Οι Ομιλίτες έχουμε τη χαρά και την τύχη, τις τελευταίες εβδομάδες, να έχουμε αφήσει πίσω το διαχρονικότερο πρόβλημα της ομάδας. Η ΠΑΕ ΟΦΗ έχει πλέον έναν ισχυρό μεγαλομέτοχο, τον Μιχάλη Μπούση, που μαζί με το επιτελείο του, έχοντας συντάξει ένα στοιχειοθετημένο, ακριβέστατο και εφαρμόσιμο πλάνο, οδηγούν τον Όμιλο σε μια νέα εποχή, που μόνο αισιοδοξία μπορεί να γεμίζει τους χιλιάδες φίλους της ομάδας.
Αισιοδοξία που πηγάζει από την παρουσία των ΓΓΗ ή αν προτιμάτε των ΣΣΠ. Δηλαδή των Γιάννη, Γιώργου Σαμαρά και του Ηλία Πουρσανίδη.
Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος του ΟΦΗ πέρασε πολλά. Όσοι αγαπάνε την Ιστορία θα γνωρίζουν ότι τόσο στις αρχές της δεκαετίας του 80, όταν ανέλαβε την ομάδα η οικογένεια Βαρδινογιάννη, όσο και μετά τα μέσα της δεκαετίας, με την έλευση του Γκεραντάκη, διακαής πόθος μεγάλης, επιτρέψτε μου να την χαρακτηρίσω και σκεπτόμενης, μάζας των φίλων του ΟΦΗ ήταν ένας πραγματικός ιδιοκτήτης. Ένας ιδιοκτήτης που δε θα έχει στην μασχάλη άλλο καρπούζι, όπως οι τότε μεγαλομέτοχοι.
Ακόμη και τη χρυσή 15ετία του Γκέραλντ, υπήρξαν δυνατές φωνές που διατράνωναν την επιθυμία για απαγκίστρωση από την οικογένεια Βαρδινογιάννη, που εκτός από το ΟΦΗ ήλεγχαν αρκετές ακόμη ομάδες, με κυρίαρχη φυσικά τον Παναθηναϊκό.
Γνωστά όλα αυτά, γνωστοί οι αγώνες του κόσμου του ΟΦΗ, που εντάθηκαν κυρίως με τον ερχομό του 21ου αιώνα.
Παρόλο όμως που τα πράγματα δεν ήταν ιδανικά, τουλάχιστον για μια ικανή μερίδα των οπαδών του ΟΦΗ, η παρουσία του Γκέραλντ, έχουμε ξανααναφερθεί, υπήρξε μεγάλο σχολείο. Σχολείο όχι μόνο για τους ποδοσφαιριστές, αλλά και για τον κόσμο που απέκτησε μια διαφορετική νοοτροπία, η οποία ξεχώριζε στην ζούγκλα του ελληνικού ποδοσφαίρου, μη εξαιρουμένης της οπαδικής κουλτούρας που δεσπόζει στα ελληνικά γήπεδα.
Έμαθε ο κόσμος του ΟΦΗ να χειροκροτεί το καλό ποδόσφαιρο, ακόμη και αν δεν συνοδεύεται από το ανάλογο αποτέλεσμα, έμαθε να χειροκροτεί τον αντίπαλο, εφόσον έχει αγωνιστεί ορθά και τίμια, έμαθε ότι οι προπονητές δεν είναι πουκάμισα να αλλάζουν για μια «στραβοβελονιά». Έμαθε τόσα πολλά, που ακόμη και εγώ ο πολυλογάς, των άρθρων με τις χιλιάδες λέξεις, δε δύναμαι να αναπτύξω σε ένα άρθρο.
Ήδη όμως πάνε 18 χρόνια από την αποχώρηση του Ευγένιου από τον Ομιλίτικο πάγκο. Η ομάδα γνώρισε ακόμη και τα χωράφια της Γ εθνικής, ενώ ακόμη και η πολυπόθητη ανεξαρτησία το καλοκαίρι του 2009, δεν έφερε τα αποτελέσματα που οι χιλιάδες διαμαρτυρόμενοι πριν από αυτήν, φίλαθλοι του Ομίλου ονειρευόταν. Δε θα σταθούμε στα πως και τα γιατί, όχι γιατί είναι περασμένα – ξεχασμένα, άλλωστε λαός που ξεχνάει την Ιστορία του, δεν έχει μέλλον. Απλά μόνο, επειδή καλό είναι να μην ξεχνιόμαστε, είναι απορίας άξιον πως ο τότε πρόεδρος της ομάδας, στο 2009 αναφέρομαι, έτεινε να οδηγήσει την ομάδα σε ένα άλλο άρμα, αυτό του μεγαλομετόχου του ΟΣΦΠ τότε, ύστερα μάλιστα από τον αναβρασμό που για δεκάδες μήνες επικρατούσε στην πόλη, με αίτημα την απεξάρτηση του ΟΦΗ από αλλότριες δυνάμεις.
Θα σταθούμε όμως σε αυτά εν ευθέτω χρόνο,στο σωστό timing, νεοελληνιστί.
Πλέον, στην εποχή Μπούση, του big Mike, όπως αρεσκόμαστε να αποκαλούμε, ακόμη και τα αρνητικά αποτελέσματα του πρώτου τρίτου του πρωταθλήματος δεν είναι ικανά να περιορίσουν την διάχυτη αισιοδοξία. Βλέπετε, δεν είναι μόνο ο πραγματικός ιδιοκτήτης που συμβάλει σε αυτό, είναι όλη η ομάδα με στελέχη πέρα των ΓΓΗ, κορυφαία στο είδος τους, όπως ο Μανώλης Βογιατζάκης, ο Λεωνιδας Παπαβασιλάκης, ο Δημήτρης Μάρκος που συμβάλουν σε αυτό.
