Η συζήτηση για το πώς έφτασε η ομάδα να παίζει για την επιβίωση της, είχε «παγώσει» προσωρινά. Και σωστά. Προείχε η στήριξη, ώστε η ομάδα να μην υποβιβαστεί. Τώρα όμως ήρθε η στιγμή του απολογισμού. Η ΠΑΕ έχει αναφέρει - όταν παρουσιάστηκε ο Νιόπλιας - πως θα γίνει μία απολογιστική συνέντευξη Τύπου, εφ’ όλης της ύλης. Θα την περιμένουμε με αγωνία, ώστε κάθε στέλεχος της ομάδας να τοποθετηθεί για τα θέματα ευθύνης του.
Ως τότε, είπα να βάλω σε μία σειρά τις δικές μου σκέψεις, ως προς το ποδοσφαιρικό σκέλος. Όσο γίνεται μοιρασμένες σε ενότητες. Αν και αρκετά θέματα επικαλύπτουν το ένα το άλλο.
Απαραίτητο (δυστυχώς) disclaimer: Καθένας ως κριτική μπορεί να ορίζει κάτι διαφορετικό. Το έχω ξαναγράψει πως η ψυχραιμία ή οι χαμηλοί τόνοι, χωρίς κορώνες και πιασάρικες ατάκες, για κάποιους δεν είναι κριτική. Εκλαμβάνεται είτε ως αδυναμία, είτε και ως συγκάλυψη σε κάποιες περιπτώσεις. Όσοι το πιστεύουν αυτό, μάλλον θα απογοητευτούν από το παρακάτω κείμενο.
Σημείωση 1η: Το κείμενο είναι γεμάτο links παλιότερων άρθρων. Όποιος κάνει τον κόπο να τα ανοίξει, θα δει πως αποτελεί μία συνέχεια στην ίδια ποδοσφαιρική οπτική και λογική (προφανώς δική μου - δε διεκδικώ καμία αυθεντία).
Σημείωση 2η: Ο κορμός του κειμένου γράφτηκε πριν τα play out, ώστε ο απολογισμός να γίνει χωρίς επιρροή από μία πιθανή βελτίωση και σωτηρία στα play out ή την επιρροή ενός πιθανού υποβιβασμού. Γι’ αυτό το λόγο, δε γίνεται κι εκτενής απολογισμός για τον ΟΦΗ του Νιόπλια. Αυτός ο ΟΦΗ "ειδικών συνθηκών", πρέπει να αξιολογηθεί αυτόνομα.
Κεφάλαιο 1: Η δομή και η αναδόμηση του ρόστερ
Πολλοί θεωρούν πως το ρόστερ του ΟΦΗ ήταν από τα χειρότερα της κατηγορίας. Δεν είμαι ένας από αυτούς. Επιμένω πως ονομαστικά και πλήρες, το ρόστερ του ΟΦΗ δεν ήταν για να μπει η ομάδα σε συζήτηση παραμονής. Γι’ αυτό και από το τέλος της κανονικής διάρκειας έστρεψα προς τους ποδοσφαιριστές τα «βέλη» μου (περισσότερο από μία φορές).
Το πρόβλημα ως προς το ρόστερ, ήταν κυρίως στη δομή του και την απόφαση για την πλήρη αναδόμησή του το καλοκαίρι του 2020.
1. Η δομή του ρόστερ
1. Η δομή του ρόστερ
Ο ΟΦΗ είχε ρόστερ 31 παικτών. Είχα γράψει πως αυτό είναι κόντρα στη φιλοσοφία και όσα είχε αναφέρει στην αρχή της προηγούμενης σαιζόν ο Γιάννης Σαμαράς, περί μικρού ρόστερ με υποστήριξη από την Κ19. Όμως, με την Κ19 ανενεργή από πέρυσι και την πανδημία σε εξέλιξη, με ό,τι αυτό σημαίνει για κρούσματα, καραντίνες, αλλά και αυξημένους τραυματισμούς (ένα διεθνές φαινόμενο), είχε μία λογική ο αυξημένος αριθμός παικτών. Δε συζητάμε επομένως για τον αριθμό των παικτών, αλλά για τη δομή.
Υπήρξε υπερκάλυψη σε κάποιες θέσεις: Για παράδειγμα τα στόπερ (Βούρος, Σελίμοβιτς, Διαμαντής, Γιαννούλης, Βαφέας, αλλά και Μαρινάκης). Ή η θέση «8» (Νέιρα, Σακόρ, Στάικος, Ντε Γκούζμαν, Μπαλογιάννης).
