Ακόμα μία ήττα για τον ΟΦΗ, πριν τη διακοπή, στην οποία πια επιβάλλεται να αλλάξει δραστικά πρόσωπο η ομάδα, αν θέλει να συνδυάσει την πρόοδο του project με μία σαιζόν με βαθμολογικό ενδιαφέρον.
Γενικά είδαμε ένα παιχνίδι με την εικόνα που περιμέναμε λίγο - πολύ, χωρίς εκπλήξεις στις επιλογές των προπονητών και με αρκετές φάσεις. Μία παράμετρος που δεν είχα αναφέρει στο Pre Game, ήταν ο κακός αγωνιστικός χώρος που δυσκόλευε πολύ και τους 2 να παίξουν στρωτά και όπως μας έχουν συνηθίσει.
To κέρδισε η ομάδα που αποφάσισε να πιέσει πιο επιθετικά και να τολμήσει να ψάξει, απαιτητικά και πιο δυναμικά, το γκολ.
1ο ημίχρονο - Κανείς από τους 2 δεν έπαιξε όπως ήθελε
Στο πρώτο μέρος, είδαμε και τις 2 ομάδες να μην κατορθώνουν να εφαρμόζουν το πλάνο τους, όπως το είχαν σχεδιάσει. Κανείς από τους 2 δε βρήκε ρυθμό και δε μπόρεσε να επιβάλλει το παιχνίδι του σε μεγάλη διάρκεια.
Πρακτικά, το πρώτο και το τελευταίο 10λεπτο του ημιχρόνου ήταν πολύ πιο απειλητικός ο Ολυμπιακός και το παιχνίδι γύρω από την περιοχή του ΟΦΗ. Μεσολάβησε ένα 10λεπτο μεταξύ 10’ και 20’ όπου ο ΟΦΗ πήρε μέτρα, κυκλοφόρησε τη μπάλα, έσπασε σωστά την πίεση ψηλά του Ολυμπιακού, απέφυγε τα λάθη στο χτίσιμο των επιθέσεων και τελικά βρήκε 2-3 συνεργασίες και κατ’ επέκταση 2 ευκαιρίες για γκολ. Υπήρχε κι ένα 10λεπτο που περισσότερο ασχοληθήκαμε με το VAR και την τεράστια καθυστέρησή του να αποφασίσει, σε μία μάλλον εύκολη φάση.
Ο Ολυμπιακός, για ακόμα ένα παιχνίδι, δεν μπόρεσε να μπει μπροστά στο σκορ από το ημίχρονο, όπως συμβαίνει σε όλη τη σαιζόν. Αυτό δε συνέβη γιατί ο ΟΦΗ έπιασε σπουδαία απόδοση ή έλεγξε το ματς. Συνέβη περισσότερο γιατί είχε κακές αποφάσεις και αργές κινήσεις, γύρω από την περιοχή του Βάτερμαν. Πάντως, εκείνος ήταν που είχε τη μπάλα και τις περισσότερες τελικές. Του έλειπε όμως η δυνατότητα να «πατήσει γκάζι» και να ανεβάσει ρυθμό.
Την ίδια στιγμή, ο ΟΦΗ προσπαθώντας να «κρύψει» τα λάθη του Μεγιάδο, που είχαμε δει σε προηγούμενα ματς, κατέληγε να έχει κοπεί στα 2. Ο Γιάννου και ο Στάρζεον έμεναν πολύ μακριά από την υπόλοιπη ομάδα, η μπάλα δεν έβγαινε προς τα έξω σωστά και μεθοδικά, ενώ και αρκετές απομακρύνσεις δεν έβγαζαν σιγουριά, με αποτέλεσμα οι επιθέσεις να ανανεώνονται διαρκώς.
Όπως και να έχει, ο ΟΦΗ πήγε στα αποδυτήρια με το μηδέν πίσω, παρά τις φάσεις του Ολυμπιακού. Φάσεις που δεν ήρθαν από κάποια σπουδαία παραγωγική δραστηριότητα, αλλά κυρίως από την παθητικότητα του ΟΦΗ στο μαρκάρισμα ψηλά στο κέντρο, τη νευρικότητα στις μεταβιβάσεις του, αλλά και ατομικές αστοχίες. Γενικά, ο ΟΦΗ δεν έπαιξε το ποδόσφαιρό του.