Εκείνο που θα θέλαμε να σταθούμε, ναι μέχρι εδώ ήταν πρόλογος, το ομολογώ αυτοσαρκαζόμενος, είναι η νοοτροπία,η κουλτούρα,η γενικότερη συμπεριφορά του κόσμου, που οφείλει να συμβαδίσει με την νέα εποχή της ομάδας.
Οι επιτελείς του big Mike είναι σίγουρο ότι θα κάνουν όσα χρειάζεται, όσα έχουν στοιχειοθετηθεί από το πλάνο, στο έπακρο.
Αναλόγως θα πρέπει να πράξει και ο κόσμος. Να κάνει την διαφορά, να ξεχωρίσει στην πράξη, από τις στρεβλές και αρρωστημένες νοοτροπίες που έχουν επικρατήσει στα ελληνικά γήπεδα τα τελευταία χρόνια.
Να δείξει ότι όλος ο οργανισμός ΟΦΗ είναι το επόμενο μεγάλο πράγμα (next big thing) του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Από τη διοίκηση της ομάδας, τα στελέχη, το αθλητικό τιμ, τις ακαδημίες, μέχρι τον κόσμο.
Ας τα πιάσουμε λοιπόν διεξοδικά.
Ξεκινώντας από την προπονητοφαγία. Δεν είναι δυνατόν ύστερα από ένα κακό αποτέλεσμα να βγαίνει ο καθένας, λέγοντας το μακρύ και το κοντό του για τον προπονητή της ομάδας, ζητώντας την κεφαλή του επί πινάκι, ξεχνώντας ποιος είναι, τι έχει κάνει, τι πρεσβεύει και που θα ήμασταν αν είχε πάρει το καπελάκι του και είχε φύγει. Ιδιαίτερα όταν έχει ζήσει τον - ίσως - μεγαλύτερο τραγέλαφο που πέρασε από τον προεδρικό θώκο της ΠΑΕ ΟΦΗ. Είναι οι ίδιοι αυτοί που ζητάνε το κεφάλι του ΠΑΠ (σαν άλλες Σαλώμες), που όταν νικάμε τον Ολυμπιακό, είτε επικροτούν, είτε κρύβονται.
Ας πάρουμε χαμπάρι ένα πράγμα σαν Ομιλίτες. Έχουμε την τύχη να έχουμε ίσως τον μεγαλύτερο ποδοσφαιράνθρωπο της χώρας, στην κεφαλή της ομάδας, τον Γιάννη Σαμαρά. Αν θα μείνει ο ΠΑΠ, αν όχι είναι δικό του θέμα. Αυτός αποφασίζει. Ναι, Κώστα, Γιάννη, Μανώλη, Μαρία, Ελένη, μπορεί να έχετε παίξει μπάλα και να ξέρετε, μπορεί να έχετε φάει τα νιάτα σας στα τοπικά και στα καλτσέτα, αλλά παρουσία Σαμαρά, πάσα γνώμη προσπερνάται. Δεκτόν; Ελπίζω ναι, γιατί η προπονητοφαγία καλό σε κανένα δεν κάνει, πόσο μάλλον στον ΟΦΗ.
Συνθηματολογία. Ναι πρόκειται για γήπεδο. Ναι θα ακουστούν βωμολοχίες και μπινελίκια. Ναι το γήπεδο δεν πρόκειται ποτέ να γίνει εκκλησία. Αν γίνονταν προφανώς δεν θα προσέλκυε χιλιάδες κόσμο κάθε βδομάδα. Όχι μόνο το δικό μας, όλα τα γήπεδα του πλανήτη. Θα βγάλει κάποιος και την καφρίλα του, θα επιτεθεί λεκτικά στον επόπτη, το διαιτητή, τον αντίπαλο ποδοσφαιριστή ή προπονητή. Αλίμονο. Πρώτος εγώ είμαι που δεν συγχωρώ, ιδιαίτερα εκείνους που έπαιξαν άσχημα παιχνίδια (και κονόμησαν) στην πλάτη του ΟΦΗ και του κόσμου του, όπως κάποιος προπονητής, φερ' ειπείν, που ήρθε πρόσφατα αντίπαλος στο Ηράκλειο. Άλλο όμως αυτό, και άλλο τα περισσότερα συνθήματα να περιέχουν στιχάκια με γ…σια μανάδων και αδελφών, να μιλάνε για μαγκιόρικα ναρκωτικά, ή για μάγκες οπαδούς που παίρνουν τα καλύτερα. Άλλο τα αντεθνικά συνθήματα, που οκ, δόξα το Θεό έχουν εκλείψει στο Γεντί Κουλέ, άλλο τα συνθήματα να είναι μια συρραφή οχετολογίας.
Η νέα εποχή του ΟΦΗ θέλει το γήπεδο γεμάτο.Γεμάτο με νέα παιδιά,αγόρια και κορίτσια, αλλά και με οικογένειες που θα έρθουν για να διασκεδάσουν,να φχαριστηθούν τον νέο ΟΦΗ. Η νέα εποχή του ΟΦΗ θέλει όλο το γήπεδο να τραγουδάει για την ομάδα.
