλειώτικο και γενικά το κρητικό ποδόσφαιρο, κάνοντάς το ένα από τα καλύτερα στην Ελλάδα (άνοδοι Εργοτέλη, δυναμική ΠΟΑ, ακόμα και ο ΑΟΑΝ ή η ΕΑΡ για κάποια χρόνια, αλλά και το υψηλό επίπεδο των τοπικών ομάδων).
Οι μεικτές ομάδες ήταν μόνιμα στις τελικές φάσεις με 80% παίκτες του ΟΦΗ, το αθλητικό σχολείο το ίδιο. Ομάδες όπως ο Εργοτέλης, έφτασαν ως την Α΄ Εθνική, έχοντας στις τάξεις τους παίκτες που ξεκίνησαν από τις Ακαδημίες του ΟΦΗ (πχ Ανδρεαδάκης, Καρβελάς, Λαμπράκης, Γωνιωτάκης ξανά Τζανετής και Χαραλαμπάκης).
Οι Ακαδημίες δηλαδή του ΟΦΗ επί Γκέραρντ, έβγαλαν λίγους και καλούς παίκτες για την πρώτη ομάδα, αλλά πάρα πολλά παιδιά που έπαιξαν σε καλό επίπεδο ποδόσφαιρο, εντός κι εκτός Κρήτης. Διαπαιδαγώγησε ολόκληρες φουρνιές (κυρίως τα παιδιά που γεννήθηκαν από τα μέσα της δεκαετίας του 70, έως και τα μέσα της δεκαετίας του 80).
Αυτό που έκανε ο Γκέραρντ - πέρα από τις Ακαδημίες- και πιθανόν να «μπερδεύει» τις αναμνήσεις μέρους των φίλων της ομάδας, ήταν να εντοπίζει ταλέντα σε ομάδες Β, Γ και Δ Εθνικής από όλη την Ελλάδα και να τα φέρνει στον ΟΦΗ. Με αυτούς, συν τα 2 άντε 3 παιδιά από τις ακαδημίες, στελέχωνε την ομάδα. Τα παραδείγματα άπειρα (Πουρσανίδης, Αδάμος, Σκέντζος, Παπαδόπουλος, Ιορδανίδης, Αλεξούδης και πολλοί ακόμα).
Τι συμβαίνει στο σημερινό ΟΦΗ
Προς το παρόν, ο ΟΦΗ φτιάχνει από το μηδέν τις ομάδες του. Με ένα «παιδομάζωμα» που άρχισε το καλοκαίρι από το Ηράκλειο, κυρίως και σταδιακά την υπόλοιπη Κρήτη. Ένα παιδομάζωμα που σε λίγα χρόνια θα γίνεται αυτόματα και αμφίδρομα. Και θα δουλεύει το scouting και θα του χτυπάνε, από μόνοι τους, την πόρτα πολλοί. Όπως γινόταν τη δεκαετία του 90, όταν ο ΟΦΗ ήταν το όνειρο κάθε πιτσιρικά που κλώτσαγε μπάλα.
Το παιδομάζωμα (60 νέα παιδιά) για όσους το πρόσεξαν το καλοκαίρι, δεν αφορούσε τόσο την Κ19. Τα παιδιά στα 18 τους έχουν πια εκπαιδευτεί και δουλέψει τόσο, ώστε να είναι σαφές που μπορούν να πάνε. Ο ΟΦΗ εστίασε στην Κ17, όσο γινόταν (που και εκεί είναι ήδη δουλεμένα τα παιδιά) και κυρίως στην Κ15 και στις νέες ομάδες που πρόσθεσε σε μικρότερες ηλικίες. Θέλει να βάλει από πολύ μικρά τα παιδιά στο ΒΑΚ, στο πλάνο, στη φιλοσοφία και στο project του. Για να φτάσει στο σημείο τα παιδιά του, στα 18 τους, να είναι απολύτως συμβατά με το μοντέλο της ομάδας.
Για να είμαστε λοιπόν ρεαλιστές, αν δούμε παίκτες υπό προώθηση για την πρώτη ομάδα, νωρίτερα από την 2ετία ή 3ετία, θα είναι μεγάλη τύχη. Θα πρόκειται για «έκτακτες περιπτώσεις». Η Ακαδημία θα είναι σε θέση να αιμοδοτεί, με βάση το πλάνο την πρώτη ομάδα, όταν τα σημερινά παιδιά της Κ15 φτάσουν στην Κ19. Όσοι προηγηθούν, θα είναι αποτέλεσμα της μεθοδολογίας μεν, αλλά με μεγάλη δόση τύχης μαζί.
Ας συνειδητοποιήσουμε γενικά όλοι, ότι δε θα ανοίξει ξαφνικά ο ουρανός και θα βρέχει παίκτες από τις Ακαδημίες στην 1η ομάδα. Πάλι 2, άντε 3, από κάθε φουρνιά θα είναι, που θα παίξουν στην πρώτη ομάδα.
