Πριν λίγες μέρες, είχα την ευκαιρία να συζητήσω (στον αέρα της εκπομπής Θύρα Κρήτης) με το Σάββα Κωφίδη, Συντονιστή Ακαδημιών στον ΟΦΗ, γύρω από την εξέλιξη του προγράμματος που τρέχει από το 2019, στα τμήματα υποδομών του ΟΦΗ.
Εκεί ανέλυσε την ποδοσφαιρική κι εκπαιδευτική φιλοσοφία της ομάδας, τη μεθοδολογία που ακολουθεί, τον τρόπο που λειτουργεί και γενικότερα το πώς αντιμετωπίζεται στο ΒΑΚ αυτό το κομμάτι του Οργανισμού. Σας προτείνω να αφιερώσετε λίγο χρόνο να διαβάσετε τις απαντήσεις του. Επιγραμματικά, ας κρατήσουμε ένα 4πτυχο που τον ακούσαμε να επαναλαμβάνει πολλές φορές: «υπομονή - επιμονή - σταθερότητα - συνέπεια».
Σαν oficrete.gr έχουμε εξαρχής δείξει ότι το συγκεκριμένο θέμα μας ενδιαφέρει πολύ. To Mάη του…μακρινού 2018, στο 4ο μόλις κείμενο μου για το νεοσύστατο τότε site, έγραφα ότι πρώτη δουλειά για τον ΟΦΗ, πρέπει να είναι οι Ακαδημίες. Προ Μπούση. Ακόμα και σήμερα, αυτό πιστεύω. Δεν είμαι ο μόνος ευτυχώς. Και ο Γιάννης παρακολουθεί πολύ τις ομάδες των Ακαδημιών, ενδιαφέρεται και μελετά τους ποδοσφαιριστές τους. Κάπως έτσι, έχουμε νομίζω καταφέρει, ρωτώντας και παρακολουθώντας σε Ηράκλειο και Αθήνα, να έχουμε μια αρκετά σφαιρική άποψη για το θέμα. Σκέφτηκα λοιπόν πως η συνέντευξη Κωφίδη δίνει ένα καλό πάτημα για μια ανακεφαλαίωση, γύρω από τις Ακαδημίες της ΠΑΕ.
Ξεκίνημα με τεχνογνωσία και μέθοδο, όχι όμως με ρόστερ της επιλογής του και ομαλές συνθήκες
Ουσιαστικά και συστηματικά, η προσπάθεια ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2019. Το πρώτο της εποχής Σαμαρά (και Μπούση προφανώς). Τότε στελεχώθηκε η ομάδα με επιτελείο της επιλογής της. Τότε άρχισε σιγά-σιγά να φέρνει και παιδιά δικής της, επίσης, επιλογής. Σταδιακά, μιας και προϋπήρχαν παιδιά που έπρεπε να αξιολογηθούν, αλλά και να αντιμετωπιστούν με σεβασμό, σε μια πολύ κρίσιμη ηλικία.
Δυστυχώς, υπήρχαν και εμπόδια. Το ΒΑΚ δεν ήταν εξαρχής διαθέσιμο. Οι ομάδες Κ αναγκάζονταν για αρκετό καιρό να προπονούνται σε άλλα γήπεδα, περιφερειακά (πχ στην Τύλισσο και στα Καλέσσα) και να μην έχουν μια σταθερότητα στο περιβάλλον. Αυτό λύθηκε, όταν το ΒΑΚ απέκτησε το δικό του γήπεδο τον Αύγουστο του 2022, αποκλειστικά για τις τρεις Κ ομάδες. Δικό τους χώρο, δικά τους αποδυτήρια, δική τους βάση.
Ένα αναπάντεχο εμπόδιο αποδείχθηκε η πανδημία. Η Ακαδημία δε λειτούργησε λόγω μέτρων για τον covid, από το Μάρτιο έως και το τέλος της σαιζόν 2019-20 και από τον Οκτώβρη έως το Μάη τη σαιζόν 2020-21. Ουσιαστικά σχεδόν 1,5 σαιζόν πήγε στράφι. Κάποια παιδιά αυτή η διακοπή τα χτύπησε σε πολύ κρίσιμη εκπαιδευτικά και βιολογικά ηλικία (15-17 ετών). Εμπόδισε την ομαλή ανάπτυξή τους και τους στέρησε την ευκαιρία να δουλέψουν σε ένα περιβάλλον με υψηλό επίπεδο τεχνογνωσίας στο κομμάτι των αναπτυξιακών ηλικιών. Τα παιδιά που την τελευταία διετία «αποφοίτησαν» από την Κ19, ήταν άτυχα.
