Καιρό τώρα ισχυρίζομαι ότι ο ΟΦΗ αδικεί τον εαυτό του και κάνει λάθος που δεν πιστεύει στις νίκες στα εκτός. Διαφωνούσα με τη γενική πεποίθηση ότι ποιοτικά είμαστε τόσο χαμηλά. Προσωπικά, στο χαρακτήρα και την προσωπικότητα της ομάδας βρίσκω το κυρίως πρόβλημα, από το φθινόπωρο κιόλας. Από το Φλεβάρη δε, έγραφα ότι η σωτηρία περνά από τα εκτός έδρας, σε αντίθεση με τη γενική άποψη ότι «παίρνεις τα εντός με τους ανταγωνιστές και καθαρίζεις». Κι ότι ματς όπως αυτά με τον ΠΑΟ, δε θα πρέπει να μας τρομάζουν.
Μεσοβδόμαδα έγραφα επίσης για διπλό μέσα στο ΟΑΚΑ. Στήριζα την πίστη μου αυτή σε 2 διαφορετικά επιχειρήματα. Το πρώτο είναι ότι ο ΠΑΟ δεν είναι κάποια τρομερή ομάδα, ο ΠΑΟ δε, του δεύτερου γύρου είναι ομάδα που «διορθώνει» την πορεία του, η οποία στον πρώτο γύρο υπήρξε υψηλότερη των δυνατοτήτων του. Ο ΠΑΟ με πολλές απουσίες μάλιστα, έμοιαζε ακόμα πιο τρωτός. Συγνώμη, αλλά ο Οικονόμου, ο Στάικος, ο Αποστολάκης, ο Παντελάκης και ο Μουνιέ δεν είναι δυνατόν να σε τρομάζουν, αν είσαι ομάδα που παίζει το κεφάλι της...
Το δεύτερο επιχείρημά μου είναι ότι καιρό τώρα αισθάνομαι ότι υπάρχει μία αύρα που προστατεύει αυτή την ομάδα, με τα άπειρα αγωνιστικά λάθη μέσα στη σαιζόν. Σα να θέλει το σύμπαν να μας ανταποδώσει τις πίκρες και τα δηλητήρια δεκαετιών (αλήθεια αν δύο νίκες με τριάρες στον ΠΑΟ δεν είναι οιωνός, τότε τι είναι;) τώρα που μας έστειλε έναν επενδυτή και μία διοικητική ομάδα βγαλμένη από την εποχή Γκέραρντ.
Πίστευα και πιστεύω ότι πια είναι ώρα η ομάδα να ανταποδώσει αυτή τη μεταφυσική «προστασία».
Στο πρώτο ημίχρονο, σε ένα άδειο ΟΑΚΑ ένιωσα ότι η ομάδα δεν ανταποκρίνεται σε όλο αυτό το καλό που της προσφέρεται. Άχρωμη και άνευρη, χωρίς πίστη και πάθος, έμοιαζε σαν μία ομάδα που έχει σωθεί και κάνει αγγαρεία για να βγει η σαιζόν. Παίζαμε μόνοι μας και καταφέρναμε να χάνουμε, με ένα ακόμα επαναλαμβανόμενο λάθος μας.
Στο δεύτερο ημίχρονο, η αύρα αυτή ήρθε να μας (ξανά)βοηθήσει. Βρήκαμε ένα γκολ από το πουθενά. Κι από το γκολ αυτό και μετά ξυπνήσαμε, το πιστέψαμε, αρχίσαμε να κυνηγάμε την τύχη μας και τελικά κερδίσαμε. Αυτό όλο δείχνει, για ακόμα μία φορά, ότι η ομάδα πάσχει σε χαρακτήρα. Πρέπει είτε να της πάει κάτι καλά εξαρχής, είτε να επέμβει η μεταφυσική για να πάρει μπρος.
Ας είναι. Πήρε μπρος, κέρδισε, ελπίζει. Τα άλλα θα τα βρούμε από το καλοκαίρι.
Τώρα πάμε να κερδίσουμε την Τρίπολη. Τελικός που απαιτεί καυτό Γεντί Κουλέ και ομάδα που να τρώει σίδερα. Η Τρίπολη είναι έκπληξη ότι έμπλεξε, αλλά δεν της φταίει κανείς. Και επειδή είναι ομάδα συνεχιζόμενης αρνητικής ενέργειας, νομίζω ότι τους έχουμε και σε επίπεδο αύρας!
