Όχι το αγαπημένο της εποχής Γκέραλντ, 3-0 από το αεροδρόμιο, αλλά 3-1, να υπάρχει και ολίγον σασπένς. Μη γίνουμε και βαρετοί, δηλαδή. Αφού αναρωτιόμουν, ο Ηλίας ο Πουρσανίδης όταν υποδέχεται τις αντίπαλες αποστολές στην είσοδο του γηπέδου, αυτό τους λέει; Καλώς τα παιδιά, 3 τεμάχια απόψε; Μήπως να τον στέλναμε αεροδρόμιο για την υποδοχή, να ταιριάξει καλύτερα στην ατάκα των προηγούμενων δεκαετιών;
Όλο το καλοκαίρι, το σήριαλ του στόπερ. Από δραματικό, διαμορφώθηκε σε κωμωδία. Καταλάβατε τώρα γιατί δεν πήραμε και άλλο στόπερ; Αθέμιτος ανταγωνισμός, η ταρίφα θα πήγαινε ψηλά, βαρετό θα καταντούσε. Και κάθε μέρα φιλέτο να τρως θα το βαρεθείς. Θες και τη φασολάδα…
Είπα στον πρόλογο να ευθυμήσουμε λιγάκι, αφού η ομάδα μας έχει φέρει χαρές και αισιοδοξία. Πλακίτσα βέβαια όλα τα παραπάνω, έτσι για να μπει καλά ο μήνας Οκτώβρης. 5 αγωνιστικές, 1 τσάμπα ήττα, μια ισοπαλία σε μια δύσκολη έδρα, απέναντι σε ένα καλό και πιο έτοιμο αντίπαλο, 3 σπουδαίες νίκες. Μα το σπουδαιότερο, με φοβερή μπάλα.
Να πω τη μαυρόασπρη αλήθεια μου, όταν μέσα στο κατακαλόκαιρο εμφανιζόμουν υπεραισιόδοξος για την ομάδα, δεν το κρύβω ότι είχα και κάποιες αμυδρές αμφιβολίες.
Μπάλα είναι, είδατε τι έγινε στον Βόλο. Λίγο να στραβώσει, τρέχεις και δε φτάνεις.
Κάτι βέβαια που μπορείς να αποφύγεις, όταν είσαι κατάλληλα προετοιμασμένος. Αυτό που έχει δείξει η ομάδα, αυτό που βλέπουμε όσοι τα παρακολουθούμε από κοντά ή λίγο πιο μακριά, είναι ότι η αρμάδα του Γιώργου Σίμου (και των υπολοίπων του τεχνικού τημ), είναι πάντα άψογα προετοιμασμένη. Οπότε το ποτήρι είναι, όχι μισογεμάτο. Σχεδόν γεμάτο. Σχεδόν, γιατί είμαστε ακόμη στην αρχή, ακολουθεί διακοπή, ενώ αυτό που έχει φανεί στο πρωτάθλημα φέτος, είναι ότι υπάρχουν αρκετές καλές ομάδες.
Ακόμη μια αλήθεια, τουλάχιστον από την δική μου οπτική, είναι ότι το πρώτο ημίχρονο με τον Αστέρα, είναι ίσως το 2ο χειρότερο που έχουμε κάνει φέτος. Υπήρχαν λάθη στο δικό μας μισό του γηπέδου, δεν ήμασταν τόσο παραγωγικοί, όσο έχουμε συνηθίσει, υπάρχει μια φάση που ο Σωτηρίου αντιδρά σαν μεγάλος τερματοφύλακας, σε ένα τετ-α-τετ. Μπορούσαμε φυσικά να προηγηθούμε, δεν ήρθε. Όμως η ποιότητα της ομάδας,η πιστή εφαρμογή του αγωνιστικού και τακτικού πλάνου, έφερε μια σπουδαία νίκη, που, αν μη τι άλλο, μπορούσε να ήταν ακόμη μεγαλύτερη, αφού οι τελικές έφτασαν τον μαγικό αριθμό 23. Μα 23, άντε να γκρινιάξω λίγο.
Στατιστικώς, τα 3 γκολ σε 23 προσπάθειες θυμίζουν βολές του Σακίλ Ο Νίλ, δεν μπορώ να βρω άλλη παρομοίωση. Άλλα μπας και είναι μέρος του πλάνου και αυτό; Για φανταστείτε, να'χαμε ρίξει 5 στον ΠAO, 5 στον Παναιτωλικό, 5 προχτές, θα'χαμε τρομάξει κόσμο και κοσμάκη. Πέρα από την πλάκα, γιατί φέτος ο ΟΦΗ θα μας φτιάχνει την διάθεση, λέγαμε ήδη την προηγούμενη εβδομάδα ότι παίζουμε την καλύτερη μπάλα στην Ελλάδα. Οι αριθμοί το αποδεικνύουν, άλλωστε. Ακόμη, όμως, υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, είναι δεδομένο αυτό. Καμιά ομάδα δεν έφτασε στο πικ της φόρμας της από το Σεπτέμβρη, δεν ωφελεί σε κάτι αυτό.