Υπήρξε όμως και υποστελέχωση σε άλλες θέσεις: Το είχα γράψει όταν τέλειωσαν οι μεταγραφές, πως η θέση «6» δεν ήταν καλυμμένη (Μεγιάδο, άντε και Σακόρ). Αυτό φαινόταν με γυμνό μάτι, αλλά η ομάδα επέλεξε, αν χρειαστεί, να το καλύψει με εσωτερικές λύσεις (Βαφέας, Διαμαντής, Μαρινάκης ίσως). Λύσεις που τελικά, λόγω απουσιών, ήταν δύσκολο ακόμα και να δοκιμαστούν. Και στη θέση «10» υπήρχε πρακτικά μόνο ένας ποδοσφαιριστής (Ναμπί), ο οποίος το Νοέμβρη χάθηκε με χιαστό.
Υπήρξαν επίσης θέσεις θεωρητικά γεμάτες, αλλά με αρκετό ρίσκο. Ρίσκο που δε βγήκε: Αυτό συνέβη με τη θέση «9». Πέρυσι ο ΟΦΗ είχε Φιγκεϊρέντο, Μάνο. Το καλοκαίρι στη θέση τους ήρθε ο Γιάννου, ο Γρίβας και ο Γκαργκαλατζίδης. Αριθμητικά καλύφθηκε, πρακτικά όμως όχι, μιας και το ρίσκο με δύο 20χρονους ήταν μεγάλο. Με το Γιάννου να μένει ουσιαστικά μόνιμα έξω, το πρόβλημα έγινε μεγάλο και δεν καλυπτόταν με «πατέντες» τύπου Σαρδινέρο.
Συνέβη επίσης με τα εξτρέμ. Σολίς, Στάρζεον, Βαζ και Σαρδινέρο, ήταν εκείνοι που προβλεπόταν να τραβήξουν το κουπί ως το Φλεβάρη, όταν θα έμπαινε κι ο Τσιλιανίδης με το Φερέιρα. Τελικά οι τραυματίες δε μπήκαν, ο Σαρδινέρο έκανε το φορ για αρκετό καιρό, ο Σολίς μπήκε σχεδόν στα play out, ο Βαζ χτύπησε νωρίς κι ο Γρίβας προσπάθησε, αλλά δεν ήταν σε θέση. Το αποτέλεσμα ήταν η ομάδα να αναγκαστεί να παίξει ένα σχήμα που δεν το είχε σκοπό (5-4-1) και επιθετικά να μη μοιάζει καθόλου με την περσινή.
Υπήρξαν τέλος και ποδοσφαιριστές που δεν υπολογίζονταν στην ουσία: Άρα δεν είχαν και κίνητρο, ώστε να ανέβει κι ο ανταγωνισμός. Ποδοσφαιριστές όπως ο Μίγγος, ο Σουρνάκης, ο Νοικοκυράκης, ακόμα κι ο Σηφάκης απλά συμπλήρωναν το ρόστερ. Στην πορεία σε αυτούς προστέθηκε και ο Γκαργκαλατζίδης. Έτσι η ομάδα είχε θεωρητικά πολλές λύσεις, αλλά πρακτικά αυτό δεν ίσχυε.
2. Η απόφαση για σοβαρή αναδόμηση του ρόστερ
Παρά την ανισορροπία του ρόστερ, η χρονιά έπρεπε να είναι καλύτερη. Με δύο προϋποθέσεις. Να ήταν σχετικά πλήρης η ομάδα και να δουλευόταν εξαρχής σωστά, με μία ολοκληρωμένη προετοιμασία. Όπως δηλαδή συνέβη την προηγούμενη σαιζόν, όταν πέρασε ένα μήνα στην Ολλανδία, μοντάροντας κυρίως την επιθετική και δημιουργική της λειτουργία.
Αυτό το καλοκαίρι κάτι τέτοιο δε συνέβη, γιατί απλά δε μπορούσε να συμβεί. Το γνωρίζαμε όλοι, προφανώς και τα στελέχη της ΠΑΕ. Επομένως, η απόφαση για μία τόσο μεγάλη αναδόμηση, με 14 νέους παίκτες κι άλλες τόσες αποχωρήσεις, ήταν ένα τεράστιο ρίσκο.
