Η παρουσίαση του Γιώργου Σίμου από τον ΟΦΗ έγινε λοιπόν και ο νέος προπονητής της ομάδας, μας συστήθηκε, βγάζοντας μια πρώτη εικόνα της προσωπικότητας, αλλά και της φιλοσοφίας του. Δυστυχώς, δεν έγινε η ποδοσφαιρική συζήτηση, που θα ήθελα εγώ τουλάχιστον, εφόσον επρόκειτο για παρουσίαση προπονητή. Αλλά τη συζήτηση, ως γνωστόν, τη διαμορφώνουν οι ερωτήσεις…
Δε θα μπω σε αυτό το κείμενο, σε ανάλυση των απαντήσεων συνολικά, όλου του πάνελ. Θα σταθώ προσωπικά στον Γιώργο Σίμο, ένα στοίχημα - επένδυση της νέας διοίκησης, που αντιμετωπίζω θετικά εξαρχής, αλλά από σήμερα «δηλώνω» ακόμα πιο θετικός απέναντι του. Και θα εξηγήσω ακριβώς το γιατί, παρακάτω.
Δεν έκανε καμία προσπάθεια να λαϊκίσει. Δεν ενδιαφέρθηκε να πει ατάκες που αρέσουν στον κόσμο, για να «καλοπιάσει» το κοινό. Μίλησε με ουσία, ποδοσφαιρικά και προσεκτικά.
Βγάζει μια ηρεμία, επιλέγοντας χαμηλούς τόνους και περνώντας μια σιγουριά. Πέρα από το ότι, προσωπικά, αυτό το στυλ προπονητών (αλλά και γενικά ανθρώπων) είναι του γούστου μου, θεωρώ ότι ταιριάζει και με το δικό μας project.
Η επιμονή του να αναφέρεται στην ομάδα που τον πλαισιώνει και στο τέλος της παρουσίασης, το ενδιαφέρον του να τους αναφέρει, επιδιώκοντας να κάνει σαφές ότι είναι μία ομάδα, δείχνει - εκτός από ήθος - και τον τρόπο που θα «διοικεί»: Ομαδικά και με μοίρασμα ρόλων. Όπως συμβαίνει παντού στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Όπως, κατ’ εμέ, πρέπει να κάνει ο κάθε μάνατζερ, ανεξαρτήτως επαγγελματικού τομέα, αντικειμένου και κλάδου.
Η απάντησή του στην ερώτηση του oficrete.gr (σ.σ: μετά το 38.40 του βίντεο) για τη φιλοσοφία του, είναι μια πλήρης απάντηση που δίνει ξεκάθαρο στίγμα ποδοσφαιρικό, αλλά και γενικά μια κατεύθυνση για τη ζωή. Την παραθέτω αυτούσια και προτείνω σε όλους μας να τη διαβάσουμε και να τη σκεφτούμε λίγο παραπάνω:
«Το ποδόσφαιρο είναι ένας τρόπος ζωής. Στη ζωή ο ένας είναι να διεκδικείς αυτό που θέλεις και ο άλλος να περιμένεις αυτό που θέλεις. Εμείς θέλουμε να έχουμε μια επιθετική φιλοσοφία ως ομάδα και δε θέλουμε να εξαρτόμαστε από τους άλλους, παρά μόνο από τον εαυτό μας. Θέλουμε να έχουμε τον έλεγχο του παιχνιδιού, να έχουμε την κατοχή της μπάλας στα πόδια μας. Σαν στυλ παιχνιδιού θέλουμε να εξαρτιόμαστε από το δικό μας εαυτό».
Σίγουρα, όσα είπε ο κ. Μπούσης κέρδισαν τους τίτλους, ενώ κι όσα είπε ο Γιάννης Σαμαράς θα είναι στο επίκεντρο της συζήτησης. Φυσικά και τα βρίσκω ενδιαφέροντα, ιδιαίτερα όσα αφορούν τις ακαδημίες και το πώς αυτές χτίζονται. Και, σαφώς, θεωρώ ότι το μήνυμα για υπομονή στις μεταγραφές, θα έπεσε «βαρύ» στον κόσμο. Αλλά αυτά είμαι σίγουρος πως θα υπέρ-αναλυθούν σε Media και social media. Αυτό που δε θέλω να συμβεί, είναι να περάσει στα ψιλά ο νέος προπονητής και η φιλοσοφία που έχει.
Η ομάδα επενδύει στην ανάδειξη ενός νέου προπονητή. Όχι μόνο σε ηλικία νέου. Αλλά ενός προπονητή (και προπονητικής ομάδας) που κομίζει μια διαφορετική για την Ελλάδα φιλοσοφία, ένα μεθοδικό και υψηλού επιπέδου τρόπο δουλειάς και μια φρέσκια αντίληψη για το ποδόσφαιρο. Ό,τι δηλαδή ισχύει συνολικά για το project.
Μόνο εγώ το βρίσκω αυτό συναρπαστικό και ενδιαφέρον;
