Ο Ατρόμητος μπήκε στο παιχνίδι αυτό όντας φορμαρισμένος (10 ματς χωρίς ήττα), αλλά και με απουσίες. Ο ΟΦΗ μπήκε έχοντας ένα μεγάλο σερί αγώνων χωρίς νίκη, αλλά επιμένοντας στο πλάνο του.

Τελικά ο Μελ δικαιώθηκε για την προσέγγιση του, ο ΟΦΗ ήταν η ομάδα που έφτασε πιο κοντά στη νίκη, όμως αποδείχθηκε πως 10 λεπτά κακής διαχείρισης αρκούν για ακόμα ένα αποτέλεσμα, που δεν είναι μεν τσάμπα - ήττα, αλλά στην ουσία έτσι την αισθάνεται η ομάδα. 


Πώς ξεκίνησαν οι ομάδες

Σταθερά με σύστημα 4-3-3 ο ΟΦΗ του Μελ. Με την ίδια 4αδα στην άμυνα, ίδια 3αδα στην επίθεση και μικρές διαφοροποιήσεις στη μεσαία γραμμή, όπου αντί του πιο δημιουργικού κι επιθετικογενούς Νέιρα, προτιμήθηκε ο Γκλάζερ, προφανώς με στόχο να υπάρχουν περισσότερα τρεξίματα και κατ' επέκταση λιγότεροι χώροι στον αντίπαλο. Και φυσικά, κυρίως να βελτιωθεί η ισορροπία της ομάδας, που διαπιστωμένα έχει αδυναμίες. Ερωτηματικό εξαρχής, το πόσο εύκολα θα μπορούσε να δημιουργήσει απειλές, η αντικειμενικά αργή επιθετική του τριάδα.

Για τον Ίλιτς οι αλλαγές σε πρόσωπα ήταν αναγκαστικές, λόγω των αρκετών απουσιών ποδοσφαιριστών του κορμού της ομάδας. Ο Κιβρακίδης μπήκε στη θέση του Κεσχρίντα, ενώ στη μεσαία γραμμή επέλεξε 2 αμυντικά χαφ και τρίγωνο με κορυφή το "10αρι". Μίνι έκπληξη το ότι στη θέση του φορ δεν προτιμήθηκε ο σκόρερ 2 γκολ στο τελευταίο ματς Αντζιέλσκι, αλλά ο Βέργος.


1ο ημίχρονο: Καλύτερος, αλλά και πάλι μακριά από το γκολ

Σε αντίθεση με την "ιδέα" που είχαμε αναλύσει στο pre game, για ένα παιχνίδι προσαρμοσμένο στον αντίπαλο και υπομονής, ο ΟΦΗ επέλεξε να επιμείνει στο στυλ που προτιμά ο προπονητής του. Επεδίωξε να πάρει τη μπάλα στα πόδια του εξαρχής, να έχει αυτός την κυκλοφορία της μπάλας, αλλά και γενικότερα τον έλεγχο του ρυθμού. Το πέτυχε απολύτως, με αποτέλεσμα να κυριαρχήσει, να μπορέσει να φέρει σχεδόν το σύνολο του 1ου ημιχρόνου στο μισό του Ατρομήτου και να είναι η ομάδα που θα μπορούσε να έχει πάει στα αποδυτήρια με ένα γκολ. 

Είναι αλήθεια ότι ο Ατρόμητος φαινόταν επηρεασμένος από τις βασικές απουσίες του, όμως είναι επίσης αλήθεια πως ο ΟΦΗ δεν του έδωσε περιθώρια και δικαιώματα για να απειλήσει, σε αντίθεση με ό,τι μας έχει συνηθίσει. Γενικά, το 1ο μέρος έμοιαζε συνέχεια του αντίστοιχου διαστήματος, στο παιχνίδι με τη Λαμία. Ο ΟΦΗ είχε πλάτος στο παιχνίδι του, είχε ενέργεια, κατάφερε σε πολλά διαστήματα να πιέσει αρκετά ψηλά και να κάνει ανακτήσεις κοντά στο επιθετικό του τρίτο. Παρόλα αυτά, μπήκε σχετικά λιγότερες φορές στην περιοχή, σε σχέση με ό,τι θα ανέμενε κανείς, με βάση την απόδοσή του. Είχε λίγες εκτελέσεις "καθαρές" εντός περιοχής. Στην ουσία μία μόνο, αλλά πολύ σημαντική, με τον Μπάκιτς να σημαδεύει το δοκάρι στην πάσα - μισό γκολ του Μοσκέρα, σε μια φάση που ο ΟΦΗ αναπτύχθηκε εξαιρετικά και έχτισε πολύ καλά την επίθεσή του.


Η στατιστική απεικόνιση του πρώτου 45λεπτου δίνει μια πραγματική εικόνα. Ο ΟΦΗ είχε κατοχή, δημιούργησε τελικές, αλλά απέδειξε ότι έχει πρόβλημα στο γκολ. Στα θετικά ότι για πρώτο ματς μετά από καιρό, ο ΟΦΗ δε δέχτηκε εύκολες επιθέσεις, κρατώντας τον αντίπαλό του αρκετά μακριά από το αμυντικό του τρίτο.