Το παιδομάζωμα (aka scouting)
Όπως προαναφέρω, η νέα εποχή και το νέο επιτελείο των Ακαδημιών, βρήκαν κάποια παιδιά στις Κ ομάδες που προϋπήρχαν. Μπορούσαν να τα αξιολογήσουν, μπορούσαν να δουλέψουν μαζί τους, δεν ήταν όμως παιδιά που είχαν επιλεγεί με τα δικά τους κριτήρια και πεδία αξιολόγησης (τεχνικά χαρακτηριστικά, αντίληψη παιχνιδιού, ψυχοκινητικά στοιχεία, αλλά και βιολογικά/σωματικά προσόντα).
Αυτό που έγινε, ήταν οι πρώτες Κ να είναι ένα μείγμα παιδιών που βρήκε εκεί η ομάδα και κάποιων παιδιών που σταδιακά πρόσθετε, μέσα από scouting εντός του Νομού Ηρακλείου, κατά βάση. Σταδιακά και όσο οι μεγαλύτεροι έδιναν τη θέση τους σε νεότερους, το παιδομάζωμα γινόταν πιο εντατικό. Κάπως έτσι, η σημερινή Κ19 στελεχώνεται κατά 90% από παιδιά που ήρθαν μέσα από τη διαδικασία του scouting (από Ηράκλειο, αλλά και Ρέθυμνο, Λασίθι). Έχει και κάποιες (2) εξαιρέσεις, με παιδιά εκτός Κρήτης.
Οι Κ17 και Κ15 είναι σε ποσοστό 100% επιλογές της ομάδας. Παιδιά που μελέτησαν, αξιολόγησαν και τελικά αποφάσισαν, μέσα από συγκεκριμένη διαδικασία, να βάλουν στην ομάδα και να δουλέψουν μαζί τους.
Πού βρισκόμαστε σήμερα
Αυτή τη στιγμή, η Κ19 εμφανίζει μια διαρκή αγωνιστική βελτίωση. Έχει 2 επαγγελματίες (Θεοδοσουλάκης, Αποστολάκης) και 3-4 παιδιά συνολικά, που κάνουν προπόνηση με την πρώτη ομάδα καθημερινά. Επιπλέον, η "φουρνιά" αυτή έδωσε και παιδιά στο εξωτερικό (Μακατουνάκης, Κουτσουπιάς). Κάτι που προφανώς δείχνει ότι υπάρχει ταλέντο και προοπτική στο ρόστερ. Σημαίνει παράλληλα και τροφεία για τον ΟΦΗ, ένα χρήσιμο στοιχείο για να υποστηριχθεί η επένδυση, αλλά και η αυτάρκεια των τμημάτων υποδομής σε ένα βαθμό έστω, για την ώρα.
Η Κ17 και η Κ15 με παιδιά μικρότερα σε ποσοστό σχεδόν 50% σε κάθε ματς, δουλεύουν με ρόστερ που εξ ολοκλήρου αποκτήθηκε με scouting και παιδομάζωμα. Το ποδόσφαιρο που προσπαθούν και σε μεγάλο βαθμό καταφέρνουν να παίζουν, είναι ιδιαίτερα απαιτητικό. Το αναγνωρίζουν οι προπονητές τους, αλλά το παραδέχονται και οι αντίπαλοί τους, ότι αυτό που παρουσιάζουν είναι κάτι ξεχωριστό. Μιλάμε για παιχνίδι κατοχής, για επιμονή στο passing game και το build up, για ενθάρρυνση της προσωπική ενέργειας, αλλά και για ρίσκο. Μιλάμε επίσης για πρεσάρισμα στη μπάλα, με στόχο την άμεση ανάκτησή της και ένα αμυντικό στυλ καθόλου εύκολο ή πονηρό.
Ο σκοπός, σε καμία περίπτωση, δεν αγιάζει τα μέσα. Αυτό διδάσκονται τα παιδιά. Το αν κερδίζουν ή χάνουν τα ματς, δεν είναι αυτή τη στιγμή κριτήριο, όπως έχει εξηγήσει πολλές φορές η Ακαδημία, μιας και αυτό που απασχολεί την ομάδα είναι ο τρόπος κι όχι το αποτέλεσμα. Είναι εντελώς ξεκάθαρο σε όλους εντός του ΒΑΚ, πως το στυλ και η φιλοσοφία δεν αλλάζει, ό,τι ρίσκο κι αν έχει αυτό από βαθμολογικής άποψης. Όπως είπε ο Κωφίδης, «έχω γερό στομάχι». Ο «αγώνας» που γίνεται πια, είναι να εμπεδωθεί όλο αυτό κι από τους γονείς και τα παιδιά, ώστε να μην κλονίζονται, όταν έρχονται δυσάρεστα αποτελέσματα.