Προσωπικά, θεωρώ ότι μετά και την 2η διακοπή για τις εθνικές, αλλά κυρίως το 3μηνο Γενάρη – Μάρτη, ευελπιστώ και στα πλαίυ οφς, θα φτάσουμε στη φουλ φόρμα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ειλικρινά, ό,τι είναι να έρθει, καλώς να ορίσει. Αυτή η υγεία που βγάζει η ομάδα, σε κάθε επίπεδο, είναι η μεγαλύτερη χαρά που μπορεί να πάρει ένας οπαδός. Ιδιαίτερα, αν έχει βιώσει μεγάλες ξενέρες, αν έχει περάσει από Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες, όπως εκείνοι της δικής μου γενιάς, που ζήσαμε αυτόν τον ορυμαγδό, κυρίως μετά την παραίτηση του Γιάννη Σαμαρά από την τεχνική ηγεσία, πριν από πολλά χρόνια.
Εδώ, όμως, θα πρέπει να σταθώ σε μια κακή νοοτροπία, που βγαίνει από μερίδα του κόσμου. Μουρμούρες, λέει, ακούστηκαν γιατί δεν έδιωχνε την μπάλα η άμυνα, δεν έκανε βολέ ο τερματοφύλακας. Είδα μάλιστα και σχόλιο σε κοινωνικό δίκτυο, που αναφέρει ότι κακώς ο Νέιρα θα εκτίσει την ποινή με την ΑΕΛ στην Λάρισα. Πάμε καλά; Αφενός, όσον αφορά το τακτικό πλάνο, εκείνο που μας έχει κάνει να τρίβουμε τα μάτια μας, μόλις σε ένα μήνα πρωταθλήματος, δεν έχουμε καταλάβει (τουλάχιστον κάποιοι) ότι η ομάδα θα πορευτεί βάσει του συγκεκριμένου πλάνου, ανεξαρτήτως αποτελέσματος και αντιπάλου; Ακόμη δεν έχουν, κάποιοι, περιβάλλει τον Σίμο με τυφλή εμπιστοσύνη; Δεν τους φτάνει αυτό το αριστούργημα που παρουσιάζει η ομάδα. Ή μήπως θεωρούν ακόμη, κάποιοι, ότι αντιλαμβάνονται καλύτερα τα "θέλω" και τα "πρέπει" κάθε αγώνα από το τεχνικό τημ, που αναλύει εξονυχιστικά κάθε αγώνα, κάθε ποδοσφαιριστή. Για να αφήσουμε λίγο την γκρίνια έξω από το γήπεδο, παρακαλώ, ντροπής πράγματα είναι, συγνώμη δηλαδή κιόλας…
Η ΠΟΔΟΣΦΑΡΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΟΦΗ
Αυτό, λοιπόν, που έχει φέρει η Ομιλάρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, πρόκειται για μια ποδοσφαιρική επανάσταση. Κοιτάμε την ομάδα μας, έχουμε ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο, που το ακολουθούμε ευλαβικά, δεν μας ενδιαφέρει ποιος είναι ο αντίπαλος, αφού πιστεύουμε στην ομάδα και στις δυνατότητες μας, προσπαθούμε να βελτιώσουμε τις δικές μας αδυναμίες, χωρίς να επικαλούμαστε το θεό, την τύχη, τη διαιτησία, τον κακό καιρό που μας επηρέασε. Κοιτάζουμε το ποδόσφαιρο, θέλουμε να το παίξουμε καλύτερα, να έχουμε την πρωτοβουλία, να δημιουργήσουμε ευκαιρίες, να ευχαριστηθούμε εμείς, πρώτα αλλά και ο κόσμος, χωρίς φοβόμαστε το όνομα του αντιπάλου.