Όπως θα έχει καταλάβει και ο φανατικότερος των οπαδών,αυτό συμβαίνει όταν υπάρχουν έξυπνα, καλογραμμένα συνθήματα, χωρίς πολλά μπινελίκια. Ευτυχώς, οφείλω να συγχαρώ τα παιδιά της Θύρας 4 για αυτό, υπάρχουν αρκετά τέτοια συνθήματα. Πέρα από το χιλιοτραγουδισμένο «Ανάψαμε φωτιά», το «εδώ θα είναι αλήτες» και μερικά ακόμη, είναι έξοχα παραδείγματα. Όμορφοι στίχοι, ωραία ρίμα, ξεσηκωτικός ρυθμός για όλο το γήπεδο. Ας επικρατήσουν,η ατμόσφαιρα θα γίνει πιο όμορφη.
Εξωγηπεδική οπαδική συμπεριφορά. Εδώ θα γίνω αρκετά καυστικός.
Έχω αναφερθεί ξανά πριν από χρόνια. Είναι ΝΤΡΟΠΗ, είναι όνειδος, είναι βλασφημία, είναι αγνωμοσύνη, είναι ηλιθιότητα. Αναφέρομαι σε όσους νομίζουν ότι γίνονται πιο Ομιλάρες, πιο μάγκες, πιο έξυπνοι, γράφοντας απάνω σε ένα μνημείο. Όχι ρε φίλε,δεν είσαι μάγκας επειδή γράφεις ΟΦΗ, SNAKES ή Θ4 στο άγαλμα του Κόρακα, του Βενιζέλου, στο μουσείο, στα Ενετικά Τείχη ή σε οποιοδήποτε άλλο μνημείο που στέκεται εκεί για χρόνια ή αιώνες, για να πας εσύ να γράψεις με σπρέι ή με οτιδήποτε άλλο.
Προσβάλεις τον ΟΦΗ, τον μειώνεις, τον αμαυρώνεις. Τι δεν καταλαβαίνεις;
Τι σε οδηγεί να το κάνεις ; Πιστεύεις ότι θα το δει κάποιος πιτσιρικάς και θα γίνει ΟΦΗ;
Πιστεύεις πως είναι όμορφο, πιστεύεις ότι προσφέρεις κάτι;
Το αντίθετο συμβαίνει. Κάνεις κακό στην ομάδα. Αν ήταν στο χέρι μου θα σου έκοβα το γήπεδο. Απαγόρευση εισόδου. Ίσως πρόκειται για τη χειρότερη μορφή χουλιγκανισμού. Αν όχι η χειρότερη, από τις χειρότερες.
Καλό είναι να εκλείψει το φαινόμενο. Για να το πάω παρακάτω, θα ήθελα να δω την ΠΑΕ ΟΦΗ μαζί με τον Α.Σ. να χρηματοδοτεί τους αρμόδιους φορείς για να καθαριστούν τα μνημεία. Το αυτό φυσικά και για κάθε άλλη ομάδα. Ακόμη και για το μουσείο που ανέφερα λίγο παραπάνω, που οκ, δεν πρόκειται για μνημείο εξωτερικά, νομίζει κανείς πως θα κερδίσει εκτίμηση ή οπαδούς γράφοντας στους εξωτερικούς τοίχους; Το αντίθετο προφανέστατα θα συμβεί. Καλό είναι να εκλείψει λοιπόν το φαινόμενο. Ιδανικά να συμβεί, αυτό που ανέφερα παραπάνω με τον σύλλογο να καλύπτει τα έξοδα. Και όταν θα γίνει η αποκατάσταση των μνημείων, να υπάρξει η παρουσία των ΜΜΕ για να καταλάβει και ο τελευταίος αδαής ότι τέτοιες πράξεις είναι παραπάνω από κατακριτέες, είναι καταδικαστέες.
Ανάλογα βέβαια μπορεί να χαρακτηρισθεί η συμπεριφορά κάποιων άλλων που συνηθίζουν να κολλούν αυτοκόλλητα ή να γράφουν επάνω σε πινακίδες του κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Τυχαίνει να κινούμαι συχνά ίσως στο πιο πολυσύχναστο κομμάτι του ΒΟΑΚ, στην διαδρομή Ηράκλειο - Χερσόνησος. Παραπάνω από τα μισά σήματα έχουν είτε αυτοκόλλητα, είτε είναι ζωγραφισμένα, με σήματα της ομάδας μας ή άλλα συνθήματα.
Δε νομίζω να χαρακτηρίζεται πράξη πολιτισμού. Περισσότερο υποκουλτούρας θα έλεγα.
Κάτι ανάλογο δυστυχώς συμβαίνει και σε άλλα σημεία του ΒΟΑΚ, στη διαδρομή καρμανιόλα Ηράκλειο - Χανιά, αλλά και στην Ε.Ο. Ηρακλείου – Μοιρών που έτυχε να διασχίσω πρόσφατα. Πέρα από την υποκουλτούρα, που είναι το λιγότερο, τέτοιες πράξεις καθιστούν τον έτσι και αλλιώς επικίνδυνο και κακοσχεδιασμένο ΒΟΑΚ, σε κίνδυνο –θάνατο.
Φανταστείτε κάποιος αναβάτης π.χ. μοτοσυκλέτας να προσπαθεί να διακρίνει την νύκτα για τι τον προετοιμάζει το σήμα και να χάσει τον έλεγχο του οχήματος.