2o ημίχρονο: Βρήκε το γκολ, αλλά δεν διαχειρίστηκε καλά τη συνέχεια

Όπως και στο παιχνίδι με τη Λαμία, ο ΟΦΗ δεν κατάφερε να έχει διάρκεια στην απόδοσή του, κρατώντας το ίδιο κυριαρχικό στυλ για πάνω από ένα ημίχρονο. Ο Ατρόμητος ισορρόπησε, πήρε κάποια μέτρα στο γήπεδο και η κατοχή μοιράστηκε περισσότερο.  Γενικά, μέσα στη ροή του παιχνιδιού, οι φάσεις ήταν ελάχιστες κι όσο κυλούσε η ώρα, τόσο πιο "σφιχτό" γινόταν. Την αλλαγή της εικόνας του ΟΦΗ, επηρέασε και η αλλαγή του Μελ στο ημίχρονο, όπου σε μια κίνηση κόντρα στη φιλοσοφία του έως τώρα, αποφάσισε να περάσει τον Τοράρινσον σε ρόλο μπακ, τον Αμπάντα σε ρόλο εξτρέμ και να αφήσει εκτός το Μοσκέρα. Ήταν μια ένδειξη πως - ίσως για πρώτη φορά - πάει σε επιλογή περιορισμού του ρίσκου. 

Παράλληλα, τον ΟΦΗ δεν τον βοήθησε και το γεγονός ότι οι ποδοσφαιριστές που τον βοηθούν να γίνει δημιουργικός, δεν είναι σε θέση να παίξουν περισσότερο από 60-65 λεπτά. Έτσι η αλλαγή των Τοράλ και Μπάκιτς, δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερη δυσκολία στον ΟΦΗ να αναπτυχθεί, όπως έκανε στο 1ο μέρος και κατά συνέπεια να απειλήσει. 

Παρόλα αυτά, σε μια στατική φάση, από αυτές που γράφαμε στα τελευταία pre games, ότι θα μπορούσαν να δώσουν μια λύση, ήρθε το γκολ με το Λαμπρόπουλο. Σε καλό χρονικά σημείο και με τον Ατρόμητο ως εκείνο το σημείο, να μοιάζει εντελώς ακίνδυνος. Όμως, η διαχείριση που έγινε σε αυτό το τελευταίο περίπου 15λεπτο, δεν ήταν η σωστή. Ο ΟΦΗ γύρισε κατευθείαν πίσω, άρχισε να παίζει άμυνα με σπασμωδικό τρόπο και αδυνατούσε να κρατήσει τη μπάλα. Αυτό είχε σαν συνέπεια να φτάνει - έστω κι ανορθόδοξα - η μπάλα εύκολα στην περιοχή του, να παραχωρεί με μεγάλη ευκολία φάουλ και κόρνερ, που έδιναν ευκαιρίες στον Ατρόμητο. Τελικά, σε μία από αυτές ήρθε η ισοφάριση, με τον ΟΦΗ να μένει χωρίς νίκη, σε ένα παιχνίδι που είχε κάθε δικαίωμα να την περιμένει. 



Δεν είναι ότι ο ΟΦΗ έφτιαξε τις πάρα πολλές καθαρές ευκαιρίες, όπως έκανε στο 1ο ημίχρονο με τη Λαμία, όμως κατάφερε να βελτιώσει σημαντικά την αμυντική του συμπεριφορά, έχοντας και 2 κεντρικά χαφ με τρεξίματα μέσα στο γήπεδο, να ελέγξει το παιχνίδι και να φτιάξει 2-3 πραγματικές απειλές. Πιθανόν, καθοριστική φάση για την εξέλιξη του αγώνα, να ήταν το δοκάρι του Μπάκιτς στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου.


To ρεζουμέ: Ο ΟΦΗ του πρώτου ημιχρόνου πρέπει να στηριχθεί, αλλά πρέπει και να αυξήσει τη διάρκεια στην απόδοσή του

Ο ΟΦΗ εμφανίζει εδώ και 2 παιχνίδια σημάδια ζωής. Η προσπάθεια όμως δεν αρκεί, αν είναι μόνο 45'. Είναι σημαντικό ο Οργανισμός να επιμείνει αφενός στη δουλειά, αλλά και να στηρίξει έμπρακτα, με προσθήκες που άμεσα θα μπουν και θα υποστηρίξουν το πλάνο, με βασικό στόχο από την επόμενη αγωνιστική ο ΟΦΗ να είναι ικανός, να παίξει ολόκληρα 90λεπτα καλού επιπέδου. Παράλληλα, θα χρειαστεί να κρατήσει την αμυντική βελτίωση, όσο περιμένει να βρει λύση στο γκολ, αλλά και να συζητήσει σοβαρά το πώς θα διαχειρίζεται τα παιχνίδια, μιας και η εικόνα του των καθυστερήσεων ήταν εικόνα πανικού, χωρίς καν να πιεστεί.