Είναι κάτι το πρωτόγνωρο, για τα ελληνικά δεδομένα. Αν μάλιστα ακολουθήσουν το παράδειγμα μας και άλλοι, το γράφω ήδη από τον πρώτο μήνα πρωταθλήματος, κερδισμένο θα είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο. Για να μη μιλήσουμε για την οργάνωση των ακαδημιών, για το μακροπρόθεσμο πλάνο, γεμάτο υπομονή, εξειδίκευση, καινοτομία, στηριζόμενο σε ανθρώπους κορυφαίους στο είδος τους. Η υπομονή και ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός, βέβαια, είναι τα κυρίαρχα στοιχεία του πρότζεκτ. Από μόνα τους το καθιστούν πρωτόγνωρo για τα ελληνικά δεδομένα, όχι μόνο τα ποδοσφαιρικά, αφού η υπομονή και ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός δεν είναι κάτι που χαρακτηρίζει τη χώρα μας. Ας είναι καλά ο Πρύτανης, που λέγαμε την προηγούμενη εβδομάδα.
Τολμώ, δε, να πω, ότι δεν είναι αυτή η πρώτη φορά, που ο ΟΦΗ φέρνει μια ποδοσφαιρική επανάσταση, στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Η πρώτη φορά ήταν, όταν ο αείμνηστος Ευγένιος έφερε την επένδυση στις ακαδημίες. Αντιλαμβανόμενος το ατόφιο, πλην όμως ακατέργαστο, ταλέντο που υπάρχει στον Έλληνα ποδοσφαιριστή, επένδυσε και δημιούργησε, φτιάχνοντας την μεγάλη ομάδα του ΟΦΗ της 15ετίας του. Η διαφορά του τότε με το σήμερα, είναι ότι σήμερα δεν υπάρχει κάποιος «πάτρονας», να περιορίζει το πρότζεκτ, να βάζει ένα ταβάνι στους στόχους, να αρπάζει τους καλύτερους… Έχουμε ακόμη μέλλον, είπαμε το πλάνο είναι μακροπρόθεσμο, αλλά δεν μπορούμε να έχουμε παράπονα, κάθε άλλο, η εικόνα της πρώτης ομάδας ήδη μας αποζημιώνει στο έπακρο.
ΟΜΙΛΙΤΕΣ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ
Ορίστε, φτάσαμε στο σημείο κάποιοι να αναρωτιούνται γιατί «μάζεψα» τα άρθρα κάπως. Ας ρίξουμε άλλο ένα θεματάκι, να'ρθείτε στα ίσα σας. Έχω και το υστερόγραφο έτοιμο.
Αν και, από πρώτο χέρι αυτό, διανύουμε μια δύσκολη για τον τουρισμό εποχή, τόσο στο προηγούμενο ματς, όσο και σε αυτό δεν ήταν λίγοι οι τουρίστες που έκαναν την εμφάνιση τους στο Γεντί Κουλέ. Ήδη, στα πρώτα βήματα του σάιτ, λέγαμε ότι ο ΟΦΗ είναι η ομάδα με τους περισσότερους αλλοδαπούς οπαδούς στο εξωτερικό. Θεωρώ, ότι δε θα ήταν κακή ιδέα η ΠΑΕ, σε συνεργασία με ξενοδοχεία και τουριστικά γραφεία ίσως, να διευκολύνει την παρουσία τουριστών οπαδών στους αγώνες μας.
Αυτό θα μπορούσε να γίνει, με τη δημιουργία δρομολογίων από τουριστικές περιοχές και από όπου υπάρχει ζήτηση. Τα οφέλη πολυποίκιλα, αναμφισβήτητα. Το μεγαλύτερο όλων, η γιγάντωση του κύρους του μπραντ του ΟΦΗ. Υπάρχει, άλλωστε, η προοπτική για την δημιουργία ενός γιγαντιαίου μπραντ, που θα ξεπερνά τα ελληνικά σύνορα. Ο τουρισμός, αλλά και οι Κρήτες του εξωτερικού (τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς στα παιδιά που δημιούργησαν τον ΟFI Kreta Γερμανίας), μπορούν να αποτελέσουν τη μαγιά για αυτόν το στόχο….
Υγ. Κάποιος παλιόφιλος είπε, περιπαικτικά, ότι θέλει δυο τέρμινα για να διαβάσει ένα άρθρο μου. Δεν ξέρω αν συλλαβίζει, αλλά χρόνο για να γράψω, βρίσκω μια φορά την βδομάδα, όχι κάθε μέρα (Χρίστο δεν είναι καρφί, απολαμβάνουμε να σε διαβάζουμε και μαθαίνουμε μπαλίτσα, αλλά και επικοινωνία από σένα, το ξες). Για εκείνον(ους) που θέλει 2 τέρμινα, ας το πιάνει λίγο – λίγο. Βάζουμε και υπέρτιτλους τώρα, για να αφήνετε σημάδι…
Υγ4. ΟΦΑΡΑ ΜΟΥ ΑΡΡΩΣΤΗΣΑ ΚΑΙ ΔΕ ΓΙΑΤΡΕΥΟΜΑΙ…