Η ακτινογραφία της ομάδας (θα βάλω και βαθμό - βασιζόμενος κυρίως στο 2ο ημίχρονο - για να κοντράρω τον Κανάκη που τελευταία εκτός από βαθμό γράφει και σχόλιο):
Σωτηρίου: Ξανά σταθερός και σοβαρός. Δε χρειάστηκε ιδιαίτερα, αλλά με 2-3 εξόδους και τις φωνές του έδωσε σιγουριά στην ομάδα - 8
Μπράουν: Συνεχίζει να είναι ανεβασμένος. Σταθερός πίσω και με αρκετά ανεβάσματα, αλλά και καλές μακρινές μπαλιές στην πλάτη της άμυνας - 7,5
Κοροβέσης: Είναι εδώ και καιρό σε καλή κατάσταση. Αμυντικά δε δυσκολεύτηκε, επιθετικά βοήθησε, από αυτόν άλλωστε ξεκινάει το 2ο και το 3ο γκολ - 8
Ποτουρίδης: Δεν είχε πολλή δουλειά. Βοήθησε στην κυκλοφορία της μπάλας. Αλλά ξανά, κάνει ένα μεγάλο λάθος, το πέναλτι. Το έκανε δύο φορές χωρίς να τιμωρηθεί στον Άρη, έπρεπε να έχει βάλει μυαλό - 4
Γιαννούλης: Πάλι πολύ καλός. Αμυντικά σταθερός, αν και δεν είχε μεγάλη πίεση. Βοήθησε πολύ στην ανάπτυξη του παιχνιδιού - 7
Νάστος: Από τους λίγους που έπαιξε δύο ημίχρονα με νεύρο και πάθος. Δεν έκανε λάθη και βοήθησε αρκετά - 7
Νέιρα: Ως αμυντικό χαφ σε μία κίνηση έκπληξη του Βέρα, πήγε εξαιρετικά. Και στα δύο ημίχρονα ήταν μακράν ο πιο δυναμικός μας παίκτης, έδειξε ξανά την ποιότητά του με τη μπάλα στα πόδια και έδειξε ξανά επίσης την ικανότητά του να πατά περιοχή όσο κανένα άλλο χαφ μας. Δυστυχώς, η πρώτη κίτρινη τον οδήγησε και σε δεύτερη για να χάσει μόνο ένα ματς από τα δύο που έρχονται - 8,5
Βαζ: Επιθετικά χρήσιμος, κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο. Στο πρώτο ήταν μάλλον φλύαρος. Και πάλι κουράστηκε κάπου στο 70, με αποτέλεσμα να μη βοηθά όσο χρειάζεται, τόσο στο μαρκάρισμα όσο και στην κατοχή της μπάλας - 6,5
Κουτσιανικούλης: Μπήκε ορεξάτος, αλλά δεν του βγήκε καμία ενέργεια. Όσο περνούσε η ώρα έχανε και τον προσανατολισμό του στο γήπεδο και σωστά αντικαταστάθηκε στο ημίχρονο από το Βέρα - 5
Φερέιρα: Για δεύτερο ματς δεν του βγήκαν οι ενέργειες. Παρόλα αυτά έχει την ταχύτητα και την τεχνική να δημιουργήσει ρήγματα, ειδικά σε αργές άμυνες. Στο δεύτερο ημίχρονο με αντίπαλο τον Παντελάκη έκανε περισσότερα πράγματα, σε σχέση με το πρώτο που τον επιτηρούσε ο Οικονόμου. Ευτυχώς δε μας στοίχισε το θεματάκι που έχει στο τελείωμα των φάσεων - 7
Σασί: Μπήκε εκτάκτως και στο πρώτο ημίχρονο έμοιαζε χαμένος. Στο δεύτερο ημίχρονο ανέβηκε πολύ, έβαλε πάθος, πήρε ενέργειες, πίεσε πολύ και βοήθησε σημαντικά. Έκανε και το γκολ φυσικά - 8
Ντίνας: Αποδείχθηκε σωστή η κίνηση του Βέρα. Βοήθησε περισσότερο από τον Κουτσιανικούλη, τακτικά ήταν συνεπής, βοήθησε στο κράτημα της μπάλας και εκτέλεσε 2-3 καλά στημένα. Θετικός - 7,5
Γιακουμάκης: Όσο έπαιξε είχε ζωντάνια, ενόχλησε την άμυνα του ΠΑΟ και φυσικά έβαλε ένα όμορφο γκολ. Θετική η μικρή έστω συμμετοχή του - 7
Κυριακίδης: Έπαιξε ελάχιστα.
Βέρα: Κατεβάζει πολύ επιθετικά και με ρίσκο την ομάδα. Αποδείχθηκε ότι σωστά έπραξε, μόλις οι ποδοσφαιριστές αποφάσισαν να παίξουν κι όχι απλά να περιφέρονται, ελπίζοντας να έρθει η νίκη… μόνη της. Από όταν ήρθε στην ομάδα βλέπουμε σοβαρή βελτίωση. Φυσικά συνεχίζουμε να έχουμε χτυπητές αδυναμίες, αλλά δε θα μπορούσαν να λυθούν εύκολα στα μέσα της χρονιάς. Σε αυτό το ματς, οι αλλαγές του ήταν σωστές και στο σωστό σημείο. Επίσης σημαντικό ότι του βγήκε και το απρόοπτο με την αλλαγή Βουό - Σασί πριν αρχίσει το ματς - 8,5
Υ.Γ: Από την έλευση Μπούση και της ομάδας του, έχω γράψει ότι με παρασκήνια και παραποδόσφαιρο δε θέλω να ασχολούμαι. Προτιμώ το δόγμα Σαμαρά, ότι εμείς κοιτάμε την ομάδα μας και το ποδόσφαιρο.
Την εβδομάδα που πέρασε, διάφορα ακούστηκαν και σίγουρα θα ακουστούν κι άλλα. Δε με απασχολούν. Δε θα μπω καν στη λογική να επιχειρηματολογήσω για το αν τύποι όπως ο Δώνης θα καθόντουσαν να χάσουν ματς ή να κάνω συνομιλητή τον Κούγια και τους ανθρώπους του ΠΑΣ (τι αχαριστία απέναντι στον Πετράκη, by the way) ή άλλα τέτοια τοξικά, ο Αργοσχολος το ανέλυσε επαρκώς.
Μένω στο ότι φέτος κερδίσαμε 2 φορές τον Παναθηναϊκό. Το κρατάω σαν κάθαρση για τις αναμνήσεις μου ως παιδί, με διάφορα ευτράπελα στα ματς με τη συγκεκριμένη ομάδα και Ομιλίτες να παίζουν μπουνιές μεταξύ τους μετά από κάτι 3-4... Ο τροχός γυρίζει, ευτυχώς!