Δηλαδή, τι θέλει να δείξει ο δράστης; Έχει σκεφτεί ότι ίσως καθίσταται συνεργός, ή ηθικός αυτουργός σε φόνο εξ αμελείας; Η Κρήτη μας έχει χάσει την τελευταία 15ετία μια ολόκληρη κωμόπολη στο Μολώχ της ασφάλτου. Γιατί κάποιος να κάνει ακόμη πιο επικίνδυνο τον δρόμο, με μια τέτοια πράξη ηλιθιότητας, που μάλιστα μειώνει το κύρος και την δυναμική της μεγάλης ομάδας της Κρήτης ;
Μακάρι,οι αρμόδιοι να πράξουν τα δέοντα χθες κιόλας. Όσο για τους «εξυπνάκηδες» οπαδούς, ας κολλήσουν τα αυτοκόλλητα εκεί που πρέπει. Όχι σε σήματα της τροχαίας, ούτε βέβαια σε μνημεία.
ΟΧΙ ΣΤΟ "NO POLITICA". Το άφησα τελευταίο, αλλά είναι εξίσου σημαντικό θαρρώ.
Ζούμε στο νησί που αντιστάθηκε όσο λίγοι στα φασιστικά στρατεύματα του ψυχοπαθή ηγέτη του Γ’ Ράιχ. Στο νησί που αντιστάθηκε περισσότερο και δυναμικότερα από ολόκληρες χώρες, όπως η Δανία ή η Ολλανδία. Που πολλά χωριά ισοπεδώθηκαν από την μανία του κατακτητή. Που κάθε οικογένεια θρήνησε θύματα της ιδεολογίας του μίσους, του φασισμού. Ζούμε σε ένα νησί εξόχως δημοκρατικό. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ήταν στο Ηράκλειο η πρώτη διαμαρτυρία ενάντια στην Χούντα. Δεν είναι τυχαίο επίσης που ο φασίστας Μεταξάς είχε αφήσει γυμνούς από οπλισμό τους Κρήτες, φοβούμενος ότι θα ξεκινούσε από την Κρήτη η αντίσταση στο καθεστώς του, αναγκάζοντας τους προγόνους μας να πολεμήσουν με γεωργικά εργαλεία τον κατακτητή.
Δεν είναι τυχαίο ακόμη, ότι ο, προφανώς, μεγαλύτερος Ομιλίτης της ιστορίας, ο Νίκος Ξυλόυρης, ήταν αυτός που βρέθηκε μέσα στο Πολυτεχνείο, εμπνέοντας, καθοδηγώντας τους φοιτητές με τα τραγούδια του.
Δεν νοείται λοιπόν στην πλάτη του ΟΦΗ να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος φασιστάκια για προσηλυτισμό. Δεν νοείται σαν κερκίδα, σαν κόσμος του ΟΦΗ, σαν Κρητικοί να στρουθοκαμηλίζουμε, υιοθετώντας κατάπτυστες πρακτικές που μόνο λοβοτομημένοι, υπακούοντας τον αρχηγό τους, εκείνον με το νοορ 1 ντε, ακολουθούν.
Τεράστια το θέμα,δεν του αρμόζει να ασχοληθούμε μόνο σε μερικές γραμμές, αλλά είμαι σίγουρος ότι στο oficrete.gr υπάρχουν καταλληλότερες «πένες» να ασχοληθούν διεξοδικότερα…
Αυτά τα λίγα είχα να αναφέρω. Μπορούμε να τα κάνουμε πράξη; Μπορούμε, σαν κόσμος του ΟΦΗ, να τα κάνουμε πράξη; Αυτό είναι το ερώτημα και σας το αφήνω σαν τροφή για σκέψη...
ΥΓ4: Προς τους φίλους αναγνώστες που με συναντούν και μου λένε για τα μεγάλα άρθρα.
Αγαπητοί, αν δεν μπορείτε να το διαβάσετε «μονορούφι», ας το διαβάζετε σε συνέχειες. Λίγο – λίγο. Εξάλλου μερικά κλικς παραπάνω δεν έβλαψαν ποτέ κανένα σάιτ. Όχι ότι το έχουμε ανάγκη στο oficrete.gr. Ήδη μετά από μερικούς μήνες στον «αέρα» είμαστε το κορυφαίο σάιτ για τον ΟΦΗ. Άσε που θέλουμε τους αναγνώστες μας να είναι διαβαστεροί, να αγαπάνε την ανάγνωση, ελπίζοντας μάλιστα να τους γεμίζουν αυτά που διαβάζουν…
ΥΓ44: «… Στην Ιταλία εκδιδόταν το Φυλετικό Μανιφέστο,ξεκινούσαν τα αντισημιτικά πογκρόμ, η Γερμανία κατελάμβανε την Αυστρία, ο Χίτλερ ήταν απασχολημένος με το κυνήγι Εβραίων και την αρπαγή εδαφών.
Η αγγλική κυβέρνηση συμβούλευε τους πολίτες πώς να προστατευτούν από τα δηλητηριώδη αέρια, και συγκέντρωνε αποθέματα τροφίμων. Ο Φράνκο πολιορκούσε τα τελευταία προπύργια της ισπανικής Δημοκρατίας, ενώ το Βατικανό αναγνώριζε την κυβέρνηση του.
Ο Σέζαρ Βαγέχο πέθαινε στο Παρίσι, πιθανότατα μέσα στη βροχή, ο Σαρτρ δημοσίευε τη Ναυτία.Και στο Παρίσι ο Πικάσο εξέθετε την Γκέρνικα του, καταγγέλλοντας την εποχή της αχρειότητας, γινόταν η έναρξη του 3ου Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου, κάτω από την απειλητική σκιά του επερχόμενου πολέμου.