Ακόμα κι αν ποιοτικά υπήρξε αναβάθμιση, ήταν αδύνατο να μονταριστεί μία ομάδα νέα, εν κινήσει, χωρίς να βγουν διάφορα προβλήματα. Όταν στην εξίσωση μπήκαν και (μακροχρόνιοι) τραυματισμοί, τότε το ρίσκο μεγάλωσε.
Ήταν εξαρχής δεδομένο πως υπήρχε ένα ρόστερ διαφορετικών ταχυτήτων. Ένα 50% που έπαιζε σερί από πέρυσι, ένα 40% που είχε να προπονηθεί από το Μάρτιο κι ένα 10% που είχαν μακροχρόνιους τραυματισμούς. Κι όλοι αυτοί θα έπρεπε να προπονηθούν μαζί, να δουλέψουν στο ίδιο επίπεδο και να μονταριστούν, ενώ τα επίσημα παιχνίδια είχαν ξεκινήσει.
To ρίσκο αυτό το γνωρίζαμε (και το γράφαμε) από το Σεπτέμβρη. Για να αποφύγω το copy paste, θα το βάλω σε εικόνα:
Το αποτέλεσμα το είδαμε στο γήπεδο, ειδικά όσο κυλούσε η χρονιά οι επιλογές λιγόστευαν και η ταυτότητα χανόταν. Μαζί με την απώλεια ταυτότητας εμφανίστηκε και η κατάρρευση της αμυντικής λειτουργίας. Την ίδια στιγμή, λάθη και αδυναμίες εμφανίζονταν ξανά και ξανά, αναγκάζοντάς μας να επισημαίνουμε λίγο - πολύ τα ίδια πράγματα.
Κεφάλαιο 2: Μεταγραφικός σχεδιασμός
Το timing των κινήσεων
Ο ΟΦΗ απέκτησε ποδοσφαιριστές που προέρχονταν από καλές σαιζόν (Στάρζεον, Βούρος), παίκτες με καλό βιογραφικό που αν δεν έκαναν μέτρια σαιζόν δε θα έρχονταν (Γιάννου, Ντε Γκούζμαν, Βάτερμαν, Καστάνιος αργότερα), παίκτες με ταλέντο και προοπτική για μακροπρόθεσμη αξιοποίηση (Ουές, Διαμαντής, Λυμπεράκης, Γκαργκαλατζίδης, Μπαλογιάννης, Γρίβας) και παίκτες για άμεση χρήση, χωρίς μεγάλο βάθος χρόνου (Σολίς, Σαρδινέρο).
Μερικοί εξ’ αυτών έχουν αγωνιστεί ελάχιστα για να κριθούν, άλλοι έπαιξαν περισσότερο από όσο έπρεπε, εξ΄ ανάγκης. Κάποιοι βοήθησαν κι άλλοι όχι. Αυτά είναι και υποκειμενικά, ειδικά σε μία σαιζόν που ο ΟΦΗ δε βρήκε ποτέ ρυθμό και ομοιογένεια.
Ένα ερώτημα που θα μπορούσα να αναφέρω, ως προς τις επιλογές των προσώπων, είναι αν οι ποδοσφαιριστές που ήρθαν, ειδικά οι έμπειροι, πρόσθεσαν χαρακτήρα και ποδοσφαιρικό εγωισμό στην ομάδα. Γιατί αυτό γράφω πως λείπει από πρόπερσι. Στα μάτια μου αυτό έλειψε και φέτος, με εξαίρεση κάποια ματς των play out.
Επιμένω όμως, πως το αγκάθι ήταν η δομή και η υπερβολική αναδόμηση κι όχι (τόσο) τα πρόσωπα. Ως προς το σχεδιασμό αυτό που έπασχε ήταν το timing. O χρόνος που έγινε η ενίσχυση της ομάδας. Γιατί να έρχονται τελευταίες μέρες των μεταγραφών, παίκτες από καιρό ελεύθεροι;
Ο χαμένος, μεταγραφικά, Δεκέμβρης
Ο ΟΦΗ ξεκίνησε το 2ο γύρο, 2 βαθμούς από την 6αδα. Με αρκετά καμπανάκια όμως, να έχουν χτυπήσει ήδη από το Σεπτέμβρη. Από τις 3 του Γενάρη έγραφα για 3 βασικά προβλήματα.