Κι αν αυτό ακούγεται ρομαντικό, αρχικά η πραγματικότητα είναι πως αποτελεί και μονόδρομο, για να φτάσουν τελικά όντως παιδιά, με υψηλό επίπεδο, να παίρνουν χρόνο συμμετοχής. Για να κατανοήσουμε τι πρόβλημα υπάρχει στις αναπτυξιακές ηλικίες στη χώρα, όπου εστιάζουμε στο αποτέλεσμα κι όχι στον τρόπο, μπορούμε να ρίξουμε μια ματιά στο επίπεδο των Εθνικών μας ομάδων. Μπορούμε επίσης να δούμε τι συμβαίνει σε Ολυμπιακό κυρίως και δευτερευόντως σε ΑΕΚ, ΠΑΟ, που παίζουν για τίτλους στα πρωταθλήματα των Κ και να αναρωτηθούμε πόσα παιδιά έχουν βάλει στις πρώτες ομάδες τους την τελευταία 4ετια, παρά την επένδυση που κάνουν. Μικρή εξαίρεση αποτελεί ο ΠΑΟΚ, ο οποίος μετά από περίπου μια 10ετίας προσπάθεια, έχει πια απτά αποτελέσματα, έστω κι αν αυτά ήρθαν κι ελαφρώς αναγκαστικά, λόγω Financial Fair Play.
Οι συνεργασίες εκτός Ηρακλείου
Πριν περίπου 10 μήνες, ο ΟΦΗ ανακοίνωσε την επέκτασή του και εκτός Ηρακλείου, ξεκινώντας συνεργασίες με Ακαδημία στο Ρέθυμνο, αλλά και την Αθήνα. Μια κίνηση, που προσωπικά περίμενα να γίνει, εδώ και πολλά χρόνια (το έγραφα κι αυτό το 2018, στο ξεκίνημα του site).
Τόσο στο Ρέθυμνο όσο και στην Αθήνα, οι συνεργαζόμενες σχολές έκαναν δοκιμαστικά το προηγούμενο καλοκαίρι, ώστε να στελεχώσουν τα τμήματά τους. Η συνεργασία αφορά κατά βάση το προπονητικό πρόγραμμα, τη μεθοδολογία και τη φιλοσοφία. Προφανώς, το κοντινό Ρέθυμνο είναι πρακτικά πιο εύκολο να «παρακολουθείται» στενότερα από τον ΟΦΗ, αφού δίνει την άνεση, με μεγάλη ευκολία, να γίνεται η συνεργασία. Η πιο μακρινή Αθήνα λειτουργεί προφανώς πιο αυτόνομα, όμως σε κάθε περίπτωση, αποτελεί τον πρώτο πυρήνα, ο οποίος όσο «μεγαλώνει» το αναπτυξιακό πρόγραμμα, τόσο περισσότερο μπορεί να αξιοποιείται, καθώς δίνει πρόσβαση σε μια δεξαμενή ταλέντων, πολλές φορές μεγαλύτερη του Ηρακλείου.
Οι πρώτες θετικές ενδείξεις, πέρα από την εικόνα στο γήπεδο
Η δουλειά έχει πάντως αρχίσει να αποδίδει κι αυτό φαίνεται κι από άλλα, πιο περιφερειακά πράγματα. Τέτοια είναι οι συνεχείς κλήσεις παιδιών της ομάδας στις μικρές Εθνικές. Τέτοιο επίσης είναι η πορεία του Λυκείου Γαζίου με 13 παιδιά από τον ΟΦΗ στη σύνθεσή του, που θυμίζει το πάλαι ποτέ Αθλητικό Λύκειο, που ουσιαστικά αποτελούσε έναν δεύτερο ΟΦΗ.
Το παιδομάζωμα (ή scouting) πάντως συνεχίζεται, με τους προπονητές του ΟΦΗ να παρακολουθούν είτε δια ζώσης, είτε με τη βοήθεια της τεχνολογίας, άπειρα ματς παιδιών στο Ηράκλειο (Μεικτές ομάδες, τουρνουά Ακαδημιών, Σχολικά Πρωταθλήματα κλπ.). Φροντίζοντας παράλληλα να διατηρούν καλές σχέσεις με τις υπόλοιπες ομάδες, ώστε να μπορούν να συνεργάζονται.
Τα επόμενα βήματα
Το πρόγραμμα που τρέχει στις υποδομές της ομάδας, έχει κι άλλα βήματα για να ολοκληρωθεί. Ένας ξενώνας, για παράδειγμα και γενικά δυνατότητα για ολοκληρωμένη φιλοξενία παιδιών εκτός Ηρακλείου, είναι ένα από τα επόμενα βήματα που χρειάζεται η ομάδα.