Στο στάδιο Κολόμπ, ο Γάλλος πρόεδρος Αλμπέρ Λεμπρέν έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα : σημάδεψε την μπάλα, αλλά κλώτσησε χορτάρι...»
("Το ποδόσφαιρο στη σκιά και στο φως", του Εντουάρντο Γκαλεάνο)
Αισιοδοξία που πηγάζει από την παρουσία των ΓΓΗ ή αν προτιμάτε των ΣΣΠ. Δηλαδή των Γιάννη, Γιώργου Σαμαρά και του Ηλία Πουρσανίδη.
Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος του ΟΦΗ πέρασε πολλά. Όσοι αγαπάνε την Ιστορία θα γνωρίζουν ότι τόσο στις αρχές της δεκαετίας του 80, όταν ανέλαβε την ομάδα η οικογένεια Βαρδινογιάννη, όσο και μετά τα μέσα της δεκαετίας, με την έλευση του Γκεραντάκη, διακαής πόθος μεγάλης, επιτρέψτε μου να την χαρακτηρίσω και σκεπτόμενης, μάζας των φίλων του ΟΦΗ ήταν ένας πραγματικός ιδιοκτήτης. Ένας ιδιοκτήτης που δε θα έχει στην μασχάλη άλλο καρπούζι, όπως οι τότε μεγαλομέτοχοι.
Ακόμη και τη χρυσή 15ετία του Γκέραλντ, υπήρξαν δυνατές φωνές που διατράνωναν την επιθυμία για απαγκίστρωση από την οικογένεια Βαρδινογιάννη, που εκτός από το ΟΦΗ ήλεγχαν αρκετές ακόμη ομάδες, με κυρίαρχη φυσικά τον Παναθηναϊκό.
Γνωστά όλα αυτά, γνωστοί οι αγώνες του κόσμου του ΟΦΗ, που εντάθηκαν κυρίως με τον ερχομό του 21ου αιώνα.
Παρόλο όμως που τα πράγματα δεν ήταν ιδανικά, τουλάχιστον για μια ικανή μερίδα των οπαδών του ΟΦΗ, η παρουσία του Γκέραλντ, έχουμε ξανααναφερθεί, υπήρξε μεγάλο σχολείο. Σχολείο όχι μόνο για τους ποδοσφαιριστές, αλλά και για τον κόσμο που απέκτησε μια διαφορετική νοοτροπία, η οποία ξεχώριζε στην ζούγκλα του ελληνικού ποδοσφαίρου, μη εξαιρουμένης της οπαδικής κουλτούρας που δεσπόζει στα ελληνικά γήπεδα.
Έμαθε ο κόσμος του ΟΦΗ να χειροκροτεί το καλό ποδόσφαιρο, ακόμη και αν δεν συνοδεύεται από το ανάλογο αποτέλεσμα, έμαθε να χειροκροτεί τον αντίπαλο, εφόσον έχει αγωνιστεί ορθά και τίμια, έμαθε ότι οι προπονητές δεν είναι πουκάμισα να αλλάζουν για μια «στραβοβελονιά». Έμαθε τόσα πολλά, που ακόμη και εγώ ο πολυλογάς, των άρθρων με τις χιλιάδες λέξεις, δε δύναμαι να αναπτύξω σε ένα άρθρο.
Ήδη όμως πάνε 18 χρόνια από την αποχώρηση του Ευγένιου από τον Ομιλίτικο πάγκο. Η ομάδα γνώρισε ακόμη και τα χωράφια της Γ εθνικής, ενώ ακόμη και η πολυπόθητη ανεξαρτησία το καλοκαίρι του 2009, δεν έφερε τα αποτελέσματα που οι χιλιάδες διαμαρτυρόμενοι πριν από αυτήν, φίλαθλοι του Ομίλου ονειρευόταν. Δε θα σταθούμε στα πως και τα γιατί, όχι γιατί είναι περασμένα – ξεχασμένα, άλλωστε λαός που ξεχνάει την Ιστορία του, δεν έχει μέλλον. Απλά μόνο, επειδή καλό είναι να μην ξεχνιόμαστε, είναι απορίας άξιον πως ο τότε πρόεδρος της ομάδας, στο 2009 αναφέρομαι, έτεινε να οδηγήσει την ομάδα σε ένα άλλο άρμα, αυτό του μεγαλομετόχου του ΟΣΦΠ τότε, ύστερα μάλιστα από τον αναβρασμό που για δεκάδες μήνες επικρατούσε στην πόλη, με αίτημα την απεξάρτηση του ΟΦΗ από αλλότριες δυνάμεις.
Θα σταθούμε όμως σε αυτά εν ευθέτω χρόνο,στο σωστό timing, νεοελληνιστί.
Πλέον, στην εποχή Μπούση, του big Mike, όπως αρεσκόμαστε να αποκαλούμε, ακόμη και τα αρνητικά αποτελέσματα του πρώτου τρίτου του πρωταθλήματος δεν είναι ικανά να περιορίσουν την διάχυτη αισιοδοξία. Βλέπετε, δεν είναι μόνο ο πραγματικός ιδιοκτήτης που συμβάλει σε αυτό, είναι όλη η ομάδα με στελέχη πέρα των ΓΓΗ, κορυφαία στο είδος τους, όπως ο Μανώλης Βογιατζάκης, ο Λεωνιδας Παπαβασιλάκης, ο Δημήτρης Μάρκος που συμβάλουν σε αυτό.