- Δε φαίνονταν να μπαίνουν βάσεις για τη νέα χρονιά
- Δεν είχε πια ξεκάθαρη αγωνιστική ταυτότητα και πρόταση
- Δεν είχε ισορροπία και σταθερότητα
Είχε τη δυνατότητα να βοηθήσει τον εαυτό του. Να διορθώσει λίγο την ανισορροπία στο ρόστερ του, αλλά και να στηρίξει έμπρακτα τον προπονητή του. Δεν το έκανε όμως. Αυτό αποδείχθηκε λάθος, καθώς από την ομάδα έλειπε ο τρόπος να φτάσει η μπάλα στο φορ, περισσότερο από ότι ο ίδιος ο φορ (που ήρθε στο παρά 5’).
Εκτιμήθηκε πως οι τραυματίες θα μπουν στην ομάδα, αλλάζοντας την εικόνα της, όπως ανέφερε ο Γιώργος Σαμαράς. Σε μία σαιζόν «Λερναία Ύδρα», με έναν να επιστρέφει και δύο να βγαίνουν εκτός, αυτό ήταν μία μάλλον αφελής εκτίμηση.
Επιπλέον, όπως προαναφέρω, στο ρόστερ υπήρχαν εξαρχής κενά, που καμία επιστροφή δε θα κάλυπτε. Στην πορεία μάλιστα δημιουργήθηκαν κι άλλα (Ναμπί, Βαζ). Θα μπορούσαν να γίνουν εκεί κινήσεις, όπου δεν αναμένονταν επιστροφές. Φυσικά, θα μπορούσαν να υπάρχουν και αποχωρήσεις, ώστε το ρόστερ να «σφίξει» και οι εναπομείναντες να μπουν σε μεγαλύτερη εγρήγορση. Δε συνέβη.
Τελικά, στο βαρύ πρόγραμμα στις αρχές του Γενάρη, με πολλά μαζεμένα ματς και λόγω κυπέλλου, η ομάδα αφέθηκε να αγωνιστεί με τους ίδιους πάνω - κάτω 15-16 διαθέσιμους μόνο. Κι έτσι μία ομάδα που στη χειρότερη περίπτωση θα έμπαινε σε αδιάφορα play out, βρέθηκε να τρέχει και να μη φτάνει.
Κεφάλαιο 3: Προπονητής
Ο ΟΦΗ επέλεξε να επενδύσει το 2019 σε έναν προπονητή όπως ο Γιώργος Σίμος. Νέος, χωρίς εμπειρία, αλλά με ένα ελπιδοφόρο και συμβατό με τη φιλοσοφία της διοίκησης background. Μία επιλογή που στα μάτια μου έγινε με ορίζοντα ετών. Την πρώτη χρονιά τα περισσότερα κύλησαν ομαλά. Και τα αποτελέσματα ήταν αρκετά θετικά. Ως το Μάρτιο.
Αυτή τη σαιζόν, ο Σίμος κλήθηκε να κάνει πολύ πιο δύσκολα πράγματα. Είτε λόγω συγκυριών (πανδημία, Ευρωπαϊκή συμμετοχή, τραυματισμοί), είτε λόγω επιλογών της ίδιας της ομάδας (μεταγραφικός σχεδιασμός, αναδόμηση ρόστερ κλπ). Στον 1ο γύρο παρουσίασε κάτι κοντά στην περσινή λογική, όχι πάντως ίδιου επιπέδου. Μία ομάδα που είχε αστάθεια, έπαιζε για μικρά διαστήματα κι όχι σε όλα τα ματς με τον τρόπο που ήθελε, αλλά έστω κι έτσι ήταν κοντά βαθμολογικά αν όχι στα play off, έστω στις «άνετες θέσεις» των play out. Στον 1ο γύρο τερμάτισε με 15 βαθμούς. Στο 2ο γύρο όμως είδαμε μία μεγάλη κατηφόρα και μόλις 4 πόντους, όλους πολύ νωρίς (αρχές Γενάρη).
Στην κατηφόρα αυτή ο Σίμος έμεινε αβοήθητος από την ομάδα. Τόσο από τους παίκτες, όσο κι από τη διοίκηση. Ασφαλώς και ο ίδιος - είτε λόγω απειρίας, είτε και λόγω χαρακτήρα - έκανε λάθη. Κυρίως στη διαχείριση. Τόσο των ματς, όσο και των αποτελεσμάτων.