Επιπλέον, εφόσον με βάση τη διαδικασία το πρόγραμμα ποδοσφαιρικής εκπαίδευσης του ΟΦΗ απαιτεί 6-8 χρόνια, γίνεται πολύ σημαντικό να «κατέβει» ηλικιακά και σε άλλες ηλικίες. Ναι μεν η Κ15 έχει αρκετούς Κ14, όμως τα… μαθηματικά λένε ότι το ιδανικό είναι να φτάσει τουλάχιστον σε επίπεδο Κ12, αν όχι Κ10. Ώστε να μπορεί να τρέχει ολόκληρο το πρόγραμμα σε ένα παιδί κι όχι να το παραλαμβάνει αρκετά μεγαλύτερο. Δεν έχει γίνει ως τώρα, άγνωστο το γιατί. Στο παρελθόν είχε ειπωθεί ότι αυτό έγινε στο πλαίσιο της προσπάθειας σύσφιξης των σχέσεων με τον Ερασιτέχνη, που ξεκίνησε μετά την αποχώρηση Σαμαρά. Για να μη λειτουργούν ανταγωνιστικά οι δύο ακαδημίες, σε κάποιες ηλικίες. Ίσως πρέπει αυτό να ξανασυζητηθεί και να βρεθεί άλλος τρόπος να στηριχθεί ο Ερασιτέχνης.
Όπως καταλαβαίνει κανείς, περιθώρια αναβαθμίσεων (μια επέκταση του ΒΑΚ επίσης) υπάρχουν αρκετά. Αλλά η διαδικασία είναι σε εξέλιξη.
Το εκπαιδευτικό κομμάτι
Γενικά, βρίσκω εξαιρετική ιδέα, για όποιον το επιθυμεί, να παρακολουθήσει κάποια παιχνίδια των Κ ομάδων, ώστε αφενός να δει στην πράξη το ποδόσφαιρο κατοχής και πίεσης που ανέλυσε ο Κωφίδης κι αφετέρου να συνειδητοποιήσει πόσο μεγάλη διαφορά έχει η διαδικασία σε παιδικές-εφηβικές ηλικίες, σε σχέση με την πρώτη ομάδα που έχουμε συνηθίσει να παρακολουθούμε. Ας το δούμε σαν εκπαίδευση, στο ρόλο μας ως φίλαθλοι.
Όμως, για το τέλος άφησα ένα άλλο κομμάτι, που αφορά στην εκπαίδευση των παιδιών εκτός ποδοσφαίρου. Πέρυσι οι εισαγωγές μαθητών της Κ19 σε ΑΕΙ/ΤΕΙ είχαν σημαντικό ποσοστό επιτυχίας (8 παιδιά της ομάδας). Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Θεοδοσουλάκης ουσιαστικά διέκοψε για 2 μήνες τις προπονήσεις (και τις μετακινήσεις από Ρέθυμνο) στο τέλος της σαιζόν, για να αφοσιωθεί στις Πανελλήνιες. Ουσιαστικά δηλαδή, τόσο το παιδί όσο και η ομάδα, «θυσίασαν» την ετοιμότητά του για την καλοκαιρινή προετοιμασία της πρώτης ομάδας, για το εκπαιδευτικό σκέλος.
Ένας υγιώς σκεπτόμενος γονιός, σήμερα είμαι βέβαιος ότι έχει κι αυτό το κριτήριο στην επιλογή του για τα παιδιά του. Θα προτιμήσει να το εμπιστευτεί σε ένα περιβάλλον, που δεν αμελεί το plan b, πέρα από το ποδόσφαιρο. Γιατί, στατιστικά αν το δούμε από κάθε φουρνιά παιδιών, στην καλύτερη περίπτωση να δούμε 2 ή 3 προωθήσεις στην πρώτη ομάδα. Την ίδια στιγμή, που αξιοπρεπές εργασιακό περιβάλλον εκτός Σουπερ Λιγκ 1, δεν προσφέρεται κι άρα η αγωνία για εναλλακτική λύση, είναι μεγάλη. Σε αυτή την κατεύθυνση, προσωπικά θεωρώ εξαιρετικό παράδειγμα και μήνυμα για τη φιλοσοφία της ομάδας την κίνηση της Ακαδημίας να προσφέρει, μέσω του χορηγού της, επιβράβευση στους καλύτερους μαθητές, με την παρουσία μάλιστα του κ. Μπούση.
Το ρεζουμέ
Δυστυχώς, τρόπος να γίνουν τα παιδιά από 12 ή 13 ετών, απευθείας 18-19, δεν υπάρχει. Είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε υπομονή. Κι εμείς και τα ίδια και ο ΟΦΗ. Κι όσο κάνουμε υπομονή, είναι καλό να παρακολουθούμε, να προσπαθούμε να κατανοήσουμε καλύτερα και να κάνουμε, όποτε χρειάζεται και θετική κριτική, για την πρόοδο αυτού του προγράμματος που τρέχει.
Θα είναι σημαντικό για τη δουλειά που γίνεται, σύντομα οι δύο πρώτοι (Θεοδοσουλάκης, Αποστολάκης), να μπουν πιο ενεργά στην πρώτη ομάδα και να πάρουν ευκαιρίες, για παράδειγμα στα play out; Εννοείται ότι θα είναι. Κυρίως για τον κόσμο και τα παιδιά που δουλεύουν αυτή την 4ετία. Θα δώσει κίνητρο. Όπως και να έχει όμως, έχουν μπει βάσεις, ο σπόρος έχει μπει και μένει σωστό πότισμα, περιποίηση, σταθερό κλίμα και υπομονή για να καρποφορήσει.