Εκείνο που θα θέλαμε να σταθούμε, ναι μέχρι εδώ ήταν πρόλογος, το ομολογώ αυτοσαρκαζόμενος, είναι η νοοτροπία,η κουλτούρα,η γενικότερη συμπεριφορά του κόσμου, που οφείλει να συμβαδίσει με την νέα εποχή της ομάδας.
Οι επιτελείς του big Mike είναι σίγουρο ότι θα κάνουν όσα χρειάζεται, όσα έχουν στοιχειοθετηθεί από το πλάνο, στο έπακρο.
Αναλόγως θα πρέπει να πράξει και ο κόσμος. Να κάνει την διαφορά, να ξεχωρίσει στην πράξη, από τις στρεβλές και αρρωστημένες νοοτροπίες που έχουν επικρατήσει στα ελληνικά γήπεδα τα τελευταία χρόνια.
Να δείξει ότι όλος ο οργανισμός ΟΦΗ είναι το επόμενο μεγάλο πράγμα (next big thing) του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Από τη διοίκηση της ομάδας, τα στελέχη, το αθλητικό τιμ, τις ακαδημίες, μέχρι τον κόσμο.
Ας τα πιάσουμε λοιπόν διεξοδικά.
Ξεκινώντας από την προπονητοφαγία. Δεν είναι δυνατόν ύστερα από ένα κακό αποτέλεσμα να βγαίνει ο καθένας, λέγοντας το μακρύ και το κοντό του για τον προπονητή της ομάδας, ζητώντας την κεφαλή του επί πινάκι, ξεχνώντας ποιος είναι, τι έχει κάνει, τι πρεσβεύει και που θα ήμασταν αν είχε πάρει το καπελάκι του και είχε φύγει. Ιδιαίτερα όταν έχει ζήσει τον - ίσως - μεγαλύτερο τραγέλαφο που πέρασε από τον προεδρικό θώκο της ΠΑΕ ΟΦΗ. Είναι οι ίδιοι αυτοί που ζητάνε το κεφάλι του ΠΑΠ (σαν άλλες Σαλώμες), που όταν νικάμε τον Ολυμπιακό, είτε επικροτούν, είτε κρύβονται.
Ας πάρουμε χαμπάρι ένα πράγμα σαν Ομιλίτες. Έχουμε την τύχη να έχουμε ίσως τον μεγαλύτερο ποδοσφαιράνθρωπο της χώρας, στην κεφαλή της ομάδας, τον Γιάννη Σαμαρά. Αν θα μείνει ο ΠΑΠ, αν όχι είναι δικό του θέμα. Αυτός αποφασίζει. Ναι, Κώστα, Γιάννη, Μανώλη, Μαρία, Ελένη, μπορεί να έχετε παίξει μπάλα και να ξέρετε, μπορεί να έχετε φάει τα νιάτα σας στα τοπικά και στα καλτσέτα, αλλά παρουσία Σαμαρά, πάσα γνώμη προσπερνάται. Δεκτόν; Ελπίζω ναι, γιατί η προπονητοφαγία καλό σε κανένα δεν κάνει, πόσο μάλλον στον ΟΦΗ.
Συνθηματολογία. Ναι πρόκειται για γήπεδο. Ναι θα ακουστούν βωμολοχίες και μπινελίκια. Ναι το γήπεδο δεν πρόκειται ποτέ να γίνει εκκλησία. Αν γίνονταν προφανώς δεν θα προσέλκυε χιλιάδες κόσμο κάθε βδομάδα. Όχι μόνο το δικό μας, όλα τα γήπεδα του πλανήτη. Θα βγάλει κάποιος και την καφρίλα του, θα επιτεθεί λεκτικά στον επόπτη, το διαιτητή, τον αντίπαλο ποδοσφαιριστή ή προπονητή. Αλίμονο. Πρώτος εγώ είμαι που δεν συγχωρώ, ιδιαίτερα εκείνους που έπαιξαν άσχημα παιχνίδια (και κονόμησαν) στην πλάτη του ΟΦΗ και του κόσμου του, όπως κάποιος προπονητής, φερ' ειπείν, που ήρθε πρόσφατα αντίπαλος στο Ηράκλειο. Άλλο όμως αυτό, και άλλο τα περισσότερα συνθήματα να περιέχουν στιχάκια με γ…σια μανάδων και αδελφών, να μιλάνε για μαγκιόρικα ναρκωτικά, ή για μάγκες οπαδούς που παίρνουν τα καλύτερα. Άλλο τα αντεθνικά συνθήματα, που οκ, δόξα το Θεό έχουν εκλείψει στο Γεντί Κουλέ, άλλο τα συνθήματα να είναι μια συρραφή οχετολογίας.
Η νέα εποχή του ΟΦΗ θέλει το γήπεδο γεμάτο.Γεμάτο με νέα παιδιά,αγόρια και κορίτσια, αλλά και με οικογένειες που θα έρθουν για να διασκεδάσουν,να φχαριστηθούν τον νέο ΟΦΗ. Η νέα εποχή του ΟΦΗ θέλει όλο το γήπεδο να τραγουδάει για την ομάδα.
Όπως θα έχει καταλάβει και ο φανατικότερος των οπαδών,αυτό συμβαίνει όταν υπάρχουν έξυπνα, καλογραμμένα συνθήματα, χωρίς πολλά μπινελίκια. Ευτυχώς, οφείλω να συγχαρώ τα παιδιά της Θύρας 4 για αυτό, υπάρχουν αρκετά τέτοια συνθήματα. Πέρα από το χιλιοτραγουδισμένο «Ανάψαμε φωτιά», το «εδώ θα είναι αλήτες» και μερικά ακόμη, είναι έξοχα παραδείγματα. Όμορφοι στίχοι, ωραία ρίμα, ξεσηκωτικός ρυθμός για όλο το γήπεδο. Ας επικρατήσουν,η ατμόσφαιρα θα γίνει πιο όμορφη.