Δεν αναφέρομαι στα σχήματα που άλλαξε αρκετές φορές. Αυτό έγινε κυρίως εξ’ ανάγκης και προβλέπεται. Εστιάζω στην αδυναμία του να βρει τον τρόπο που θα υποστηρίξει μεθοδικά η ομάδα μέσα στο γήπεδο την κάθε προσέγγισή της.
Στα μείον του και το επικοινωνιακό. Το πώς απευθυνόταν μετά το ματς τόσο στον κόσμο, όσο και στο εσωτερικό της ομάδας. Έγινε γρήγορα εκείνος το επίκεντρο της κριτικής. Καταλήγοντας τελικά αποδιοπομπαίος τράγος.
Η διοίκηση θεωρητικά τον στήριξε έως το παιχνίδι με την ΑΕΛ. Στην πραγματικότητα όμως έμπρακτα, δεν τον στήριξε. Θα έπρεπε είτε νωρίτερα να προβεί στο ηλεκτροσόκ της αλλαγής (ας πούμε μετά το ματς με το Βόλο, εντός), είτε να τον στηρίξει έμπρακτα κι έγκαιρα. Με μεταγραφικές προσθήκες άμεσης χρήσης, αλλά και επικοινωνιακά, βγαίνοντας μπροστά.
Δεν έγινε αυτό κι έτσι όλος ο Οργανισμός αφέθηκε να φθείρεται για εβδομάδες.
Ο ίδιος ο Σίμος δεν προστάτευσε τον εαυτό του
Στην πραγματικότητα και ο ίδιος ο Σίμος δεν προστάτευσε τον εαυτό του. Τη δουλειά του. Κατανοώ ότι υπηρετούσε μια συγκεκριμένη φιλοσοφία και είχε μια πρόταση ποδοσφαιρική στο μυαλό του. Στήριζε επιμένοντας σε αυτή, το project, όπως του είχε ανατεθεί. Προστάτευσε επίσης, υπερβολικά, τους παίκτες του.
Όμως, κακώς όπως αποδείχθηκε, παρέμεινε υπερβολικά άκαμπτος σε αυτή. Κακά τα ψέματα, ο μόνος τρόπος που μπορεί ένας προπονητής, ειδικά στην Ελλάδα να προστατευτεί, είναι με αποτελέσματα. Έτσι θα αγόραζε χρόνο. Με αυτή τη συνταγή άλλωστε, με αλλαγή της δοσολογίας σκοπιμότητας και επιθετικής φιλοσοφίας, έσωσε τη σαιζόν ο ΟΦΗ του Νιόπλια.
Φάνηκε 2-3 φορές να το αντιλαμβάνεται και να κάνει μία «στροφή». Το είδαμε νωρίς μέσα στη σαιζόν στη Λαμία. Το είδαμε ξανά στο τέλος του 1ου γύρου, εκτός έδρας με την ΑΕΛ. Όμως δεν επέμεινε, με αποτέλεσμα να μη μπορέσει να φρενάρει ποτέ την αγωνιστική κατηφόρα, αλλά και να ξυπνήσει τους ποδοσφαιριστές του.
Κεφάλαιο 4: Εφησυχασμός και γενική χαλάρωση
Δε γνωρίζω αν στην αδράνεια μεταγραφικά το Γενάρη, αλλά και στη γενικότερη χαλαρότητα, έπαιξε ρόλο η πολύ κακή πορεία Λαμίας και ΑΕΛ στην αρχή της σαιζόν, που έκαναν να φαίνεται το ενδεχόμενο υποβιβασμού σαν κάτι μακρινό. Αν συνέβη αυτό, ήταν επίσης μία αφελής εκτίμηση, όταν στην Ελλάδα ο 2ος γύρος πάντα περιλαμβάνει και ομάδες που μετατρέπονται σε Μπαρτσελόνα.
Τέλος Γενάρη πάντως, όταν τα play off φάνηκαν να απομακρύνονται, συζητούσαμε εδώ την ανάγκη να βρεθούν νέα κίνητρα και ένα mini - project, που θα κρατήσουν την ομάδα σε εγρήγορση. Με στόχο αφενός να σωθεί ό,τι μπορεί σε αυτή τη σαιζόν, αλλά να προετοιμαστεί και η ομάδα για την επόμενη σαιζόν. Η χρονιά δεν είχε τελειώσει.
