Ο ΟΦΗ έχασε μια μεγάλη ευκαιρία για μια 2η σερί νίκη, που θα του έδινε ακόμα μεγαλύτερη ηρεμία, αλλά και αυτοπεποίθηση, ώστε να προχωρήσει το επόμενο διάστημα το χτίσιμο που είναι σε εξέλιξη. Αφήνει το παιχνίδι με τον Ατρόμητο μία πικρία, γιατί χάθηκε ένα «δικό του» ματς ως το 70’, αλλά κι ένα ματς που κέρδιζε ως το 93’.
Οι δύο ομάδες έπαιξαν όπως περίπου περιμέναμε. Με 3αδα πίσω και έμφαση στον άξονα. Έκπληξη η παρουσία του Σαρδινέρο σε ρόλο φορ. Ο Ατρόμητος με πολλά ντουμπλαρίσματα και προσωπικά μαρκαρίσματα, πίεση από το κέντρο και πίσω και πρόθεση να αφήσει τη μπάλα στον αντίπαλό του. Ο ΟΦΗ από την άλλη, με κινητικότητα, περισσότερες συνεργασίες και κατοχή μπάλας πιο ουσιαστική και σε καλύτερους χώρους.
Το παιχνίδι
1ο ημίχρονο - Πολύ βελτιωμένος ΟΦΗ
Το 1ο ημίχρονο ξεκίνησε με τον ΟΦΗ να κυριαρχεί από τα πρώτα λεπτά. Καθαρά και εμφατικά. Έλεγχε το ρυθμό, είχε την κατοχή της μπάλας κι όσο περνούσε η ώρα έπαιζε και πιο κάθετα, πιο κοντά στην αντίπαλη περιοχή και πιο διεκδικητικά. Έψαξε με πολλούς τρόπους το γκολ, τόσο από πλάγια όσο κι από τον άξονα. Δεν το βρήκε όμως. Ή μάλλον το βρήκε, αλλά δε μέτρησε, ενώ είχε και δοκάρι και 2-3 καλές ευκαιρίες. Πάντως, σίγουρα ο Ατρόμητος τον ένιωσε. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Κάναντι κάνει αλλαγή πριν το τέλος του ημιχρόνου και άλλες 2 με την έναρξη του 2ου ημιχρόνου.
Έδειξε ο ΟΦΗ με την εικόνα του, πως αν κάνει όσα πρέπει σωστά, μπορεί να ξεκλειδώσει πολυπρόσωπες άμυνες. Έχει τη δυνατότητα να ανταποκριθεί στο πλάνο που βλέπουμε πολύ συχνά από τους αντιπάλους του, με πολλά man to man και πίεση στο κέντρο, για να σπάει το χτίσιμο των επιθέσεων του. Είχε κατοχή μπάλας πάνω από 60%, αλλά και 9 τελικές, οι περισσότερες εξ’ αυτών απειλητικές.
Παρόλα αυτά, κατόρθωσε να πάει στα αποδυτήρια πίσω στο σκορ. Σε ακόμα μία οριακή φάση που κρίνει το VAR. Σίγουρα η τύχη δεν τον έχει ευνοήσει, αλλά και ο ίδιος δεν έχει κάνει όσα χρειάζεται, για να γλυτώσει από τέτοιες φάσεις.
2ο ημίχρονο - Καλή αντίδραση, κακή διαχείριση
Στο 2ο μέρος, ο ΟΦΗ έκανε το δύσκολο και τα χάλασε στο εύκολο. Μπήκε δυνατά παρά το σοκ, συνέχισε να παίζει σωστά και βρήκε το γκολ, όταν μπόρεσε να παίξει κάθετα στο χώρο. Με δύο κινήσεις πραγματικού φορ, αλλά και ωραίες κάθετες πάσες. Ως το 65-70’, ο ΟΦΗ ήταν πολύ καλός και δίκαια γύρισε ένα ματς, που κυριαρχούσε από τον 1ο λεπτό.