Εξωγηπεδική οπαδική συμπεριφορά. Εδώ θα γίνω αρκετά καυστικός.
Έχω αναφερθεί ξανά πριν από χρόνια. Είναι ΝΤΡΟΠΗ, είναι όνειδος, είναι βλασφημία, είναι αγνωμοσύνη, είναι ηλιθιότητα. Αναφέρομαι σε όσους νομίζουν ότι γίνονται πιο Ομιλάρες, πιο μάγκες, πιο έξυπνοι, γράφοντας απάνω σε ένα μνημείο. Όχι ρε φίλε,δεν είσαι μάγκας επειδή γράφεις ΟΦΗ, SNAKES ή Θ4 στο άγαλμα του Κόρακα, του Βενιζέλου, στο μουσείο, στα Ενετικά Τείχη ή σε οποιοδήποτε άλλο μνημείο που στέκεται εκεί για χρόνια ή αιώνες, για να πας εσύ να γράψεις με σπρέι ή με οτιδήποτε άλλο.
Προσβάλεις τον ΟΦΗ, τον μειώνεις, τον αμαυρώνεις. Τι δεν καταλαβαίνεις;
Τι σε οδηγεί να το κάνεις ; Πιστεύεις ότι θα το δει κάποιος πιτσιρικάς και θα γίνει ΟΦΗ;
Πιστεύεις πως είναι όμορφο, πιστεύεις ότι προσφέρεις κάτι;
Το αντίθετο συμβαίνει. Κάνεις κακό στην ομάδα. Αν ήταν στο χέρι μου θα σου έκοβα το γήπεδο. Απαγόρευση εισόδου. Ίσως πρόκειται για τη χειρότερη μορφή χουλιγκανισμού. Αν όχι η χειρότερη, από τις χειρότερες.
Καλό είναι να εκλείψει το φαινόμενο. Για να το πάω παρακάτω, θα ήθελα να δω την ΠΑΕ ΟΦΗ μαζί με τον Α.Σ. να χρηματοδοτεί τους αρμόδιους φορείς για να καθαριστούν τα μνημεία. Το αυτό φυσικά και για κάθε άλλη ομάδα. Ακόμη και για το μουσείο που ανέφερα λίγο παραπάνω, που οκ, δεν πρόκειται για μνημείο εξωτερικά, νομίζει κανείς πως θα κερδίσει εκτίμηση ή οπαδούς γράφοντας στους εξωτερικούς τοίχους; Το αντίθετο προφανέστατα θα συμβεί. Καλό είναι να εκλείψει λοιπόν το φαινόμενο. Ιδανικά να συμβεί, αυτό που ανέφερα παραπάνω με τον σύλλογο να καλύπτει τα έξοδα. Και όταν θα γίνει η αποκατάσταση των μνημείων, να υπάρξει η παρουσία των ΜΜΕ για να καταλάβει και ο τελευταίος αδαής ότι τέτοιες πράξεις είναι παραπάνω από κατακριτέες, είναι καταδικαστέες.
Ανάλογα βέβαια μπορεί να χαρακτηρισθεί η συμπεριφορά κάποιων άλλων που συνηθίζουν να κολλούν αυτοκόλλητα ή να γράφουν επάνω σε πινακίδες του κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Τυχαίνει να κινούμαι συχνά ίσως στο πιο πολυσύχναστο κομμάτι του ΒΟΑΚ, στην διαδρομή Ηράκλειο - Χερσόνησος. Παραπάνω από τα μισά σήματα έχουν είτε αυτοκόλλητα, είτε είναι ζωγραφισμένα, με σήματα της ομάδας μας ή άλλα συνθήματα.
Δε νομίζω να χαρακτηρίζεται πράξη πολιτισμού. Περισσότερο υποκουλτούρας θα έλεγα.
Κάτι ανάλογο δυστυχώς συμβαίνει και σε άλλα σημεία του ΒΟΑΚ, στη διαδρομή καρμανιόλα Ηράκλειο - Χανιά, αλλά και στην Ε.Ο. Ηρακλείου – Μοιρών που έτυχε να διασχίσω πρόσφατα. Πέρα από την υποκουλτούρα, που είναι το λιγότερο, τέτοιες πράξεις καθιστούν τον έτσι και αλλιώς επικίνδυνο και κακοσχεδιασμένο ΒΟΑΚ, σε κίνδυνο –θάνατο.
Φανταστείτε κάποιος αναβάτης π.χ. μοτοσυκλέτας να προσπαθεί να διακρίνει την νύκτα για τι τον προετοιμάζει το σήμα και να χάσει τον έλεγχο του οχήματος.
Δηλαδή, τι θέλει να δείξει ο δράστης; Έχει σκεφτεί ότι ίσως καθίσταται συνεργός, ή ηθικός αυτουργός σε φόνο εξ αμελείας; Η Κρήτη μας έχει χάσει την τελευταία 15ετία μια ολόκληρη κωμόπολη στο Μολώχ της ασφάλτου. Γιατί κάποιος να κάνει ακόμη πιο επικίνδυνο τον δρόμο, με μια τέτοια πράξη ηλιθιότητας, που μάλιστα μειώνει το κύρος και την δυναμική της μεγάλης ομάδας της Κρήτης ;
Μακάρι,οι αρμόδιοι να πράξουν τα δέοντα χθες κιόλας. Όσο για τους «εξυπνάκηδες» οπαδούς, ας κολλήσουν τα αυτοκόλλητα εκεί που πρέπει. Όχι σε σήματα της τροχαίας, ούτε βέβαια σε μνημεία.