Η ομάδα όμως συνέχισε αμέριμνη, ενώ και μέρος του κόσμου που σήμερα δίκαια είναι στα κάγκελα, άρχισε την κριτική απευθείας για την επόμενη σαιζόν. Αυτή ήταν μία καθοριστική, κατά τη γνώμη μου, στιγμή. Το πράγμα εκεί στράβωσε οριστικά.
Κεφάλαιο 5: Τραυματισμοί
Στη σαιζόν που διανύουμε οι τραυματισμοί είναι πολλοί. Όχι μόνο στον ΟΦΗ, αλλά παγκοσμίως. Σε μεγάλα πρωταθλήματα (όπως η La Liga και η Premier League), φάνηκε από νωρίς πως το πρόβλημα θα είναι μεγάλο. Οι εκτιμήσεις μιλούν για 30-50% αύξηση των τραυματισμών. Η Λίβερπουλ είναι το πιο γνωστό διεθνές παράδειγμα. Μαζί και η Ρεάλ που από το Μάρτιο και μετά ουσιαστικά δεν έκανε προπόνηση, αλλά καθαρά συντήρηση. Δυστυχώς, ο ΟΦΗ είναι το πιο μεγάλο ελληνικό παράδειγμα.
Το είδος των τραυματισμών
Δεν είναι όλοι οι τραυματισμοί ίδιοι. Μία ρήξη χιαστού είναι ατυχία. Κι ο ΟΦΗ είχε πολλές τέτοιες (Τσιλιανίδης, Βαζ, Φερέιρα, Ναμπί, Στάικος στο τέλος). Ένα οστικό οίδημα επίσης (όπως του Μαρινάκη) ή ένα χτύπημα από κλωτσιά αντιπάλου (όπως του Σολίς). Οι μυϊκοί τραυματισμοί είναι μία άλλη ιστορία. Μπορεί να αφορούν επιβαρύνσεις, τρόπο προπόνησης, αγωνιστικό χώρο, ευαισθησία του σώματος ή και απλά ατυχία. Σε όλο τον κόσμο αυτοί έχουν αυξηθεί.
Το ιδιαίτερο στον ΟΦΗ, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν είναι ότι είχε μυϊκούς τραυματισμούς. Τέτοιους είχαν όλοι (τι να πει η ΑΕΚ, ας πούμε). Είναι ότι αυτοί προστέθηκαν σε 6 μακροχρόνιους τραυματισμούς.
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω την εκγύμναση που γίνεται στην ομάδα. Μπορώ να καταγράψω πως πέρυσι την είχε αναλάβει ο Γιάννης Κεσόγλου, με τη συνεργασία του Κωνσταντίνου Νομικού σε όλη τη σαιζόν και του Ευθύμιου Κυπριανού, αποκλειστικά για την προετοιμασία. Και η χρονιά κύλησε καλά.
Σε αυτή τη σαιζόν (από τα περσινά play off), υπήρξε η αποχώρηση Κεσόγλου (για προσωπικούς λόγους), η οποία καλύφθηκε εκ των έσω, με προαγωγή του Βασίλη Παπαδάκη. Ο τελευταίος αποχώρησε μαζί με το Σίμο. Αριθμητικά και μόνο επομένως, είναι φανερό πως υπάρχει υποστελέχωση. Με την επιστροφή Κυπριανού, βλέπουμε ότι έγινε κίνηση να συμπληρωθεί η ομάδα και αναμένουμε να δούμε ποιο θα είναι το team από εδώ και πέρα.
Η αποκατάσταση
Ο δικός μου προβληματισμός γύρω από το θέμα, αφορά στην αποκατάσταση των ποδοσφαιριστών. Ο ΟΦΗ είναι, μακράν της δεύτερης, η ομάδα που προστατεύει τους παίκτες της. Τους δίνει το μεγαλύτερο δυνατό χρόνο αποκατάστασης και τους ξαναβάζει μέσα στο γήπεδο πολύ προσεκτικά. Και καλά κάνει.
Εκεί ακριβώς όμως βρίσκεται και το οξύμωρο. Ενώ τους προστατεύει τόσο, όταν επανέρχονται αρκετοί εξ’ αυτών τραυματίζονται ξανά, ενώ και αρκετών η εικόνα δεν είναι η καλύτερη. Πρόσεξα πως κάτι σχετικό πήγε να αναφέρει ο Γιώργος Σαμαράς στην παρουσίαση του Νιόπλια, αλλά τελικά το προσπέρασε.
