Η διαφορά δυναμικότητας, ανάμεσα στις δύο ομάδες, ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Το τελικό σκορ τα λέει όλα.

Εγώ θέλω να σταθώ σε δύο φάσεις. Όπως είπε και ο Μανώλης Τσελεντάκης στο άρθρο του, το ποδόσφαιρο είναι στιγμές.

Στο παιχνίδι της Πέμπτης και σε αυτό στα Χανιά, είχαμε δύο παρόμοιες φάσεις με ίδιους πρωταγωνιστές, με διαφορετικό αποτέλεσμα.
Στη μία, στα Χανιά ο Χοσέ Κοέλιο έκανε ωραία προσπάθεια από δεξιά, αλλά η μπάλα χτύπησε στο δοκάρι. Στο Γεντί Κουλέ, πάλι από δεξιά, έβαλε γκολάρα, την οποία δεν πήρε χαμπάρι ούτε ο καμεραμαν, ούτε ο κόσμος.

Στη δεύτερη, ο Θανάσης Ντίνας εκτέλεσε φάουλ στα Χανιά, από πλάγια θέση με την μπάλα να "γλύφει" το δοκάρι. Ενώ, στο παιχνίδι του Ηρακλείου, πάλι από πλάγια - έστω από την άλλη πλευρά, την έστειλε, στο "Γ" της εστίας του Παναιγιάλειου.

Έτσι, στα Χανιά τα γκολ δεν μπήκαν, δεν καθάρισε το ματς και ο ΟΦΗ το πλήρωσε στις καθυστερήσεις, ενώ στο ματς της Πέμπτης μπήκαν τα γκολ, σε ένα σημείο μάλιστα που ο αντίπαλος είχε δείξει να ξεθαρρεύει και ο ΟΦΗ καθάρισε νωρίς νωρίς το ματς, φθάνοντας σε θρίαμβο ... αντάξιο του ύμνου του.

Είναι εφαρμογή του γνωστού ποδοσφαιρικού ρητού: "Δοκάρι και μέσα, μάγκας - δοκάρι και έξω, ... βλάκας".