Εκεί ανέλυσε την ποδοσφαιρική κι εκπαιδευτική φιλοσοφία της ομάδας, τη μεθοδολογία που ακολουθεί, τον τρόπο που λειτουργεί και γενικότερα το πώς αντιμετωπίζεται στο ΒΑΚ αυτό το κομμάτι του Οργανισμού. Σας προτείνω να αφιερώσετε λίγο χρόνο να διαβάσετε τις απαντήσεις του. Επιγραμματικά, ας κρατήσουμε ένα 4πτυχο που τον ακούσαμε να επαναλαμβάνει πολλές φορές: «υπομονή - επιμονή - σταθερότητα - συνέπεια».
Σαν oficrete.gr έχουμε εξαρχής δείξει ότι το συγκεκριμένο θέμα μας ενδιαφέρει πολύ. To Mάη του…μακρινού 2018, στο 4ο μόλις κείμενο μου για το νεοσύστατο τότε site, έγραφα ότι πρώτη δουλειά για τον ΟΦΗ, πρέπει να είναι οι Ακαδημίες. Προ Μπούση. Ακόμα και σήμερα, αυτό πιστεύω. Δεν είμαι ο μόνος ευτυχώς. Και ο Γιάννης παρακολουθεί πολύ τις ομάδες των Ακαδημιών, ενδιαφέρεται και μελετά τους ποδοσφαιριστές τους. Κάπως έτσι, έχουμε νομίζω καταφέρει, ρωτώντας και παρακολουθώντας σε Ηράκλειο και Αθήνα, να έχουμε μια αρκετά σφαιρική άποψη για το θέμα. Σκέφτηκα λοιπόν πως η συνέντευξη Κωφίδη δίνει ένα καλό πάτημα για μια ανακεφαλαίωση, γύρω από τις Ακαδημίες της ΠΑΕ.
Ξεκίνημα με τεχνογνωσία και μέθοδο, όχι όμως με ρόστερ της επιλογής του και ομαλές συνθήκες
Ουσιαστικά και συστηματικά, η προσπάθεια ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2019. Το πρώτο της εποχής Σαμαρά (και Μπούση προφανώς). Τότε στελεχώθηκε η ομάδα με επιτελείο της επιλογής της. Τότε άρχισε σιγά-σιγά να φέρνει και παιδιά δικής της, επίσης, επιλογής. Σταδιακά, μιας και προϋπήρχαν παιδιά που έπρεπε να αξιολογηθούν, αλλά και να αντιμετωπιστούν με σεβασμό, σε μια πολύ κρίσιμη ηλικία.
Δυστυχώς, υπήρχαν και εμπόδια. Το ΒΑΚ δεν ήταν εξαρχής διαθέσιμο. Οι ομάδες Κ αναγκάζονταν για αρκετό καιρό να προπονούνται σε άλλα γήπεδα, περιφερειακά (πχ στην Τύλισσο και στα Καλέσσα) και να μην έχουν μια σταθερότητα στο περιβάλλον. Αυτό λύθηκε, όταν το ΒΑΚ απέκτησε το δικό του γήπεδο τον Αύγουστο του 2022, αποκλειστικά για τις τρεις Κ ομάδες. Δικό τους χώρο, δικά τους αποδυτήρια, δική τους βάση.
Ένα αναπάντεχο εμπόδιο αποδείχθηκε η πανδημία. Η Ακαδημία δε λειτούργησε λόγω μέτρων για τον covid, από το Μάρτιο έως και το τέλος της σαιζόν 2019-20 και από τον Οκτώβρη έως το Μάη τη σαιζόν 2020-21. Ουσιαστικά σχεδόν 1,5 σαιζόν πήγε στράφι. Κάποια παιδιά αυτή η διακοπή τα χτύπησε σε πολύ κρίσιμη εκπαιδευτικά και βιολογικά ηλικία (15-17 ετών). Εμπόδισε την ομαλή ανάπτυξή τους και τους στέρησε την ευκαιρία να δουλέψουν σε ένα περιβάλλον με υψηλό επίπεδο τεχνογνωσίας στο κομμάτι των αναπτυξιακών ηλικιών. Τα παιδιά που την τελευταία διετία «αποφοίτησαν» από την Κ19, ήταν άτυχα.
Το παιδομάζωμα (aka scouting)
Όπως προαναφέρω, η νέα εποχή και το νέο επιτελείο των Ακαδημιών, βρήκαν κάποια παιδιά στις Κ ομάδες που προϋπήρχαν. Μπορούσαν να τα αξιολογήσουν, μπορούσαν να δουλέψουν μαζί τους, δεν ήταν όμως παιδιά που είχαν επιλεγεί με τα δικά τους κριτήρια και πεδία αξιολόγησης (τεχνικά χαρακτηριστικά, αντίληψη παιχνιδιού, ψυχοκινητικά στοιχεία, αλλά και βιολογικά/σωματικά προσόντα).