2ο ημίχρονο - Mία ομάδα στο γήπεδο
Τα πρώτα λεπτά του 2ου μέρους, μας ξεγέλασαν. Ο ΟΦΗ βγήκε να πιέσει, επιτέλους, πιο ψηλά, αποφάσισε να ψάξει φάσεις με τις γραμμές πιο κοντά και να επιδιώξει συνεργασίες. Δημιούργησε κάποιες υποψίες φάσεων και άφηνε περιθώριο αισιοδοξίας.
Όμως, αυτό κράτησε ως το 54’, όταν ο ΟΦΗ βγάζει άλλη μία «μισή» άμυνα, δίνει και 2η ευκαιρία στον Ολυμπιακό, αφήνει τον Καμαρά να σεντράρει ανενόχλητος και το (μοναδικό φορ) Χασάν να σηκωθεί για κεφαλιά, επίσης ανενόχλητος.
Μετά το 0-1 όμως, η εικόνα του ματς άλλαξε. Ο Ολυμπιακός κυριάρχησε, πίεσε ψηλά και κράτησε τη μπάλα, επιδιώκοντας να βρει ένα 2ο γκολ, που θα τέλειωνε το ματς. Ό,τι όφειλε να κάνει δηλαδή μία ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό. Αυτός που δεν έκανε όσα όφειλε, ήταν ο ΟΦΗ. Δεν έβγαλε αντίδραση, δεν ανέβασε το παιχνίδι κάποια μέτρα προς την αντίπαλη περιοχή, δεν σταμάτησε τα λάθη, δεν έγινε πιο ενεργητικός στο πρεσάρισμά του, οπότε μοιραία δε διεκδίκησε και κάτι από αυτό.
Ο Ολυμπιακός με μεθοδικότητα έφερε το παιχνίδι στα μέτρα του, έβλεπε ότι μπορεί να περιμένει κι άλλα λάθη από τον ΟΦΗ και τα περίμενε για να τα τιμωρήσει. Από λάθος λοιπόν φτηνό, βρίσκει το 2ο γκολ, ενώ από λάθος βρίσκει και ένα 3ο κι ας ακυρώθηκε (εντελώς λάθος παίξιμο του τεχνητού οφσάιντ).
Το ρεζουμέ
Γενικά, ο Ολυμπιακός κέρδισε γιατί έκανε σε αρκετή διάρκεια, κυρίως στο 2ο μέρος, αυτά που έχει δείξει σαν ομάδα. Υπεραριθμίες, διαγώνιες κινήσεις των εξτρέμ στην περιοχή, κάθετο και γρήγορο παιχνίδι, πρεσάρισμα ψηλά και πολλές ανακτήσεις της μπάλας. Σε όλα αυτά ο ΟΦΗ δεν βρήκε απαντήσεις, εμφάνισε ξανά τις γνωστές αδυναμίες του και ηττήθηκε ξανά.
Βρίσκω απολύτως λογικό να επιδιώκει η ομάδα να εφαρμόζει ένα συγκεκριμένο πλάνο σε κάθε παιχνίδι, ανεξαρτήτως αντιπάλου. Όμως, όπως το πλάνο επιτάσσει παιχνίδι από πίσω και build up (το οποίο σήμερα έφερε αρκετά λάθη, αλλά οι παίκτες δεν το άλλαξαν), επιτάσσει και πρεσσάρισμα ενεργητικό με στόχο πολλές ανακτήσεις μπάλας, επιτάσσει και καλές κινήσεις που θα φέρουν και καλή κυκλοφορία της μπάλας και πολλά ακόμα, που (και) σε αυτό το παιχνίδι δεν είδαμε.
Τα πράγματα πια γίνονται απλά, αλλά και πιεστικά. Αν η ομάδα ενδιαφέρεται να συνδυάσει την πορεία του πλάνου και του χτισίματος αυτής της νέας ομάδας με κάποια βαθμολογική στόχευση, πρέπει άμεσα να αλλάξει πρόσωπο. Κυρίως, να αλλάξει ταχύτητα. Έχει μπροστά της 15 μέρες, που θα φέρουν πίσω παίκτες στο ρόστερ, ένα βατό πρόγραμμα και ήρθε η ώρα να αποφασίσει τι θα διεκδικήσει αυτή τη σαιζόν. Τα κεφάλια μέσα λοιπόν…
Η ακτινογραφία των παικτών
Βάτερμαν: Είχε αρκετή δουλειά, έκανε κάποιες καλές επεμβάσεις, αλλά δεν έβγαλε τη σιγουριά που θα χρειαζόταν, ενώ κάνει ένα μεγάλο λάθος με τα πόδια, σε ένα σημείο που στερεί αυτοπεποίθηση από την ομάδα.