ΟΧΙ ΣΤΟ "NO POLITICA". Το άφησα τελευταίο, αλλά είναι εξίσου σημαντικό θαρρώ.
Ζούμε στο νησί που αντιστάθηκε όσο λίγοι στα φασιστικά στρατεύματα του ψυχοπαθή ηγέτη του Γ’ Ράιχ. Στο νησί που αντιστάθηκε περισσότερο και δυναμικότερα από ολόκληρες χώρες, όπως η Δανία ή η Ολλανδία. Που πολλά χωριά ισοπεδώθηκαν από την μανία του κατακτητή. Που κάθε οικογένεια θρήνησε θύματα της ιδεολογίας του μίσους, του φασισμού. Ζούμε σε ένα νησί εξόχως δημοκρατικό. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ήταν στο Ηράκλειο η πρώτη διαμαρτυρία ενάντια στην Χούντα. Δεν είναι τυχαίο επίσης που ο φασίστας Μεταξάς είχε αφήσει γυμνούς από οπλισμό τους Κρήτες, φοβούμενος ότι θα ξεκινούσε από την Κρήτη η αντίσταση στο καθεστώς του, αναγκάζοντας τους προγόνους μας να πολεμήσουν με γεωργικά εργαλεία τον κατακτητή.
Δεν είναι τυχαίο ακόμη, ότι ο, προφανώς, μεγαλύτερος Ομιλίτης της ιστορίας, ο Νίκος Ξυλόυρης, ήταν αυτός που βρέθηκε μέσα στο Πολυτεχνείο, εμπνέοντας, καθοδηγώντας τους φοιτητές με τα τραγούδια του.
Δεν νοείται λοιπόν στην πλάτη του ΟΦΗ να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος φασιστάκια για προσηλυτισμό. Δεν νοείται σαν κερκίδα, σαν κόσμος του ΟΦΗ, σαν Κρητικοί να στρουθοκαμηλίζουμε, υιοθετώντας κατάπτυστες πρακτικές που μόνο λοβοτομημένοι, υπακούοντας τον αρχηγό τους, εκείνον με το νοορ 1 ντε, ακολουθούν.
Τεράστια το θέμα,δεν του αρμόζει να ασχοληθούμε μόνο σε μερικές γραμμές, αλλά είμαι σίγουρος ότι στο oficrete.gr υπάρχουν καταλληλότερες «πένες» να ασχοληθούν διεξοδικότερα…
Αυτά τα λίγα είχα να αναφέρω. Μπορούμε να τα κάνουμε πράξη; Μπορούμε, σαν κόσμος του ΟΦΗ, να τα κάνουμε πράξη; Αυτό είναι το ερώτημα και σας το αφήνω σαν τροφή για σκέψη...
ΥΓ4: Προς τους φίλους αναγνώστες που με συναντούν και μου λένε για τα μεγάλα άρθρα.
Αγαπητοί, αν δεν μπορείτε να το διαβάσετε «μονορούφι», ας το διαβάζετε σε συνέχειες. Λίγο – λίγο. Εξάλλου μερικά κλικς παραπάνω δεν έβλαψαν ποτέ κανένα σάιτ. Όχι ότι το έχουμε ανάγκη στο oficrete.gr. Ήδη μετά από μερικούς μήνες στον «αέρα» είμαστε το κορυφαίο σάιτ για τον ΟΦΗ. Άσε που θέλουμε τους αναγνώστες μας να είναι διαβαστεροί, να αγαπάνε την ανάγνωση, ελπίζοντας μάλιστα να τους γεμίζουν αυτά που διαβάζουν…
ΥΓ44: «… Στην Ιταλία εκδιδόταν το Φυλετικό Μανιφέστο,ξεκινούσαν τα αντισημιτικά πογκρόμ, η Γερμανία κατελάμβανε την Αυστρία, ο Χίτλερ ήταν απασχολημένος με το κυνήγι Εβραίων και την αρπαγή εδαφών.
Η αγγλική κυβέρνηση συμβούλευε τους πολίτες πώς να προστατευτούν από τα δηλητηριώδη αέρια, και συγκέντρωνε αποθέματα τροφίμων. Ο Φράνκο πολιορκούσε τα τελευταία προπύργια της ισπανικής Δημοκρατίας, ενώ το Βατικανό αναγνώριζε την κυβέρνηση του.
Ο Σέζαρ Βαγέχο πέθαινε στο Παρίσι, πιθανότατα μέσα στη βροχή, ο Σαρτρ δημοσίευε τη Ναυτία.Και στο Παρίσι ο Πικάσο εξέθετε την Γκέρνικα του, καταγγέλλοντας την εποχή της αχρειότητας, γινόταν η έναρξη του 3ου Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου, κάτω από την απειλητική σκιά του επερχόμενου πολέμου.
Στο στάδιο Κολόμπ, ο Γάλλος πρόεδρος Αλμπέρ Λεμπρέν έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα : σημάδεψε την μπάλα, αλλά κλώτσησε χορτάρι...»
("Το ποδόσφαιρο στη σκιά και στο φως", του Εντουάρντο Γκαλεάνο)