Αυτό που έγινε, ήταν οι πρώτες Κ να είναι ένα μείγμα παιδιών που βρήκε εκεί η ομάδα και κάποιων παιδιών που σταδιακά πρόσθετε, μέσα από scouting εντός του Νομού Ηρακλείου, κατά βάση. Σταδιακά και όσο οι μεγαλύτεροι έδιναν τη θέση τους σε νεότερους, το παιδομάζωμα γινόταν πιο εντατικό. Κάπως έτσι, η σημερινή Κ19 στελεχώνεται κατά 90% από παιδιά που ήρθαν μέσα από τη διαδικασία του scouting (από Ηράκλειο, αλλά και Ρέθυμνο, Λασίθι). Έχει και κάποιες (2) εξαιρέσεις, με παιδιά εκτός Κρήτης.
Οι Κ17 και Κ15 είναι σε ποσοστό 100% επιλογές της ομάδας. Παιδιά που μελέτησαν, αξιολόγησαν και τελικά αποφάσισαν, μέσα από συγκεκριμένη διαδικασία, να βάλουν στην ομάδα και να δουλέψουν μαζί τους.
Πού βρισκόμαστε σήμερα
Αυτή τη στιγμή, η Κ19 εμφανίζει μια διαρκή αγωνιστική βελτίωση. Έχει 2 επαγγελματίες (Θεοδοσουλάκης, Αποστολάκης) και 3-4 παιδιά συνολικά, που κάνουν προπόνηση με την πρώτη ομάδα καθημερινά. Επιπλέον, η "φουρνιά" αυτή έδωσε και παιδιά στο εξωτερικό (Μακατουνάκης, Κουτσουπιάς). Κάτι που προφανώς δείχνει ότι υπάρχει ταλέντο και προοπτική στο ρόστερ. Σημαίνει παράλληλα και τροφεία για τον ΟΦΗ, ένα χρήσιμο στοιχείο για να υποστηριχθεί η επένδυση, αλλά και η αυτάρκεια των τμημάτων υποδομής σε ένα βαθμό έστω, για την ώρα.
Η Κ17 και η Κ15 με παιδιά μικρότερα σε ποσοστό σχεδόν 50% σε κάθε ματς, δουλεύουν με ρόστερ που εξ ολοκλήρου αποκτήθηκε με scouting και παιδομάζωμα. Το ποδόσφαιρο που προσπαθούν και σε μεγάλο βαθμό καταφέρνουν να παίζουν, είναι ιδιαίτερα απαιτητικό. Το αναγνωρίζουν οι προπονητές τους, αλλά το παραδέχονται και οι αντίπαλοί τους, ότι αυτό που παρουσιάζουν είναι κάτι ξεχωριστό. Μιλάμε για παιχνίδι κατοχής, για επιμονή στο passing game και το build up, για ενθάρρυνση της προσωπική ενέργειας, αλλά και για ρίσκο. Μιλάμε επίσης για πρεσάρισμα στη μπάλα, με στόχο την άμεση ανάκτησή της και ένα αμυντικό στυλ καθόλου εύκολο ή πονηρό.
Ο σκοπός, σε καμία περίπτωση, δεν αγιάζει τα μέσα. Αυτό διδάσκονται τα παιδιά. Το αν κερδίζουν ή χάνουν τα ματς, δεν είναι αυτή τη στιγμή κριτήριο, όπως έχει εξηγήσει πολλές φορές η Ακαδημία, μιας και αυτό που απασχολεί την ομάδα είναι ο τρόπος κι όχι το αποτέλεσμα. Είναι εντελώς ξεκάθαρο σε όλους εντός του ΒΑΚ, πως το στυλ και η φιλοσοφία δεν αλλάζει, ό,τι ρίσκο κι αν έχει αυτό από βαθμολογικής άποψης. Όπως είπε ο Κωφίδης, «έχω γερό στομάχι». Ο «αγώνας» που γίνεται πια, είναι να εμπεδωθεί όλο αυτό κι από τους γονείς και τα παιδιά, ώστε να μην κλονίζονται, όταν έρχονται δυσάρεστα αποτελέσματα.
Κι αν αυτό ακούγεται ρομαντικό, αρχικά η πραγματικότητα είναι πως αποτελεί και μονόδρομο, για να φτάσουν τελικά όντως παιδιά, με υψηλό επίπεδο, να παίρνουν χρόνο συμμετοχής. Για να κατανοήσουμε τι πρόβλημα υπάρχει στις αναπτυξιακές ηλικίες στη χώρα, όπου εστιάζουμε στο αποτέλεσμα κι όχι στον τρόπο, μπορούμε να ρίξουμε μια ματιά στο επίπεδο των Εθνικών μας ομάδων. Μπορούμε επίσης να δούμε τι συμβαίνει σε Ολυμπιακό κυρίως και δευτερευόντως σε ΑΕΚ, ΠΑΟ, που παίζουν για τίτλους στα πρωταθλήματα των Κ και να αναρωτηθούμε πόσα παιδιά έχουν βάλει στις πρώτες ομάδες τους την τελευταία 4ετια, παρά την επένδυση που κάνουν. Μικρή εξαίρεση αποτελεί ο ΠΑΟΚ, ο οποίος μετά από περίπου μια 10ετίας προσπάθεια, έχει πια απτά αποτελέσματα, έστω κι αν αυτά ήρθαν κι ελαφρώς αναγκαστικά, λόγω Financial Fair Play.
