Στο τελευταίο pre game έγραφα πως το ματς κόντρα στην Κηφισιά θα έκρινε αν θα καταχωρήσουμε τη σαιζόν ως μία ακόμα αποτυχημένη και βαρετή ή θα αποκτήσει και πάλι σασπένς και αδρεναλίνη, με τον κίνδυνο του υποβιβασμού να γίνεται πιο υπαρκτός.

Αν δηλαδή θα είναι απλά κακή ή χάλια. Ο ΟΦΗ με τα δικά του αγωνιστικά χάλια, κατάφερε να μας πάει στο χειρότερο δυνατό σενάριο. Με αυτό πορευόμαστε από εδώ και πέρα, επομένως.

Έχει και η ποδοσφαιρική ανάλυση τα όρια της

Βαρέθηκα να γράφω σε κάθε match analysis τα ίδια. Να γράψεις τι, για μια ομάδα, που στο πρώτο 10λεπτο, σε αγώνα εντός έδρας με ομάδα που παίζει την παραμονή, καταφέρνει να δεχτεί 3 ευκαιρίες και τελικά ένα γκολ;

Να γράψεις τι, για μια ομάδα που καταλήγει να έχει ως κορυφαίο και μακράν πιο ενεργό, τον 19χρονο Αποστολάκη που θεωρητικά έχει μπει για να βοηθηθεί και να εξελιχθεί κι όχι να προσπαθεί να "τραβήξει" και τους υπόλοιπους (που είναι όλοι έμπειροι).

Τι να αναλύσει κανείς, για μια ομάδα που περιμένει από τον 35χρονο Νέιρα να μπει με ορμή, μπας και την σπρώξει; Τι να μελετήσει κανείς, σε μια ομάδα που κάνει τα ίδια λάθη, μόνιμα και με συνέπεια, από πέρυσι.

Είναι κουραστικό να επαναλαμβάνεις με... καρμπόν, τα ίδια ποδοσφαιρικά και τακτικά σχόλια. Κυρίως όμως, είναι άσκοπο. Η ομάδα δείχνει να μην έχει τη δυνατότητα να αλλάξει τη μοίρα της. Τι νόημα έχει, να της το ζητάς κάθε Σαββατοκύριακο;

Μια ποδοσφαιρική κρίση, που ο ίδιος ο ΟΦΗ τη μετέτρεψε σε... υπαρξιακή

Ο ΟΦΗ παραμένει αδιόρθωτος και πλέον η όποια αλλαγή του, δεν μπορεί να είναι καθαρά κι απλά ποδοσφαιρική. Βασικά καιρό τώρα, χάρη σε αλλεπάλληλα λάθη και αδράνειες, έχει μετατρέψει μια ποδοσφαιρική κρίση, όπως ο ίδιος ο CEO του τη χαρακτήριζε, στη συνάντησή του με τους δημοσιογράφους - ανήμερα 17 Νοέμβρη - σε γενική κρίση για τον Οργανισμό που λέγεται ΟΦΗ.

Τότε είχε νόημα να συζητάμε για τις δομικές αδυναμίες του ρόστερ, για αγωνιστικά προβλήματα που πολλοί βλέπαμε να συνεχίζονται από την προηγούμενη σαιζόν. Είχε ακόμα νόημα να συζητά η ομάδα λίγο αργότερα, για μια αλλαγή προπονητή που θα λειτουργούσε σαν ηλεκτροσόκ.

Με το Δεκέμβριο μπροστά, για μεταγραφική προεργασία και το Γενάρη να υπάρχει η δυνατότητα για κινήσεις, που θα βελτίωναν τόσο τη δομή, όσο και την ποιότητα του ρόστερ, με ποδοσφαιριστές που θα έφερναν στοιχεία και χαρακτηριστικά, που εμφανώς έλειπαν από την ομάδα. 

Τώρα οι μεταγραφές έχουν σχεδόν τελειώσει. Μια ομάδα που δεν κατάφερε σε 2 μήνες να βρει ουσιαστικές λύσεις, δε βλέπω τι μπορεί να βρει στις 5 μέρες που απομένουν για ελεύθερους ποδοσφαιριστές.

Επιπλέον, έχει κατορθώσει να "κάψει" το κλασσικό χαρτί της αλλαγής προπονητή, αφού ο Μελ δεν έφερε στην ουσία κανένα θετικό σοκ, ούτε καν κάποια αντίδραση για 1-2 ματς, όπως συμβαίνει συνήθως, όταν γίνεται μια τέτοια κίνηση. Η ομάδα μοιάζει να μην έχει σφυγμό. 

Αν θυμηθούμε το κλίμα, μετά το παιχνίδι με τον Άρη, στην πρεμιέρα, μπορούμε να καταλάβουμε για τι χαρακίρι μιλάμε. Όχι πως η ομάδα τότε, ήταν αγωνιστικά άψογη. Δεν ήταν. Και από το καλοκαίρι τα καμπανάκια τα χτυπούσαμε. Όμως είχε παλμό. Μέσα κι έξω από το γήπεδο. Υπήρχε σύνδεση του Οργανισμού με όλα τα μέρη του. Φαινόταν να υπάρχει ζωή.

Όσο κυλούσε ο καιρός, αυτό χανόταν. Πότε οι εμμονές του προπονητή του, πότε η κάκιστη νοοτροπία μεγάλου μέρους των ποδοσφαιριστών του, πότε η καθυστερημένη ή και ανύπαρκτη διοικητική παρέμβαση, τον έσπρωχναν όλο και πιο κοντά σε αυτή την εικόνα κώματος, που έχει βρεθεί σήμερα. Δεν τον ξύπνησε η αλλαγή προπονητή, δεν τον ενεργοποίησε η ευκαιρία του κυπέλλου και μοιάζει να μην τον βγάζει από το λήθαργο, ούτε και ο κίνδυνος του υποβιβασμού. 

Και τώρα; 

Θα αλλάξει πάλι προπονητή, όπως φαίνεται. ΟΚ. Και τι έγινε; Αρκεί αυτό; Προσθήκες ποιότητας μπορεί να κάνει; Να δομήσει καλύτερα το ρόστερ του; Όχι, δε μπορεί. Αν κάπως έρχονταν δύο νίκες και τον έβγαζαν από τον κίνδυνο, έχει τις προδιαγραφές να ξεκινήσει το χτίσιμό του για τη νέα σαιζόν; Ούτε αυτό το έχει. Λείπουν πολλά συστατικά, ενώ δεν έχουμε ιδέα ποιοι θα βρίσκονται στον Οργανισμό και το καλοκαίρι. 

Μπορεί όμως και να συνεχίσει έτσι; Ασφαλώς και όχι. Οφείλει, πρώτα από όλα, να σωθεί. Και στη συνέχεια, να προχωρήσει σε μια βαθιά, γρήγορη και με γερή δόση αυτοκριτικής αναδόμηση. Βασικά σε μια ριζική ανακαίνιση! 

Πώς θα γίνουν αυτά; Εξαιρετική ερώτηση, χωρίς προφανή απάντηση. Το μόνο δεδομένο είναι, πως από εδώ και πέρα, ο ΟΦΗ οφείλει να προχωρήσει με όποιον μπορεί, αλλά κυρίως θέλει, σε όλα τα επίπεδα. Στο γήπεδο, στον πάγκο, στα γραφεία της ΠΑΕ. Με απόλυτη προσήλωση την ομάδα.