Δύο πράγματα θα γίνουν διαφορετικά, σε σχέση με την εποχή Ολλανδού:
• H K19 κάποια στιγμή (όχι άμεσα, ναι;) θα λειτουργεί σαν back up της πρώτης ομάδας, με συμβόλαια. Και πρακτικά, θα λείπει ο αριστερός μπακ με κάρτες, θα ανεβαίνει να προπονηθεί και ίσως να παίξει ο Κ19.
• Εκείνα τα ταλέντα που κάποτε ο Γκέραρντ εντόπιζε ανά την Ελλάδα, στα 17, 18 και 19 τους, ο Σαμαράς και το υπόλοιπο scouting team θα τα εντοπίζει νωρίτερα. Στόχος είναι να τα φέρνει στις Ακαδημίες από πιο μικρά. Αυτό φυσικά θα μπορεί να γίνει όταν ολοκληρωθούν οι απαραίτητες υποδομές (ξενώνας, εκπαιδευτικό πρόγραμμα εκτός ποδοσφαίρου, κλπ).
Πώς τα πάνε οι νέες Κ στα πρωταθλήματα
Χεστήκαμε πώς τα πάνε, από πλευράς βαθμολογίας και αποτελεσμάτων. Τόσο απλά.
Μας ενδιαφέρει το ποδόσφαιρο που προσπαθούν να παίξουν, πόσο αφομοιώνουν τα ζητούμενα και τι βελτίωση παρουσιάζουν, ομαδικά και ατομικά. Αν βάλουν 3 ή φάνε 5, δεν έχει καμία σημασία. Αυτή τη λαγνεία για το αποτέλεσμα και τη σκοπιμότητα, ας την αφήσουμε για άλλους. Είναι λάθος τρόπος προσέγγισης των ηλικιών αυτών, από όλες τις απόψεις.
Υπάρχουν ήδη κάποια θετικά σημάδια, που - ως ενδείξεις και μόνο - έχουν την αξία τους. Για παράδειγμα, η αύξηση των κλήσεων παιδιών του ΟΦΗ στις Εθνικές Ομάδες. Όπως επίσης και η αντιμετώπιση ανθρώπων άλλων ακαδημιών προς τον ΟΦΗ και τα θετικά λόγια που λένε για το ποδόσφαιρο που παίζει και τον τρόπο που δουλεύει.
Μία ακόμα θετική ένδειξη είναι η γενική αποδοχή των προπονητών και των υπόλοιπων συνεργατών που έχουν επιλεγεί στην ομάδα, από τον ευρύτερο χώρο των ποδοσφαιρικών Ακαδημιών. Ο ΟΦΗ παίρνει τους καλύτερους πλέον.
Μπορεί να μη παίρνει παίκτες top επιπέδου για την πρώτη ομάδα, αλλά παίρνει ό,τι καλύτερο για τις ακαδημίες του. Κι αυτό θα αποδώσει στο μεσομακροπρόθεσμο μέλλον.
Η κοινωνική προέκταση των Ακαδημιών
Για το τέλος, άφησα μία ακόμα προέκταση του θέματος, κοινωνική. Οι Ακαδημίες του ΟΦΗ, όπως έχουν αναφέρει Σαμαράς, Κωφίδης και λοιποί, θα αποτελούν έναν ολοκληρωμένο Εκπαιδευτικό Οργανισμό. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δε θα ασχολούνται μόνο με το ποδόσφαιρο, αλλά συνολικά με την Εκπαίδευση και την Ανάπτυξη.
Είναι προφανές ότι από τα 20 παιδιά που θα «αποφοιτούν» ετησίως, 2-3 θα παίζουν (στην καλύτερη περίπτωση) στην πρώτη ομάδα, κάποιοι ακόμα σε άλλες ομάδες ίσως και οι περισσότεροι θα ασχολούνται με τις σπουδές ή ό,τι άλλο επιλέξουν. Ο ΟΦΗ με το πρόγραμμά του, επιθυμεί να δημιουργήσει ανθρώπους, πολίτες, αθλητές, με αξίες, αγάπη για τον αθλητισμό και υποδομή, για να προσφέρουν κοινωνικά. Παράλληλα, θα «εκπαιδεύει» αντίστοιχα και τους γονείς και το περιβάλλον των παιδιών.
Η δραστηριότητα αυτή, είναι προφανές ότι θα έχει επίδραση στην τοπική κοινωνία, ενώ είναι πολύ πιθανό να επηρεάσει και τις υπόλοιπες Ακαδημίες, δίνοντας ένα - θετικό - παράδειγμα.
Το «επενδύω στην Ακαδημία» είναι κάτι πολύ σύνθετο. Απαιτεί χρήμα, χρόνο και διάρκεια. Και έχει συγκεκριμένο στόχο. Ας τα έχουμε όλα αυτά στο νου μας, ώστε να έχουμε και ρεαλιστικές προσδοκίες.
