Είναι κάτι που γράφω συχνά, αλλά το θεωρώ αξίωμα. Ποδόσφαιρο χωρίς λάθη, δεν υπάρχει. Στην ύπαρξη του λάθους βασίζεται. Φυσικά, υπάρχουν πολλών ειδών λάθη. Ατομικά, ομαδικά, τακτικά, επιλογής, διαιτητικά, και πάει λέγοντας. Ως τώρα, στα ματς του ΟΦΗ στο πρωτάθλημα και στο Europa League, έχουμε δει αρκετά τέτοια. Όλα είχαν τη σημασία τους και το κόστος τους.
Είδαμε επίσης και 2 μοτίβα να επαναλαμβάνονται. Το πρώτο αφορά το VAR, που ως τώρα έχει φέρει μόνο αρνητικές αποφάσεις για τον ΟΦΗ. Το δεύτερο αφορά τα γκολ που δέχεται η ομάδα στα τελειώματα των ημιχρόνων. Το ερώτημα είναι με ποιο από τα 2 αυτά θέματα αξίζει να ασχοληθούμε και να σπουδαιολογήσουμε, βάζοντάς το στο επίκεντρο της μελέτης μας.
Πάγια θέση μου, είναι να μην ασχολούμαι με το διαιτητή. Θεωρώ δεδομένο ότι θα κάνει λάθη. Θεωρώ επίσης κακή συνήθεια να ασχολούνται οι ποδοσφαιριστές και οι πάγκοι μαζί του, στη διάρκεια ενός παιχνιδιού. Κάνουν κακό στον εαυτό τους και στην ομάδα τους. Φυσικά, αδιαφορώ και πλήρως για το τσίρκο των ανακοινώσεων, των διαρροών και των παρασκηνιακών άρθρων μετά τα παιχνίδια. Γι’ αυτό άλλωστε και σε κανένα match analysis, δεν έχω ασχοληθεί ουσιαστικά με αυτό το κομμάτι.
Διακρίνω μία «αγωνία» στον κόσμο, όμως, για το θέμα. Κάποιοι φοβούνται ότι δεν υπάρχει «σεβασμός» στον ΟΦΗ και κάποιοι άλλοι ότι ίσως υπάρχει «κυνήγι». Νομίζω όμως πως υπερβάλλουν. Στις λεπτομέρειες των - οριακών - φάσεων στο VAR κρίθηκαν. Παράπονα μπορεί κανείς να έχει για το 0-1 του Ατρομήτου, που όπως προέκυψε από το video της ΚΕΔ, οδήγησε στον εντοπισμό να σταλεί διευκρινιστική οδηγία για τις φάσεις αυτές, που να αποσαφηνίζει το «κακό παίξιμο». Λάθος έχει γίνει και στην κόκκινη του Μουνίθ, που ήταν και φάουλ για τον ΟΦΗ, παρότι δε γίνεται αναφορά στο εν λόγω video. Θα ήταν ασήμαντη παράλειψη, αν από εκεί δεν είχε ξεκινήσει η φάση του 2-2. Κανείς δε θα το θυμόταν. Το μοναδικό πάντως χοντρό λάθος, δια γυμνού οφθαλμού μέχρι τώρα, ήταν το οφσάιντ του Φιγκεϊρέντο με τον Απόλλωνα Λεμεσού. Λάθος που ο ίδιος ο διαιτητής κατάλαβε ακαριαία, αλλά δε μπορούσε να το φτιάξει πια.
Ταπεινή μου άποψη είναι, πως όλη αυτή η συζήτηση δε βοηθά και πολύ όλο τον οργανισμό. Βρίσκω απείρως πιο χρήσιμο να εστιάσουμε σε άλλα λάθη και αδυναμίες. Έτσι και η ομάδα θα δουλέψει για να βελτιωθεί και ο κόσμος με μεγαλύτερη ηρεμία θα απολαμβάνει ποδόσφαιρο και θα εστιάζει στη μπάλα και όχι στα γύρω - γύρω. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, είναι και πιθανότερο να μπορέσει η ομάδα και να κερδίζει.
Προτείνω λοιπόν, στη φάση του πέναλτι στη Λαμία, να σταθούμε στον υπερβάλλοντα ζήλο του Σελίμοβιτς. Είναι κάτι που διορθώνεται και θα βοηθήσει παίκτη και ομάδα. Ή να κοιτάξουμε το συνδυασμό λαθών που έφερε το 2-2 με τον Ατρόμητο, με το σύνολο της αμυντικής λειτουργίας να είναι κάκιστη στη φάση αυτή. Μπορούμε ακόμα να το πάμε πιο πέρα και να εντοπίσουμε πως η ομάδα στα τελευταία 20λεπτα των ματς δίνει μέτρα, δεν κάνει αποτελεσματική διαχείριση, με αποτέλεσμα να βρίσκει στο τέλος ο αντίπαλος πατήματα και προϋποθέσεις για να απειλήσει. Με ή χωρίς VAR.
Καταλαβαίνω πως όλοι μας ζούμε σε ένα νοσηρό ποδοσφαιρικό περιβάλλον, όπου ο διαιτητής, οι παράγοντες και οι θεωρίες του παρασκηνίου είναι πρωταγωνιστές και για χρόνια «κάνουν κουμάντο» στη δημόσια συζήτηση. Δε βρίσκω όμως κανένα λόγο ο ΟΦΗ σαν οργανισμός, να συνεχίζει να ακολουθεί αυτή την τοξικότητα.
Θα γίνουν και λάθη, ποδόσφαιρο είναι. Μελετάμε όσα μπορούν να διορθωθούν και πάμε παρακάτω, μη χάνουμε το χρόνο μας και το μυαλό μας. Αυτή τη διαφορά άλλωστε στη νοοτροπία, φέρνει ο νέος ΟΦΗ.
Y.Γ. Σαν γενική ιδέα: Ένα διαιτητή τον κρίνεις τόσο για τις ικανότητες όσο και για τις προθέσεις του, από τον τρόπο που σφυρίζει σε όλο το ματς. Και όχι από το VAR, που γνωρίζει ότι τον βλέπει όλος ο κόσμος. Εκεί συνήθως αποφασίζει με το γράμμα του νόμου, τυπικά, ώστε να έχει καλυμμένο το … κεφάλι του!
Y.Γ. Σαν γενική ιδέα: Ένα διαιτητή τον κρίνεις τόσο για τις ικανότητες όσο και για τις προθέσεις του, από τον τρόπο που σφυρίζει σε όλο το ματς. Και όχι από το VAR, που γνωρίζει ότι τον βλέπει όλος ο κόσμος. Εκεί συνήθως αποφασίζει με το γράμμα του νόμου, τυπικά, ώστε να έχει καλυμμένο το … κεφάλι του!