Οι συνεργασίες εκτός Ηρακλείου
Πριν περίπου 10 μήνες, ο ΟΦΗ ανακοίνωσε την επέκτασή του και εκτός Ηρακλείου, ξεκινώντας συνεργασίες με Ακαδημία στο Ρέθυμνο, αλλά και την Αθήνα. Μια κίνηση, που προσωπικά περίμενα να γίνει, εδώ και πολλά χρόνια (το έγραφα κι αυτό το 2018, στο ξεκίνημα του site).
Τόσο στο Ρέθυμνο όσο και στην Αθήνα, οι συνεργαζόμενες σχολές έκαναν δοκιμαστικά το προηγούμενο καλοκαίρι, ώστε να στελεχώσουν τα τμήματά τους. Η συνεργασία αφορά κατά βάση το προπονητικό πρόγραμμα, τη μεθοδολογία και τη φιλοσοφία. Προφανώς, το κοντινό Ρέθυμνο είναι πρακτικά πιο εύκολο να «παρακολουθείται» στενότερα από τον ΟΦΗ, αφού δίνει την άνεση, με μεγάλη ευκολία, να γίνεται η συνεργασία. Η πιο μακρινή Αθήνα λειτουργεί προφανώς πιο αυτόνομα, όμως σε κάθε περίπτωση, αποτελεί τον πρώτο πυρήνα, ο οποίος όσο «μεγαλώνει» το αναπτυξιακό πρόγραμμα, τόσο περισσότερο μπορεί να αξιοποιείται, καθώς δίνει πρόσβαση σε μια δεξαμενή ταλέντων, πολλές φορές μεγαλύτερη του Ηρακλείου.
Οι πρώτες θετικές ενδείξεις, πέρα από την εικόνα στο γήπεδο
Η δουλειά έχει πάντως αρχίσει να αποδίδει κι αυτό φαίνεται κι από άλλα, πιο περιφερειακά πράγματα. Τέτοια είναι οι συνεχείς κλήσεις παιδιών της ομάδας στις μικρές Εθνικές. Τέτοιο επίσης είναι η πορεία του Λυκείου Γαζίου με 13 παιδιά από τον ΟΦΗ στη σύνθεσή του, που θυμίζει το πάλαι ποτέ Αθλητικό Λύκειο, που ουσιαστικά αποτελούσε έναν δεύτερο ΟΦΗ.
Το παιδομάζωμα (ή scouting) πάντως συνεχίζεται, με τους προπονητές του ΟΦΗ να παρακολουθούν είτε δια ζώσης, είτε με τη βοήθεια της τεχνολογίας, άπειρα ματς παιδιών στο Ηράκλειο (Μεικτές ομάδες, τουρνουά Ακαδημιών, Σχολικά Πρωταθλήματα κλπ.). Φροντίζοντας παράλληλα να διατηρούν καλές σχέσεις με τις υπόλοιπες ομάδες, ώστε να μπορούν να συνεργάζονται.
Τα επόμενα βήματα
Το πρόγραμμα που τρέχει στις υποδομές της ομάδας, έχει κι άλλα βήματα για να ολοκληρωθεί. Ένας ξενώνας, για παράδειγμα και γενικά δυνατότητα για ολοκληρωμένη φιλοξενία παιδιών εκτός Ηρακλείου, είναι ένα από τα επόμενα βήματα που χρειάζεται η ομάδα.
Επιπλέον, εφόσον με βάση τη διαδικασία το πρόγραμμα ποδοσφαιρικής εκπαίδευσης του ΟΦΗ απαιτεί 6-8 χρόνια, γίνεται πολύ σημαντικό να «κατέβει» ηλικιακά και σε άλλες ηλικίες. Ναι μεν η Κ15 έχει αρκετούς Κ14, όμως τα… μαθηματικά λένε ότι το ιδανικό είναι να φτάσει τουλάχιστον σε επίπεδο Κ12, αν όχι Κ10. Ώστε να μπορεί να τρέχει ολόκληρο το πρόγραμμα σε ένα παιδί κι όχι να το παραλαμβάνει αρκετά μεγαλύτερο. Δεν έχει γίνει ως τώρα, άγνωστο το γιατί. Στο παρελθόν είχε ειπωθεί ότι αυτό έγινε στο πλαίσιο της προσπάθειας σύσφιξης των σχέσεων με τον Ερασιτέχνη, που ξεκίνησε μετά την αποχώρηση Σαμαρά. Για να μη λειτουργούν ανταγωνιστικά οι δύο ακαδημίες, σε κάποιες ηλικίες. Ίσως πρέπει αυτό να ξανασυζητηθεί και να βρεθεί άλλος τρόπος να στηριχθεί ο Ερασιτέχνης.