Στη συνέχεια κλήθηκε να κάνει διαχείριση του ματς, αλλά και των δυνάμεών του. Κι εκεί δεν τα κατάφερε το ίδιο καλά. Έχασε την κατοχή της μπάλας, που είναι κι ο ασφαλέστερος τρόπος να κρατάς τον αντίπαλο μακριά, αλλά και να παίρνεις ανάσες. Σπατάλησε τις 2-3 καλές κόντρες που έβγαλε, όσο ο αντίπαλος έμοιαζε παραζαλισμένος από την ανατροπή. Έχανε διαρκώς μέτρα. Άρχισε να εμφανίζει μεγάλα κενά ανάμεσα στις γραμμές και να κάνει φτηνά λάθη στις μεταβιβάσεις, δείγμα της κούρασης κάποιων παικτών, δίνοντας ευκαιρίες για κλασσικές φάσεις στον Ατρόμητο. Ενώ τέλος, έχασε εντελώς τη συγκέντρωση και τις τοποθετήσεις του, στην τελευταία φάση του ματς. Και το πλήρωσε ακριβά.
Ο Ατρόμητος χωρίς να κάνει κάτι ιδιαίτερο, έπαιρνε μέτρα, πατούσε περιοχή και δημιουργούσε άγχος και πίεση στον ΟΦΗ, άνευ λόγου. Η διπλή αλλαγή του Σίμου με Γκαργκαλατζίδη και Μίγγο, δεν έδωσε την πνοή που χρειαζόταν η ομάδα κι όλο αυτό το παιχνίδι με τη φωτιά, στοίχισε. Ας ελπίσουμε ότι θα «φωτίσει» και την ανάγκη να μάθει η ομάδα να διαχειρίζεται έξυπνα τα παιχνίδια.
Το γκολ που δέχεται στο 93', με τον τρόπο που έρχεται, είναι ο ορισμός της φράσης «λάθος διαχείριση». Ένα γερό χαστούκι, που θα πρέπει η ομάδα να μελετήσει και να δει πώς θα το βελτιώσει για να μη χύνει την καρδάρα με το γάλα…
Το ρεζουμέ
Υπάρχουν καλά και κακά νέα για να κρατήσει ο ΟΦΗ από το παιχνίδι αυτό.
Τα καλά νέα αφορούν τη μεγάλη βελτίωση που παρουσίασε στο δημιουργικό του παιχνίδι ως το 70'. Έφτιαξε ευκαιρίες, σκόραρε 3 φορές, γενικά κυριάρχησε. Στα καλά νέα και η θετική αντίδραση της ομάδας στην αρχή του 2ου ημιχρόνου, παρά το πολύ οριακό γκολ στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου. Μπήκε, ως όφειλε, για να συνεχίσει την προσπάθειά του και να βγάλει αντίδραση.
Τα κακά νέα αφορούν ξανά το θέμα της συγκέντρωσης. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη δεν είναι σύμπτωση. 4/4 γκολ ως τώρα, στα επίσημα ματς, όλα στις καθυστερήσεις, είναι θέμα. Και οφείλει ο ΟΦΗ να το βελτιώσει. Στα κακά νέα θα προσθέσω, ίσως το σημαντικότερο λόγο που έχασε ο ΟΦΗ τη νίκη στο παιχνίδι. Την έλλειψη ουσίας, καλών επιλογών και απλότητας στην τελική προσπάθεια, τόσο στο 1ο ημίχρονο, όσο κυρίως μετά το 2-1, όπου υπήρχαν οι προϋποθέσεις σε 2-3 κόντρα επιθέσεις να τελειώσει το ματς. Είδα μάλιστα ότι το ανέφερε ο Σαρδινέρο στις δηλώσεις του μετά το ματς, δείγμα ενθαρρυντικό (η αυτογνωσία πάντα βοηθά). Ο ΟΦΗ θα πρέπει τέτοια παιχνίδια, όταν κυριαρχεί, να μάθει και να τα «κλειδώνει».
Είναι πάντως ένα ματς, που δείχνει πρόοδο και αυτό είναι σημαντικό στη φάση αναδόμησης που βρίσκεται η ομάδα.
Η ακτινογραφία της ομάδας
Βάτερμαν: Καλός με τα πόδια και πάλι. Στα γκολ του Ατρομήτου μένει μόνος με τον αντίπαλο, από πολύ κοντά. Δε ξέρω πόσο εύκολο ήταν να κάνει έξοδο στο 2ο γκολ και να δώσει λύση.
Ουές: Έχει μεγάλη διάθεση, πολλά ανεβάσματα και βοηθά πολύ δημιουργικά. Λίγη βελτίωση στην τελική του πάσα θα του κάνει καλό, όπως και μεγαλύτερη συγκέντρωση στην τακτική και στα ανασταλτικά του καθήκοντα (όπως η σέντρα στο 93’).
