Η αξιολόγηση Σίμου και Νιόπλια στον ΟΦΗ

Το 3ο και τελευταίο μέρος του ετήσιου απολογισμού

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Μύρων Κανάκης

- Το πρώτο μέρος, με το γενικό σχόλιο για τη χρονιά που έφυγε

- Το δεύτερο μέρος, με την αξιολόγηση των παικτών του ΟΦΗ

Αυτά για τους ποδοσφαιριστές. Πάμε και στους προπονητές...

Γιώργος Σίμος:

Φάνηκε, ήδη από πέρσι, που ήταν η καλή χρονιά, ας πούμε, ότι χρήζει βελτιώσεων. Κάποιες αλλαγές που έβγαζαν μάτια, κατά τη διάρκεια του αγώνα, καθυστερούσαν χαρακτηριστικά. Σε άλλα ματς, που έμοιαζαν με παιχνίδι σκάκι, πιο έμπειροι προπονητές, τον κέρδισαν κατά κράτος.

Παρ’όλα αυτά, σε συγκεκριμένους τομείς ο Σίμος έχει το υπόβαθρο και τις γνώσεις για μεγάλα πράγματα. Για να σχηματίσει μια ομάδα, να δημιουργήσει το τεχνικό και τακτικό πλάνο, να ετοιμάσει από την αρχή μια ομάδα.

Η αλήθεια είναι, ακόμη, ότι φέτος στάθηκε άτυχος. Τόσο η πανδημία με όσα επέφερε, ελλιπή προετοιμασία, ανύπαρκτη ξεκούραση για τους αθλητές, άδεια γήπεδα, έβαλλαν περισσότερο σε προπονητές σαν και αυτόν, που η σημαντικότερη δουλειά του είναι στην διάρκεια της προετοιμασίας.

Ήταν λάθος απόφαση, όλου του τεχνικού επιτελείου, να προχωρήσουν σε μια αναδόμηση του ρόστερ, σε μια περίεργη και δύσκολη χρονιά. Δεκατέσσερις παίκτες είναι ένας μεγάλος αριθμός, που λογικά, ούτε σε κανονικές συνθήκες δεν προλαβαίνεις να κάνεις ομάδα.

Αλήθεια είναι επίσης, ότι στις χειμερινές μεταγραφές έμεινε ξεκρέμαστος από τη διοίκηση. Υπολόγιζαν ότι ο Τσίλια θα μπει γύρω στο Φλεβάρη, δεν υπολόγιζαν ότι θα υπάρχουν οι τραυματισμοί Ντε Γκουζμάν, Νέιρα, Σακόρ, ήλπιζαν ότι ο Καστάνιος ή και ο Γιάννου, θα έμπαιναν πιο γρήγορα, κόντεψε να χυθεί η καρδάρα με το γάλα.

Υπάρχει δικαιολογία, ότι το ρόστερ είχε ξεπεράσει τους 32 παίκτες, υπερβολικό νούμερο.

Όμως, αυτό που φαινόταν από τα τέλη Γενάρη, όταν είχαν αρχίσει τα αλλεπάλληλα χαστούκια, ήταν ότι ο Σίμος είχε χάσει τα αποδυτήρια. Ότι δεν τον πίστευαν οι παίκτες του. Διάολε, 10 ώρες (600 λεπτά) να βάλουμε γκολ.

Κακός προπονητής πάντως δεν είναι. Δεν αρκεί όμως να είσαι καλός προπονητής, ενώ μην ξεχνάμε τον μέγα Ευγένιο με το πτυχίο Ψυχολογίας, πόσο σημαντικό είναι για έναν προπονητή.

Νομίζω ότι η δουλειά που ανέλαβε πρόσφατα στην Εθνική Ελπίδων, είναι ό,τι καλύτερο για αυτόν, το μόνο που εύχομαι είναι να έχει πάντα πολλές Ομιλίτικες προσκλήσεις και καθόλου τραυματισμούς.