Όπως καταλαβαίνει κανείς, περιθώρια αναβαθμίσεων (μια επέκταση του ΒΑΚ επίσης) υπάρχουν αρκετά. Αλλά η διαδικασία είναι σε εξέλιξη.
Το εκπαιδευτικό κομμάτι
Γενικά, βρίσκω εξαιρετική ιδέα, για όποιον το επιθυμεί, να παρακολουθήσει κάποια παιχνίδια των Κ ομάδων, ώστε αφενός να δει στην πράξη το ποδόσφαιρο κατοχής και πίεσης που ανέλυσε ο Κωφίδης κι αφετέρου να συνειδητοποιήσει πόσο μεγάλη διαφορά έχει η διαδικασία σε παιδικές-εφηβικές ηλικίες, σε σχέση με την πρώτη ομάδα που έχουμε συνηθίσει να παρακολουθούμε. Ας το δούμε σαν εκπαίδευση, στο ρόλο μας ως φίλαθλοι.
Όμως, για το τέλος άφησα ένα άλλο κομμάτι, που αφορά στην εκπαίδευση των παιδιών εκτός ποδοσφαίρου. Πέρυσι οι εισαγωγές μαθητών της Κ19 σε ΑΕΙ/ΤΕΙ είχαν σημαντικό ποσοστό επιτυχίας (8 παιδιά της ομάδας). Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Θεοδοσουλάκης ουσιαστικά διέκοψε για 2 μήνες τις προπονήσεις (και τις μετακινήσεις από Ρέθυμνο) στο τέλος της σαιζόν, για να αφοσιωθεί στις Πανελλήνιες. Ουσιαστικά δηλαδή, τόσο το παιδί όσο και η ομάδα, «θυσίασαν» την ετοιμότητά του για την καλοκαιρινή προετοιμασία της πρώτης ομάδας, για το εκπαιδευτικό σκέλος.
Ένας υγιώς σκεπτόμενος γονιός, σήμερα είμαι βέβαιος ότι έχει κι αυτό το κριτήριο στην επιλογή του για τα παιδιά του. Θα προτιμήσει να το εμπιστευτεί σε ένα περιβάλλον, που δεν αμελεί το plan b, πέρα από το ποδόσφαιρο. Γιατί, στατιστικά αν το δούμε από κάθε φουρνιά παιδιών, στην καλύτερη περίπτωση να δούμε 2 ή 3 προωθήσεις στην πρώτη ομάδα. Την ίδια στιγμή, που αξιοπρεπές εργασιακό περιβάλλον εκτός Σουπερ Λιγκ 1, δεν προσφέρεται κι άρα η αγωνία για εναλλακτική λύση, είναι μεγάλη. Σε αυτή την κατεύθυνση, προσωπικά θεωρώ εξαιρετικό παράδειγμα και μήνυμα για τη φιλοσοφία της ομάδας την κίνηση της Ακαδημίας να προσφέρει, μέσω του χορηγού της, επιβράβευση στους καλύτερους μαθητές, με την παρουσία μάλιστα του κ. Μπούση.
Το ρεζουμέ
Δυστυχώς, τρόπος να γίνουν τα παιδιά από 12 ή 13 ετών, απευθείας 18-19, δεν υπάρχει. Είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε υπομονή. Κι εμείς και τα ίδια και ο ΟΦΗ. Κι όσο κάνουμε υπομονή, είναι καλό να παρακολουθούμε, να προσπαθούμε να κατανοήσουμε καλύτερα και να κάνουμε, όποτε χρειάζεται και θετική κριτική, για την πρόοδο αυτού του προγράμματος που τρέχει.
Θα είναι σημαντικό για τη δουλειά που γίνεται, σύντομα οι δύο πρώτοι (Θεοδοσουλάκης, Αποστολάκης), να μπουν πιο ενεργά στην πρώτη ομάδα και να πάρουν ευκαιρίες, για παράδειγμα στα play out; Εννοείται ότι θα είναι. Κυρίως για τον κόσμο και τα παιδιά που δουλεύουν αυτή την 4ετία. Θα δώσει κίνητρο. Όπως και να έχει όμως, έχουν μπει βάσεις, ο σπόρος έχει μπει και μένει σωστό πότισμα, περιποίηση, σταθερό κλίμα και υπομονή για να καρποφορήσει.
Δυνατότητα σχολιασμού και πρόσβασης στο chat room με ΔΩΡΕΑΝ απλή εγγραφή στο oficrete.gr