Κοροβέσης: Κάνει καλό ματς γενικά, ισορροπημένο. Ίσως επιθετικά να μπορούσε και κάτι περισσότερο. Προς το τέλος έχει όμως προβλήματα, με την κίνηση του Μανούσου ανάμεσα σε εκείνον και τον αριστερό στόπερ (Γιαννούλη).
Βούρος: Πολλές επιτυχημένες επεμβάσεις, αρκετός δυναμισμός, κάποιες καλές διαγώνιες μπαλιές, αλλά και ακόμα μία κάρτα, ενώ χάνει τη θέση του στη φάση του 2ου γκολ.
Σελίμοβιτς: Δυναμικός, επιχειρεί να παίξει κάθετα, επεμβαίνει στις φάσεις. Πρέπει να μάθει να αποφεύγει κάποιες λάθος εκτιμήσεις, που οδηγούν σε λάθη σε επικίνδυνο σημείο, όπως το γκολ του Απόλλωνα Λεμεσού, αλλά και 1-2 φάσεις στο ματς αυτό.
Γιαννούλης: Ως το 70’ είναι και απροσπέλαστος και χρησιμότατος δημιουργικά. Δική του, άλλωστε, είναι και η κάθετη στο 2ο γκολ του Σαρδινέρο. Μετά όμως είχε δυσκολία, έχασε σε 2 φάσεις τον Μανούσο και πιέστηκε αρκετά.
Μεγιάδο: Δεν είναι ακόμα έτοιμος. Δεν έχει βρει ρυθμό και πατήματα. Και στο 1ο ημίχρονο, αλλά και στο 2ο κάνει πολλά λάθη στις μεταβιβάσεις του, ενώ από το 70’ και μετά μοιάζει να μεγαλώνει το κενό ανάμεσα σε εκείνον και την αμυντική 3αδα. Στο 93’, ενώ ελέγχει στην αρχή της φάσης τον Γούτα, στη συνέχεια τον χάνει εντελώς.
Στάικος: Αρκετά τρεξίματα, συμμετέχει στο δημιουργικό παιχνίδι, αλλά σε ένα ακόμα ματς, μετά το 60’ σα να μένει από δυνάμεις.
Νέιρα: Χωρίς να είναι σε μεγάλη μέρα, είναι για ακόμα μία φορά επιδραστικός στο παιχνίδι της ομάδας, μοιράζοντας μπάλα και παίρνοντας προσωπικές πρωτοβουλίες. Συμμετέχει πολύ και στην αμυντική λειτουργία, ενώ κερδίζει πονηρά και την κόκκινη.
Ναμπί: Ένα καλό ματς μετά από καιρό. Είχε διάθεση, είχε εμπνεύσεις, ήταν απειλητικός, ενώ και τακτικά ήταν συνεπέστερος από ό,τι εμφανιζόταν τελευταία. Όταν παίζει καλά, βοηθά όλη την ομάδα να γίνει πιο απειλητική.
Σαρδινέρο: Εξαιρετικός σε ρόλο φορ. Οι κινήσεις του στο χώρο ήταν ενός «κανονικού» επιθετικού, όπως και το 2ο τελείωμά του. Αν είχε και λίγο καλύτερες αποφάσεις μετά το 2-1, ίσως να είχε βάλει και 3ο γκολ, κλειδώνοντας το ματς. Σε κάθε περίπτωση, ελπίζω να έδειξε ότι καλό είναι να μη βιαζόμαστε να κρίνουμε κάθε μεταγραφική προσθήκη.
Μίγγος: Δε βοήθησε, κυρίως ανασταλτικά. Δε φάνηκε έτοιμος να ανταποκριθεί στο ρυθμό και τις απαιτήσεις του ματς.
Γκαργκαλατζίδης: Ημιτελείς προσπάθειες. Δεν κράτησε μπάλα, δεν ήταν όσο απλός έπρεπε σε κάποιες φάσεις και δε βοήθησε τελικά.
Στάρζεον: Είχε διάθεση και κινητικότητα, αν και έπαιξε λίγο. Ίσως έπρεπε να μπει πιο νωρίς.
Γιάννου: Αγωνίστηκε λιγότερο από 2 λεπτά.