Νίκος Νιόπλιας:

Δικαιωματικά η μεγαλύτερη γραμματοσειρά. Γι' άλλη μια φορά, αναλαμβάνει μια αποστολή αυτοκτονίας και τη φέρνει εις πέρας, με τον καλύτερο τρόπο. Μα ποιος είναι; Ο Κλιντ Ίστγουντ του ΟΦΗ;

Πολύ γρήγορα κατάφερε να κάνει μια ομάδα λούζερ, όπως είχε διαμορφωθεί εκείνο το δύσκολο τρίμηνο, σε winner. Τεράστια μαγκιά του. Οι παίκτες έβγαλαν πάθος, κέρδιζαν σχεδόν όλες τις μονομαχίες, έδειξαν αυταπάρνηση. Κατά διαστήματα και καλό ποδόσφαιρο. Που δεν έχει καμμία σημασία σε τέτοια ματς. Λες και θα θυμάται κανείς μετά από 20 χρόνια, ότι η Ελλάδα δεν έπαιξε και μπαλάρα το 2004.

Θεωρώ ότι αυτοί, η ισχνή μειοψηφία, που ας ωριμάσει επιτέλους, είναι πολύ άδικοι όταν λένε "μα με τον Κοκό δεν πρόκειται να παίξουμε καλή μπάλα". Λες και τον είδαμε ποτέ από την αρχή της χρονιάς. Ή λες και έφτιαξε ποτέ την ομάδα αυτός όπως την ήθελε.

Όπως είναι εντελώς άτοπο αυτό που λένε, άλλοι λιγοστοί. Να δούμε αν θα δεχτεί καπέλωμα από τον Σαμαρά. Πού το είδες το καπέλωμα; Είναι κολλητοί 30+ χρόνια, είναι κουμπάροι, συζητούν, προβληματίζονται, βρίσκουν λύσεις. Συνεργάζονται. Πόσο πιο απλό; Γιατί δηλαδή κάποιοι επιμένουν να βλέπουν παντού Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες;

‘Η μήπως, τόσοι και τόσοι, χιλιάδες, όχι 5-6 άτομα, δε λέγαμε, όταν ο Νίκος ήταν ακόμη ποδοσφαιριστής, ότι στο πρόσωπο του βρήκαμε τη συνέχεια του Ευγένιου; Το ξεχάσαν κιόλας; Ψάχνουν να βρουν, για να πουν κάτι στη μεγαλύτερη προσωπικότητα της ομάδας τα τελευταία 40 χρόνια, μαζί με τον Μαχλά αν θέλετε.

Για τα 5 χιλιάρικα που έκανε προσφυγή στον Τσάλο; Καλά του το 'κανε. Ξέρουμε όλοι γιατί το λέω αυτό.

Για τη μεταγραφή του στον ΠΑΟ, που το κρατούν κάποιοι μανιάτικο, 30 χρόνια μετά; Παιδάκι του γυμνασίου τότε, πίστευα ότι ο Κοκός δε θα πάει ποτέ εκεί. Τι μαχαιριά ήταν αυτή. Τι καφρίλα έβγαλα, όταν επέστρεψε με τα πράσινα, ντράπηκα και ο ίδιος μετά το ματς. Πόσο καχύποπτος, πόσο αρνητικά προκατειλημμένος ήμουν, όταν γύρισε στον ΟΦΗ.

Πόσο γρήγορα κατάφερε να μας κάνει να ξεχάσουμε τα άσχημα συναισθήματα, που μας είχε προκαλέσει. Πόσο σύντομα μας έκανε να τον αποθεώνουμε, αφού ήταν πάντα ο καλύτερος παίκτης σε ουσία και διάρκεια; Και πόσο άδικα τον έδιωξαν ουσιαστικά οι Παντελήδες, αφού είχε αρχίσει ήδη να μιλάει για τα κακώς κείμενα;

Ας συσπειρωθούμε λοιπόν, ας κοιτάξουμε μπροστά. Και αν ήρθαν φέτος δυσκολίες, να μας ατσαλώνουν πρέπει. Έχουμε ομάδα πρότυπο. Ας το καταλάβουμε πρώτα εμείς, ΟΛΟΙ.

Και όχι, πρότυπο δε σημαίνει πάμε κάθε χρόνο για πρωτάθλημα ή για Ευρώπη. Σημαίνει πολλά περισσότερο. Το κυριότερο;

Προάγω το ποδόσφαιρο και είμαι κομμάτι της κοινωνίας. Κλείνω με αυτό, γιατί άρχισε να κατεβαίνει πάλι το ποτάμι με τις λέξεις…