Ουές: Όπως πάντα, είχε διάθεση και ενέργεια. Συνεχίζει να μην έχει ουσία επιθετικά, ενώ σήμερα είχε δυσκολίες και αμυντικά, απέναντι σε ένα σπουδαίο βέβαια ποδοσφαιριστή, όπως ο Βαλμπουενά.
Κοροβέσης: Κάνει μία καλή προσπάθεια, από την πλευρά του παίζει περισσότερο ο Ολυμπιακός, αντιμετώπισε αμυντικά προβλήματα, ενώ πήρε περιορισμένες πρωτοβουλίες επιθετικά.
Διαμαντής: Έχει κάνει και καλύτερα ματς. Παρόλα αυτά, ήταν ο καλύτερος εκ των 3 στην άμυνα.
Σελίμοβιτς: Ξεκινάει με ένα μπαράζ λαθών, που έφερε έξτρα πίεση σε όλη την ομάδα. Ενώ βελτιώθηκε σε αυτό, έκανε λάθη και στα 2 γκολ του Ολυμπιακού. Κακό ματς.
Λυμπεράκης: Έχει μεγάλη διάθεση, αρκετό θράσος, αλλά ακόμα τακτικά έχει πράγματα να διορθώσει. Σίγουρα δεν είναι στόπερ και αυτό είναι ελαφρυντικό.
Μεγιάδο: Λιγότερα λάθη στις μεταβιβάσεις, αλλά και λιγότερες οι φορές που πήρε την πρώτη μπάλα. Έτρεξε αρκετά, αλλά δεν ήταν ιδιαίτερα επιδραστικός στο παιχνίδι της ομάδας, ειδικά όσο κυλούσε το ματς.
Σακόρ: Ο μοναδικός από τα χαφ που είχε στο μυαλό του να επιτεθεί. Έδωσε πολλές μάχες, προσπάθησε να κουβαλήσει τη μπάλα και γενικά το πάλεψε. Του έλειψε στην επίθεση η ταχύτητα σκέψης και πράξης.
Στάρζεον: Δεν έκανε ένα καλό παιχνίδι. Έμοιαζε βαρύς και δεν κατάφερε να πάρει και να κρατήσει μπάλα, αλλά και να μοιράσει παιχνίδι ή να απειλήσει. Μικρή η συνεισφορά του.
Μπαλογιάννης: Όπως και με την ΑΕΚ, ξεκινά καλά, βγάζει μία καλή κάθετη, κάποιες καλές εκτελέσεις στα στημένα, αλλά μετά χάνεται από το ματς. Δεν πήρε πρωτοβουλίες, δε γύρισε να δώσει λύσεις στο build up, ενώ όσο περνούσε η ώρα, δυσκολευόταν και ανασταλτικά. Λογικά αντικαταστάθηκε.
Γιάννου: Είχε ένα άχαρο ρόλο, εντελώς αποκομμένος από την υπόλοιπη ομάδα. Αναλώθηκε σε ατομικές ενέργειες ημιτελείς. Είχε βέβαια και το δοκάρι και τη φάση του πέναλτι, στιγμές που έδειξαν πως αν τροφοδοτηθεί καλά, αλλά και αν πλαισιωθεί περισσότερο, μπορεί να βοηθήσει την ομάδα.
Ντε Γκούζμαν: Βοήθησε από όταν μπήκε, να παίξει λίγο πιο σωστά η ομάδα και να κυκλοφορήσει τη μπάλα, κάπως καλύτερα. Όμως, μάλλον μετά τη διακοπή θα τον δούμε σε ικανοποιητικό ρυθμό και καλύτερη ετοιμότητα.
Γκαργκαλατζίδης: Δε μπόρεσε να βοηθήσει, περιορίστηκε σε προσωπικές ενέργειες, ημιτελείς.
Νέιρα: Στα 10’ που αγωνίστηκε, μας θύμισε πώς είναι να βγαίνει η μπάλα με ηρεμία και σωστά από την άμυνα, αλλά και πόσο έχει λείψει η ψυχραιμία και το κάθετο παιχνίδι του.