Επειδή όμως δεν παριστάνω ούτε το γιατρό, ούτε το γυμναστή, το βάζω στο τραπέζι, χωρίς να μπορώ να αποδώσω συγκεκριμένη ευθύνη. Θα πρέπει η ίδια η ομάδα να το εξηγήσει και κατ’ επέκταση να το λύσει. Ίσως στην συνέντευξη Τύπου να μπορέσουμε να μάθουμε περισσότερα.
Κεφάλαιο 6: Η νοοτροπία της ομάδας στα περσινά play off
Από νωρίς στη σαιζόν είχε διαφανεί η ανάγκη να «ανάψουν τα αίματα» και να γυαλίσει ξανά το μάτι των ποδοσφαιριστών. Κάτι που μέχρι και σήμερα συνεχίζει να ταλαιπωρεί την ομάδα. H εικόνα της εντός 2021, με μηδενική αντίδραση στην κατηφόρα, είναι ίσως το πιο προβληματικό στοιχείο του φετινού ΟΦΗ.
Μία σκέψη είναι πως αυτό σχετίζεται και με τη φιλοσοφία που μπήκε η ομάδα στα play off πέρυσι. Αυτή η χαλαρότητα, όπως την περιέγραψε προ καιρού κι ο Τσατσάκης, θα μπορούσε κανείς να πει πως «πότισε» την ομάδα.
Στο τέλος των play off έγραφα πως αποδείχθηκε πως ο ΟΦΗ είναι αρκετά πίσω από τo "big-4", αλλά και τον Άρη. Πως το παιχνίδι κυριαρχίας που ονειρεύεται πρέπει να προσαρμόζεται, να μην αρκείται σε μία έντονη επιθετικότητα, αλλά στο να κινεί τα νήματα ενός ματς, ειδικά στα ανταγωνιστικά παιχνίδια. Έγραφα επίσης πως πρέπει να παίζει και για το αποτέλεσμα. Όλα αυτά ήταν «κρατούμενα» για την τρέχουσα σαιζόν, που όμως σε καμία περίπτωση δεν τα βελτίωσε ο ΟΦΗ.
Επίλογος
Κλείνει μία κακή ποδοσφαιρικά σαιζόν για τον ΟΦΗ που αποτέλεσε πισωγύρισμα, αγωνιστικά και γενικότερα. Είναι σημαντικό να γίνει μία σοβαρή ανάλυση και αυτοκριτική από όλους όσοι εμπλέκονται, για το τι πήγε λάθος.
Θα είναι σίγουρα λάθος να τα φορτώσουμε όλα στον covid, την ατυχία, τις λεπτομέρειες ή στο Σίμο. Το πρόβλημα της ομάδας ήταν μεγάλο, διαρκές και πολύπλοκο. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως έχουν γίνει αστοχίες και κακές επιλογές σε όλα τα μήκη, πλάτη και ύψη της ομάδας. Πρέπει αρχικά να εντοπιστούν με καθαρό μυαλό, νηφαλιότητα και «χειρουργική ακρίβεια». Να γίνουν παραδοχές λαθών (δημόσια, αλλά και εσωτερικά). Και τελικά να γίνουν ό,τι διορθώσεις χρειάζονται, ώστε όσα έζησε η ομάδα να γίνουν μαθήματα και να την πάνε παρακάτω.
Υπέρμετροι εγωισμοί, αλαζονεία, άρνηση αποδοχής ευθυνών, σνομπισμοί ή κρύψιμο κάτω από το χαλί, δε χωρούν. Ούτε όμως και ισοπεδώσεις ή τσουβαλιάσματα. Όσοι δουλεύουν κάνουν λάθη. Όσοι όμως δε διδάσκονται από αυτά, κάνουν διαρκώς τα ίδια λάθη. Αυτό θα πρέπει να μην επιτρέψουμε να συμβεί στον ΟΦΗ.
(Σημείωση oficrete.gr: Λόγω μεγέθους και αντικειμένου, το επόμενο διάστημα τα επί μέρους κεφάλαια του παρόντος άρθρου, θα δημοσιευθούν ξανά, σε ξεχωριστά κείμενα)
Δυνατότητα σχολιασμού και πρόσβασης στο chat room με ΔΩΡΕΑΝ απλή εγγραφή στο oficrete.gr